ในตอนเย็นของวันถัดไป งานเลี้ยงการกุศลก็ครื้นเครงกันมาก
งานเลี้ยงคืนนี้ไม่เพียงแต่จะเชิญดาราดังมามากมายเท่านั้น แต่ยังเชิญคนดังที่มีชื่อเสียงจากทุกสาขาอาชีพมาด้วย
จิ่งหลิวเยว่เดินบนพรมแดงพร้อมกับสาวสวย แม้ว่าแสงไฟรอบตัวยังคงกะพริบอยู่ก็ตาม ใบหน้าหล่อเหลาของเขายังคงยิ้มอย่างสุภาพอ่อนโยนอยู่เสมอ
พอเดินไปที่สถานที่สัมภาษณ์ หลังจากที่พิธีกรถามคำถามสองสามข้อ จิ่งหลิวเยว่ก็ตอบคำถามทีละคำถาม ก่อนที่จะเดินพาสาวสวยเข้าสู่งานเลี้ยงภายใน
“จำได้แล้วใช่ไหมว่าพิเอร์สหน้าตาเป็นยังไง” จิ่งหลิวเยว่ถามหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยเสียงต่ำ
หญิงสาวพยักหน้า “จำไว้ค่ะ”
จิ่งหลิวเยว่ยิ้มด้วยความพึงพอใจ “รอดูฝีมือของคุณแล้วนะ”
“วางใจได้ค่ะ ฉันรับรองว่าจะทำภารกิจให้สำเร็จค่ะ”
จิ่งหลิวเยว่เดินนำหญิงสาวไปรอบงาน แต่น่าแปลกมาก ที่พวกเขาไม่เห็นพิเอร์สในงานเลย
เป็นไปได้ไหมว่าข้อมูลของเฟิงเฉินจะผิดพลาด ที่จริงแล้วพิเอร์สไม่ได้มางานนี้
ขณะที่จิ่งหลิวเยว่กำลังงุนงง ก็มีคนตะโกนว่า “ซ่างกวนเชียนกับซ่างกวนหยวนมาแล้ว”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น จิ่งหลิวเยว่ก็หันไปตามเสียง ดวงตาของเขาหรี่ลง พระเจ้า นั่นมันพิเอร์สใช่ไหมเหรอ
ซ่างกวนหยวนควงแขนเข้ามาพร้อมกับซ่างกวนเชียน และมีชายต่างชาติร่างสูง ผมบลอนด์ และตาสีฟ้ายืนอยู่ข้างๆพวกเธอ
ไม่ใช่ใครอื่นพิเอร์สนั่นเอง
จิ่งหลิวเยว่บีบแก้วในมือของเขาแน่นโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเอียงศีรษะเล็กน้อย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เดี๋ยวโอกาสทำตามที่วางแผนกันไว้”
ผู้หญิงข้างๆ เขาจ้องไปที่พิเอร์สแล้วพยักหน้า “ได้ค่ะ”
“หยวนหยวน น้องพาคุณพิเอร์สไปเดินดูรอบ ๆงาน พี่จะไปหาเจ้าภาพงานเลี้ยงนี้ก่อน”
เสียงของซ่างกวนเชียนอ่อนโยนมาก แต่ซ่างกวนหยวนกลับยืนนิ่ง ปล่อยมือของเขาด้วยสีหน้าเย็นชา และหันไปมองที่พิเอร์ส มุมปากของเธอก็ยกยิ้ม “คุณพิเอร์ส เชิญทางนี้ค่ะ”
พอเห็นพวกเขาเดินจากไป รอยยิ้มที่ขมขื่นก็ปรากฏอยู่บนสีหน้าของซ่างกวนเชียน เขาถอนหายใจเบาๆ เมื่อไหร่หยวนหยวนจะปล่อยวางความเกลียดชังของเธอที่มีต่อเขาสักที
เมื่อเห็นพิเอร์สและซ่างกวนหยวนเดินมาทางนี้ จิ่งหลิวเยว่ก็รีบเดินตรงเข้าหาทันที “มาแล้ว เตรียมตัวให้พร้อม”
เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ควงแขนเขาทันที และทั้งสองเดินตรงไปหาพวกพิเอร์สทันที
เมื่อซ่างกวนหยวนเห็นจิ่งหลิวเยว่ ดวงตาของเธอก็เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจทันที เธอเดินเข้าไปใกล้ ริมฝีปากสีแดงของเธอขยับ และเตรียมกล่าวทักทาย
จู่ๆ ผู้หญิงข้างๆ เขาจะร้อง “โอ้ย” แล้วเธอก็สะดุดล้มไปข้างหน้า
