เธอเป็นคนหัวดื้อก็จริง แต่แล้วยังไงล่ะ? ต่อหน้าคนไร้ยางอายแบบนี้ ยิ่งเธอหัวดื้อแค่ไหนพวกเขาก็ยิ่งเลวทรามมากเท่านั้น
ท้ายที่สุดแล้วเธอก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง
ที่ว่ากันว่าร้านอาหารกลั่นแกล้งลูกค้า
มันก็คือการกลั่นแกล้งผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มาจากต่างถิ่นอย่างเธอ!
ซินยุ่นไม่พอใจมาก แต่เธอยังมีสติดี สำหรับเงินกับศักดิ์ เมื่อต้องเทียบกับความปลอดภัยของชีวิตแล้ว เธอรู้ดีว่าควรเลือกอะไร
จากนั้นเธอเปิดกระเป๋าออกแล้วหยิบบัตรธนาคารออกมาใบหนึ่ง
เธอโกรธมาก อึดอัดใจมาก แต่ไม่มีทางเลือกจริงๆ
พนักงานเสิร์ฟพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “มันต้องแบบนี้สิ!”
เขาหยิบเครื่อง POS ออกมาและเตรียมรูดบัตรของซินยุ่น แต่จู่ ๆ ชายคนหนึ่งเดินเบียดเข้ามาแล้วเบียดรปภ. ทั้งสองคนนั้นออกไป
ฝ่ามืออันกว้างใหญ่ของเขายื่นออกมาและกระชากบัตรธนาคารใบนั้นไป
“มื้อนี้ ผมเลี้ยงเอง”
ทุกคนต่างตกตะลึง และในขณะเดียวกันก็มองไปยังชายที่กำลังพูดอยู่
ซินยุ่นค่อยๆ หันหน้าไป และทันทีที่เห็นหน้าชายคนนั้น ดวงตาของเธอก็ชุ่มฉ่ำ ซึ่งคนที่มานั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเจียงชื่อที่เธอกำลังเฝ้ารออยู่!
เขา กลับมาแล้ว
“เจียงชื่อ!!!”
ซินยุ่นตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น ถ้าไม่ใช่เพราะคนเยอะ ตอนนี้เธอคงกระโดดเข้าไปกอดเขาอย่างห้ามใจไม่อยู่แล้ว
เจียงชื่อกลับมาแล้ว แสดงว่าเขาปลอดภัยดี และซินจื่อหมินก็ต้องปลอดภัยด้วย
จากนั้นเจียงชื่อคืนบัตรธนาคารให้กับซินยุ่น
เขามองไปที่พนักงานอย่างเฉยเมยแล้วพูดเบาๆ ว่า “กุ้งตัวละ 178 หยวนเหรอ? ทั้งหมดต้องจ่าย 21500 ใช่ไหม?”
พนักงานพยักหน้าตอบ “ใช่ครับ แต่พวกคุณโชคดี เพราะวันนี้ผมอารมณ์ดี ผมจะลดให้พวกคุณ 50% ตีเป็นเลขกลมๆ ก็แล้วกันนะ คุณจ่ายหนึ่งหมื่นหยวนก็พอ”
“อื้ม หนึ่งหมื่น” เจียงชื่อไม่ได้ตั้งใจจะจ่ายเงินเขา แต่กลับชูกำปั้นขึ้นมาแล้วถามว่า “คุณรู้ไหมว่าผมทำงานอะไร?”
พนักงานส่ายหัวตอบ
เจียงชื่อพูดต่อ “ผมรับงานทุบกำแพงรื้อถอนบ้าน ค้อนขนาดใหญ่ของผมคิดค้อนละ 80 ค้อนและคิดค้อนละ 50”
“คุณบอกผมทำไม?”
“ผมตั้งใจจะบอกคุณว่าวันนี้ผมรีบออกจากบ้านไปหน่อย ลืมพกเงินติดตัวมาด้วย ฉะนั้น ผมขอใช้ค้อนใหญ่มาจ่ายแทนเงินสดให้คุณ”
“ค้อนใหญ่?”
“ใช่ ค้อนใหญ่”
ทันทีที่พูดจบ เจียงชื่อก็ชกเข้าไปที่หน้าท้องของพนักงานคนนั้นและเขาก็กระเด็นออกไป! เขาคุกเข่าลงกับพื้นและเจ็บปวดจนใบหน้าบิดเบี้ยวไปหมด
เจียงชื่อพูดต่อ “หมัดนี้เป็นแรงที่ปกติผมใช้ทุบค้อนใหญ่ ผมขอคิดค่าบริการ 80 หยวนนะ”
พนักงานชี้ไปที่เจียงชื่อแล้วตะโกนด่าว่า “มึงกล้าเล่นกับกูเหรอ? พี่น้อง อัดมันซะ!”
รปภ.สองคนที่อยู่ด้านหลังก็วิ่งเข้ามา
เจียงชื่อชกไปที่กลางหน้าของรปภ. คนหนึ่งจนฟันหน้าทั้งสองซี่ของเขากระเด็นออกมาหล่นลงพื้นทันที
“เพิ่มอีก 80 ช่วยจดบิลด้วยนะ”
หมัดที่สาม รปภ. อีกคนถึงกับกระเด็นออกไป
“ตอนนี้ 240 แล้ว”
ทันใดนั้น รปภ.ในร้านอาหารก็รีบวิ่งออกมา พวกเขาตั้งใจจะอาศัยคนหมู่มากในการรังแกคนที่มีน้อยกว่า
แต่เทพแห่งสงครามชูร่าคนนี้จะเป็นคู่ต่อสู้ของพวกกุ๊ยกลุ่มนี้ได้อย่างไร?
ในล็อบบี้ของร้านอาหารได้ยินแต่คำว่า 80 หยวนของเจียงชื่ออย่างไม่หยุด ทุกๆ กำปั้นที่เขาโจมตีออกไปจะมีค่า 80 หยวน เขายกกำปั้นแล้วชกออกไปเพียงไม่กี่ครั้ง หลายร้อยหยวนก็หมดไป
ไม่นานหลังจากนั้น รปภ.ทั้งหมดก็นอนกองอยู่บนพื้นแล้วคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
เจียงชื่อส่ายหัวแล้วยิ้มพูดอย่างขมขื่นว่า “นี่ผมจ่ายไปยังไม่ถึงพันเลยนะ อย่านอนกันหมดสิครับ มา รีบลุกขึ้น ให้ผมจ่ายบิลหนึ่งหมื่นนี้ให้หมด”
เหล่าพนักงานถึงกับน้ำตาตกใน
ผ่านไปนานขนาดนี้แล้วยังไม่ถึงพันอีกเหรอ?
แล้วถ้ารอให้ครบหมื่นพวกเขายังจะมีชีวิตอยู่ไหม?
