มาลองคิดดู ตอนนั้นคุณไม่รังเกียจที่พ่อของผมดูถูก แต่กลับช่วยเขาโดยไม่คำนึงถึงความคับข้องใจครั้งก่อน คุณเป็นคนดีจริงๆ
ดังนั้นเมื่อผมรู้ว่าติงหงเหย้าจะทำร้ายติงเฟิงเฉิงกับคุณ ผมจึงตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนอย่างหนักให้กับเขา ด้านหนึ่งมันจะแสดงคุณภาพที่สูงของผู้ตรวจรับของเรา อีกด้านหนึ่ง มันจะเป็นการตอบแทนบุญคุณของคุณเจียงด้วย
คุณช่วยพ่อของผม ก็เหมือนช่วยผม บุญคุณนี้ชาตินี้ผมก็ชดใช้ไม่หมด!
เจียงชื่อซาบซึ้งใจมาก
ทังจินหลงไม่เพียงแต่เป็นคนมีคุณธรรมสูงส่งเท่านั้น แต่ยังเป็นลูกกตัญญูด้วย
บุคคลดีเด่นเช่นนี้ กลับไปอาจจะแหกกฎเลื่อนตำแหน่งให้สักหน่อย
ทั้งสองยิ้มให้กันและดื่มต่อ
หลังจากดื่มไวน์ไปสองสามแก้ว ทังจินหลงก็เตือนเขาด้วยเสียงอันเบา คุณเจียง คอยสังเกตติงหงเหย้าให้มากกว่านี้ ผมเดาว่าเขายังไม่ยอมแพ้ วันนี้เขาก็พุ่งเป้ามาที่คุณด้วย
ยังคิดจะหาเรื่องผมอีกเหรอ?
ใช่แล้ว ตอนที่เขาติดสินบนผมเมื่อคืนนี้ ผมบังเอิญได้ยินจากข้างนอกว่าพวกเขากำลังปรึกษากันเรื่องทำให้คุณกลายเป็นศัตรูกับติงเฟิงเฉิง ผมไม่รู้รายละเอียด แต่แน่ใจว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่
เจียงชื่อพยักหน้า ขอบคุณที่เตือนฉันนะ
บนเวที
หลังจากติงเฟิงเฉิงพูดอยู่นาน ในที่สุดก็พูดจบแล้ว
สุดท้ายเขาก็กล่าวขอบคุณ สุดท้ายนี้ ผมอยากจะขอบคุณใครสักคน ถ้าไม่ใช่เพราะคนคนนี้ ก็คงไม่มีติงเฟิงเฉิงอย่างในวันนี้ สำหรับผมแล้ว เขาเป็นพ่อแม่ที่ให้ชีวิตใหม่กับผม!
จะเห็นได้ว่าคนคนนี้ต้องมีตำแหน่งที่สำคัญมากในใจของติงเฟิงเฉิงแน่นอน
ในขณะเดียวกัน ท่ามกลางที่นั่ง เจียงชื่อก็ขนลุกไปทั้งตัวอย่างไม่รู้ตัว
เขามีความรู้สึกว่าคนคนนี้ก็คือ……
ติงเมิ่งเหยนกระแอมไอและพูดด้วยรอยยิ้มว่า ที่รัก ฉันเคยพูดว่าอะไรนะ? ฉันคิดว่าพี่สองคงกำลังคิดว่าจะแสดงความกตัญญูต่อคุณยังไงดีใช่ไหม?
เป็นการดีที่จะขอบคุณเขา แต่เจียงชื่อไม่ชอบให้ทำแบบนี้เท่าไรนัก
เขาคุ้นเคยกับการทำตัวเงียบๆ
จะขอบคุณเขาก็ได้ แค่ดื่มไวน์สองแก้วกันส่วนตัวก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้มันเอิกเกริกแบบนี้
ตอนนี้เจียงชื่อขนลุกไปทั่วทั้งตัว นั่งไม่ค่อยเป็นสุข
ติงเฟิงเฉิงไม่สนใจเรื่องนั้น เขาประกาศว่า คนที่มีบุญคุณกับผมอย่างมากก็คือเจียงชื่อ น้องเขยของผมเอง!!!
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่เจียงชื่อ
ทันใดนั้น ทุกคนก็ทอดสายตามองไปที่เจียงชื่อ
ส่วนเจียงชื่อนั้น……
เขาก้มหน้าลงด้วยความ ‘กระดากอาย’ เหมือนสาวใหญ่ ให้ตายสิ
ติงเมิ่งเหยนดีใจมาก ดึงเสื้อผ้าของเจียงชื่อไม่หยุดพลางพูดว่า ที่รัก ทำไมคุณขี้อายจัง? เงยหน้าขึ้นให้ทุกคนเห็นสิ หลายคนกำลังมองมาที่คุณนะ!
