ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 757 คู่ต่อสู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม

ยาที่โม่เหยียวิจัยออกมา ส่วนใหญ่จะระคายเคืองผิวเล็กน้อย แต่เป็นยาที่เห็นผลทันตาแน่นอน

เห็นสภาพอันน่าสมเพชของเขาแล้ว โม่เหยียก็อดล้อเลียนไม่ได้ “เห็นผิวละเอียดอ่อนเนียนนุ่มของคุณแล้วช่างน่าสงสารจริงๆ”

ได้ยินเช่นนั้นแล้ว กู้เนี่ยนหน้าดำหน้าแดง เอายาในมือขว้างออกไป พูดอย่างโหดเหี้ยม “ออกไปให้พ้นเดี๋ยวนี้ ”

หลบขวดยาที่กู้เนียนขว้างมาพ้น แล้วโม่เหยียพูดอย่างหัวเราะ “ไปให้พ้นแล้ว ฉันยังจะทำแผลให้คุณได้อย่างไร เชื่อฟังหน่อย แป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว”

เห็นเขาหน้าทะเล้นเช่นนี้ กู้เนี่ยนอยากเตะออกไปจริงๆ แต่ตอนนี้ต้องให้เขาช่วยจัดการทำแผลก่อน

ไม่อยากเห็นทั้งสองคนต่อปากต่อคำราวกับเสียงฟ้าผ่า จิ้นเฟิงเฉินจึงต่อสายถึงเห้อซูหาน

“ช่วยตรวจสอบเบอร์เกนหน่อยว่าช่วงนี้มีการเคลื่อนไหวอะไรอยู่หรือเปล่า อีกอย่างก็ข่าวสำนักหมิงหยานยิ่งเยอะยิ่งดี รวมทั้งว่าเบอร์เกนกับสำนักหมิงหยานมีความสัมพันธ์อะไรกัน ระวังความปลอดภัยด้วย”

เห้อซูหานรับคำสั้นๆอย่างยินดี “ อืม ” คำเดียว จิ้นเฟิงเฉินก็วางสายทันที

ระหว่างที่จิ้นเฟิงเฉินโทรศัพท์อยู่ สมบัติมีค่าทั้งสองชีวิตที่อยู่ข้างๆก็เงียบเสียงอย่างรู้ภาษา

แต่การประลองกันลับๆยังไม่ยอมหยุด

จิ้นเฟิงเฉินเหลือบมองทั้งสอง เห็นว่าสีหน้าพวกเขาต่างก็มีเส้นเลือดปูดขึ้น

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าทั้งสองกำลังทำอะไร

หลังจากที่โม่เหยียทำแผลให้กู้เนี่ยนเสร็จแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็สั่งด้วยเสียงเย็นชา “อย่าลืมฆ่าเชื้อแผลบนตัวด้วย กลับไปแล้วทำรายงานส่งฉันด้วย อีกอย่างงานที่บริษัทจับตาดูดีๆหน่อย ฉันสงสัยจะมีหนอนบ่อนไส้ อย่าปล่อยให้เขาได้ประโยชน์จากช่องโหว่เด็ดขาด”

พูดจบ กู้เนี่ยนก็เก็บหน้ายิ้มทะเล้น แล้วตอบด้วยความจริงจัง “ครับ คุณชาย”

จิ้นเฟิงเฉินมองไปที่โม่เหยียอย่างไม่วางใจแล้วพูดว่า “ทางคุณให้ระวังสภาพร่างกายสื้อสื้อตลอดเวลา สังเกตเห็นอะไรต้องรีบบอกฉันทันที ”

“ครับ”

หลังจากตอบรับแล้ว โม่เหยียจากไปพร้อมกับกู้เนียน

เมื่อออกจากวิลล่าจิ้นแล้ว กู้เนี่ยนก็แยกจากโม่เหยียทันที ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปปฏิบัติหน้าที่ตัวเอง

อีกด้านหนึ่ง เมื่อข่ายสื้อลินหนีออกมาแล้ว ก็รีบมาศูนย์พักพิงแห่งที่สองทันที

ทำอาชีพนี้ เธอจะไม่อยู่ที่เดียวเป็นระยะเวลานานอย่างแน่นอน

ดังนั้นในเมืองก็มีที่พักพิงหลายแห่ง นี่คือสาเหตุที่ทำไมจิ้นเฟิงเฉินถึงหาเธอไม่เจอ

หลังจากมั่นใจความปลอดภัยของตัวเองแล้ว ข่ายสื้อลินถึงเอาโทรศัพท์เครื่องใหม่ออกมา

แล้วโทรหาฝู้จิงเหวินทันที

ขณะนี้ ฝู้จิงเหวินกำลังเคลียร์งานอยู่ที่ฝู้ซื่อกรุ๊ป เมื่อเห็นหน้าจอมือถือมีสายแปลกโทรเข้ามา คิดจะตัดสายไป

แต่ไม่รู้เพราะอะไร คราวนี้ถึงรู้สึกสังหรณ์ใจ จึงกดปุ่มรับสาย

เป็นไปตามคาด ฝั่งนั้นคือเสียงของข่ายสื้อลิน

“ ทำไมคุณเปลี่ยนเบอร์ใหม่กลับไม่แจ้งผมล่วงหน้าหน่อย”

