87 – คุณเป็นคนดีหรือเปล่า
โจวเจ๋อเดินบนเส้นที่อาบไปด้วยแสงไฟสีเหลืองอย่างเหนื่อยล้า
ที่ทางออกของสวนสาธารณะ มีชายชราผมสีซีดสวมสูทยืนตัวตรงและพิถีพิถันเหมือนต้นป็อปลาร์ในทะเลทราย
เพียงชำเลืองมองก็พบว่าชายชราเป็นคนประเภทเจ้าระเบียบผิดปกติ
โจวเจ๋อไม่ได้มองเขา แต่เดินไปตามทางของเขาเอง
“คุณอารมณ์เสียหรือเปล่า”
ชายชราเดินตามจังหวะของโจวเจ๋อ เขาอยู่ข้างหลังของโจวเจ๋อห่างออกไปครึ่งชั่วโมงตัว
“นิดหน่อย” โจวเจ๋อตอบกลับ
ทั้งสองยังคงก้าวไปข้างหน้า
“เป็นเพราะลิงตัวนั้นหรือทารกที่ได้รับการแปดเปื้อน” ชายชราถาม
โจวเจ๋อไม่ตอบ เขาเดินต่อไปอย่างช้าๆ
จนถึงสี่แยกสัญญาณไฟจราจรโจวเจ๋อก็หยุดเพื่อรอสัญญาณไฟ
ชายชราก็หยุดเช่นกัน
“เรื่องนี้ไม่มีถูกหรือผิด” โจวเจ๋อตอบกลับ
“ไม่มีผิดหรือถูก?” ชายชราพูดซ้ำด้านหนึ่งแล้วถามว่า “แต่ทุกสิ่งมีทั้งสองด้าน ตามธรรมชาติแล้วคุณสามารถแยกความแตกต่างระหว่างสิ่งที่ถูกกับสิ่งผิด ลิงตัวนั้นเป็นคนดี ตลอดชีวิตของมันล้วนแต่ทำความดีทั้งสิ้น?
“แล้วคุณหมายความว่ายังไง” โจวเจ๋อหยิบบุหรี่อีกมวนขึ้น ใช้มือบังลมแล้วจุดไฟ “คุณคิดว่าผมทำผิดหรือเปล่า”
“มันทำดีหลายครั้งอดกลั้นหลายครั้งและท้ายที่สุดสิ่งที่มันทำก็ล้มเหลวเพราะการช่วยเหลือคนผู้หนึ่งถ้าเป็นคุณคุณจะคิดยังไง” ชายชราถาม
“ผมต้องโกรธแน่นอน” โจวเจ๋อตอบง่ายๆไม่ต้องคิดเลย
“หลังจากโกรธ?”
“ผมจะฆ่าครอบครัวของเขาถ้าผมมีโอกาส” โจวเจ๋อพ่นควันบุหรี่ออกมา
“ตรรกะของคุณตรงไปตรงมามาก” ชายชรากล่าว “แต่คุณป้องกันไม่ให้มันแก้แค้น แม้ว่าคุณจะรู้เรื่องราวและความจริงจากปากของมัน คุณก็ยังจบชีวิตของมันด้วยตัวคุณเอง”
“ใช่.”
“คุณคิดว่าคุณทำถูกต้องหรือไม่” ชายชราถามอีกครั้ง
“ผมบอกแล้วว่าเรื่องนี้ไม่มีถูกหรือผิด” โจวเจ๋อเขี่ยขี้เถ้าที่ปลายบุหรี่แล้วพูดว่า “ไม่ว่าพ่อเขาจะทำผิดแค่ไหนแต่เด็กคนนั้นก็เป็นผู้บริสุทธิ์”
“ตามความเห็นของคุณ ถ้าลิงเพียงเลือกที่จะแก้แค้นคนที่เป็นสามีคุณคงไม่หยุดการกระทำของมันใช่ไหม”
โจวเจ๋อเงียบ
“แต่เหตุผลที่สามีฆ่าลิงและเอาสมองของลิงไปก็คือเขาต้องการให้ภรรยาของเขารักษาอาการมีบุตรยาก” ชายชราเตือน “ดังนั้น แม้ว่าเด็กน้อยคนนั้นจะไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสาเหตุที่ลิงต้องตายก็เพราะตัวเขา”
“ผมไม่สนใจ” โจวเจ๋อ
“แต่ผมคิดว่าคุณควรสนนะ” ชายชรากล่าว “ตามอัลกอริธึมของคุณ สามารถคำนวณได้ว่าเนื่องจากอุกกาบาตพุ่งชนโลก ไดโนเสาร์ทั้งหมดจึงตาย
ด้วยเหตุนี้โลกของเราจึงเกิดสายพันธุ์ใหม่ขึ้นมา สาเหตุที่คุณเกิดขึ้นมาได้ก็เพราะอุกาบาตลูกนั้น ดูสิเหตุผลทุกอย่างมันเกี่ยวข้องกันทั้งหมดที่คุณไม่ยอมรับก็เพราะว่าคุณเป็นคนขี้ขลาดเท่านั้นเอง”
