บทที่ 104 ฮันเทียนผู้แข็งแกร่ง
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง ฮันเทียนเก่งเกินไปแล้ว
มันคือการต่อสู้ตัวต่อตัว ในเวลาต่อมาและสาวกสามคนของเฉินหยางก็ถูกต่อยกระเด็นออก
หมัดของเขาจะหนักขนากไหนกัน!
แขกต่างตกใจกัน แต่บ้านเฉินสีหน้าดูไม่ดีเลย
จางเซิงเฉียวไม่อยากสร้างความอับอายให้กับเฉินหยางมากเกินไปและตอนนี้ก็ไม่อยากพูดอะไร
“นายมั่นใจนะ?” สีหน้าของเฉินหยางค่อนข้างน่าเกลียด เขาพูดขณะที่เขามองไปหาศิษย์สองคนนั้นที่สีหน้าไม่ดี
ศิษย์คนที่สองยิ้มสุ้ ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้นั้นเหนือจินตนาการของเขาอย่างสิ้นเชิง ศิษย์อีกสามคนพวกเขาก็ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น อีกอย่างพวกเขาก็สู้ไม่ไหว เขาจะเอาความมั่นใจที่ไหนไปสู้กับอีกฝ่าย
“อาจารย์ผมจะทำให้ดีที่สุด” ศิษย์คนที่สองพูด
เฉินหยางพยักหน้าความแข็งแกร่งของหานเทียนเกินความคาดหมายของเขาอย่างมาก แต่เขาก็วางแผนไว้ในใจ
แม้ว่าจางเซิงเฉียวจะดูถูกว่าเขาไม่มีประสิทธิภาพ แต่เขาก็จะไม่ยอมให้หลานสาวแต่งงานกับจางดาวเรนแน่นอน
“ไอ่ลูกศิษย์ ความสุขของฉันก็มอบให้นายละกัน เธอต้องสู้ชนะผู้ชายคนนั้นให้ได้”เฉินเสี่ยวปิงส่งเสียงเชียร์
ศิษย์คนที่สองของเฉินหยางยิ้มสู้ เขาแค่คิดว่าถ้าสู้แพ้ก็จะไม่ขายหน้าเท่าไหร
จะเอาชนะฝั่งตรงข้าม?
ตอนนี้เขาคิดก็ไม่อยากจะคิด
“เชิญ”
ศิษย์คนที่สองของเฉินหยางรู้ว่าหานเทียนหยิ่งและไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระ เขาจึงกำหมัดขึ้นและลงมือก่อน
ปึก!
มาอีกหมัด
ศิษย์คนที่สองของเฉินหยางก็ต่อยก่อนเช่นกัน และตอนจบก็เหมือนกับของศิษย์คนที่สามที่ส่งมาสู้ก่อนหน้านี้และก็โดนหมัดต่อยกระเด็นออกมาเหมือนกัน
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างอีกครั้งฮันเทียนคนนี้จะเก่งเกินไปแล้ว
“คุณตา พวกเราจะแพ้จริงๆแล้วใช่ไหม” เฉินจือหรานไม่มั่นใจอีกต่อไป และมาถึงต่อหน้าเฉินหยางก็มีความวิตก
เฉินหยางหน้าตาดูไม่ดีมาก ฮันเทียนคนนี้เก่งเกินไปแล้ว เขารู้สึกว่าแม้ว่าเขาจะต่อยด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝั่ง
เขามองไปที่จางเซิงเฉียว ในใจรู้สึกโกรธ จางเซิงเฉียวตั้งใจมาที่นี้ และไม่ได้ให้ออกไปหรอก
“จือหรานมั่นใจได้เลย ตาจะไม่ยอมให้หนูได้แต่งงานกับจางซิงเฉียว” ในตอนนี้เฉินหยา มีเหงื่อเต็มที่หน้าผากของเขา
เฉินจือหรานพยักหน้าและมองไปที่ลู่เฉินอย่างเงียบ ๆ ลู่เฉินบอกว่าลูกศิษย์ของเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหานเทียน ตอนแรกเธอรู้สึกว่าลู่เฉินขี้โม้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าลู่เฉินก็เก่งมาก
ใช่สิ ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เขาจะบอกว่าถ้าฉันไม่อยากแต่งงานกับจางดาวเรน เขาจะช่วยฉัน หรือว่าเขาคิดว่าจะเอาชนะฮันเทียนได้?
