ตอนแรกนึกว่าการบุกเข้ามาก็ใหญ่โตพอแล้ว แต่ตอนนี้กลับให้บทเรียนครั้งใหญ่กับเผิงหย่าหลิงซะได้
เทพแห่งสงครามชูร่า?
เจียงชื่อเป็นเทพแห่งสงครามชูร่าอย่างนั้นเหรอ?!
ความจริงแบบนี้มันทำให้เธอยากที่จะรับได้ ถ้ารู้อย่างนี้ตั้งแต่แรก เธอก็ไม่มีทางลงมือกับเจียงชื่ออย่างแน่นอน
การลงมือกับเจียงชื่อก็ไม่ได้ต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย
ความจริงลำพังแค่ตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดของเขตเจียงหนานมันก็มากพอที่จะทำให้เผิงหย่าหลิงสิ้นหวังแล้ว บวกกับฐานะเทพแห่งสงครามชูร่าแล้ว ฮึๆ ต่อให้เป็นตระกูลจ้าวก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่นอน
ที่น่าขันคือ เผิงหย่าหลิงยังคิดว่าตัวเองนั้นวิเศษ เข้าใจจริงๆ ว่าในเขตเจียงหนานยังไม่มีใครสามารถทำอะไรเธอได้อยู่ดี
เธอจ้องมองเจียงชื่อด้วยความหวาดหวั่น จากนั้นก็มองไปที่ติงหงเหย้า ตกลงคุณไปล่วงเกินท่านผู้นี้ได้ยังไง? ติงหงหย้า คุณทำให้ฉันเดือดร้อนเข้าแล้ว!
เรื่องถึงขั้นนี้ ‘รัก’ ที่เธอมีต่อติงหงเหย้าก็ไม่หลงเหลืออีกต่อไป
เอาตัวยังแทบไม่รอด แล้วจะมีเวลาไปสนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ อีกได้ยังไง
เผิงหย่าหลิงพุ่งตัวเข้าไป ทั้งเตะทั้งต่อยใส่ติงหงเหย้า ตัวเองใช้ชีวิตอยู่ดีๆ จู่ๆ ชายที่สมควรตายนี่ก็เดินเข้ามา ในเวลาสั้นๆ เพียงหนึ่งวันก็ทำลายชีวิตของเธอไปซะแล้ว
ทำลายจนไม่เจอชิ้นดี
เรื่องถึงขั้นนี้ก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก ติงหงเหย้าผลักเผิงหย่าหลิงล้มลงกับพื้น
นังสาระแน ไสหัวไปให้พ้น!
กูคิดว่าการที่มึงขายตัวให้ตระกูลจ้าวน่าจะมีประโยชน์สักหน่อย ฮึๆ ที่ไหนได้ สุดท้ายก็ยังไปเป็นแค่เศษสวะ!
รู้มั้ยว่าทำไมหลายปีที่ผ่านมาฉันถึงไม่รักเธอสักที? ก็เพราะเธอมันเป็นขยะที่โง่และหลงตัวเองที่สุดยังไงล่ะ!
ติงหงเหย้าก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขาได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจทั้งหมดออกมา
ที่ผ่านมาเขายอมอ่อนให้ตลอด เพราะคิดว่าเสียสละสักหน่อยก็คิดว่าสามารถใช้อำนาจของตระกูลจ้าวมาจัดการกับเจียงชื่อ
ตอนนี้พอรู้ถึงฐานที่แท้จริงของเจียงชื่อ ติงหงเหย้าก็ไม่มีแผนอะไรอีกแล้ว
จะบอกว่าผู้บริหารสูงสุด เทพแห่งสงครามชูร่าจะปล่อยติงหงเหย้าไปอย่างนั้นเหรอ? เจ้าบ้านตระกูลติงที่เล็กจ้อยจะเอาอะไรไปต่อกรกับคนระดับเจียงชื่อ?
คนสามคน คนหนึ่งบ้า คนหนึ่งร้อง ส่วนอีกคนก็โกรธ
สิ่งที่เหมือนกันคือ พวกเขาต่างก็กำลังสิ้นหวัง
เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ พวกเขาก็ดูไร้ค่าสิ้นดี เหมือนกับมีตัวเล็กสามตัวที่ยืนอยู่ตรงหน้าช้างตัวใหญ่ ไม่ว่าพวกเขาจะทำยังไง ก็ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของช้างได้เด็ดขาด
มดที่คิดจะเขย่าต้นไม้ เป็นเรื่องที่น่าขันสิ้นดี
แต่ว่า…….
สุดท้ายติงหงเหย้าก็มองไปที่เจียงชื่อ แล้วถามไปว่า เจียงชื่อ ทั้งที่ฐานะของคุณยิ่งใหญ่ขนาดนั้น แล้วทำไมถึงต้องมาซ่อนตัวอยู่ในตระกูลติงที่เล็กๆ แบบนี้ด้วย มาเป็นเขยของตระกูลติง? ถูกคนชี้หน้าด่าว่าเป็นแค่เศษสวะอยู่ทุกวัน คุณรู้สึกดีมากเลยเหรอ?
เจียงชื่อพูดออกมาอย่างใจเย็น ผมเคยพูดไปแล้ว ผมไม่ชอบอะไรที่มีพิธีรีตองมาก ถ้าผมเปิดเผยตัวตน เกรงว่าต่อให้อยู่ที่บ้านก็จะเห็นแต่ใบหน้าที่ต่ำต้อย ตระกูลติงเป็นบ้านของผม ผมไม่อยากเห็นสีหน้าเหล่านั้นตอนอยู่ที่บ้าน เข้าใจมั้ย?
ติงหงเหย้ายังคงไม่พอใจ
ลำพังเหตุผลแค่นี้ มันก็ทำให้คุณทำอยู่เงียบๆ ได้แล้วเหรอ?
ลำพังแค่เหตุผลนี้ มันยังไม่พอย่างนั้นเหรอ?
บทสนทนาเพียงไม่กี่คำ มันก็แสดงถึงมุมมองที่แตกต่างกันของทั้งคู่ได้อย่างชัดเจน
ถ้าเป็นติงหงเหย้ามีฐานะที่น่านับถือขนาดนี้ เขาต้องทำให้คนทั้งตระกูลทั้งเขตเจียงหนานได้รู้ ออกทีวีทุกวัน รับการบูชาจากผู้คนทุกวัน
แต่เจียงชื่อกลับเลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย
เรียบง่ายจนแม้แต่คนในครอบครัวยังไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของเขา
การเลือกเส้นทางชีวิตของทั้งสอง แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง บางที นี่มันก็อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่เจียงชื่อสามารถกลายเป็นคนเหนือคนด้วยเหมือนกัน
