บทที่ 348
เย่อ้ายโกรธจนตัวสั่น “ไป๋ยี่เฟย! แกอยากจะเป็นศัตรูกับเย่ซื่อกรุ๊ปจริง ๆหรือ?”
“พูดเหมือนกับว่าก่อนหน้านี้พวกเราไม่ได้เป็นศัตรูกันอย่างนั้นแหละ”จากนั้นไป๋ยี่เฟยก็ส่งสายตาไปให้ซูต้าหลิว “ไปเถอะ รับแขกดี ๆ แต่ทว่า ถ้าคนหนีไป ตายไป ผมก็จะสืบสวน”
ซูต้าหลิวก็เข้าใจ หัวเราะอย่างหยาบโลน จากนั้นก็บอกอย่างเคารพว่า: “วางใจได้ รับประกันว่าจะทำงานเสร็จ!”
……
หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยออกไป ก็เห็นฉินหัวที่ที่จอดรถ
“รอผม?”ไป๋ยี่เฟยแปลกใจ ฉินหัวควรที่จะตามรถตำรวจกลับไป เวลานี้กลับมาที่เดิม คิดว่าคงจะมีเรื่องสำคัญที่จะคุย
ฉินหัวอยู่ ๆ ก็หน้าแดงขึ้นมา ลุกขึ้นมาอย่างเขินอาย “นั่นอะไร….ฉัน…..จะแต่งงานแล้ว…..”
“อะไรนะ?”ไป๋ยี่เฟยมองฉินหัวอย่างประหลาดใจ “เรื่องตั้งแต่ตอนไหน? พี่ฉิน การกระทำพี่รวดเร็วมาก?”
ฉินหัวไอเบา ๆ อย่างรู้สึกเขินอาย “อะไร ถึงตอนนั้นนายก็อย่าลืมมา”
“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว!”ไป๋ยี่เฟยดีใจอย่างมาก ฉินหัวหาอีกครึ่งหนึ่งของตัวเองเจอ เขาที่เป็นเพื่อน ปลื้มใจอย่างมาก! แต่ทว่า “อีกฝ่ายเป็นใครกัน? ผมรู้จักไหม? คงไม่ใช่ฉวี่เอ๋อหรอกนะ?”
……
คฤหาสน์หลันโปกั่ง หลี่เสว่เบื่อเป็นอย่างมาก โทรศัพท์หาโจวฉวี่เอ๋อ ผลคือโจวฉวี่เอ๋อกำลังยุ่ง ทำได้แค่วางสายไป แต่ก่อนที่จะวางสาย โจวฉวี่เอ๋อก็ได้บอกข่าวที่น่าประหลาดใจแก่เธอ
“ฉันจะแต่งงานแล้ว ถึงตอนนั้นเธอต้องมานะ!”
หลี่เสว่ตกตะลึง ถามอย่างประหลาดใจ: “ทำไมเร็วนักล่ะ? เหมือนว่าเธอไม่เคยบอกฉันเลย”
โจวฉวี่เอ๋อบอกอย่างเขินอาย: “ฉันก็ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ ยังไงก็ถึงตอนนั้นมาก็พอแล้ว”
“โอเค”หลี่เสว่ขานรับ โจวฉวี่เอ๋อยุ่ง ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรต่อ
วางสายไป หลี่เสว่ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย ที่แท้แล้วโจวฉวี่เอ๋อจะแต่งกับใคร? เธอจำเรื่องราวก่อนหน้านั้นไม่ได้ เป็นธรรมดาที่จะไม่รู้ว่าโจวฉวี่เอ๋อนั้นชอบคนแบบไหน ยิ่งไม่รู้เรื่องราวพิเศษที่เกิดขึ้นในตอนแรกของโจวฉวี่เอ๋อกับไป๋ยี่เฟย
……
หลังจากไป๋ยี่เฟยบอกลาฉินหัวแล้ว ก็รับสายหลี่เฉียงตง พรุ่งนี้พวกเขาจะกลับมาจากเมืองหลวงแล้ว
ไป๋ยี่เฟยรู้แล้วก็ประหลาดใจ ถามถึงเวลาที่จะกลับมาอย่างละเอียดทันที แล้วจึงค่อยวางสาย แต่ทว่าเขาไม่คิดที่จะบอกกับหลี่เสว่ในตอนนี้ เพราะว่าเขาต้องการที่จะเซอร์ไพรส์หลี่เสว่
จู่ ๆ ไป๋ยี่เฟยก็นึกถึงคน ๆหนึ่ง นายท่านหลี่
ในช่วงเวลานี้ หลิวจื่อหยุนกับหลี่เฉียงตงไปเมืองหลวง หลี่เสว่ก็อยู่กับเขา นายท่านหลี่ ก็ต้องอยู่ที่คฤหาสน์คนเดียว และก็ไม่มีใครไปเยี่ยมเขา
