เมื่อต้องเจอกับคำเชิญอย่างกะทันหันนี้ หัวใจของซินยุ่นก็เต้นแรงอย่างรุนแรง
จะตอบรับดีไหม?
หรือจะปฏิเสธดี?
ทั้งๆ ที่รู้อยู่ว่าเขามีครอบครัวอยู่แล้ว ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาเชิญมาก็เพื่อจะทำภารกิจให้สำเร็จ ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าภายในใจของเขาไม่มีที่ว่างสำหรับเธออยู่แล้ว
สติสัมปชัญญะบอกเธอว่าควรที่จะปฏิเสธเขาไป ไม่ควรสร้างความสัมพันธ์ให้มันลึกซึ้งไปมากกว่านี้
แต่ เมื่อต้องเจอคำเชิญจากคนที่ตนรัก แล้วใครปฏิเสธได้?
ปล่อยให้ฉันตามใจตัวเองอีกรอบก็แล้วกัน
แม้จะเป็นแค่ครั้งเดียวก็ยังดี ฉันอยากเป็นส่วนหนึ่งของเขา ถึงจะต้องหลอกตัวเองก็ตาม แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ขอแค่เคยมีเขา แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว
เมื่อคิดทบทวนอย่างดีแล้ว ซินยุ่นก็พยักหน้าอย่างจริงจัง
“ได้สิ ฉันรับปากคุณ!”
เมื่อได้คำตอบรับจากซินยุ่น เจียงชื่อถึงจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก
หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็พูดคุยต่อสักพัก แล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับห้องตัวเองเพื่อไปพักผ่อน หลังจากผ่านค่ำคืนที่แสนยาวนาน เช้าวันที่สอง หลังจากที่ได้พักผ่อนกันอย่างเต็มที่ ทั้งสามก็พากันไปเที่ยวเล่นที่หนานเฉิง
นอกจากความอันตรายที่ซ่อนอยู่ในเมืองหนานเฉิงแห่งนี้แล้ว ถ้าพูดถึงความเจริญรุ่งเรืองก็ถือว่าเป็นที่น่าดึงดูดคนเช่นกัน
นี่คือมหานครที่ทันสมัยแห่งหนึ่ง
หากแค่มาเที่ยวเล่น ถ้าไม่พูดถึงเรื่องวุ่นวายของที่นี่ คุณยังสามารถสัมผัสถึงวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของเมืองนี้ได้
เมื่อฟ้าใกล้จะมืดลง
เวลาของงานเต้นรำก็ใกล้จะเริ่มขึ้น หลังจากส่งซินจื่อหมินกลับไปที่โรงแรม เจียงชื่อก็ลงมาเอารถและรอซินยุ่นลงมา
สิบนาทีต่อมา เธอก็ลงมาแล้ว
เธอสวมชุดราตรีสีขาว ด้วยกระดูกไหปลาร้าสีขาวของเธอที่ดึงดูดผู้คนที่เธอเดินผ่าน
ขาที่เรียวยาวของเธอ ชวนให้ผู้คนต้องหลงใหล
ด้วยใบหน้าที่เนียนใส รูปร่างที่สมบูรณ์แบบ บวกกับการแต่งตัวที่งดงามสะดุดตา ทำให้ซินยุ่นกลายเป็นดวงดาวที่เปล่งประกายที่สุดในค่ำคืนนี้
แม้แต่เจียงชื่อเองก็หักห้ามสายตาของตนไม่ได้
บอกได้คำเดียวว่า ‘สวยไม่มีที่ติ’
“ไปกันเถอะ”
หลังจากที่ได้ยินเสียงของซินยุ่น เจียงชื่อถึงรู้ตัวว่าเธอได้ขึ้นมาบนรถแล้ว เขาจึงยิ้มอย่างเขินอาย จากนั้นสตาร์ทรถและขับรถออกจากโรงแรมเพื่อมุ่งหน้าสู่สถานที่จัดงานเต้นรำในค่ำคืนนี้
สถานที่จัดงานเต้นรำนั้นอยู่ไม่ไกลมากนัก ใช้เวลาเดินทางเพียงแค่ยี่สิบนาทีกว่า รถของพวกเขาก็ได้จอดลงที่ใต้ตึกของสถานที่จัดงานแล้ว
ด้านหลังของตึกนี้คือลานจอดรถขนาดใหญ่ ในเวลานี้มีแต่รถหรูที่จอดเต็มมากมาย ซึ่งสามารถรู้ได้ว่าแขกที่มาร่วมงานในคืนนี้ต่างก็เป็นมหาเศรษฐีกันทั้งนั้น
แค่มองจากรถเหล่านี้ก็รู้แล้วว่าแขกที่ถูกรับเชิญนั้นเป็นกลุ่มคนประเภทไหน
เนื่องจากรถที่มาร่วมงานนั้นมีเยอะแยะมากมาย ดังนั้นที่จอดรถจึงไม่เพียงพอต่อรถของแขกที่มาร่วมงาน เจียงชื่อต้องใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะหาช่องว่างจอดรถได้
แต่ในขณะที่เขากำลังจะถอยรถเข้าไปในช่องจอดรถ ทันใดนั้นก็มีรถคันหนึ่งที่ขับเข้ามาด้วยความเร็ว ซึ่งดูจากพฤติกรรมของคนขับรถคันนั้นแล้ว เขากำลังจะมาแย่งช่องจอดรถที่ว่างอยู่!
ทั้งๆ ที่เจียงชื่อมาก่อน แล้วจะปล่อยให้เขาแย่งไปดื้อๆ แบบนี้ได้ไง?
เขาจึงรีบหมุนพวงมาลัยและเร่งความเร็วทันที จากนั้นเขาใช้ทักษะที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเขาเพื่อจอดรถเข้าช่องในครั้งเดียว ซึ่งกระบวนท่าทั้งหมดเหมือนกับการแสดงกายกรรมไม่มีผิด
ซินยุ่นต้องถึงกับยกนิ้วโป้งให้เขา
“ดูไม่ออกเลยนะว่าทักษะการขับรถของคุณจะยอดเยี่ยมขนาดนี้”
เธอจะรู้สึกน่าทึ่งมากกว่านี้ ถ้าเธอได้รู้ว่าเจียงชื่อยังเป็นนักแข่งจากทีมรถของหลินเจียหรง
เมื่อจอดรถเสร็จ ทั้งสองก็คลายเข็มขัดนิรภัยออก
แต่ก่อนที่จะลงจากรถ ทั้งสองก็เห็นรถคันที่จะมาแย่งที่จอดได้จอดอยู่ข้างๆ จากนั้นชายฉกรรจ์คนหนึ่งเดินลงจากรถและใช้เท้าแตะล้อหน้ารถของเจียงชื่ออย่างไม่พอใจ
“มึงลงมาเดี๋ยวนี้!”
เจียงชื่อขมวดคิ้วและบอกซินยุ่นว่าอย่าเพิ่งลงจากรถ ให้รออยู่บนรถก่อน
จากนั้น เขาเปิดประตูออกไปและพูดเบาๆ ว่า “คุณ คุณคิดจะทำอะไรครับ?”
“ทำอะไรงั้นเหรอ?” ชายฉกรรจ์คนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดันว่า “ที่จอดรถนี้เป็นของกู มึงรีบถอยรถมึงออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
