นี่เป็นพฤติกรรมปกติของวายร้าย เมื่อวานชายอ้วน ได้รับบทเรียนจากเจียงชื่อ ในวันนี้ผางจงกังสามารถใช้ประโยชน์จากความสะดวกในตำแหน่งของเขา เพื่อกำจัดการเดินทางของเจียงชื่อ
คนแบบนี้ สองคำ: ทุเรศ!
เริ่นจื่อหลันพูด นายมีสิทธิ์อะไรไม่ให้เจียงชื่อออกเดินทาง? เขาอยู่ในบัญชีดำของเครดิตหรือว่าเขาเป็นอาชญากรที่ต้องการตัว เขาไม่ได้เป็นของคนใดคนหนึ่งเลย ดังนั้นทำไมนายถึงห้ามไม่ให้เขาเดินทาง?
ผางจงกังยิ้ม ทำไมนั่นเหรอ? เพียงเพราะฉันเป็นผู้จัดการของสนามบินนี้ สนามบินทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของฉันไงล่ะ!เธอมีค่าอะไรห้ะ?
เริ่นจื่อหลันกังวลและโกรธ พูดกับคนแบบนี้มันไม่มีประโยชน์ใดๆ
หน้าตาน่าเกลียด
ถ้าเจียงชื่อยังเป็นผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนาน เขาจะไม่กล้าทำเช่นนี้ให้กับเจียงชื่อ แม้ว่า จะโดนตีตายก็ตามผางจงกัง
ตอนนี้เจียงชื่อเป็นคนธรรมดาทั่วไป
ผางจงกังไม่มีความปรานี เขาไม่ให้สีหน้าที่ดีกับเจียงชื่อเลยด้วยซ้ำ
เจียงชื่อซึ่งเคยโด่งดังมาก ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาเองจะถูกจำกัดไม่ให้ออกนอกประเทศโดยผู้จัดการของสนามบินเล็กๆ แบบนี้?
ถ้าสองสามวันก่อน ผางจงกังต้องการที่จะพบเจียงชื่อ เขาต้องขอการล่วงหน้าถึงจะจบเจอได้
ตอนนี้ ผางจงกังสามารถยืนต่อหน้าเจียงชื่อ ได้โดยไม่ต้องใช้ความระมัดระวังใด ๆ เลียท้องของเขาและเงยหน้าขึ้นเล่นด้วยมือที่สง่างาม
เขาพูดว่า: เจียงชื่อ นายตายจากความคิดที่จะออกไปได้ มาจากไหนก็กลับไปที่เดิม ฉันจะบอกนายอีกว่า ไม่ใช่แค่สนามบินนี้เท่านั้นที่นายออกไปไม่ได้ ทุกสนามบิน สถานีรถไฟ สถานีขนส่ง ออกไปมาจากไหนก็มีแค่คนของฉันทั้งนั้น!
เจียงชื่อ ฉันจะให้นายรู้ว่าการที่มาล้ำเกินเส้นผางจงกังมันจะเป็นอย่างไร!
นายไม่ใช่ผู้บริหารระดับสูงแล้ว ดังนั้นอย่าทำแบบที่นายเคยทำ ฉันจะบอกนายนะ ตอนนี้นายยังไม่มีค่ากว่าหมาตัวหนึ่งเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นทำตัวให้มันดีๆ!
ผางจงกังโบกมือ ไล่คนออกไป!
ตำรวจโดยสารที่ตำรวจทั้งสองรีบขับไล่เจียงชื่อและเริ่นจื่อหลันออกไปทันที
เริ่นจื่อหลันกังวล พวกนายกล้าเหรอห้ะ!ฉันก็จะสู้กับพวกนาย!
เจียงชื่อคว้าเธอไว้
ในแง่ของทักษะเจียงชื่อ ไม่ได้แพ้ใครเลย แต่วันนี้เขาไม่สามารถลงมือได้
เขาไม่ใช่นักเลง ไม่ควรที่จะสู้กับตำรวจ
การจู่โจมตำรวจไม่ใช่เรื่องเล่นๆ
ตอนนี้เขาไม่ได้ก่ออาชญากรรมใดๆ แต่ถ้าเขาสู้กลับ แสดงว่าผางจงกังสามารถกำหนดเรื่องอาชญากรรมที่เขากระทำได้
แต่ว่า……
นี่ไม่ได้หมายความว่า เจียงชื่อสามารถถูกรังแกได้
เขามองอย่างเย็นชาไปที่ผางจงกังที่อยู่ไม่ไกล นายแข็งแกร่งจัง! ผางจงกัง ฉันจะให้เวลานายคิด 10 วินาที ออกไปให้พ้นทาง หรือไม่ก็…
ผางจงกังยกมือขึ้น อย่ามาพูดมาก วันนี้ฉันจะไม่ปล่อยนายไปแน่นอน เจียงชื่อ นายอย่ามาทำเป็นขู่ฉัน ตอนนี้นายไม่มีอำนาจใดๆ ทั้งสิ้น ไม่มีใครขยับเขยื้อนได้ นายคิดว่าฉันจะกลัวนายหรือไง? อย่ามาพูดมาก ไอ้โง่!
