“ฉันชื่อเสี่ยวเตี๋ย”
“อืม แล้วคุณกับเจียงชื่อมีความสัมพันธ์อะไร?”
เสี่ยวเตี๋ยตะลึงครู่หนึ่ง ลังเล อยากจะพูดแต่ก็ไม่กล้าพูด
แสงเย็นชาแวบผ่านดวงตาของสุ่ยชิงเหยา ทันใดนั้นทำให้เสี่ยวเตี๋ยรู้สึกเหมือนมีมีดคมวางอยู่บนคอของเธอ
“ที่จริงแล้วเขาคือ…”
เสี่ยวเตี๋ยไม่กล้าปกปิดอีกต่อไป เธอบอกความจริงทั้งหมดให้สุ่ยชิงเหยาอย่างละเอียดถี่ถ้วน
สุ่ยชิงเหยาฟังจบ เงยมองขึ้นไปบนเพดาน
“คิดไม่ถึง คุณถึงกับยังมีอดีตแบบนี้”
“งั้นดูเหมือนว่าเจียงชื่อมาที่นี่เพื่อคุณโดยเฉพาะ”
พูดจบ เขาจ้องมองไปที่เสี่ยวเตี๋ย “ตอนนี้คุณโทรหาเจียงชื่อ บอกเขาว่าคุณยินดีที่จะไปกับเขา เวลาและสถานที่เดี๋ยวผมจะส่งให้คุณ”
“ห๊ะ?”
เสี่ยวเตี๋ยไม่เข้าใจ สุ่ยชิงเหยาต้องการจะทำอะไร? จะปล่อยให้ตัวเองไปเหรอ?
คิดให้ดีๆ ไม่ถูกนะ
ถ้าหากจะปล่อยตัวเองไปจริงๆ งั้นตอนนี้ก็สามารถปล่อยตัวเองไปได้ แล้วต้องให้เวลาและสถานที่ที่แน่นอนอีกทำไม?
เกรงว่าจะเป็นเชิญท่านลงโอ่ง ต้องการใช้ตัวเองมาจัดการกับเจียงชื่อ
ทั้งๆ ที่รู้ว่านี่เป็นแผนการ แต่เสี่ยวเตี๋ยก็ไม่มีความกล้าพอที่จะปฏิเสธ ถ้าเธอกล้าพูดคำว่า “ไม่” คำเดียว เธอคงจะถูกสุ่ยชิงเหยาทรมานจนตายได้ทุกเมื่อ
“ฉันจะโทรเดี๋ยวนี้”
ทันทีที่เสี่ยวเตี๋ยหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา สุ่ยชิงเหยาก็ใช้ไม้เท้าขวางมือของเธอและพูดช้าๆ ว่า “ถ้าคุณกล้าตุกติก ผมพร้อมจะหั่นคุณเป็นชิ้นๆ เพื่อเอาไปเลี้ยงจระเข้”
คนอื่นพูดแบบนี้อาจเป็นแค่คำขู่ทำให้คนอื่นให้หวาดกลัว แต่สำหรับสุ่ยชิงเหยาพูดแบบนี้แล้ว เรื่องอะไรเขาก็สามารถทำได้จริงๆ
เสี่ยวเตี๋ยกลืนน้ำลายไม่กล้าที่จะประมาทแม้แต่น้อย
…..
อีกฝั่งหนึ่ง เจียงชื่อกับซินยุ่นกลับไปถึงที่โรงแรม
ซินจื่อหมินออกมาต้อนรับ”เป็นอย่างไรบ้าง ไปงานเลี้ยงสนุกไหม?”
ซินยุ่นส่ายศีรษะ สีหน้าไม่มีความสุข
ซินจื่อหมินถามเจียงชื่ออย่างสงสัย “นี่เกิดอะไรขึ้น ในงานเต้นรำเกิดเรื่องอะไรที่ไม่คาดฝันขึ้นเหรอ?”
เจียงชื่อยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายศีรษะ “ในเวลาอันสั้นไม่สามารถอธิบายได้ สรุปคือ ไม่ใช่เรื่องราวที่น่ายินดี”
หลังจากพูดจบแล้ว โทรศัพท์มือถือของ เจียงชื่อดังขึ้นทันที
เป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย
หลังจากรับสายแล้ว มีเสียงของผู้หญิงดังขึ้นจากโทรศัพท์ “เจียงชื่อเหรอ? ฉันเอง เสี่ยวเตี๋ย”
อารมณ์ของเจียงชื่อเริ่มตึงเครียดขึ้นมาทันที
“คุณพูดสิ”
“เจียงชื่อ ฉันคิดดีแล้ว ฉันไม่อยากอยู่ที่หนานเฉิงอีกต่อไป ฉันรับความทุกข์ทรมานจากองค์กรฟ้าน้ำมามากพอแล้ว เจียงชื่อ คุณพาฉันไปจากที่นี่ได้มั้ย?”
“ได้”
“อืม งั้นฉันจะส่งสถานที่และเวลาไปให้คุณ วางสายก่อนนะ จะได้ไม่มีใครรู้”
เพียงประโยคสั้นๆ ไม่กี่ประโยค ก็วางสายไป
จากนั้น เจียงชื่อได้รับข้อความจากเสี่ยวเตี๋ยเวลาและสถานที่ก็เขียนไว้อย่างชัดเจน
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซินยุ่นสีหน้าแสดงความยินดีเล็กน้อยและพูดว่า “ในที่สุดเธอก็คิดได้ คุณสามารถพาเธอกลับตอนนี้ได้เลย จะได้มีคำตอบให้กับเพื่อนที่ดีของคุณ”
เจียงชื่อไม่เพียงแต่ไม่ดีใจ แต่ยังพูดอย่างเคร่งขรึม “ซินยุ่น คุณท่านตั้งแต่นี้ต่อไปพวกคุณไม่ควรออกจากโรงแรม ผมจะเตรียมอาหารให้พวกคุณ และจะจัดการให้คนมาคอยปกป้องพวกคุณ”
เห็นความกังวลใจของเขา ทั้งซินยุ่นและซินจื่อหมินเลยไม่รู้จะทำยังไงดี
เรื่องดีกลับกลายเป็นเรื่องร้าย?
ซินยุ่นถามว่า “นี่คุณเป็นอะไรเหรอ?”
เจียงชื่อพูดอย่างมั่นใจ “ที่งานเต้นรำ เสี่ยวเตี๋ยยืนยันแน่วแน่มาก ปฏิเสธที่จะกลับไป และแสดงการต่อต้านอย่างแรง แต่ทำไมจู่ๆ ก็เปลี่ยนใจกะทันหัน?”
ซินยุ่นยักไหล่ “บางที เขาอาจคิดได้แล้ว?”
เจียงชื่อส่ายศีรษะ
