บทที่ 236
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ถามเจียงกั๋วเทาว่าทำไมถึงช่วยเขา เพราะมันไม่ใช่เวลาและโอกาส แม้ว่าเขาถามแล้ว ก็ไม่สามารถรับคำตอบที่อยากได้
จนถึงประมาณสี่ทุ่ม ทุกคนถึงแยกย้ายกัน
ไป๋ยี่เฟยกลับไปที่วิลล่าหลันโปกั่ง จากนั้นก็เห็นคนที่รออยู่หน้าวิลล่าของเขา เลิกคิ้ว
ซุนเหว่ยถือกล่องของขวัญขนาดใหญ่ไว้ในมือ และยืนอยู่ที่นั่น คงจะรอนานแล้ว
หลังจากที่เห็นไป๋ยี่เฟย ซุนเหว่ยก็ยิ้ม“ ประธานไป๋ เรื่องตอนที่ทานอาหารเย็น เป็นความผิดของฉัน ฉันขอโทษ นี้คือของขวัญขอโทษที่เล็กๆ ขอให้ประธานไป๋ยิ้มรับ”
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่ซุนเหว่ยด้วยรอยยิ้ม“ ประธานซุนเป็นผู้ดีมักวางมาดหยิ่งยโส ก็ลือเรื่องในอดีตหรืองั้น คำพูดของเมื่อกี้ ฉันไม่อยากพูดครั้งที่สอง
ใบหน้าของซุนเหว่ยนิ่งอึ้งสักพัก จากนั้นเขาก็ยิ้ม “ประธานไป๋ สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นความผิดของฉัน ฉันก็เลยมาขอโทษคุณไง ขอประธานไป๋ยิ้มรับ”
“ฉันคิดว่าเราไม่มีอะไรที่จะพูด”
หลังจากพูดเสร็จ ไป๋ยี่เฟยก็ไปปลดล็อคลายนิ้วมือ จากนั้นก็หันกลับไปเตรียมกลับไปที่รถ
ซุนเหว่ยเดินตามไป“ประธานไป๋ ขวัญชิ้นนี้ฉันเตรียมมาอย่างตั้งใจอย่างดี และประธานไป๋จะชอบมันแน่นๆ”
ไป๋ยี่เฟยก็มองไปที่ของขวัญอีกครั้ง นึกถึงหลี่เสว่ที่อยู่ในบ้าน ก็อยากได้มันแล้ว“โอเค ของขวัญเอามา แต่เรื่องอื่นไม่ต้องพูด”
ไป๋ยี่เฟยหยิบกล่องของขวัญของซุนเหว่ยและเข้าไปในวิลล่า
หลังจากเข้าไปก็เห็นว่าโจวฉวี่เอ๋ออยู่ด้วย
“คุณลุงกลับมาแล้ว!” หลังจากเห็นไป๋ยี่เฟยแล้ว คนที่มีความสุขที่สุดก็ยังต้องเป็นหลี่เสว่
ไป๋ยี่เฟยวางกล่องของขวัญในมือลงบนโต๊ะกาแฟ คนทั้งสองคนก็สนใจมันมาก
“โอ้ นี่คืออะไร?”โจวฉวี่เอ๋อถาม
“ของขวัญจากซุนเหว่ย”
ทั้งโจวฉวี่เอ๋อกับหลี่เสว่ก็ไม่รู้จักคนๆนี้
โจวฉวี่เอ๋อถาม “เขาให้ของขวัญกับคุณเพื่ออะไร เอาอกเอาใจคุณเหรอ?”
“ก็ไม่ใช่” ไป๋ยี่เฟยนั่งบนโซฟา และพูดกับหลี่เสว่ว่า “เสว่เอ๋อมาเปิดของขวัญเถอะ ถ้าเสว่เอ๋อชอบก็เอาไปเลย”
หลี่เสว่ไม่ได้สนใจเรื่องมากขนาดนั้น เธออยากรู้อยากเห็นมากกับพวกของขวัญและอื่น ๆ ตื่นเต้นกับมันมากด้วย และเธอก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี!
ดังนั้นในสายตาของทั้งสองคน หลี่เสว่จึงเปิดกล่องของขวัญ
“นี่คือ……”
“คทายู่อี่?”
