43 – กระหายน้ำ
ก่อนรุ่งสางโจวเจ๋อกลับมาที่ร้านหนังสือพร้อมกับศพหญิงสาวในกล่องใบหนึ่งและซูชิงหลางกำลังเรียกแท็กซี่อยู่แถวๆบริเวณหลุมศพที่เดิม
โจวเจ๋อมาที่นี่ด้วยเกี้ยวคันเดิมซึ่งสภาพของมันแทบจะสลายไปแล้วในตอนที่พวกเขามาถึงร้าน
โจวเจ๋อวางศพผู้หญิงไว้ในตู้แช่บนชั้นสองของร้าน จากนั้นเขาก็ลงไปอาบน้ำที่ชั้นล่าง หลังจากอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าในที่สุดซูชิงหลางก็นั่งแท็กซี่มาถึง
ซูชิงหลางตรงเข้าไปในร้านหนังสือและมองไปที่โจวเจ๋อซึ่งมีผมเปียก เขาพูดติดตลก
“คุณต้องควบคุมตัวเองฮ่าๆๆ”
โจวเจ๋อมีใบหน้าอึดอัดใจซูชิงหลางส่ายหัวและออกจากร้านหนังสือ เขาบอกว่าคืนนี้เขาเหนื่อยมากเกินไปพรุ่งนี้จะไม่เปิดร้าน
โจวเจ๋อล็อกร้านก่อนจะเดินไปที่ชั้นสองและยืนอยู่ข้างตู้แช่แข็งดูศพหญิงสาวที่อยู่ข้างใน ใบหน้าของศพหญิงสาวนั้นบอบบางมาก
คนสมัยก่อนมักจะแต่งงานกันเร็ว นี่เป็นเรื่องปกติมากที่จะเป็นแม่ตอนอายุ 15 หรือ 16 ดังนั้นอายุร่างกายของหญิงสาวจึงดูคล้ายกับนักเรียนมัธยมปลายทั่วไป แต่ก็มีเสน่ห์ตามธรรมชาติ
ความงามของซูชิงหลางมีเสน่ห์เหมือนกับดอกโบตั๋นที่บานสะพรั่ง แม่เมื่อยืนต่อหน้าผู้หญิงคนนี้เขาไม่แตกต่างอะไรกับกองมูลวัว
แน่นอนโจวเจ๋อย่อมไม่ได้สนใจความงามของศพมากเกินไป สิ่งที่เขาคิดคืออีกเรื่องหนึ่ง
เมื่อเขากลับมาที่ร้านหนังสือพร้อมกับเธอในอ้อมแขน โจวเจ๋อพบว่าความเย็นของเธอดูเหมือนจะหายไปส่วนใหญ่
แต่มันไม่น่าจะใช่ปัญหาใหญ่อะไร เธอควรจะสามารถฟื้นฟูพลังของเธอเองตามธรรมชาติเมื่อนอนอยู่ที่นี่
แต่สิ่งที่ทำให้เขากังวลก็คือเมื่อฝ่ามือทั้งสองของเธอวางไว้ด้านหน้าลำตัว เล็บจะค่อยๆงอกออกมาเหมือนกับของเขาซึ่งมันน่าจะเป็นสิ่งที่สามารถทำลายวิญญาณของสิ่งมีชีวิตโดยตรง
แต่อย่างไรก็ตามโจวเจ๋อรู้สึกว่าเมื่อมันงอกอยู่บนมือของหญิงสาวกลับดูสวยงามน่าหลงใหล หลังจากนั้นเขาก็ละสายตาไปหยิบถ้วยน้ำอุ่นที่เขาเพิ่งนำมาด้วยก่อนจะพบว่าน้ำเย็นไปแล้ว
เนื่องจากศพของหญิงสาวอยู่ที่นี่ อุณหภูมิของชั้นสองทั้งหมดจึงต่ำกว่าภายนอก
น่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อน หากเป็นฤดูร้อนขอเพียงมีศพของหญิงสาวอยู่ที่นี่ร้านของเขาประหยัดได้แม้กระทั่งค่าไฟสำหรับแอร์ขนาดใหญ่และยังสามารถป้องกันยุงได้อีกด้วย
คืนนี้โจวเจ๋อปูที่นอนไว้ข้างตู้แช่ก่อนที่เขาจะนอนหลับอย่างที่ไม่เคยหลับสนิทขนาดนี้มาก่อน
เด็กหญิงตัวน้อยเคยบอกว่าหากเขากอดเธอนอนมันจะทำให้เขานอนหลับฝันดี ด้วยวิธีนี้ผลของศพหญิงสาวก็น่าจะคล้ายคลึงกัน
……………………..
