ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 894 ครอบครัวอันอบอุ่น

สาวน้อยที่อยู่ข้างๆได้ยินว่าขี่ม้า ก็สนใจขึ้นมาทันที รีบกินองุ่นที่แม่จิ้นป้อนเธออย่างรวดเร็ว

จากนั้น ก็รีบวิ่งมาข้างกายจิ้นเฟิงเฉิน “ดีเลย เถียนเถียนก็อยากขี่ม้า แด๊ดดี้พาเถียนเถียนไปด้วยได้ไหมคะ”

โดนสายตาอันแป๋วแหววของหนึ่งเล็กหนึ่งใหญ่มองมาอย่างตั้งหน้าตั้งตา จิ้นเฟิงเฉินจะปฏิเสธได้ยังไง

สายตาอันอ่อนโยนของเขา ยื่นมือออกไปอุ้มเถียนเถียนไว้ในอ้อมกอด “ได้เลย แด๊ดดี้พาไปฝึกขี่ม้ากัน ถ้าอย่างนั้นเถียนเถียนก็เชื่อฟังนะ”

เห็นจิ้นเฟิงเฉินตอบตกลงแล้ว เถียนเถียนก็ตื่นเต้น พยักหน้าไม่หยุด ท่าทางเชื่อฟัง “แด๊ดดี้วางใจ เถียนเถียนเชื่อฟังที่สุดเลย”

ตกลงกับเสี่ยวเป่าและเถียนเถียนแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็โทรศัพท์ไปสั่งกู้เนี่ยน ให้เขาติดต่อกับคนในสนามม้าก่อน ให้พวกเขาเตรียมม้าและสถานที่ให้พร้อม

กู้เนี่ยนก็รีบไปจัดการทันที

จิ้นเฟิงเหราก็รู้สึกสนใจ “พี่ ผมไปด้วย พวกพี่จะออกไปเที่ยวกันเองไม่ได้ แล้วให้ผมไปทำโอที่บริษัทอย่างลำบาก กดขี่แรงงานกันแบบนี้ ผมไม่ยอม”

“อยากไปก็ตามใจนาย”

น้อยมากที่จิ้นเฟิงเฉินจะไม่ปฏิเสธจิ้นเฟิงเหรา

จากนั้น จิ้นเฟิงเฉินมองพ่อจิ้นแม่จิ้นที่นั่งบนโซฟา “พ่อแม่ ไปด้วยกันไหมครับ?”

“นี่เป็นกิจกรรมของเด็กๆ แม่กับพ่อไม่ไปด้วยแล้ว”

แม่จิ้นตอบอย่างยิ้มแย้ม แล้วพูดกำชับเพิ่มเติม “พวกลูกระวังความปลอดภัยด้วย โดยเฉพาะดูแลเด็กสองคนกับหวั่นชีง”

พ่อจิ้นก็โบกมือ “พวกลูกรีบไปกันเถิด อย่ารบกวนเวลาสองต่อสองของพ่อกับภรรยา”

แม่จิ้นก็หน้าแดงไปด้วย หันไปจ้องพ่อจิ้น คนอื่นที่อยู่ด้วยต่างพากันหัวเราะ

จากนั้น ทั้งครอบครัวก็ออกเดินทางกันอย่างครึกครื้น จากการเดินทางหนึ่งชั่วโมง ก็ถึงสนามม้า

เสี่ยวเป่ากับเถียนเถียนก็สนามม้าอันกว้างขวาง ลงจากรถ ก็รีบวิ่งไปทันที

เจ้าของสนามม้ามาต้อนรับอย่างเคารพ พูดทักทาย “คุณชายจิ้น ม้าของคุณหนูทั้งสองกับของท่านเตรียมเรียบร้อยแล้ว ยังมีม้าตัวเมียนิสัยอ่อนโยน สามารถภรรยาท่านลองขี่ได้ ได้ยินผู้ช่วยกู้บอกว่า ท่านจะพาลูกสองคนมา ผมเตรียมม้าเล็กไว้หลายตัว ให้เด็กๆไปเลือกกันเองได้ว่าถูกชะตากับตัวไหน”

ไม่ใช่แค่คนกับคนเท่านั้นที่พูดเรื่องถูกชะตา ระหว่างคนกับสัตว์ก็เช่นกัน

ถ้าหากถูกชะตา ฝึกม้าก็จะเชื่องง่ายหน่อย

“ได้ ขอบคุณครับ”

จิ้นเฟิงเฉินพูดไป ก็ให้เจียงสื้อสื้อพาลูกทั้งสองไปเลือกม้า จากนั้นก็คุยกับเจ้าของไปสองสามคำ

ไม่นานเสี่ยวเป่ากับเถียนเถียนก็เลือกม้าที่ตัวเองชอบได้แล้ว จากการดูแลของพนักงาน ให้พวกเขาคุ้นเคยกับม้า

