แสงไฟของคฤหาสน์ได้สว่างไสว การตกแต่งที่อลังการ และหญิงสาวที่งดงาม
ในงานวงดนตรีได้บรรเลงเพลงที่สนุกสนาน บรรยากาศคึกคักมากๆ สามารถที่จะได้ยินเสียงหัวเราะเป็นบางครั้งบางคราว
ได้ต่างจากบรรยากาศในงานเลี้ยง ห้องของเจ้างานบนชั้นสองคฤหาสน์ ในบรรยากาศนั้นก็ได้เต็มไปด้วยความตึงเครียด
ใบหน้าที่ดูดีเบอร์เกนได้ตึง จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่มีความรู้สึกอะไรเลยแม้แต่นิด
——ลี่ซา
ภรรยาของเขา
ใบหน้าของลี่ซาก็ได้เย็นชาเหมือนกัน เธอได้สูดหายใจเข้าไปลึกๆ พูด “ฉันไม่สน ฉันจะทำแบบนี้ ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ฉันจะไปบอกกับคุณพ่อ”
ทุกครั้งเธอชอบเอาคุณพ่อของเธอมาข่มขู่เขา
เบอร์เกนหันไป นัยน์ตาก็ได้มีความรังเกียจส่องมาสักพัก ก็ได้พูดอย่างเย็นชาว่า “ตามใจ”
เขาตกลงแล้วเหรอ?
ลี่ซาก็ได้ดีใจเลยทันที เข้าไปควงแขนของเขาอย่างออดอ้อน พูดอ้อนว่า “ที่รัก คุณดีจังเลย”
“แขกมาแล้ว ผมลงไปก่อน”
เบอร์เกนก็ได้ดึงแขนตัวเองกลับ ไม่รอให้เธอได้ตั้งตัว ก็ได้ก้าวยาวๆ ออกไป
ลี่ซาไม่สนใจ เธอก็ได้เรียกคนใช้มาช่วยตนแต่งตัว ใบหน้าก็ได้มีรอยยิ้มหวานๆ อยู่ตลอด
พอเบอร์เกนปรากฏตัว ในงานก็ได้เงียบไปเลยทันที ขนาดวงดนตรีก็ได้หยุดบรรเลง
ใบหน้าของแขกต่างมีหน้ากากสวมอยู่ พวกเขามองดูเบอร์เกนที่ได้เดินลงมาจากชั้นบนทีละชั้น
เบอร์เกนก็ได้ส่งสายตาให้พ่อบ้าน พ่อบ้านก็ได้ตบมือขึ้น วงดนตรีก็ได้กลับมาบรรเลงเพลงทันที
ในงานก็ได้คึกคักขึ้นมาอีกครั้ง
“คุณเบอร์เกน สวัสดียามค่ำครับ” ก็ได้มีคนรีบมาทักทายก่อน
เบอร์เกนก็ได้รับแก้วไวน์มาจากพ่อบ้าน แล้วก็เริ่มพูดคุย
ในเวลาเดียวกัน เบนท์ลีย์สีดำขับรถเข้าไปในคฤหาสน์ จอดอยู่ประตูหน้าคฤหาสน์
“คุณชาย คุณชีซา พวกคุณระวังด้วยนะครับ” เห้อซูหานได้หันหน้าไปมองจิ้นเฟิงเฉินกับชีซาที่นั่งอยู่ข้างหลัง
ชีซามองจิ้นเฟิงเฉินสักพัก พยักหน้า “นายวางใจเถอะ ฉันต้องปกป้องคุณชายของนายแน่”
“ขอบคุณนะครับคุณชีซา” เห้อซูหานได้มองเธออย่างซาบซึ้ง
“จิ้นเฟิงเฉิน คิดไม่ถึงว่าคนของนายคิดจริงๆ ว่านายจะอ่อนแอซะจนให้ฉันมาปกป้องถึงได้โอเค” ชีซาได้หัวเราะเยาะเย้ยแล้วพูด
ได้ยินแบบนั้น ใจของเห้อซูหานก็ได้กระตุกไปที รีบอธิบายว่า “คุณชาย ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น……”
“ฉันรู้” จิ้นเฟิงเฉินก็ได้ขัดคำพูดของเขา “นายเอารถไปจอดที่ลานจอดรถ รอพวกเราอยู่ตรงนั้นแหละ”
เห้อซูหานพยักหน้า “ครับ”