น้ำเสียงของชายชราจะไม่เปลี่ยนไป มันสงบมากดูไม่เหมือนกำลังคุยปัญหาเรื่องความเป็นความตายแต่อย่างใด
“ผมเป็นมนุษย์” โจวเจ๋อชี้ไปที่หัวของเขา “ผมยืนหยัดในจุดยืนของมนุษย์ และไม่คิดว่าจะปล่อยให้ใครหน้าไหนทำร้ายมนุษย์ในโรงพยาบาลได้”
“คุณไม่ใช่มนุษย์ คุณเป็นผี” ชายชราเตือนอีกครั้ง
“นี่เราจะอภิปรายเรื่องปรัชญากันเหรอ”
“ฮ่าฮ่า” ชายชรายิ้ม
เมื่อไฟเขียวโจวเจ๋อก็ก้าวไปข้างหน้าและชายชราก็เดินต่อไป
ชายหนุ่มเสื้อผ้าขาดยับเยิน
ชายชราสวมชุดสูทอย่างเป็นทางการ
มีคนสองคนยืนอยู่ตรงนั้นเพียงแต่ว่าเงาของพวกเขามีเพียงเงาเดียวที่ปรากฏตรงพื้น
“ในท้ายที่สุด ก็มีบางอย่างผิดปกติกับเด็ก นั่นเป็นผลกรรมที่เขาสมควรได้รับ” ชายชรายังคงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆที่ทำให้คนรู้สึกอึดอัดใจ
“ผมคิดว่ามันไม่ถูกต้องที่เด็กทารกคนหนึ่งจะต้องรับผลกรรมที่พ่อแม่ของพวกเขาเป็นคนทำ”
“ในโลกนี้เคยมีกฎแห่งการดำรงอยู่ คุณได้ยินเรื่องนี้หรือไม่” ชายชรากล่าว
“ตอนนี้มันถูกยกเลิกไปแล้วซึ่งหมายความว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดี”
“ คุณสงสารเด็ก แต่ใครจะสงสารลิง”
“ก็ลองไปที่ฮัวกั่วซานและถามบรรพบุรุษของเขาดูสิ”
“ดังนั้นท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ก็เป็นอำนาจนิยมอย่างหนึ่ง คุณแค่กำลังปกป้องเผ่าพันธุ์ของตัวเองเท่านั้น ทางเลือกของคุณก็เพียงเพราะว่าลิงตัวนั้นไม่ใช่มนุษย์”
“ผมมีขนมปังอยู่ในมือ นี่เป็นอาหารเย็นของผมวันนี้” โจวเจ๋อกางมือข้างหนึ่งออกและบอกว่าเขากำลังถือขนมปังชิ้นหนึ่ง“แล้วตอนที่ผมกำลังจะกินขนมปังชิ้นนี้ ผมก็นึกขึ้นได้ว่าในพื้นที่ยากจนบางแห่งบนโลกนี้ มีคนที่อดอยากและผอมแห้งดังนั้นผมจึงจำเป็นต้องอดตายเพียงเพราะว่าคนพวกนั้นไม่มีอาหารกิน “
” ผมคิดว่าการประชดประชันของคุณไม่เหมาะสม” ชายชราส่ายหัว “คุณคิดว่าลิงเป็นสัตว์หรือไม่ ความจริงแล้วสิ่งที่มันนึกคิดไม่ได้แตกต่างจากมนุษย์แม้แต่น้อย สิ่งที่มันทำก็เป็นเพียงแค่สิ่งที่คนธรรมดาต้องการทำเท่านั้น”
“เอาอีกตัวอย่างหนึ่ง ข้างหน้าของผมมีไวน์แดงและไข่ปลาคาเวียร์ตั้งอยู่ ผมกินมันลงไปไม่ได้เพราะว่ามันเป็นอาหารฟุ่มเฟือยและมีคนจำนวนมากกำลังอดตายในโลกนี้
หากคุณกินอาหารดีๆแล้วมีคนมาบอกว่าของเหล่านี้เป็นของฟุ่มเฟือย เงินที่ซื้อของพวกนี้สามารถทำให้ผู้คนจำนวนมากรอดชีวิตจากความหิวโหยได้คุณจะรู้สึกอย่างไร”
ชายชราหยุดคิดแต่โจวเจ๋อยังคงเดินต่อไป ที่สุดชายชราก็เดินตามเขามา
“ผมก็ยังสงสัยอยู่ว่าคุณหยุดมันทำไม”
“แล้วผมต้องทำยังไง?”
