ในตอนนี้ บนตัวของหยางเฉินรังสีวิถีบู๊เพิ่มสูงขึ้น เขาที่บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว ตอนนี้คัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยานกับสายเลือดคลั่งทำให้ความแข็งแกร่งสูงเกินแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นยอดไปแล้ว
ถึงกษัตริย์เฝิงจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด แต่ตอนนี้กลับสัมผัสถึงแรงกดดันอันมหาศาลจากตัวของหยางเฉิน
สีหน้าของเขาเคร่งขรึมอย่างถึงที่สุด ดวงตาอันเย็นชา จ้องเขม็งไปที่หยางเฉินแล้วพูดขึ้นว่า “แกน่าจะรู้ถ้ามันฆ่าไป๋หลี่เยี่ยน จะทำให้ราชวงศ์ต้องเจอกับภัยอันตรายอะไรบ้าง?”
หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจว่า “เขาเคยพูดแล้ว ตั้งแต่นี้ไป ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับราชวงศ์เฝิงอีก การที่เขาจะฆ่าไป๋หลี่เยี่ยน มันเกี่ยวอะไรกับราชวงศ์เฝิงของคุณ?”
กษัตริย์เฝิงกัดฟันแล้วพูดไปว่า “ต่อให้มันจะไม่ยอมรับในฐานะของตัวเอง แต่ในตัวของมันก็ยังคงมีเลือดของราชวงศ์ไหลเวียนอยู่ เมื่อไหร่ก็ตามที่ไป๋หลี่เยี่ยนถูกฆ่า ราชวงศ์ไป๋หลี่ก็มีแต่จะเอาความโกรธมาลงที่ราชวงศ์เฝิงเท่านั้น”
“หึหึ!”
หยางเฉินขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ “คุณเป็นถึงผู้นำของราชวงศ์ ได้แต่มองดูลูกชายของตัวเองถูกบีบจนต้องระเบิดตัวเอง ก็ยังไม่ยอมยื่นมือเข้ามาช่วย ตอนนี้หลายชายของคุณจะแก้แค้นให้ผู้เป็นพ่อ คุณกลับเข้ามาขัดขวางการแก้แค้นของเขา?”
สำหรับกษัตริย์เฝิงแล้ว หยางเฉินมีความรู้สึกที่อยากฆ่าแล้วจริงๆ
ก่อนหน้านี้ ตอนที่เฝิงจื้อหย่วนถูกบีบจนต้องระเบิดตัวเอง ถ้ากษัตริย์เฝิงยื่นมือเข้ามา ก็จะสามารถหยุดยั้งได้ แต่กษัตริย์เฝิงยอมให้ลูกชายตายก็ไม่ยอมยื่นมือเข้ามาช่วย ช่างเป็นคนที่เลือดเย็นจริงๆ
ตอนนี้หม่าชาวจะฆ่าไป๋หลี่เยี่ยน กษัตริย์เฝิงไม่เพียงไม่คิดจะช่วย แต่กลับยังเข้ามาขวาง ถึงขั้นอยากฆ่าหม่าชาวด้วย
พอเห็นหยางเฉินที่ขวางอยู่ด้านหน้า แล้วหันมองไปยังหม่าชาวที่กำลังโจมตีใส่ไป๋หลี่เยี่ยนอย่างบ้าคลั่ง กษัตริย์เฝิงก็รู้สึกร้อนใจมาก สีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความลังเล
เขาไม่อยากให้ไป๋หลี่เยี่ยนตายที่ราชวงศ์เฝิง ยิ่งไม่อยากให้ไป๋หลี่เยี่ยนตายด้วยน้ำมือของหม่าชาว แต่หยางเฉินก็ดันมาขวางเขาเอาไว้ นั่นจึงทำให้ในใจของเขายุ่งเหยิงไปหมด
ราชวงศ์ไป๋หลี่ เขาไม่อาจล่วงเกิน แต่หยางเฉินที่อยู่ตรงหน้า ที่มาไม่แน่ชัด ยังหนุ่มยังแน่น ระดับของวิถีบู๊ก็บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว ไหนจะสายเลือดคลั่งในตัว ที่มาต้องไม่ธรรมดาแน่เขาเองก็ไม่กล้าล่วงเกินเหมือนกัน
ผู้แข็งแกร่งชุดดำที่ลึกลับคนนั้น เอามือกอดอก สายตาจ้องมองไปที่หยางเฉิน