ซ่างกวนหยวนขยับตัวหลบโดยไม่รู้ตัว
แต่พิเอร์สช้าไปก้าวหนึ่ง ไวน์ในแก้วที่อยู่ในมือของหญิงสาวก็ราดลงบนบริเวณหน้าอกของเขาเต็มๆ
แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ล้มมาทับตัวเขาด้วย
กลิ่นหอมยั่วยวนพุ่งเข้าใส่จมูกของเขาเต็มๆ ทำให้พิเอร์สเริ่มร้อนรุ่มขึ้นมา
เขาเอื้อมมือไปโอบเอวของหญิงสาวไว้ แล้วพยุงเธอลุกขึ้น แล้วถามขึ้นมาเป็นภาษาจีน “คุณโอเคไหมครับ”
ผู้หญิงคนนั้นทัดผมข้างหู และส่ายหัวอย่างเอียงอาย “ฉันไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“ยินดีครับ”
“คุณพิเอร์ส คุณ…” ซ่างกวนหยวนเห็นสภาพเลอะเทอะบนหน้าอกของเขาจึงหยุดพูดขึ้นมากะทันหัน
ผู้หญิงคนนั้นเห็นแล้ว สีหน้าของเธอก็ซีดเผือดด้วยความตกใจ แล้วก็รีบพูดว่า “ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอโทษ ถ้าเป็นไปได้ ให้ฉันทำความสะอาดชุดให้คุณนะคะ”
พิเอร์สไม่โกรธ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น ด้วยประกายที่ชายหนุ่มปรารถนาหญิงสาว
คำเล่าลือต่างว่ากันว่าผู้หญิงตะวันออกนั้นสวย
สมดังคำล่ำลือจริงๆ
ทั้งซ่างกวนหยวนและผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ช่างงดงามเหลือเกิน สวยจนทำให้ใจสั่น
จิ่งหลิวเยว่เหลือบมองที่พิเอร์ส ผู้ชายเหมือนกัน จึงรู้ทันทีว่าแผนของเขาประสบความสำเร็จแล้วครึ่งหนึ่ง
เขาทำหน้าบึ้งและจงใจตำหนิ “คุณทำอะไรของคุณ เดินไม่เป็นหรือไง ทำให้เสื้อผ้าของคุณผู้ชายคนนี้เปื้อนหมดแล้ว”
ตาของผู้หญิงคนนั้นแดงก่ำขึ้นมาทันที เธอพูดอย่างน่าสงสาร “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ”
“คุณ……”
ในขณะที่จิ่งหลิวเยว่กำลังจะดุเธออีกครั้ง พิเอร์สก็พูดขัดขึ้นมาซะก่อน “คุณครับ อย่าดุเธอเลย ผมไม่เป็นไร”
หลังจากมองไปที่เขา จิ่งหลิวเยว่ก็พูดกับผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่พอใจ “เอาล่ะ ไม่ต้องร้องไห้แล้ว ยังไม่รีบขอบคุณคุณคนนี้อีก”
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ”
หญิงสาวอ่อนแอจนพิเอร์สรู้สึกสงสารมาก “คุณไม่ได้บอกว่าจะทำความสะอาดชุดให้ผมเหรอ ไปกันเถอะ”
“ได้เหรอคะ” ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่จิ่งหลิวเยว่ หลังจากได้รับอนุญาต เธอก็เดินออกไปพร้อมกับพิเอร์ส
เมื่อเห็นพวกเขาเดินจากไป จิ่งหลิวเยว่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วหันหลังกลับเพื่อเดินจากไป
“คุณจิ่งคะ”
จิ่งหลิวเยว่หยุดเดิน แล้วหันกลับมา “คุณหนูซ่างกวน มีอะไรหรือเปล่าคะ”
ซ่างกวนหยวนเลิกคิ้ว “นั่นแฟนคุณเหรอคะ”
“อืม” จิ่งหลิวเยว่พยักหน้า
“แล้วคุณยังปล่อยให้เธอไปกับผู้ชายคนอื่นตามลำพังแบบนี้เหรอคะ” ซ่างกวนหยวนไม่เข้าใจการกระทำของเขา
