ในความคิดของเขา เจียงชื่อเป็นเพียงแค่ประชาชนคนทั่วไปธรรมดา ต้องกลัวอะไรขนาดนั้นด้วยหรือ? แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็คิดไม่ถึง ว่าตัวเองประเมินต่ำไปจริงๆ
คราวนี้ถือว่าโชคร้ายอย่างสมบูรณ์
ไม่มีอะไรจะพูด
ตำรวจปลอม ใช้อำนาจในทางมิชอบเป็นเกราะป้องกัน ช่วยอาชญากรทำผิดกฎหมายทางอาญา หวังทงและคนอื่นๆต่างก็หนีไปไหนไม่รอด ทุกคนต่างก็ถูกจับในที่เกิดเหตุ
สุดท้าย หวังทงมองเจียงชื่อ และถามคำถามสุดท้าย
“นาย สรุปว่านายคือใคร?”
สามารถฆ่าคนได้ 10 กว่าคน สามารถหลบกระสุนได้ในระยะไม่กี่เมตร สามารถใช้หินทำร้ายมือของพวกเขา สามารถโทรแจ้งกัปตันตำรวจได้
หากสามารถทำอย่างใดอย่างหนึ่งได้นั้นยอดเยี่ยมมากแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขาสามารถทำได้ทั้งหมดเลยงั้นหรือ?
หวังทงอยากรู้ ตัวตนที่แท้จริงของผู้ชายตรงหน้าจริงๆ
เจียงชื่อก็ไม่ได้ตระหนี่ขี้เหนียว
เขาเอนตัวไปข้างหูของหวังทงและพูดเบาๆว่า “นายบอกไม่ใช่เหรอ แม้ว่าผู้บริหารระดับสูงเขตเจียงหนานมา ก็จะต้องคุกเข่าและเลียรองเท้าให้นายไม่ใช่เหรอ?”
“ห๊ะ?!”
หวังทงตกตะลึงสุดขีด
จริงๆแล้วประโยคนี้เขาจะเสแสร้งพูดภายหลัง เดิมทีก็ไม่ได้จริงจังอะไร
หรือว่า?
ใช่แล้ว เฉพาะผู้ที่มีสถานะเช่นนี้เท่านั้น ที่สามารถทำสิ่งต่างๆที่น่าทึ่งได้
หวังทงเงยหน้าขึ้นและยิ้มอย่างขมขื่น เขาจะโง่ถึงขั้นที่ไม่รู้จักแม้แต่ผู้บริหารระดับสูงเลยหรือ?
เขาแพ้อย่างยุติธรรม
นอกจากตำรวจจอมปลอมอย่างหวังทงและคนอื่นๆ อาชญากรที่เหลือก็ถูกจับเช่นเดียวกัน ในหมู่พวกเขา ดอกเตอร์สือได้รับการดูแล ‘เป็นพิเศษ’ จากเจียงชื่อ
เขาคุยกับเซี่ยเมิ่งจื้อว่า “ตัวตนของดอกเตอร์สือ ต้องตรวจสอบให้ชัดเจน กลับมาฉันจะมาถามผลลัพธ์จากคุณ”
เซี่ยเมิ่งจื้อพยักหน้าอย่างแน่วแน่
“ท่านวางใจได้ ผมจะทำให้ดีที่สุด รับประกันว่าจะตรวจสอบตัวตนของเขาให้ชัดเจน”
“อืม พวกนายกลับไปก่อนเถอะ”
“รับทราบ”
เซี่ยเมิ่งจื้อพาคนออกไป เหลือเพียงเจียงชื่อและซูสวนอยู่ในที่เกิดเหตุ
ตอนนี้ซูสวน ยังไม่ตอบสนองว่าสรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เมื่อสักครู่พวกเขายังถูกหวังทงและคนอื่นๆบีบบังคับจนหมดหนทาง ทุกอย่างแก้ไขสำเร็จได้อย่างไรในเวลาเพียง 10 นาทีเท่านั้น?
เธอมองไปทางเจียงชื่อ ถามด้วยความประหลาดใจว่า “พี่เขย คุณเป็นใครกันแน่? แค่โทรศัพท์ ก็สามารถเรียกกัปตันตำรวจมาได้แล้ว”
เจียงชื่อยักไหล่ “ฉันจะเป็นใครไปได้ล่ะ? ก็แค่ผู้ชายที่รักครอบครัวเท่านั้นเอง”
ซูสวนเบ้ปาก “ฉันไม่เชื่อ ผู้ชายที่รักครอบครัวสามารถโทรศัพท์เรียกกัปตันตำรวจมาได้ด้วย?”
เจียงชื่อยิ้ม “ที่จริงก่อนหน้านี้หัวหน้าเซี่ยเคยซื้อสินค้าจากบริษัทเรามาก่อน ตอนนั้นฉันพาเขาไปซื้อของ ดังนั้นฉันก็เลยค่อนข้างสนิทกับเขา มีช่องทางการติดต่อส่วนตัวกับเขาเท่านั้นเอง”
“อย่างงั้นเหรอ?”
“ถ้าไม่อย่างงั้น?”
ที่จริงซูสวนเองก็คิดว่าเจียงชื่อเป็นคนธรรมดาทั่วไป ไม่มีเหตุผลที่จะสามารถระดมกำลังกัปตันตำรวจได้
แต่มักจะรู้สึกสงสัยในคำพูดของเจียงชื่อในขณะนี้ ว่าจงใจหลอกลวงเธอ
เจียงชื่อยิ้ม เปิดประตูรถแท็กซี่ “โอเค ไม่ต้องคิดมากแล้ว เราควรกลับบ้านได้แล้ว”
ซูสวนส่ายหัว ไม่คิดมาก ตามเจียงชื่อขึ้นรถไป เจียงชื่อขับแท็กซี่กลับบ้าน
ระหว่างทางกลับบ้าน มีโฆษณาทางวิทยุตลอด
พรุ่งนี้วันสุดท้ายของปี
ปีนี้จะผ่านไปแล้ว
คอนเสิร์ตส่งท้ายปีเก่าของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์กับบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้อง กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
ซูสวนถาม “พี่เขย คืนพรุ่งนี้คุณจะไปดูคอนเสิร์ตส่งท้ายปีเก่าของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ กับบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้อง ไหม?”
เจียงชื่อยิ้ม “ไปดูด้วยกัน!”