“ก็แค่ทำเป็นมองไม่เห็น” ชายชราตอบ “คุณคือผีผู้พิทักษ์กฎของฝ่ายหยินในโลกแห่งหยาง เหตุผลที่ผู้พิทักษ์จะได้รับความเคารพก็ต่อเมื่อพวกเขาทำตัวเป็นกลาง
ในเมื่อคุณเป็นกรรมการคนหนึ่งแต่คุณจะลงสนามในนามของนักกีฬาด้วยตัวเองอย่างนั้นหรือ แล้วความน่าเชื่อถือของคุณจะอยู่ที่ไหน”
“ผมไม่เข้าใจที่คุณพูด” โจวเจ๋อหยุดและมองไปที่ชายชรา
“ความหมายนั้นง่ายมาก ตัวอย่างทั้งสองที่คุณกล่าวถึงก่อนหน้านี้เป็นเพียงเพื่อแสดงว่าคุณเพิ่งตัดสินใจเลือกในช่วงเวลานั้น และคำพูดที่ผมเพิ่งพูดกับคุณก็เป็นเพียงเสียงของคนภายนอก”
“ผมคิดว่าคุณไม่เข้าใจ”
“ผมเข้าใจ คุณเป็นคนดี” ชายชราพูดซ้ำ “เป็นคนดีจริงๆ”
“ก็ในเมื่อคุณคิดว่าผมเป็นคนดีแล้วสิ่งที่คุณพูดออกมายืดยาวเพื่อประโยชน์อะไร?” เมื่อมองไปที่ชายชรา นิ้วของโจวเจ๋อยังคงเจ็บปวดอยู่ “ปัญหามันเกิดขึ้นเร็วมากผมไม่มีเวลาคิดเรื่องนั้นหรอก”
ชายชราส่ายหัวแล้วพูดว่า “ผมไม่ใช่ปัญหาของคุณ ผมเป็นเพียงผู้รับใช้ที่เจ้านายคนก่อนทิ้งไว้ ในตอนนี้เมื่อคุณครอบครองบัตรนั้นคุณก็จะเป็นเจ้านายของผมด้วย”
ชายชราพูดจบก็โค้งคำนับให้โจวเจ๋อ
โจวเจ๋อยืนนิ่งมองชายชรา
ชีวิตวันนี้ช่างร่ำรวยจริงๆ
เขาพบใบรับรอง ฆ่าลิง และแม้แต่ปู่แก่ๆคนหนึ่งก็บอกว่าจะเป็นคนรับใช้ของเขา
แต่โจวเจ๋อไม่มีความสุข เขารู้สึกมีปัญหาบางอย่าง เพราะเขาไม่รู้ว่าชายชรามีจุดประสงค์อะไร
“เจ้านายคนก่อนฝากคำพูดมากับผมด้วย คำพูดนี้จะถูกส่งต่อให้กับทายาทของเขา” ชายชราพูดอีกครั้งว่า “แน่นอนประโยคนี้สำหรับคุณ แต่คนที่จะลงมือปฏิบัติงานคือตัวผมเอง”
“พูดสิ”
“ถ้าผู้สืบทอดของเขาเป็นคนดี”
เสียงของมีดแทงเข้าไปในร่างกายของโจวเจ๋อ
โจวเจ๋อก้มหน้าด้วยความตกตะลึง
เขาเห็นมือของชายชราแทงเข้าที่หน้าอกของเขาโดยตรง ตรงไปตรงมา ฉับพลันมาก โจวเจ๋อไม่ได้เตรียมใจไว้เลยด้วยซ้ำ
เท้าของโจวเจ๋อค่อยๆลอยขึ้นจากพื้น ชายชรายกแขนขึ้นโจวเจ๋อจึงลอยขึ้นตามแขนของชายชรา
ภายใต้ไฟถนนสีเหลืองสลัว โจวเจ๋อมองเห็นได้ชัดเจนว่าเลือดของเขาไหลลงมาตามแขนของชายชราและย้อมชายชราให้เป็นสีแดง
“นายท่านของผมบอกว่าถ้าผู้สืบทอดของเขาเป็นคนดีก็ให้ผมฆ่าทิ้งซะ แล้วให้รอผู้สืบทอดคนต่อไป”