“ไม่ได้หรือไง” จิ่งหลิวเยว่ถามเธอกลับ
ซ่างกวนหยวนสะอึก ไม่รู้จะตอบอย่างไร
จิ่งหลิวเยว่ขดริมฝีปากแล้วยกยิ้มบาง “คุณหนูซ่างกวน นั่นแฟนผม ฉันเลยเชื่อใจเธอ เข้าใจไหมครับ”
เพียงเพราะคุณเชื่อใจเธอ ดังนั้นจึงปล่อยให้เธอและผู้ชายคนอื่นไปห้องน้ำพื้นที่ส่วนตัวอย่างนั้นสองต่อสองเหรอ
ไม่รู้ว่าจะบอกว่าจิ่งหลิวเยว่ไร้เดียงสาหรือโง่กันแน่
อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอ
มุมปากของซ่างกวนหยวนเหมือนยิ้มเยาะเย้ยเล็กน้อย “เอาที่คุณจิ่งสบายใจเลยค่ะ”
พูดจบเธอก็หันหลังเดินจากไป
จิ่งหลิวเยว่มองไปที่แผ่นหลังของเธอและเม้มริมฝีปากแน่น ตอนนี้เขามีความสุขจริงๆ
แผนความงามของเขาใช้ประโยชน์ได้จริงๆ
ขอแค่เป็นผู้ชาย ก็ไม่สามารถปฏิเสธสาวสวยได้
เขาเหลือบมองไปที่ทิศทางของห้องน้ำ ก่อนที่มุมปากของเขาก็ยกขึ้นยิ้มอย่างควบคุมไม่ได้
ตอนนี้เขาแค่ต้องรอข่าวดีก็พอแล้ว
……
ซ่างกวนหยวนเดินไปทั่วงานพร้อมกับซ่างกวนเชียน และเดินไปรอบงาน ปากของเธอแสร้งยิ้มจนจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว
เธอยกมือขึ้นนวดขมับที่ปวดมาก หันไปมองที่ซ่างกวนเชียนที่กำลังพูดคุยกับคนอื่นอย่างสนุกสนานด้วยแววตาเกลียดชัง
เขาชอบงานแบบนี้มาก เพราะที่นี่เขาสามารถอวดความสำเร็จของเขากับทุกคนได้อย่างภาคภูมิใจว่าภายใต้การบริหารของเขา บริษัทซ่างกวนได้ขยายแนวธุรกิจไปมากแค่ไหน
พอคิดได้แบบนี้ เธอก็อดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้
จากหางตาของซ่างกวนเชียน เขาสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเธอดูแย่มาก เขาหันไปมองและถามด้วยความเป็นห่วง “หยวนหยวน น้องไม่สบายหรือเปล่า”
“ฉันอยากกลับไปพักผ่อน” ซ่างกวนหยวนพูดอย่างเย็นชา
ซ่างกวนเชียนตั้งใจที่จะให้เธออยู่เคียงข้างเขาตลอดทั้งคืน เหมือนเป็นภรรยาของเขา แต่เธอดูสีหน้าแย่มาก จึงทำใจให้เธอเหนื่อยไม่ได้
“น้องอยู่ต่อไม่ไหวแล้วจริงๆเหรอ” ซ่างกวนเชียนนถาม
เมื่อได้ยินแบบนี้ ซ่างกวนหยวนก็อดที่จะยิ้มเยาะไม่ได้ “ซ่างกวนเชียน ในสายตาของคุณ หน้าตาทางสังคมของคุณสำคัญกว่าฉันใช่ไหม”
“ไม่ หยวนหยวน พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น” ซ่างกวนเชียนรีบแก้ตัว
ซ่างกวนหยวนสูดหายใจเข้าลึกๆ “ช่างเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันรู้แล้วว่าคุณคิดอะไรอยู่”
หลังจากพูดจบ เธอก็หันหลังเดินไปยังมุมที่เงียบสงบ
เมื่อเห็นแบบนี้ ซ่างกวนเชียนก็รีบเดินตามเธอ และคว้าแขนของเธอมาจับไว้ “หยวนหยวน อย่าโกรธเลยนะ พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“ปล่อย” ซ่างกวนหยวนถลึงตามองเขาอย่างไม่ชอบใจ
ด้วยความจนใจ เขาทำได้เพียงปล่อยมือของเธอไป