“ช่วงนี้ไม่เห็นหมอคนนั้นมาที่นี่เลย เธอดูเหมาะกับคุณดีนะ” ซูชิงหลางพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างสบายๆ “ฉันไม่เห็นเธอมาหลายวันแล้ว”
“ไม่มีเรื่องดราม่าแบบที่คุณคิดหรอก ฮ่าๆๆ” โจวเจ๋อหัวเราะฝืนๆ
คนสองคนสูบบุหรี่ด้วยกันอีกครั้งโจวเจ๋อลุกขึ้นและผลักเปิดประตูร้านหนังสือเดินเข้าไป
หลังจากนั่งลงหลังเคาน์เตอร์แล้วโจวเจ๋อก็เปิดคอมพิวเตอร์ พร้อมกับเล่นวีดีโอของกล้องวงจรปิด
โจวเจ๋อซื้อกล้องวงจรปิดมาติดที่ร้านเมื่อวานนี้ ตัวหนึ่งติดไว้ที่บันไดอีกตัวหนึ่งติดไว้เหนือชั้นหนังสือ
เขาหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบเบาๆก่อนจะเปิดดูวีดีโอที่อยู่ในคอมพิวเตอร์
เมื่อออกไปข้างนอกในตอนเช้าโจวเจ๋อจงใจที่จะไม่ล็อคประตูเพื่อให้ซูชิงหลางดูแลร้านด้วยเหตุผลบางอย่าง
เมื่อวานนี้พี่สาวไป๋จำเพาะเจาะจงให้คนของเธอมาตามตัวซูชิงหลาง แม้ว่าเธอจะอธิบายว่าเป็นเพราะเรื่องตลกเมื่อซูชิงหลางยังเป็นเด็ก แต่โจวเจ๋อย่อมไม่เชื่อเหตุผลนี้
ร่างของเธอถูกเขาถูกนำมาวางไว้ที่นี่ด้วย หากพี่สาวไป๋และซูชิงหลางมีปฏิสัมพันธ์กันในเช้าวันนี้ซูชิงหลางก็ควรจะดำเนินการบางอย่าง
โจวเจ๋อจำเป็นต้องป้องกันผู้คน ตอนนี้ฉันไม่ใช่มนุษย์แล้วดังนั้นเขาจึงต้องระมัดระวังทุกอย่าง
เวลา 11:30 น. ซูชิงหลางเข้ามาในร้านของเขา
โจวเจ๋อดื่มอีกครั้ง เขารู้สึกว่าน้ำในถ้วยมีรสหวานเล็กน้อยมันให้ความรู้สึกแปลกๆยังไงชอบกล
น่าจะเป็นผลทางจิตใจอาจจะเป็นเพราะว่าเขากำลังรู้สึกผ่อนคลายอยู่ก็เป็นได้?
อย่างไรก็ตามซูชิงหลางเพิ่งเข้ามาในร้าน หลังจากที่อ่านหนังสือพิมพ์อยู่ประมาณ 30 นาทีเขาก็วางหนังสือพิมพ์พวกนั้นไว้ที่เดิมก่อนจะเดินออกจากร้านโดยไม่สนใจชั้น 2 เลย
เดาผิดรึเปล่า?
‘หรือว่าฉันกำลังใช้จิตใจของคนชั่วมาประเมินวิญญูชน?’
โจวเจ๋อเม้มปาก ยิ้มให้ตัวเองและดื่มน้ำในถ้วยจนหมด
ขณะที่โจวเจ๋อกำลังจะปิดหน้าจอ เขาก็นึกถึงกล้องที่วางอยู่ที่ทางเข้าบันได ตำแหน่งของกล้องสามารถสังเกตสถานการณ์ที่ด้านข้างของบันไดและเคาน์เตอร์ชั้นหนึ่ง
แต่เนื่องจากซูชิงหลางไม่ได้ขึ้นไปบนชั้น 2 ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่ต้องดูมากนัก
อย่างไรก็ตาม กล้องประเภทนี้มีราคาถูก หน่วยความจำจึงค่อนข้างเล็ก ดังนั้นโจวเจ๋อจึงต้องเพิ่มพื้นที่ว่างด้วยการลบความทรงจำของเครื่องที่เขาดูไปแล้ว
ในเวลาเดียวกันโจวเจ๋อจึงพยายามดูวีดีโอผ่านๆเพื่อให้จบไปและจะได้ลบข้อมูลทิ้ง
อย่างไรก็ตามในช่วงเวลานี้โจวเจ๋อดูเหมือนจะเห็นเงาสีขาวหายวิบวับอยู่ที่บันได
“อะไรวะ?”
โจวเจ๋อดึงเมาส์กลับโดยไม่รู้ตัวอีกมือหนึ่งหยิบถ้วยชาขึ้นมาก่อนจะรู้ว่าน้ำในถ้วยถูกดื่มไปหมดแล้ว
เขาลากเมาส์กลับไปและปล่อยให้วีดีโอเล่นอย่างช้าๆ
ในที่สุดภาพก็จับภาพขณะนั้น
ผู้หญิงในชุดสีขาวเธอค่อยๆก้าวลงมาจากชั้นสอง!
ร่างกายเธอขยับได้!
โจวเจ๋อรู้สึกว่าสมองของเขาขาดเลือดในทันที ความรู้สึกวิกฤตพุ่งเข้ามาในหัวใจของเขาโดยตรงและลมหายใจของเขาก็สั่นสะเทือนเล็กน้อยในเวลานี้
ขณะที่โจวเจ๋อกำลังคิดอยู่ ภาพนั้นก็ยังเล่นไปเรื่อยๆ
ในภาพนั้นพี่สาวไป๋เดินมาที่เคาน์เตอร์ก่อนจะหยิบถ้วยชาของเขาขึ้นมาแล้วเธอก็ทำเหมือนสุนัขกำลังดื่มน้ำ
เธอใช้ลิ้นแตะๆน้ำชาหลายครั้งแล้ววางถ้วยน้ำลง ลักษณะของเธอเหมือนคนนอนหลับแล้วกระหายน้ำตอนกลางคืน
เธอหันหลังและเดินขึ้นบันไดกลับไปอีกครั้ง
โจวเจ๋อสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ และมองถ้วยข้างๆ ที่เขาเพิ่งดื่มน้ำลงไป ไม่แปลกใจเลยที่รสชาติของน้ำมีความหวานอยู่หน่อยๆ
