บทที่118 สองพ่อลูกตัวเสนียด
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโสว่า “เปิดร้านอาหาร มีอย่างที่ไหนไล่ลูกค้าไปที่อื่น? ฉันหิวมาก ได้ยินว่าอาหารที่ร้านอาหารยวนยางของคุณเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในถนนสายนี้ ทำอาหารอร่อย ๆ ให้ฉันสักสองสามอย่างเถอะ”
เน่ร์เจิงได้ฟังแล้ว พูดในใจว่าคนผู้นี้ไม่ฟังคำพูดใครเลยหรือนี่?
“ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงได้คิดว่าตัวเองถูกต้องฝ่ายเดียวนะ?”
เน่ร์เจิงไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
เจียงชื่อยิ้มน้อย ๆพยักหน้า “มีคนมาด้วยความนิยมชมชอบ ช่างเหอะ คุณไม่จำเป็นต้องหยุดค้าขายเพื่อนั่งกินเป็นเพื่อนผมหรอก ชื่อเสียงที่สั่งสมมาด้วยความยากลำบาก อย่าทำลายโดยมีเหตุเพราะผมเลย ไปทำอาหารให้เธอเถอะ”
เน่ร์เจิงพยักหน้า “งั้นพี่ใหญ่ คุณรับประทานไปก่อน ผมไปเดี๋ยวเดียวก็กลับมา”
“ได้”
เน่ร์เจิงยืนขึ้นเดินไปทางโต๊ะของฮัวเสี่ยงหรง เดินไปพลางพร้อมกับมองไปที่ฝ่ายตรงข้าม
เดินไปๆ มองไปๆ
เน่ร์เจิงขมวดคิ้ว แม้แต่ร่างกายยังเริ่มสั่นเทา
ผู้หญิงคนนี้……
ขณะที่เขาเดินตรงไปข้างหน้าของฮัวเสี่ยงหรง มีสภาพตกตะลึงงัน เดิมทีอยากจะไปถามอีกฝ่ายหนึ่งว่าชอบกินรสหวานหรือรสเผ็ด ไม่กินอะไรหรือเปล่า ผลก็คือเมื่อเดินไปตรงหน้า กลับไม่ได้พูดอะไรสักคำ
ฮัวเสี่ยงหรงเงยหน้าขึ้นมองไปทางเน่ร์เจิง
“เฮ้ คุณเถ้าแก่นี่มันเรื่องอะไรกัน ให้คุณไปทำอาหารคุณก็ไม่ไป โผล่มาที่นี่ทำอะไร……”
พูดยังไม่ทันจบความ ฮัวเสี่ยงหรงก็ตกตะลึง เธอถอดแว่นตาดำออก ตกใจอ้าปากค้าง เผชิญหน้ากับเน่ร์เจิง
สภาพทั้งสองคนมีความลังเลเล็กน้อย
“เป็นคุณ?”
ฮัวเสี่ยงหรงยิ้มเย็นชา ไม่ว่าอย่างไรเธอก็คาดไม่ถึง ตนเองเพียงแค่ออกมารับประทานอาหารมื้อหนึ่งเท่านั้น มันบังเอิญอะไรอย่างนี้ ได้พบกับอดีตสามีของตนเอง!!!
เน่ร์เจิงก็นึกไม่ถึงเช่นกัน ลูกค้าที่มารับประทานอาหารจะเป็นภรรยาเก่าของเขา
ขณะนั้น สถานการณ์อึดอัดขึ้นเล็กน้อย
“คุณแม่~~” เสียงดังกังวานสดใสของเน่ร์เสี่ยวหวิน ทำลายความเงียบภายในร้าน เธอวิ่งไปหาฮัวเสี่ยงหรง
ทันใดนั้นบรรยากาศรอบด้านมีสายตาจับจ้องอยู่ ลูกค้าทุกคนต่างไม่กล้าที่จะมองไปทางฮัวเสี่ยงหรงตรง ๆ
“คุณแม่? เธอแต่งงานแล้วใช่มั้ย? ยังมีลูกสาวอีกคนด้วย?”
“ไม่รู้ซิ ไม่ใช่บอกว่าอายุแค่22ปี เพิ่งจบมหาวิทยาลัย แม้แต่คนรักก็ยังไม่เคยมีมาก่อน?”
“โอ้ๆ เดี๋ยวนี้พวกดาราสาวนี่นะ ช่างไร้ยางอายเสียจริง ลูกโตขนาดนี่แล้ว ยังแสร้งทำใสซื่อ”
เสียงซุบซิบต่าง ๆผ่านเข้ามาในหู
ฮัวเสี่ยงหรงขมวดคิ้ว มองเน่ร์เสี่ยวหวินด้วยสายตาชิงชัง “ใครเป็นแม่ของแก? ออกไปซะ!”
เน่ร์เสี่ยวหวินยืนอยู่ที่เดิม น้ำตาคลอเบ้า
“คุณแม่~~”
“หุบปาก! ยังจะพูดจามั่วซั่วอีก ระวังให้ดีฉันจะตีแกนะ!”
เจียงชื่อส่ายหัว เดินเข้ามาโอบกอดเน่ร์เสี่ยวหวิน พูดปลอบใจว่า “เสี่ยวหวินไม่ต้องร้องไห้ มานี่ ให้ลุงกอด”
ดวงตาเดือดดาลดั่งไฟสุมของเน่ร์เจิง พูดอย่างไม่เต็มใจว่า “คุณอยากรับประทานอะไร?”
ฮัวเสี่ยงหรงหัวเราะด้วยเสียงเย็นชา “เดิมทีฉันหิวมาก แต่มองไปที่พวกคุณสองพ่อลูก ฉันโมโหจนท้องอิ่มแล้ว”
เน่ร์เจิงเงียบไม่ได้พูดอะไรสักคำ
เมื่อสามปีก่อน เพราะหน้าตาที่สวยงามของฮัวเสี่ยงหรงได้ถูกแมวมองพบตัว จากนั้นก็เซ็นสัญญากับผู้จัดการส่วนตัวหลิวฉง
เพื่อชื่อเสียงที่ใฝ่หา
ฮัวเสี่ยงหรง จึงทอดทิ้งสามีและลูกสาว ผ่านการดูแลของบริษัท จนกลายเป็นดาวมหาลัยอย่างรวดเร็ว
อาศัยรูปร่างหน้าตาที่สวยหมดจด และเสียงที่หวานไพเราะ จนได้รับความนิยมคลั่งไคล้จากแฟนๆ จำนวนมาก
การงานนับวันก็ยิ่งราบรื่น
วันนี้เธอก็มาพร้อมกับกับคณะถ่ายทำที่เลือกมาเก็บภาพแถวนี้ เป็นการถ่ายบรรยากาศตามท้องถนนแนวสวยหวาน ระหว่างนั้นเกิดท้องหิว ได้ยินว่า เมนูอาหารของร้านอาหารยวนยางมีชื่อเสียงเลื่องลือ ก็อยากจะมาลองชิมดู
แต่เรื่องมันจะบังเอิญอะไรเช่นนี้ เธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเถ้าแก่ของที่นี่ ความจริงแล้วก็คืออดีตสามีของเธอ?!
ฮัวเสี่ยงหรงหันหน้าไปด้วยท่าทีขุ่นเคือง “วันนี้มันซวยมากจริง ๆ พบกับสองพ่อลูกตัวเสนียด”