จิ้นเฟิงเฉินกับชีซาก็พากันลงจากรถทั้งสองฝั่ง
เงยหน้าก็ได้เห็นคฤหาสน์เก่าแก่ที่มีประวัติหลายร้อยปีตรงหน้า ดวงตาเข้มภายใต้หน้ากากของจิ้นเฟิงเฉินไม่มีความรู้สึกใด เขาหันไปเห็นชีซาที่เดินเข้ามา ก็ได้ยกมือ
ชีซามาถึงข้างเขา ก็ได้ควงแขนเขา
“เข้าไปเถอะ” ชีซาพูด
ทั้งสองได้เดินเข้าไปในคฤหาสน์ที่สว่างไสวอย่างกลมกลืน
ในคฤหาสน์ พวกแขกในงานก็ได้จับกลุ่มคุยกัน ทุกคนก็ได้สวมหน้ากากทั้งหมด เว้นแต่สนิทกันมาก ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะรู้เลยว่าภายใต้หน้ากากนั้นเป็นใคร
“ตระกูลของลี่ซา เป็นหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่ของอิตาลี มีชื่อเสียงมาก อีกอย่างมีมรดกที่ครอบครองเยอะจนนับไม่ถ้วน ที่เบอร์เกนแต่งงานกับลี่ซา ก็เพราะมองเห็นว่าตระกูลของพวกเขาสามารถที่จะกอบโกยผลประโยชน์ให้เขาได้อย่างมาก”
ชีซาก็ได้กระซิบเสียงเบาข้างหูจิ้นเฟิงเฉิน สายตาของเธอนั้นก็ได้มองสำรวจแขกรอบๆ สุดท้ายก็ได้หยุดตรงที่ร่างที่สูงใหญ่ร่างหนึ่ง
“เบอร์เกนอยู่ตรงนั้น”
จิ้นเฟิงเฉินก็ได้มองไปตามทางที่เธอมอง ตอนที่ได้เห็นเบอร์เกนนั้น สายตาก็ได้เป็นประกายชั่วขณะ
“จะไปทักทายหน่อยไหม?” ชีซาถาม
จิ้นเฟิงเฉินกับเธอได้สบตากัน ก็ได้ก้าวเดินไปทางเบอร์เกน
เบอร์เกนกับแขกกำลังพูดอย่างสนุกสนาน อยู่ๆ ก็ได้มีเสียงที่ไม่คุ้นเคยส่งมา “คุณเบอร์เกน”
เขาหันไป มองไปยังต้นเสียง ก็ได้เห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาหาตน
“พวกคุณคือ……”
เพราะว่าได้สวมหน้ากากอยู่ เบอร์เกนก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร
“พวกเราเป็นคนของตระกูลอันเตอร์เล่ค่ะ” ชีซาก็ได้แนะนำตัวเอง
“อันเตอร์เล่?” เบอร์เกนขมวดคิ้ว ก็ได้ยิ้มตามทันที “ที่แท้เป็นคนตระกูลอันเตอร์เล่ ยินดีต้อนรับครับ”
เขาได้ยืนมือ
จิ้นเฟิงเฉินก็ได้ไปจับ “ขอบคุณที่เชิญครับ”
เป็นแค่จับมือง่ายๆ แท้ๆ เบอร์เกนกลับรู้สึกถึงบรรยากาศอันแข็งแกร่งที่ส่งมาจากอีกฝ่าย เขานั้นอดไม่ได้ที่จะไม่มองอีกฝ่าย
“ขอถามหน่อยนะครับ พวกเราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าครับ?” เบอร์เกนถามลองเชิงไป
จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า “เคยเจอครับ ได้เจอกับคุณเมื่อตอนงานฉลองเปิดบริษัทยาคราวก่อนครับ”
พอเขาพูดแบบนี้ เบอร์เกนถึงคิดขึ้นมาได้ว่าครั้งก่อนได้มีคนของตระกูลอันเตอร์เล่จริง อีกอย่างเขายังให้คนไปจับตาดูด้วย