คทายู่อี่ที่มีความยาวประมาณสามสิบหรือสี่สิบเซนติเมตร วางอยู่ตรงกลางของกล่องของขวัญ สีของคทายู่อี่เป็นสีเขียวมรกตบริสุทธิ์และสามารถมองเห็นโมราที่ไหลอยู่ในข้างใน เป็นเกรดดีมาก
ไป๋ยี่เฟยรู้สึกประหลาดใจมาก ซุนเหว่ยคนนี้ยินดีที่จะเอามาได้ไง คทายู่อี่ที่ดีเช่นนี้ ยังใหญ่ขนาดนี้ และคาดว่าจะมีราคาที่แพง
“จ่ายเงินมากขนาดนี้!” โจวฉวี่เอ๋อถอนหายใจ
หลี่เสว่กะพริบตา เห็นสีหน้าของพวกเธอก็รู้ว่าคทายู่อี่เป็นสิ่งที่สำคัญมาก เธอที่เป็นเด็กจับมันอย่างกลัว แต่ในใจเธออยากรู้อยากเห็นมาก
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่หลี่เสว่อยากจะจับ แต่ก็ไม่กล้าที่จะจับ คิดว่าเธอน่ารักจริงๆ เขายิ้มและพูดว่า “เอาไปเล่นเถอะ”
เช้าวันรุ่งขึ้น เคยได้สัญญากับหลี่เสว่ ว่าจะพาเธอออกไปเล่น
หลังจากที่ทั้งสองทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไป๋ยี่เฟยก็ถามหลี่เสว่ก่อนว่า “เสว่เอ๋ออยากไปเล่นที่ไหน”
หลี่เสว่นั่งอยู่ในรถ เอียงหัว “อืม หนูอยากไปเล่นที่สวนสนุก ได้ไหมคะ?”
“ได้” ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า จากนั้น สตาร์ทรถและออกเดินทางไปที่สวนสนุกที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเทียนเป่ย
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ทั้งสองก็ยืนอยู่ที่ประตูของสวนสนุก
เพราะเขาจะไปซื้อตั๋ว ไป๋ยี่เฟยจึงให้หลี่เสว่อยู่นิ่งๆ
แต่เพราะว่าเป็นเสาร์อาทิตย์ คนที่มาเล่นก็เยอะมาก คิวก็ยาวมาก
ฝ่ายนั่น หลี่เสว่กำลังดูไป๋ยี่เฟยซื้อตั๋ว แต่จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นขัดจังหวะ
“หลี่เสว่?”
หลี่เสว่หันหน้าไปมอง “พี่สาว?”
“มาที่นี่คนเดียวเหรอ?”
ทันทีที่เย่อ้ายถามจบ เธอก็เห็นไป๋ยี่เฟยที่อยู่ช่องขายตั๋ว และดวงตาของเธอก็มืดมน
ไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่มาที่สวนสนุกพร้อมกัน พวกเขากำลังนัดอยู่!
นี้ทำให้เย่อ้ายรู้สึกไม่สบายใจมาก
ก่อนหน้านี้เธอโกหกหลี่เสว่ เพื่อที่จะได้ไป๋ยี่เฟย แต่ใครจะรู้ว่าไป๋ยี่เฟยใส่ใจหลี่เสว่มากขนาดนั้น ทำให้รู้ทั้งเมือง เธอไม่มีวิธีถึงปล่อยหลี่เสว่
แต่ตอนนี้หลี่เสว่และไป๋ยี่เฟยกำลังนัดกันอยู่!
หรือว่าหลี่เสว่ดีขึ้นแล้ว?
ไม่ เมื่อกี้หลี่เสวี่ยยังเรียกเธอเป็นพี่สาว ควรยังไม่หาย
“ฉันมากับลุง”
แม้ว่าหลี่เสว่ะถูกหลอกโดยเย่อ้าย แต่เธอไม่รู้ว่าเย่อ้ายทำอย่างจงใจ แต่เธอแค่รู้สึกว่าเย่อ้ายไม่ได้พาเธอไปเล่นและกินอาหารที่อร่อย ๆ
“เออ งั้นพวกคุณก็เล่นให้สนุกนะ”
หลังจากพูดเสร็จแล้ว เย่อ้ายก็หันกลับไปและไปเลย เพราะไป๋ยี่เฟยจะกลับมาแล้ว
หลี่เสว่กะพริบตา สงสัยว่าทำไมเย่อ้ายไปเร็วขนาดนี้? เธอมาที่นี่เพื่อเล่นไม่ใช่เหรอ?