เจียงชื่อเงยศีรษะขึ้นและถอนหายใจเบา ๆ
เขากำลังหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรออก แต่มีตำรวจโดยสารกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา คนอยู่แรกนั้นยังหัวเราะและพูดว่า คุณเจียงครับ ทำไมคุณไม่บอกผมเลยว่าจะออกนอกเขต?เกือบทำให้ผมพลาดการส่งจากในครั้งนี้เลยนะครับ
คนที่มา ไม่ใช่คนอื่น คือเซี่ยเมิ่งจื้ออดีตลูกน้องของเจียงชื่อกัปตันกองกำลังตำรวจ
เมื่อผางจงกังเห็นเซี่ยเมิ่งจื้อมา สีหน้าท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไป
หัวหน้าเซี่ย ท่านมาได้ไงครับ? ผางจงกังถามทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ
เซี่ยเมิ่งจื้อพูด ถามไม่มีสาระแบบนี้ คุณเจียงกำลังจะออกจากเขตเจียงหนาน ฉันไม่ควรมาส่งหรือไง?
ผางจงกังหัวเราะอย่างเย็นชา: เขาเป็นเพียงคนธรรมดาทั่วไปเอง จำเป็นต้องส่งด้วยเหรอ?
เซี่ยเมิ่งจื้อสีหน้าไม่ดีนัก นายพูดอะไรของนายห้ะ? คุณเจียงเสียสละและได้ทำความดีให้กับเขตเจียงหนานมากแค่ไหน ทุกคนก็รู้อยู่แก่ใจ อีกอย่างคุณเจียงก็เป็นผู้บริหารระดับสูงของเรามาก่อน แม้ว่าจะมีคนจะลาออกจากตำแหน่งไปแล้วก็ตาม ก็ไม่มีใครมาทำตัวแบบนี้ใส่เหมือนนายมั้ย?
ในขณะนี้ เริ่นจื่อหลันถือโอกาสพูด ความกล้าของเขานี่กล้ามากนะ!สั่งห้ามไม่ให้ เจียงชื่อ ออกจากเขตเจียงหนาน และบอกว่ามีคนของเขาอยู่ในทุกสนามบินและทุกสถานี เจียงชื่ออย่าคิดแม้แต่จะออกไป!
อะไรนะ?
เซี่ยเมิ่งจื้อจ้องไปที่ ผางจงกัง นายกล้าอวดดีนัก!เป็นแค่ผู้จัดการทั่วสนามบิน ใครให้อำนาจนายในการจำกัดผู้อื่นไม่ให้ออกนอกเขต?
ผางจงกังยิ้มอย่างเย็นชา: เจียงชื่อทำน้องชายฉันบาดเจ็บ เขาทำผิดกฎก่อน ฉันผิดไหมที่จะป้องกันไม่ให้นักโทษเดินทางออกนอกเขต?
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซี่ยเมิ่งจื้อก็เข้าใจ
เขาอธิบายว่า: ฉันรู้เกี่ยวกับคดีของน้องชายนายแล้ว เขาทำร้ายผู้คนก่อน และเจียงชื่อออกตัวเพื่อป้องกันตัวเอง นอกจากนี้ น้องชายของนายถูกจับไม่ใช่แค่เพราะเหตุการณ์เมื่อวาน แต่เพราะเขามีข้อหาหลายอย่างที่ก่อเหตุ ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับเจียงชื่อ!
ผางจงกังหน้าแดงเมื่อได้ยินเรื่องนี้
ฉันไม่สนใจ!
ยังไงก็ตาม ฉันจะไม่ปล่อยให้เจียงชื่อออกนอกเขตได้!
ไม่มีใครเปลี่ยนใจฉันได้
เซี่ยเมิ่งจื้อโกรธแล้ว ผางจงกัง นายกล้าดีมากนัก!
เฮ้ แล้วไงล่ะ? ผางจงกังพูด: หัวหน้าเซี่ย นายไม่ใช่หัวหน้าของฉัน นายมีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องฉัน? เจียงชื่อเกษียณแล้ว เขาก็คือคนธรรมดาทั่วไป ยิ่งไม่มีสิทธิ์มาพูดมาก วันนี้ ฉันใหญ่ที่สุดในที่นี้ ใครจะกล้าออก!