เบอร์เกนก็ได้ยิ้มทันที “ที่แท้คุณนี่เอง”
จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าเล็กน้อย
“ไม่รู้ว่าสุขภาพของคุณอันเตอร์เล่เป็นไงบ้างครับ?” เบอร์เกนถาม
“ท่านสบายดีครับ แต่ท่านไม่มีเวลามาเอง ก็เลยให้พวกเรามาแสดงความยินดีเนื่องในวันเกิดของคุณหญิงแทนท่านครับ”
จิ้นเฟิงเฉินก็ได้ส่งสายตาให้ชีซา ชีซาก็ได้รีบเอากล่องที่อยู่ในมือส่งไป “นี่เป็นของขวัญวันเกิดของคุณหญิงค่ะ”
เบอร์เกนก็ได้ให้พ่อบ้านรับไว้ ยิ้มแล้วพูด “ขอบคุณของขวัญของพวกคุณครับ ภรรยาของผมต้องชอบแน่ๆ”
จิ้นเฟิงเฉินก็ได้พยักหน้าพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ “งั้นคุณยุ่งต่อเถอะครับ เดี๋ยวถ้าว่างค่อยคุยกันอีกที”
“ครับ”
เบอร์เกนมองพวกเขาจากไป รอยยิ้มที่ปากก็ได้ค่อยๆ จางหายไป สายตาก็ได้มีความสงสัยมาเพิ่ม
สองครั้งแล้วที่อันเตอร์เล่ไม่มาด้วยตัวเอง แต่ให้คนอีกมาแทน นี่มันอะไรกันแน่?
“คุณท่าน ให้ผมสั่งคนไปจับตามองพวกเขาไหมครับ?” พ่อบ้านมองความคิดของเขาออก ก็ได้ถามเสียงเบา
“ไปเถอะ”
คราวก่อนถึงแม้ว่าไม่ได้พบอะไรที่ผิดปกติ แต่ว่าคราวนี้จะหละหลวมไม่ได้
โดยเฉพาะช่วงนี้การทดลองได้ไปถึงขั้นตอนที่สำคัญแล้ว เขากลัวว่าจะมีคนอาศัยจังหวะนี้ก่อความวุ่นวาย
ชีซาก็ได้จับรู้สึกได้ว่ามีคนได้จับตามองพวกเขาอยู่ คิ้วบางก็ได้ขมวดอย่างห้ามไม่อยู่ “เห็นทีเบอร์เกนได้สงสัยในตัวพวกเรา”
“ทำตัวให้ชินก็พอ คราวก่อนก็เป็นเหมือนกัน” จิ้นเฟิงเฉินก็ได้พูดเรียบๆ ไม่ได้ให้ความสำคัญกับอีกฝ่าย
คราวก่อนพวกเขาจับพิรุธไม่ได้ งั้นคราวนี้ก็เหมือนกัน
ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ชีซาก็ได้ไม่สนใจคนคนนั้นเลย เธอก็ได้ยกแก้วเหล้าขึ้นมา แล้วก็เขย่าเบาๆ สายตาก็ได้มองไปรอบๆ เป็นบางคราว
“ลี่ซาไม่อยู่”
จิ้นเฟิงเฉินดื่มไปคำ มุมปากก็ได้กระตุกขึ้นมา “ต้องโผล่ตัวแน่”
ชีซามองเขาสักพัก ก็ได้เลิกคิ้วขึ้น “อี้ จิ้นเฟิงเฉิน นายคงไม่ได้คิดจะใช้ความหล่อของนายไปอ่อยภรรยาคนอื่นเขานะ?”
สายตาที่น่ากลัวก็ได้ส่งมา เธอก็ได้รีบมีรอยยิ้มประจบเลยทันที “ก็แค่ล้อเล่น ล้อเล่น”
“ก็รู้กันอยู่นายนอกจากเจียงสื้อสื้อ ผู้หญิงคนอื่นก็มองไม่เข้าตาเลยสักนิด” ชีซาก็ได้บ่นไป
“ชีซา” อยู่จิ้นเฟิงเฉินก็ได้เรียก
“อะไร?”
จิ้นเฟิงเฉินก็ได้ใบ้ให้เธอมองไปยังทางบันได “คนไหนเป็นลี่ซา?”
ชีซาหันไป ก็ได้เห็นผู้หญิงเกือบสิบยี่สิบคนได้ใส่ชุดออกงานเหมือนกัน แล้วหน้ากากเหมือนกันทั้งหมดค่อยๆ เดินมาจากเวที
