บทที่ 454 เปลี่ยนแปลงความจริงตบตาผู้คน
แต่หลังจากคิดแล้ว เนื่องจากเจียงนวลนวลบอกว่าเธอสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรมาก
เปลี่ยนใส่ชุดนอนแล้วเซิ่งจือเสี้ยเข้าไปในห้องน้ำ
เมื่อเห็นรูปร่างที่สวยงามของเธอที่อยู่หน้ากระจก เซิ่งจือเสี้ยก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ คนที่สุดยอดเช่นนี้ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนเห็นก็จะอดทนไม่ได้เนอะ
เธอไม่เชื่อว่าจิ้นเฟิงเฉินเป็นผู้ที่มีจิตใจมั่งคงแน่วแน่
เซิ่งจือเสี้ย ก็มีแผนของตัวเองเช่นกัน เอาแค่เธอมีโอกาสเข้าไปในตระกูลจิน เธอก็จะขายเจียงนวลนวลออกไปโดยตรง
ผู้หญิงเช่นนี้อันตรายเกินไป เธอไม่ยอมให้ความสุขของเธอถูกคนอื่นควบคุมไว้
อ่างอาบน้ำเต็มไปด้วยน้ำอย่างช้าๆ ไอน้ำก็เต็มกระจก
รูปร่างในกระจกก็เบลอด้วย
ในอีกด้านหนึ่ง จิ้นเฟิงเฉินได้ผมของเซิ่งจือเสี้ยมา และถูกส่งไปโรงพยาบาลเพื่อทำการตรวจทันที
แม้ว่าในใจก็รู้ว่าโอกาสที่เธอและเสี่ยวเป่าจะเป็นแม่และลูกน้อยมาก แต่คำพูดของเซิ่งจือเสี้ยทำให้จิ้นเฟิงเฉินค่อนข้างสงสัย
เพราะว่า ในโลกนี้มีหลายเรื่อง ก็ได้เปลี่ยนจากเป็นไปไม่ได้เป็นเป็นไปได้
ในวันนี้เจียงสื้อสื้อไม่ได้ไปทำงาน แต่อยู่บ้านกับเสี่ยวเป่า มันเป็นวันสุดสุดสัปดาห์พอดี เจียงสื้อสื้อก็เลยวางแผนที่จะเล่นกับเขาอย่างให้พอ
ตั้งแต่รู้จากเซิ่งจือเสี้ยแล้ว เจียงสื้อสื้อก็ใส่ใจกับเสี่ยวเป่ามากขึ้น
ตั้งแต่การแต่งตัวไปจนถึงการรับประทานอาหาร เจียงสื้อสื้อทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
เสี่ยวเป่าจับหัวะของเจียงสื้อสื้อเบาๆด้วยความสงสัย และถามว่า “หม่ามี๊ ทำไมวันนี้หม่ามี๊ไม่เหมือนปกติจัง?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงสื้อสื้อก็จูบที่หน้าผากเสี่ยวเป่า และพูดว่า “ทีหลังหม่ามี๊จะอยู่กับหนูตลอดอย่างวันนี้”
แม้ว่าเสี่ยวเป่าไม่รู้ว่าทำไมเจียงสื้อสื้อถึงเป็นแบบนี้ แต่ก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเขามาก
ในตอนเย็น จิ้นเฟิงเฉินกลับบ้านจากบริษัท และไปที่หนังสือโดยตรง อารมณ์ของเขาไม่ค่อยดีมาก
เจียงสื้อสื้อสังเกตได้การเปลี่ยนแปลงของจิ้นเฟิงเฉิน จึงหยิบนมร้อนหนึ่งถ้วยแล้วเดินเข้าไป
“ทำไมวันนี้กลับดึกจัง”
เมื่อได้ยิน จิ้งเฟิงเฉินก็กอดเจียงสื้อสื้อไว้ในอ้อมแขนของเขา“ไม่มีอะไร แค่ล่าช้าในระหว่างเดินทาง”
เมื่อเห็นเช่นนี้ เจียงสื้อสื้อก็ไม่ได้ถามอะไรอีก และทั้งสองก็กอดกันอย่างเงียบ ๆ