เฉินจือหรานส่ายหัว ลู่เฉินดูไม่พิเศษอะไร ไม่เห็นจะเก่ง
“ศิษย์ใหญ่ การต่อสู้ครั้งสุดท้ายนี้ขึ้นอยู่กับคุณ ถ้าคุณแพ้คนอื่น ๆ ก็ไม่ต้องไปต่อ” เฉินจือหรานมองไปที่ศิษย์ใหญ่เฉินหยางและส่งเสียงเชียร์
แม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่มีความมั่นใจในตัวพี่ใหญ่ แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
“น้องสาวไม่ต้องกังวลต่อให้แลกกับชีวิตฉันก็ไม่วันแพ้แน่ !” พี่ชายป็นแค่ชายหนุ่มอายุ 27 ปีชื่อหวู่ฉางชิง เขาหล่อมากเช่นกัน เขาชอบเฉินจือหรานมานานแล้ว ถ้าเขาแพ้ เฉินจือหรานก็จะถูกบังคับให้แต่งงานกับ จางดาวเหรนและเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้น
อีกอย่างมันอยู่ให้เขาเห็นที่นี้อีก
“ ระวังหน่อย ถ้าไม่ไหวก็ยอมแพ้ อย่าให้เขาทำเจ็บไปกว่านี้” เฉินหยางชอบศิษย์คนนี้ของเขาและพูดเตือนสติ
“ ท่านอาจารย์วางใจได้ ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาชนะอย่างแน่นอน!” หวู่ฉางชิงพูดอย่างหนักแน่นและเดินไปหาฮันเทียน
แม้ว่าหวู่ฉางชิงจะพูดเช่นนั้น แต่จริงๆแล้วเขาก็ไม่มีความมั่นใจเลย หลังจากนั้นรุ่นน้องทั้งสองของเขาก็ถูกฮันเทียนเป่าด้วยหมัดเดียว
“ฮั่นเทียน เร็วสิ หรืออยากให้เจอลูกศิษย์ของไอ่แก่ เยอะขนาดนี้ เจ้าต้องต่อสู้จนถึงดึก” จางเซิ่งเฉียวตะโกนใส่ฮันเทียน
หานเทียนพยักหน้า ด้วยสายตาด฿เยือกเย็น ไม่รอหวู่ฉางชิงพูด เขาก็เข้าไปหาเขาก่อน
ปึก!
หมัดพร้อมกัน!
หวู่ฉางชิงยังไม่ได้ทำอะไรเลย ถูกฮันเทียนเป่าด้วยหมัดก่อน
“เชี่ย!”
หัวใจของเฉินหยางเต้นแรงขึ้น เขาไม่คาดคิดว่าฮันเทียนจะโหดร้าย ถึงขนาดที่ศิษย์คนโตของเขาจะไม่สามารถรับหมัดจากเขาได้!
เด็กคนนี้อาจเป็นคนที่มีความสามรถพิเศษที่จางเซิงเฉียวจ้างมาจากกองทัพหรือป่าวทำไมจะแข็งแกร่งขนาดนี้?
ทุกคนในบ้านเฉินสีหน้าดูไม่ค่อยดี อีกมือดีสามคนบนเวทีต่างก็ปลิวไปตามหมัดของพวกเขามันน่าอายจริงๆ
แขกผู้เข้าพักต่างตกใจกับการต่อสู้ของฮันเทียน
นี่คือนักศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงใช่ไหม แกร่งเกินไปแล้ว!
คนหนักหนึ่งร้อยห้าสิบหกกรัม ถูกเขาเหวี่ยงออกไปไกลกว่าสองเมตร แขนของเขาแข็งแกร่งขนาดไหน?