จิ้นเฟิงเฉินก็เดินมาอย่างยิ้มแย้ม จิ้นเฟิงเหราจูงมือส้งหวั่นชีง เดินไปพร้อมกัน

เจียงสื้อสื้อมองลูกทั้งสองที่เล่นกับม้าอย่างสนุกสนาน ถามจิ้นเฟิงเฉินสีหน้ายิ้มแย้ม “เมื่อก่อนคุณมาที่นี่บ่อยเหรอ? ดูเหมือนเถ้าแก่สนิทกับคุณ”

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า “อืม สมัยเรียนมาบ่อย เป็นวิธีคลายเครียดอย่างหนึ่ง หลังจากทำงานก็ไม่ค่อยมีเวลามา หลังจากนั้นอีกก็ไปฝรั่งเศสแล้ว ยิ่งไม่มีเวลามา”

เจียงสื้อสื้อพยักหน้า ถามเขาอย่างกังวล “ขี่ม้ายากไหมคะ? ฉันกลัวว่าฉันจะฝึกไม่ได้”

จิ้นเฟิงเฉินยิ้ม พูดปลอบใจ “ไม่ยาก ขี่ม้าก็คือขั้นตอนการฝึกฝนม้า ไม่ว่าจะเป็นม้านิสัยดุแค่ไหน คุณก็ฝึกอย่างสบายใจ อีกอย่าง ไม่ว่าสถานการณ์แบบไหน มีผมอยู่ข้างคุณเสมอ ไม่ต้องกลัว”

จากนั้น ทุกคนก็ไปที่จุดรับเสื้อ

ส้งหวั่นชีงกำลังท้องโต แน่นอนว่าขี่ม้าไม่ได้ จึงนั่งรออยู่ด้านข้าง

คนที่เหลือเปลี่ยนชุดขี่ม้าเรียบร้อยแล้ว เหมือนกันทุกคนคือท่อนบนสีดำ ด้านล่างเป็นกางเกงสีขาวและรองเท้าสีขาว บนหัวมีหมวกป้องกันโดยเฉพาะและถุงมือ

ทั้งครอบครัวเดินออกมาจากด้านใน ทันใดนั้นคนในสนามม้าต่างก็ถูกพวกเขาดึงดูดสายตา

โดยเฉพาะจิ้นเฟิงเฉินกับจิ้นเฟิงเหราสองพี่น้อง รูปร่างสง่า สวมใส่ชุดขี่ม้าแล้ว หล่อเหลามาก

เถียนเถียนเหมือนดั่งเจ้าหญิงน้อย กอดคอจิ้นเฟิงเฉินแน่น

ส่วนสื้อสื้อหลังใส่ชุดขี่ม้าแล้ว เพิ่มความสง่าขึ้นไม่น้อย ความอ่อนโยนกับความแข็งแกร่งผสมผสานกัน มีบุคลิกที่ไม่เหมือนกัน

เธอจูงมือเสี่ยวเป่า ตัวย่อของจิ้นเฟิงเฉิน ความเท่ผสมความน่ารักและหล่อเหลา

ส้งหวั่นชีงถึงแม้จะไม่ได้ใส่ชุดขี่ม้า แต่ก็ยังคงดึงดูดความสนใจได้เหมือนกัน

ทุกคนเดินไปพร้อมกัน กลายเป็นวิวอันสวยงามที่ทุกคนต่างหันมามอง

ในกลุ่มผู้คนอดพูดกันไม่ได้ “นี่สวยและหล่ออย่างนางฟ้าเทวดา เทียบกับดาราได้เลย”

“ดาราบางคนยังเทียบพวกเขาไม่ได้เลย ทั้งน่ารักเท่หล่อสวยครบทุกอย่าง”

“ใช่ ไม่ได้เห็นครอบครัวที่เป็นอาหารตาแบบนี้มานานแล้ว”

“เด็กผู้หญิงคนนั้นน่ารักมากเลย อยากหยิกแก้มจังเลย”

……

มองดูท่าทางน่ารักของเถียนเถียน มีคนคันมือทนไม่ไหว อยากหยิกแก้มเธอ

แต่ว่า ท่าทางของจิ้นเฟิงเฉินก็เหมือนคนนอกห้ามเข้าใกล้ หลายคนที่อยากเข้าใกล้ต่างก็พากันออกห่าง

เวลานี้ พนักงานก็จูงม้าเดินมาหาพวกเขา

พอเห็นจิ้นเฟิงเฉิน ก็พูดอย่างเคารพ “คุณชายจิ้น ม้าของคุณ”

จากนั้น ยื่นเชือกของม้าของแต่ละคน ให้กับเจ้าของม้า

เห็นม้ายิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้ เจียงสื้อสื้อเริ่มตื่นเต้น “เฟิงเฉิน ฉันรู้สึกกลัว”

จิ้นเฟิงเฉินลูบหัวของเจียงสื้อสื้อ พูดอย่างยิ้มแย้ม “ไม่เป็นไร สื้อสื้อ ผมจะอยู่ข้างคุณตลอดเวลา”