หลังจากนั้นไม่นาน มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น และเสียงของเสี่ยวเป่าก็ดังมา
“หม่ามี๊ ถึงเวลาเล่าเรื่องให้ผมฟังแล้ว”
“ได้ หม่ามี๊มาแล้ว”
เมื่อพูดจบ เจียงสื้อสื้อก็จูบที่มุมริมฝีปากของจิ้นเฟิงเฉินแล้วจากไป
เมื่อเห็นการจากไปของเจียงสื้อสื้อ ดวงตาของจิ้นเฟิงเฉินก็มืดลึก
ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นแม่จริงๆของเสี่ยวเป่าหรือไม่ เขาก็ไม่ทิ้งเจียงสื้อสื้อ
ในเวลานี้ ในอาคารอพาร์ตเมนต์หลังหนึ่ง เจียงนวลนวลกำลังทำสปา และโทรหาจี้เฉิน
“เรื่องอะไร?”เสียงเย็นชาของจี้เฉินดังเข้ามาทางโทรศัพท์ และเจียงนวลนวลก็อดไม่ได้ที่จะสั่น
หลังจากโบกมือส่งสัญญาณให้คนรอบข้างออกไป เจียงนวลนวลถึงพูด
“ประธานจี้ ฝ่ายจิ้นเฟิงเฉินได้เอาผมของเซิ่งจือเสี้ยไปตรวจแล้ว ถ้าเราไม่ทำอะไร ก็ควรจะถูกเปิดโปงทันที ไม่รู้ว่าประธานจี้มีวิธีเปลี่ยนผลการตรวจDNAได้หรือไม่”
อีกฝ่ายคิดแล้วก็พูดว่า “นี่ง่ายมาก เนื่องจากที่เขาส่งผมเข้ามา คุณควรหาโอกาสที่จะเปลี่ยนมันเปลี่ยนผมของเจียงสื้อสื้อก็เสร็จแล้ว ฉันเชื่อว่าคุณเจียงจะมีวิธีได้ผมของเจียงสื้อสื้ออย่างแน่นอน”
“แน่นอน ฉันจะไม่ทำให้ประธานจี้ผิดหวังอย่างแน่นอน” เจียงนวลนวลกล่าวอย่างมั่นใจ
“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ควรแค่รอข่าวดีของคุณเจียงแล้ว ถ้างานนี้สำเร็จ ฉันจะไม่เพียงแต่ให้เงินแก่คุณที่มากพอ แต่ยังช่วยให้คุณอยู่ในหลานซื่ออย่างมั่งคง”
จี้เฉินกล่าวอย่างโน้มน้าวใจ
ต้องยอมว่า จี้เฉินสามารถจับความคิดของเจียงนวลนวลได้เป็นอย่างดี
อย่างไงเธอก็ไม่อยากปล่อยหลานซือเฉิน เนื่องจากผู้ชายคนนี้คือพ่อของเด็กในครรภ์ของเธอ
หลังจากวางสายแล้ว สายตาของเจียงนวลนวลก็กลายเป็นอย่างเลวร้าย
หยิบลูกดอกขึ้นมาและขว้างไปที่กำแพง เข็มของลูกดอกอยู่ตรงกลางภาพถ่าย และเป็นดวงตาของเจียงสื้อสื้อ
เจียงนวลนวลแขวนภาพนี้ไว้ในห้องเป็นพิเศษ เธอต้องเตือนตัวเองตลอดเวลา
สถานการณ์ทั้งหมดของเธอในวันนี้ ก็เกิดจากเจียงสื้อสื้อหมดเลย
ไม่ว่าเธอจะจ่ายค่าเท่าไหร่ เธอก็จะให้เจียงสื้อสื้อดำรงชีวิตแบบตาย
เช้าวันรุ่งขึ้น เจียงนวลนวลก็ปลอมตัวเป็นคนส่งของ โดยถือช่อดอกไม้ไว้ในมือ และแอบเข้าไปในจิ้นกรุ๊ป
ตอนนี้ทุกคนไม่รู้ว่าเธอกลับมาที่เมืองจิ่นแล้ว ดังนั้นเธอจึงต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง
มาที่หน้าประตูห้องทำงานของเจียงสื้อสื้อและเคาะประตู
คนที่มาเปิดประตูเป็นผู้ช่วยน้อย เห็นเจียงนวลนวลที่อยู่นอกประตู ถามด้วยความสงสัย “คุณมาหาใคร?”