“ อาจารย์ น้องสาว ขอโทษนะ … ” อู๋ฉางชิงเช็ดเลือดออกจากมุมปากของเขาด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจอย่างยิ่ง
แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็แพ้ไปแล้ว และมันก็ยังคงเป็นความล้มเหลว เขาถูกชกต่อยและเขาไม่มีความกล้าพอที่จะมองเฉินชูหราน
“ นายลงไปพักก่อนไป” เฉินหยางส่ายหัวไม่ใช่ว่าศิษย์ของเขาไม่แข็งแกร่ง แต่ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งเกินไปและถึงแพ้เขาก็ไม่มีอะไรจะพูด
เมื่อเห็นฮั่นเทียนชนะลูกศิษย์สามคนของเฉินหยางจาง เซิ่งเฉียวและจางตาเหรินก็ยิ้ม
โดยเฉพาะอย่างยิ่งจางดาวเหรนมองดูดวงตาของเฉินจือหรานด้วยความภาคภูมิใจ
ดูเหมือนว่าเขาจะได้เห็นแล้วนี่คือภรรยาในอนาคตของเขา
“ เฉิน เรียกศิษย์ของพวกนายออกมาได้แล้ว ถ้ายังสู้กันแบบนี้ เอาให้ถึงดึกก็ยังไม่เสร็จ” เฉินเซิ่งเฉียวมองไปที่เฉินหยางและพูดด้วยความหวังดี
สีหน้าของเฉินหยางดูไม่ดีเลย วู๋ฉางชิงเป็นศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาสอนมา เขายังแพ้ให้กับฮันเทียน ไม่มีใครจะเป็นคู่ต่อสู้ของฮันเทียนได้
“ เฒ่าแก่จาง อย่าเพิ่งดีใจไป แขกที่นายชวนมาได้โดนแน่!” เฉินหยางตะคอกอย่างเย็นชา เขาก็ไม่ยอมรับว่าเขาแพ้
“คุณตา ให้เขาช่วยเถอะ” เฉินจือหรานกัดฟันและมองไปที่ลู่เฉินพูด
ตอนนี้พวกเขาไม่มีทางเลือก ถ้าพวกเขาไม่สามารถหาคนที่เก่งกว่ามาเอาชนะฮันเทียนได้ไม่ งั้นจะถูกบังคับให้แต่งงานกับจางตาเหยิน เธอถึงไม่อยากไม่แต่งงานกับจางตาเหยิน
ดังนั้นเมื่อนึกถึงสิ่งที่ลู่เฉินพูดก่อนหน้านี้เธอจึงอยากลอง
“ใคร?” เฉินหยางถาม
“ลู่ คุณลู่.” เฉินจือหยานชี้ไปที่ลู่เฉินและพูด
“คุณลู่ เขายังไหวไหม?” แม้ว่าเฉินหยางจะรู้จักตัวตนของลู่เฉิน แต่ลู่เฉินก็ไม่ต้องการที่จะดูเหมือนนักรบ
“เขาเพิ่งบอกฉันว่าบอกถ้าฉันไม่อยากแต่งงานกับจางดาวเรน เขาจะช่วยฉัน ฉันคิดว่าเขาก็มือดีด้วย ไม่งั้นจะพูดคำนั้นออกมาได้ไง” เฉินจือหรานพูด
“ ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปขอให้เขาลองดู” เฉินหยางรู้จักตัวตนของลู่เฉิน แน่นอนว่าเขาจะไม่ขอให้ลู่เฉินต่อสู้เพื่อเขา
แต่เฉินจือหรานเป็นหลานสาวของเขา และเธอจะไม่อายแม้ว่าเธอจะถูกปฏิเสธจากลู่เฉินก็ตาม
เฉินจือหรานมาหาลู่เฉินโดยจำได้ว่าเขาเคยดูถูกลู่เฉินมาก่อนและใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงหากเขาต้องการขอความช่วยเหลือจากลู่เฉินเขาก็ไม่สามารถพูดมันได้
ลู่เฉินรู้จุดประสงค์ของเธอ แต่เฉินจือหรานไม่ยอมขอความช่วยเหลือจากเขาสักที และเขาก็จะไม่เปิดปากพูดเหมือนกัน
“จือหราน มีอะไรจะถามคุณลู่หรอ?” เฉินกวงซิงจะไม่รู้ความคิดของลูกสาวได้ไง เลยอยากพยายามทำความเข้าใจกับเธฮ
“อือ คุณลู่ฉันอยากจะขอให้คุณช่วยเราสู้กับฮันเทียนและขอให้คุณช่วยจริงๆ”
เฉินจือหยานมองไปที่ลู่เฉินด้วยความอึดอัดใจ
