เจี่ยงเหอหลงมองไปที่ผู้คนที่อยู่ข้างๆเขา ทุกคนต่างก้มหน้าลง ไม่กล้าที่จะมองสายตาของเจี่ยงเหอหลงเลย
“เฮ้!!!”
เขาถอนหายใจอย่างหนักแน่น และจับปากกาด้วยมือที่สั่นเทา
ก่อนที่จะเซ็นสัญญา เจี่ยงเหอหลงมองไปที่เจียงชื่อ “ความสามารถของคุณแข็งแกร่งมากขนาดนี้ ทำไมคุณถึงอยากจะเป็นคนที่เกาะหญิงกินล่ะ?”
เจียงชื่อหัวเราะ
“ถ้าได้อยู่เคียงข้างกับคนที่รักมากที่สุดยังถือว่าเป็นการเกาะหญิงกิน งั้นผมก็ยอมเป็นคนเกาะหญิงกินไปตลอดชีวิต”
“เออ…..”
เจี่ยงเหอหลงรู้สึกละอายใจอย่างมาก
เขาไม่เข้าใจเลยว่า ‘ความรัก’ คืออะไร ยิ่งประเมินความรักระหว่างเจียงชื่อกับติงเมิ่งเหยนต่ำเกินไป ผู้ชายที่อยู่ต่อหน้า เป็นผู้ที่มีสถานะที่แข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบจากเขาไม่ได้
เจี่ยงเหอหลงก้มศีรษะลงและเซ็นชื่อในสัญญา หนึ่งชุดแบ่งเป็นสองฉบับ โดยไม่ได้พูดอะไรอีกเลย
ติงเมิ่งเหยนทิ้งหนึ่งฉบับไว้ให้เจี่ยงเหอหลง และนำอีกหนึ่งฉบับจากไป
“ผู้จัดการเจี่ยง ยินดีที่ได้ร่วมมือ อาหารมื้อนี้ก็จบลงเพียงแค่นี้ คราวหน้าถ้ามีโอกาส ฉันจะมาหาคุณเพื่อเซ็นสัญญา และงัดข้อมือด้วยอีกนะ”
หลังจากพูดจบแล้ว ติงเมิ่งเหยนก็จับแขนเจียงชื่อ และทั้งสองก็เดินออกจากโรงแรมไปอย่างโอ้อวด
ในห้องเหมา ทุกคนต่างมองหน้ากัน
“พวกมึงออกไปหมด” เจี่ยงเหอหลงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
ในช่วงเวลาแบบนี้ ไม่มีใครกล้าที่ยั่วยุความโกรธของเจี่ยงเหอหลง และก้มหัวเดินจากไปทีละคน
เจี่ยงเหอหลงปิดประตูห้อง หยิบโทรศัพท์มือถือของเขออกมาและโทรหาท่านประธาน——หนิงคุน
“ฮัลโหล ประธานหนิง งานที่คุณสั่งไว้ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว และผมก็ได้เซ็นสัญญากับติงเมิ่งเหยนเรียบร้อยแล้ว”
“อืม ทำได้ดีมาก การแสดงสมจริงหรือไม่? อย่าเผยท่าทีออกไปเชียวนะ”
เจี่ยงเหอหลงยิ้มอย่างขมขื่น “ไม่ต้องแสดงอะไรเลย”
“โอ้?”
“ผู้ชายคนที่ชื่อเจียงชื่อ ไม่ต้องการให้ผมแสดงอะไรเลย ความแข็งแกร่งของเขานั้นเป็นสิ่งที่เกินกว่าผมที่จะเอื้อมถึงได้”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เงียบไปอยู่นาน
“เหอหลง คุณพ่ายแพ้อย่างน่าสมเพชเลยเหรอ?”
“ครับ” หลังจากหยุดชั่วคราว เจี่ยงเหอหลงกล่าวว่า “ประธานหนิง ถ้าเป็นไปได้ ผมหวังว่าพวกเราอย่าเป็นศัตรูกับเจียงชื่ออีกต่อไปเลย อยู่ต่อหน้าเขา ผมรู้สึกว่าจะพินาศได้ทุกเมื่อ”
“เข้าใจแล้ว”
หลังจากวางสาย เจี่ยงเหอหลงก็นั่งลงบนเก้าอี้และมองดูเพดาน พึมพำด้วยเสียงต่ำ “บางที กลยุทธ์เดียวที่จะเอาชนะเจียงชื่อได้นั้นก็คงมีเพียง ‘สัตว์ร้าย’ ที่ถูกกักขังไว้แล้วเท่านั้น? พวกมนุษย์ทั่วไปอย่างเรา คงเอื้อมมือไม่ถึงแน่เลย”
อีกด้านหนึ่ง
เจียงชื่อไม่ได้กลับบ้านทันทีหลังจากเซ็นสัญญากับติงเมิ่งเหยนเสร็จ แต่ขับรถตรงไปที่อาคารสำนักงานของโรงงานผลิตติงหรง
เดินตรงไปถึงที่ออฟฟิศของติงจ้ง
หลังจากผลักประตูเข้าไป ก็เห็นว่าติงจ้งกับติงจื่อยวี่ และติงเฟิงเฉิงกำลังเล่นเกมไพ่ Fight the Landlord กันอยู่ สนุกสนานมากมาย
เมื่อเห็นติงเมิ่งเหยนเดินเข้ามา ทั้งสามคนก็หยุดเกมในมือทันที
ติงจ้งยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “เป็นอย่างไรบ้าง เรื่องที่ทำเป็นไปได้อย่างราบรื่นหรือไม่?”
ปากถามเช่นนี้ แต่อันที่จริงเขามีคำตอบอยู่ในใจนานแล้ว เขาได้ตัดสินใจกับหนิงคุนในภายหลังแล้ว จะไม่ร่วมมือกับติงเมิ่งเหยนอย่างแน่นอน ดังนั้นในครั้งนี้ติงเมิ่งเหยนคงต้องผิดหวังอย่างแน่นอน
หุ้นส่วนสิบเปอร์เซ็นต์นั้น ในที่สุดก็สามารถเอากลับคืนมาได้แล้ว
ติงเมิ่งเหยน ก็สามารถขับไล่ออกจากตระกูลได้แล้ว
ในตอนที่ติงจ้งกำลังรู้สึกมีความสุข ติงเมิ่งเหยนก็หยิบสัญญาออกจากกระเป๋าของเธอหนึ่งฉบับแล้ววางลงบนโต๊ะ
“นี่คือสัญญาที่เซ็นกับบริษัทหงยุ่น คุณปู่ท่านลองอ่านดูสิ”
บูม! ! !
ติงจ้งรู้สึกเหมือนว่าหัวของตัวเองกำลังจะระเบิดแล้ว และรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หยุดนิ่งไปเลย
เป็นไปได้อย่างไร?
เขาได้พูดคุยกับหนิงคุนเป็นการส่วนตัวไว้แล้ว ยังจะเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้นมาได้อย่างไร?
“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้”