เฝิงจื้อเอ้าจ้องมองกษัตริย์เฝิงด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น กลัวกษัตริย์เฝิงจะลงมือกับหยางเฉิน
ส่วนผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนอื่นๆ ของราชวงศ์เฝิงต่างก็ทำหน้าตื่นเต้น ไม่ว่าหม่าชาวจะฆ่าไป๋หลี่เยี่ยนหรือไป๋หลี่เยี่ยนฆ่าหม่าชาว มันต่างก็เป็นความบรรลัยสำหรับราชวงศ์เฝิงเหมือนกัน
แรงอาฆาตแล่นไปทั่วร่างหยางเฉิน สายตาจับจ้องไปที่กษัตริย์เฝิง พร้อมที่จะลงมือทุกเมื่อ
ถึงเขาจะสามารถระเบิดพลังถึงแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นยอด แต่เขายังไม่ได้ปลุกสายเลือดคลั่งออกมาทั้งหมด เมื่อต้องสู้กันอย่างแลกชีวิต ต่อให้กษัตริย์เฝิงจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด เขาก็มีดีพอที่จะสู้ด้วยสักตั้ง
ในตอนนี้ ไป๋หลี่เยี่ยนกำลังเจ็บหนัก พละกำลังแทบจะถึงขีดจำกัดแล้ว หันมองไปที่หม่าชาว ด้วยความที่มีลูกแก้วดูดเลือดอยู่ในร่างกาย ความแข็งแกร่งไม่ได้ลดน้อยลงเลย และยังแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ด้วย
คาดว่าอีกไม่นาน ไป๋หลี่เยี่ยนก็น่าจะถูกหม่าชาวฆ่า
ดังนั้น หยางเฉินก็ไม่ต้องกังวลอะไร แค่ขัดขวางไม่ให้กษัตริย์เฝิงโจมตีใส่หม่าชาวก็พอ ไป๋หลี่เยี่ยนก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ว
“แกมั่นใจแล้วใช่มั้ย ว่าจะขัดขวางฉัน?”
หลังจากที่เงียบไปพักใหญ่ จู่ๆ กษัตริย์เฝิงก็ถามขึ้นมา
หยางเฉินตอบด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยว่า “นอกจากผมตาย ไม่อย่างนั้นคุณก็อย่าคิดที่จะแตะต้องน้องชายของผมเลย!”
ในตอนที่หยางเฉินคิดว่ากษัตริย์เฝิงจะโจมตีใส่ตนนั่นเอง กษัตริย์เฝิงก็ได้ถอนหายใจออกมายาวๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น ความแค้นระหว่างพวกแกกับราชวงศ์ไป๋หลี่ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับราชวงศ์ขอฉันทั้งนั้น ผลลัพธ์ทั้งหมดที่ตามมาหลังจากนี้ พวกแกก็แบกรับเอาเอง!”
พูดจบ เขาก็กวาดตามองไปยังผู้แข็งแกร่งทั้งหมดของราชวงศ์เฝิง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ว่า “ทุกคนของราชวงศ์เฝิง ออกจากคฤหาสน์ราชวงศ์เฝิงเดี๋ยวนี้!”
“ครับ!”
ทุกคนของราชวงศ์เฝิงต่างตกใจ ละรีบตอบรับทันที
แม้แต่หยางเฉินยังถึงกับอึ้ง ได้แต่ยืนมองทุกคนของราชวงศ์เฝิงออกจากคฤหาสน์ราชวงศ์เฝิงในทันที ราวกับจะละทิ้งทุกอย่างของราชวงศ์เฝิงไปยังไงอย่างนั้น
แต่ว่าไม่นาน เขาก็เข้าใจขึ้นมา การที่กษัตริย์เฝิงสั่งให้ทุกคนออกจากสนามต่อสู้ ความจริงก็เพื่อแสดงจุดยืนของตัวเองว่า เรื่องความแค้นระหว่างหม่าชาวกับราชวงศ์ไป๋หลี่ เขาเลือกที่จะยืนอยู่ตรงกลาง
ต่อให้ไป๋หลี่เยี่ยนถูกหม่าชาวฆ่า ราชวงศ์ไป๋หลี่เอาความโกรธมาลงที่ราชวงศ์เฝิง กษัตริย์เฝิงก็เหตุผลที่จะอธิบายเหมือนกัน