เจียงชื่อรู้สึกทั้งอับอายและทำอะไรไม่ถูก
มันตลกมาก เป็นถึงเทพแห่งสงครามชูร่า เป็นถึงผู้จัดการทั่วไปของเขตเจียงหนาน แต่มีช่วงเวลาที่เขินอายแบบนี้
ถ้ามู่หยางอีและผู้ใต้บัญชาในกองทองสิบสองปีนักษัตรรู้เข้า พวกเขาคงจะซ่อนตัวแอบหัวเราะเยาะไปอีกหลายเดือน!
แต่มันยังไม่จบเพียงเท่านี้
ติงเฟิงเฉิงยังคงแสดงความขอบคุณอยู่
เขาปรบมือและตะโกนว่า วงดนตรี ขึ้นมา!
ทันใดนั้น เครื่องดนตรีทุกชนิดก็ถูกนำขึ้นมา เสียงเพลงที่สนุกสนานดังก้องอยู่ในห้องโถง
หนุ่มน้อยที่กำลังเป่าขลุ่ยเดินไปรอบๆ ตัวเจียงชื่อ เป่าขลุ่ยพลางเต้นท่าแปลกๆ เดินแปลกๆ ไปด้วย
มือกลองตีกลองต่อหน้าเจียงชื่ออย่างต่อเนื่อง จังหวะก็เร็วมาก
แม้ว่าจะสนุกสนาน
แต่มันก็หลีกเลี่ยงไม่พ้น…ความหยาบคาย
เจียงชื่อก้มหน้าด้วยความเขินอาย จำใจ และขมขื่น เหมือนคนที่กำลังจะแต่งงาน ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ
เมื่อเห็นภาพนี้ ติงเมิ่งเหยนก็สนุกสนานคลั่งไคล้
ท่ามกลางความปีติยินดี ติงเฟิงเฉิงก็เริ่มการแสดงของเขาอีกครั้ง
เขาพูดเสียงดัง เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ ผมได้สั่งเค้กโมเดลแบบ 1:1 เสมือนตัวจริงให้น้องเขยผมเป็นพิเศษ! เข้ามา เข็นเค้กเข้ามาเลย!
ทำอะไรอีกแล้วเนี่ย?
เจียงชื่อแอบบ่นในใจว่า ติงเฟิงเฉิงเลิกทำเรื่องใหญ่เสียทีได้ไหม? พอได้แล้ว ไม่ต้องทำให้ตัวเองลำบากใจขนาดนี้ก็ได้มั้ง?
แต่ติงเฟิงเฉิงไม่รู้สึกอึดอัดใจเลย ยังรู้สึกว่าตัวเองนั้นจริงใจมาก เชื่อว่าความจริงใจของเขาต้องประทับใจเจียงชื่อแน่นอน
ทั้งตลกและน่าโมโหจริงๆ
ไม่นาน เค้กก้อนใหญ่ก็ถูกผลักเข้าไปในห้องโถง
ควบคู่ไปกับเสียงเพลง รถถูกเข็นไปที่โต๊ะของเจียงชื่ออย่างเป็นจังหวะ จากนั้นสาวเสิร์ฟคนสวยก็ยิ้มเล็กน้อยและเปิดผ้าสีแดงที่คลุมอยู่
ใต้ผ้าสีแดงมีฝาปิดทำจากแก้ว ข้างในเป็นเค้กสั่งทำพิเศษ
1:1 เค้กโมเดลเสมือนตัวจริง
ท่าทางเหมือนเจียงชื่อกำลังเอามือไพล่มองออกไปในระยะไกล อย่าเอะไป มันมีเสน่ห์บางอย่างของเจียงชื่อแฝงไว้จริงๆ ดูค่อนข้างแข็งแกร่งและมีอำนาจครอบงำ
ติงเมิ่งเหยนเป็นคนแรกที่ปรบมือ ดี ดี!
คนอื่นๆ ก็พากันปรบมือและส่งเสียงเชียร์ดังๆ มีเพียงเจียงชื่อคนเดียวเท่านั้นที่ร้องไห้อยู่ในใจ เขาหวังว่า ‘ช่วงเวลาที่แสนทรมานนี้’ จะผ่านไปอย่างรวดเร็ว