เกี่ยวกับการทำงานของข่ายสื้อลินที่ชอบทำอะไรโดยไม่บอกไม่กล่าวจุดนี้ ฝู้จิงเหวินไม่พอใจอย่างมาก

ที่จริงความร่วมมือกันเป็นเรื่องของคนสองคน แต่ผู้หญิงคนนี้กลับชอบทำอะไรที่เป็นกรณีพิเศษ

เมื่อถึงเวลาถูกจับได้ก็ต้องรับผิดด้วยกันไม่ใช่หรือ

ฟังน้ำเสียงเขาออกว่าไม่พอใจ ข่ายสื้อลินบอกเขาอย่างใจเย็น “ทุกสิ่งที่สถานที่เก่าที่ฉันอยู่ถูกค้นพบแล้ว แต่พวกเขาตามฉันไม่ทัน แต่ว่าสองสามวันนี้ คงต้องทำตัวเอ้อระเหย กลัวว่าจะไม่สามารถให้ความช่วยเหลือคุณได้ ”

สำหรับคุณเอง ยังไม่ต้องผลีผลาม พวกเราติดต่อน้อยลงหน่อย หากมีอะไรที่จำเป็น พยายามส่งข้อความ ห้ามให้จิ้นเฟิงเฉินจับพิรุธอะไรได้เด็ดขาด

ฝู้จิงเหวินรู้สึกใจหายวูบ “อืม ”คำหนึ่งด้วยสีหน้าอึ้งไปเล็กน้อย

แต่ก็พูดต่อว่า “หวังว่าคุณจะให้ยาถอนพิษแก่ผมโดยเร็วที่สุด”

คราวนี้ข่ายสื้อลินไม่ตอบว่ากระไร ไม่นานสายโทรศัพท์ฝั่งนั้นก็ส่งเสียงสายไม่ว่างมา

มองดูหน้าจอที่มืดลง ฝู้จิงเหวินขมวดคิ้วกำหมัดแน่น หลังจากสงบสติอารมณ์แล้ว ก็ต่อสายไปตระกูลฝู้

เห็นว่าฝู้จิงเหวินโทรมา แม่ฝู้รีบถามว่า “จิงเหวินหรือ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ”

เมื่อได้ยินเสียง ฝู้จิงเหวินพูดเสียงเรียบๆ “แม่ สุขภาพร่างกายสื้อสื้อยังดีไหม ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม ”

คำถามกะทันหันแบบนี้ทำให้แม่ฝู้รู้สึกไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ยังตอบกลับไปว่า “สื้อสื้อสบายดีนี่ ฉันเห็นสีหน้าเธอดีขึ้นมากแล้ว คิดว่าร่างกายน่าจะไม่ปัญหาอะไร”

ได้ยินแม่ฝู้พูดเช่นนี้ ฝู้จิงเหวินก็ถอนหายใจโล่งออก

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี ”

เมื่อเห็นลูกชายบ้านตัวเองยังคงท่าทีไม่ทุกข์ไม่ร้อน แม่ฝู้ก็อดไม่ได้ที่จะสั่งสอนว่า “ถ้างั้นวันนี้แกยังจะทำโอทีไหม ถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็กลับมากินข้าวที่บ้านเถอะ พวกแกสองคนผัวเมียกลับมารวมกันอีกครั้ง ทำไมถึงให้งานมาขัดจังหวะล่ะ ฉันไปตามสื้อสื้อกลับมาอย่างยากลำบาก แกอย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ ไม่อย่างนั้นแม้แต่ฉันก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว ”

รู้ว่าแม่ฝู้จะจู้จี้อีก ฝู้จิงเหวินอดไม่ได้ที่จะตัดบทเธอ “แม่ ผมรู้แล้ว ผมยังมีประชุม วางสายก่อนนะ ”หลังจากวางสาย สีหน้าฝู้จิงเหวินเปลี่ยนเป็นร้ายกาจ

เขาไม่คิดว่าจิ้นเฟิงเฉินจะมีความสามารถขนาดนี้ สามารถสืบหาถึงตัวข่ายสื้อลินได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้

ไม่แปลกที่ทุกคนต่างกลัวความสามารถของเขา เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมจริงๆ

แต่ต่อให้เขาจะเป็นเทพคน ฝู้จิงเหวินก็จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

หลังจากสืบทอดกิจการบริษัทแล้ว เขากำลังมีความสุขกับความรู้สึกที่ได้ถือสิ่งที่ต้องการไว้ในมือมากขึ้น

ถ้าไม่ได้ ก็จะแย่งเธอมา ถึงแม้ว่าแตงโมที่ดึงดันบิดมาจะไม่หวาน แต่อย่างน้อยก็ถือว่าได้ครอบครอง

หลังจากเก็บเอกสารบนโต๊ะแล้ว ฝู้จิงเหวินก็เดินเข้าห้องประชุมไปทันที

บรรยากาศการประชุมฝู้ซื่อกรุ๊ปวันนี้หนักหน่วงเป็นพิเศษ ไม่ว่าใครจะรายงานการทำงานกับฝู้จิงเหวิน ก็จะโดนเขาด่า

บรรยากาศภายในห้องประชุมมีความเงียบลงเล็กน้อย