ทันใดนั้น ในคฤหาสน์ราชวงศ์เฝิง นอกจากหม่าชาวกับไป๋หลี่เยี่ยนที่กำลังสู้กันแล้ว ก็เหลือแค่หยางเฉินกับผู้แข็งแกร่งชุดดำที่ใส่หน้ากากเท่านั้น
อีกฝ่ายเป็นใครมาจากไหน หยางเฉินก็ยังไม่รู้ จึงได้มองอีกฝ่ายอย่างหวาดระแวงขึ้นมา
ผู้แข็งแกร่งชุดดำก็มองมาที่หยางเฉินเหมือนกัน แล้วพูดออกมาอย่างใจเย็นว่า “เธอไม่ต้องห่วง ฉันกับราชวงศ์ไป๋หลี่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน และไม่มีเหตุผลที่ต้องเข้าไปยุ่งเรื่องของพวกเธอด้วย”
หยางเฉินหันมองหม่าชาวที่กำลังโจมตีใส่ไป๋หลี่เยี่ยนอย่างบ้าคลั่ง และแอบรู้สึกตกใจ ไป๋หลี่เยี่ยนที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด ตอนนี้ได้ถูกหม่าชาวกดดันอย่างสมบูรณ์แล้ว
และมันก็เป็นการยืนยันว่า เพราะหม่าชาวมีลูกแก้วดูดเลือดกับสายเลือดบรรพชนไป๋หลี่อยู่ในตัว จึงทำให้เขาคลุ้มคลั่งอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้มีเพียงไม้เท้าตี้เท่านั้นที่จะสามารถเอาลูกแก้วดูดเลือดออกมาจากตัวหม่าชาวได้
ไม่อย่างนั้น หม่าชาวก็จะถูกลูกแก้วดูดเลือดควบคุมไปตลอด
แต่ว่า ความแข็งแกร่งที่หม่าชาวแสดงออกมาตอนนี้ แม้แต่หยางเฉินก็สู้ไม่ได้ ถ้ารอให้หม่าชาวฆ่าไป๋หลี่เยี่ยนได้สำเร็จ แล้วหยางเฉินจะไปควบคุมหม่าชาวได้ยังไง?
พอคิดได้อย่างนั้น สายตาของหยางเฉินก็หันมองไปที่ผู้แข็งแกร่งชุดดำ แล้วพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า “ในเมื่อคุณมาที่ราชวงศ์เฝิงในเวลานี้ ก็น่าจะมีเป้าหมายอยู่แล้ว คุณต้องการอะไรก็พูดมาได้เลย!”
หน้ากากโลหะที่เงางามของผู้แข็งแกร่งชุดดำ หันมาทางหยางเฉิน ตรงตำแหน่งของดวงตาสีดำคู่นั้น ลึกเกินหยั่งถึง ราวกับมองหยางเฉินได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
จู่ๆ ก็มีขวดหยกปรากฏขึ้นหนึ่งขวด พอนิ้วดีดออก ขวดหยกขวดนั้นก็ลอยมาที่หยางเฉิน
หยางเฉินรีบรับมันเอาไว้ ขมวดคิ้ว แล้วถามไปว่า “นี่คืออะไร?”
ผู้แข็งแกร่งชุดดำพูดออกมาว่า “นี่คือยาสะกดวิญญาณ มันสามารถสะกดลูกแก้วดูดเลือดที่อยู่ในใจของน้องชายเธอได้พอดี ขอแค่น้องชายของเธอกินเข้าไป ก็จะได้สติกลับคืนมา”
“ก่อนหน้านี้ฉันก็ได้พูดไปแล้ว ด้วยสภาพของเขาตอนนี้ อย่างมากจะอยู่ได้แค่สามวัน ต่อให้กินยายาสะกดวิญญาณเข้าไปแล้ว ก็ยังไม่พอ ฉันสามารถยื่นมือเข้าไปช่วยได้ ด้วยการผนึกลูกแก้วดูดเลือดในตัวของเขาเอาไว้”
“เพียงแต่ ฉันสามารถผนึกลูกแก้วดูดเลือดได้แค่เจ็ดวันเท่านั้น หรือก็คือ ภายในเจ็ดวันนี้ เธอจำเป็นต้องเอาไม้เท้าตี้มาให้ได้ ไม่อย่างนั้นหลังผ่านไปเจ็ดวัน เขาจะมีเพียงจุดจบเดียวก็คือร่างกายระเบิดจนตาย”
พอได้ฟังวิธีที่ผู้แข็งแกร่งชุดดำพูด กับเรื่องที่จะสืบทอดตี้ชุน ก็ไม่เคยคิดมาก่อน แต่เขามีลางสังหรณ์ว่า ผู้แข็งแกร่งชุดดำที่อยู่ตรงหน้า เหมือนกำลังจะเล็งตี้ชุนอยู่
หยางเฉินถามไปว่า “ถ้าคุณช่วยพวกเรา แล้วคุณอยากได้อะไรจากตัวพวกเรา?”