คิดแล้วคิดอีก ไป๋ยี่เฟยก็ตกลงว่าจะไปเยี่ยมนายท่านหลี่
หนึ่งชั่วโมงให้หลัง ไป๋ยี่เฟยก็ขับรถมาถึงที่ด้านนอกคฤหาสน์
หลังจากที่ใช้กุญแจไขเข้ามาแล้ว ก็เห็นภาพ ๆ หนึ่ง คือนายท่านหลี่มองมาที่ประตูอย่างตื่นเต้น แต่ทว่าหลังจากที่เห็นเขา ความตื่นเต้นนั้นก็หายไปจากสายตา คาดว่าคงคิดว่าเป็นลูกชายหลี่เฉียงตงกลับมา
“คุณปู่” ไป๋ยี่เฟยวางของบำรุงร่างกายต่าง ๆในมือไว้บนโต๊ะวางชา จากนั้นก็นั่งลงที่ข้างนายท่านหลี่
นายท่านหลี่ตอบรับอย่างเย็นชา
ไป๋ยี่เฟยถอนหายใจ “หลี่เฟยถูกจับแล้ว”
นายท่านหลี่จ้องมองทีวีตลอด ไม่มีท่าทีตอบรับใด ๆ
ไป๋ยี่เฟยก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี หลี่ฝานเป็นหลานที่นายท่านหลี่ รักมากที่สุด แต่หลังจากที่นายท่านหลี่ยกตำแหน่งประธานคณะกรรมการบริหารให้ไป ท่าทีที่หลี่ฝานมีต่อนายท่านหลี่ก็เปลี่ยนไปสามร้อยหกสิบองศา เปลี่ยนไปเป็นไม่เคารพนับถือ อกตัญญู จนถึงขั้นด่าประจาน!
ภายในใจนายท่านหลี่จะต้องเป็นทุกข์อย่างแน่นอน และก็ผิดหวังมาก!
ผ่านไปนานมาก อยู่ ๆนายท่านหลี่ก็เอ่ยปาก: “เป็นเวรกรรมตามสนอง”
ไป๋ยี่เฟยไม่รู้จะรับต่ออย่างไร
นายท่านหลี่ บอกอีกว่า: “ฉันแก่แล้ว ไม่อยากสนใจแล้ว……และก็ดูแลไม่ไหวแล้ว…..”
ไป๋ยี่เฟยเห็นนายท่านหลี่ ร่างกายอ่อนแอ ในใจก็ปลงตก ถึงอย่างไรก็เป็นคนแก่ที่อายุเจ็ดสิบกว่าปี ทนความเจ็บปวดไม่ได้
“กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง”
โทรศัพท์มือถือของนายท่านหลี่ดังขึ้น เป็นหลี่ต้าไห่ที่โทรมา แต่นายท่านหลี่กลับไม่รับสาย
ไป๋ยี่เฟยเห็นก็ถามไปว่า: “คุณปู่ ไม่รับสายหรือ?”
“ไม่รับ เขาจะมาขอร้อง มีประโยชน์อะไร?”
ผ่านไปสักพัก เสียงกริ๊งก็หยุดลง แต่ว่าไม่นาน เสียงกริ่งประตูคฤหาสน์ก็ดังขึ้น
ไป๋ยี่เฟยคิดจะไปเปิดประตู แต่กลับถูกนายท่านหลี่ห้ามเอาไว้
จากนั้นทั้งสองคนก็ไม่ได้พูดคุยอีก ไป๋ยี่เฟยอยู่ดูการแสดงในทีวีเป็นเพื่อนนายท่านหลี่จนจบ
ตอนที่จะจากไป อยู่ ๆ ไป๋ยี่เฟยก็หันกลับมาบอกว่า: “ผมจะทำอย่างเต็มที่”
เขาก็ไม่ได้บอกว่าเต็มที่กับอะไร แต่นายท่านหลี่ก็เข้าใจความหมายโดยธรรมดา สายตาแวววาว และยังมีน้ำตา
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัวอย่างจนปัญญา แท้จริงแล้วก็คือลูกหลานของตัวเอง จะไม่ถามไม่ไถ่ได้อย่างไร? ก็แค่ลำบากใจที่จะเอ่ยปากเท่านั้น!
ออกจากคฤหาสน์ ไป๋ยี่เฟยก็ขับรถมาถึงที่บ้านของตัวเอง เพียงแต่เพิ่งจะเดินลงมา ก็เห็นหลี่ต้าไห่
หลี่ต้าไห่มีท่าทางตื่นเต้น “ไป๋ยี่เฟย หลี่ฝานเขา…..”
ไป๋ยี่เฟยขัดคำพูดของเขา “ลุงใหญ่ ผมทราบ ลุงมาขอร้องให้หลี่ฝาน แต่ว่าก่อนหน้านี้ ผมอยากจะถามหน่อย ล้วนเป็นคนในครอบครัว ทำไมถึงได้ปฏิบัติต่างกัน?”
