เจียงชื่อมีท่าทียอมรับต่อวิธีการอันนี้ ต่อมาพวกเขาจึงเริ่มต้นปรึกษาว่าจะดำเนินการส่งเจียงชื่อไปอย่างไร และต้องใช้วิธีอะไรไปดูอาการเจียงห้านเฟยที่บริษัทเทคโนโลยีเชิ่งเล่อได้
ในเวลาเช่นนี้ กริ่งที่ประตูดังขึ้น
มีคนมา?
ทั้งสามคนตะลึงครู่หนึ่ง ได้ยินเพียงด้านนอกประตูมีเสียงของผู้ชายคนหนึ่ง พนักงานครับ
เมษเดินเข้าไปแล้วยื่นมือไปเปิดประตูออก
ดึกขนาดนี้แล้ว นายมีธุระอะไร?
พนักงานตอบว่า โถงด้านล่างมีคนกลุ่มหนึ่งมาครับ พวกเขาให้ผมนำสิ่งนี้มามอบให้แก่คุณผู้ชายที่ชื่อว่า’เจียงชื่อ’ครับ
เมษก้มหน้ามองดู เห็นเพียงในมือของพนักงานถือจดหมายซองหนึ่งไว้
ให้ฉันก็ได้
ครับ
เมษรับจดหมายมา ปิดประตูสนิท จากนั้นก้าวเท้าเดินมาตรงหน้าเจียงชื่อ
ผู้บัญชาการ จดหมายของคุณครับ
เจียงชื่อยื่นมือรับจดหมายเข้ามา บนหน้าซองจดหมายไม่ได้เขียนอะไรไว้ ว่างเปล่าเป็นแถบ
เขามึนงงนิดหน่อย พูดพึมพำกับตนเอง สมัยนี้ยังเขียนจดหมายหาน่าจะมีไม่มากแล้ว โดยเฉพาะจดหมายอันนี้ไม่มีรหัสไปรษณีย์ ไม่มีที่อยู่ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ส่งไปรษณีย์มา
ดูแล้ว เป็นใครบางคนที่เมืองหลวงจับตามองฉันอยู่
เพิ่งมาถึงวันแรก ก็โดนคนจ้องเอาไว้แล้ว ‘เพื่อน’ของฉันเจียงชื่อคนนี้มีมากเสียจริง
เขายื่นมือแกะซองจดหมายออก ด้านในมีกระดาษจดหมายแผ่นหนึ่งกับป้ายคำสั่งอันหนึ่ง
บนป้ายคำสั่งแกะสลักสัตว์ประเภทนกดำมืดตัวหนึ่งไว้ ดูไม่ออกว่าคืออะไร
เจียงชื่อเปิดกระดาษจดหมายออก เนื้อหาด้านในเรียบง่ายอย่างมาก ทั้งหมดมีอยู่สี่คำ: ลงมารับโทษตาย!
จดหมายฉบับหนึ่ง ป้ายคำสั่งอันหนึ่ง
เนื้อหาในจดหมายยังก้าวร้าวเผด็จการเช่นนี้อีก
ฟังจากโทนเสียงของพนักงานเมื่อสักครู่นี้ เห็นได้ชัดว่าคนกลุ่มนี้มาถึงที่โรงแรมแล้ว และยึดครองโถงใหญ่เอาไว้แล้ว เจียงชื่ออยากจะหนีคงลำบาก
เขาหัวเราะแล้ว เพิ่งมาถึงวันแรกก็มีคู่อริมาหาถึงที่
ได้ ฉันจะลงไปดูสักหน่อย สรุปว่าเป็นศัตรูที่ไหน
เมษหยิบป้ายคำสั่งอันนั้นขึ้นมาดู หัวเราะแล้ว ผู้บัญชาการท่านไม่ต้องไปแล้วครับ ผมรู้ว่าเป็นใคร
หา? ใคร?
ป้ายคำสั่งอันนี้ คืออิทธิพลเมืองหลวง ——สิ่งยืนยันของแก๊งสัตว์กลางคืน และเป็นคำสั่งตามฆ่าของพวกเขาด้วย ทุกคนที่ได้รับป้ายคำสั่งแบบนี้ นั่นคือโดนแก๊งสัตว์กลางคืนจ้องไว้แล้ว
เจียงชื่อพยักหน้า ดูแล้วไม่ใช่ศัตรูเก่า แต่เป็นศัตรูใหม่ เมื่อกลางวันช่วยชีวิตสาวสองคนไว้เลยถือโอกาสพาตัวคนกลุ่มหนึ่งของแก๊งสัตว์กลางคืนไปด้วย ครั้งนี้คนอื่นเขาคงไม่พอใจ เลยมาตามแก้แค้นถึงที่
ได้ ฉันจะไปเจอพวกเขาหน่อย
เจียงชื่อลุกขึ้นเดินไปทางหน้าประตู เมษรีบตามเข้าไปทันที กลัวว่าเจียงชื่อจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดสักนิด
ถึงแม้เจียงชื่อจะเก่งกาจ แต่การสู้กันอย่างเปิดเผยยังหลบง่ายถ้าแอบโจมตียากจะหลบได้
ทั้งสองลงมาด้านล่าง แวบหนึ่งก็มองเห็นคนของแก๊งสัตว์กลางคืนแล้ว
คนกลุ่มใหญ่ดักอยู่ด้านในโรงแรม ปิดประตูใหญ่แน่นสนิท ห้ามใครคนใดเข้าออก ต่อให้อยากมองไม่เห็นพวกเขาก็ยังยาก
มองเห็นเจียงชื่อลงมา คนของแก๊งสัตว์กลางคืนดวงตาเป็นประกายขึ้นมาแล้ว
หนึ่งในนั้นที่ดูเหมือนเป็นผู้นำเดินเข้ามา บนหน้าของเขาสักสัตว์ประเภทนกสีดำเอาไว้ เหมือนเป็นนกทว่าก็เหมือนเป็นไก่
แกคือเจียงชื่อ?
ใช่
คนคนนั้นพึมพำอย่างเย็นชานิดหน่อย ใช้มือชี้ไปยังตนเอง รู้จักฉันไหม?
เจียงชื่อส่ายหน้าแล้ว
ไอ้หนุ่ม แม้แต่ฉันยังไม่รู้จัก? โอหังเอาการเชียวนะ? จะบอกแกให้ ฉันเป็นผู้จัดการของแก๊งสัตว์กลางคืน ผู้คนเรียกกันว่าไก่ ท่านไก่!
ชื่อนี้ช่างน่าขบขันเสียจริง
แต่พอพนักงานโรงแรมได้ยินเข้า กลับเหมือนเป็นการมีอยู่ของฝันร้ายอย่างนั้น
ไก่ นั่นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนแบบไม่กะพริบตา
ไม่ว่าใครโดนพวกเขาแก๊งสัตว์กลางคืนจ้องไว้ ล้วนไม่มีจุดจบที่ดี
เจียงชื่อถามขึ้นนิ่งๆ ดังนั้นนายไก่คนนี้มาหาฉันอยากหาเรื่องอะไรกัน?