เจียงนวลนวลลดปีกหมวกลง และพูดด้วยเสียงต่ำ “นี่คือดอกไม้ที่นายคนหนึ่งสั่งให้คุณเจียง ฉันมีหน้าที่แค่ส่งเท่านั้น”
ผู้ช่วยตัวน้อยได้พูดเสียงโอ้ออกมา ก็ปล่อยให้เจียงนวลนวลเข้าไปแล้ว
หลังจากวางดอกไม้ลงบนโต๊ะ เจียงนวลนวลมองไปรอบ ๆ เพื่อหาอะไรบางอย่าง และในที่สุดก็พบผมเส้นหนึ่งในบนเอกสาร
เจียงนวลนวลก็เก็บผมใส่ถุงอย่างรวดเร็ว
ผู้ช่วยเข้ามาในขณะนี้ และตบไหล่ของเจียงนวลนวล
“คุณยังไม่ออกไปเหรอ? มีอะไรอีกไหม?”
ในตอนนี้ เจียงนวลนวลดูเหมือนกระต่ายที่ตกใจ หลังจากที่จ้องเหลือบมองผู้ช่วยแล้ว เจียงนวลนวลก็รีบจากไป
ทำให้ผู้ช่วยรู้สึกงงมาก
เมื่อเจียงสื้อสื้อมาทำงานในตอนบ่าย ผู้ช่วยก็รีบบอกเรื่องนี้กับเธอ เจียงสื้อสื้อหัวเราะ มีคนเช่นนี้จริงๆ
ให้ผู้ช่วยเอาดอกไม้ไปทิ้งโดยตรงเลย
หลังจากที่เจียงนวลนวลออกจากจิ้นกรุ๊ป ก็มาถึงโรงพยาบาล
พบเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์สองคนพูดถึงชื่อจิ้นเฟิงเฉินพอดี
“วันนี้คณบดีได้สั่งพิเศษ ไม่ว่ายังไงก็อย่าทำผิด”
“ใช่ๆ ประธานจิ้นมีพลังมากจริงๆ แม้แต่คณบดีก็มาด้วยตนเอง แต่มันคือเรื่องอะไรวะ?”
“ว่ากันว่าเป็นการทดสอบDNA แต่คณบดีได้เตือนว่าอย่าให้คนอื่นรู้”
หลังจากที่ทั้งสองพูดแล้วพวกเขาก็รีบเดินจากไป และดวงตาของเจียงนวลนวลก็อดไม่ได้ที่จะสว่างขึ้น
แม้ว่าพระเจ้าก็ช่วยเธอจริงๆ จริงๆแล้ววันนี้มาที่นี่ก็เพื่อเสี่ยงโชค แต่ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับผลดีที่ไม่คาดคิด
เจียงนวลนวลพบเสื้อผ้าของผู้ป่วย และเดินตามเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ เดินไปที่หน้าประตูห้องปฏิบัติการ
ในห้องปฏิบัติการ หมอกำลังมองไปที่ทุกคนด้วยใบหน้าที่จริงจัง
หัวหน้าสั่งเขามาโดยตรง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะไม่จริงจัง
เมื่อเขาพูดจบ ก็มีผู้ป่วยคนหนึ่งที่สวมหน้ากากและเคาะหน้าต่าง
“ฉันมาหาคุณเพื่อรับรายงาน” น้ำเสียงของผู้ป่วยค่อนข้างฉิว
หมอหันกลับมา และวางถุงปิดผนึกสองใบนี้ไว้ที่ขอบหน้าต่าง ปล่อยให้ทุกคนไปทำธุระของตัวเอง
จากนั้นถามชื่อของผู้ป่วย ก็หันไปหารายงานของเธอ
สายตาของผู้ป่วยมองไปที่บนถุงปิดผนึกขนาดเล็กสองใบที่อยู่ในขอบหน้าต่าง และมองไปที่จานในระยะไกล ซึ่งมีถุงที่มีชื่อของเซิ่งจือเสี้ย เธอเอื้อมมือเข้าไปอย่างรวดเร็ว หยิบผมของเซิ่งจือเสี้ยออก และใส่ผมเจียงสื้อสื้อเข้าไป
การกระทำรวดเร็วมากจนคนอื่นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอทำอะไร!
หลังจากทำเสร็จเรื่องนี้ ผู้ป่วยก็หยุดรอรายงาน และหันหลังกลับจากไป หลังจากถอดหน้ากากแล้ว เธอก็แสดงรอยยิ้มที่ประสบความสำเร็จ
ใบหน้านี้ก็คือเจียงนวลนวลเอง!
