ตอนที่ 327 อดีตของผีผู้หญิง
แก่นพลังของผีผู้หญิงโดนดึงออกมาแล้ว พลังชั่วร้ายก็ค่อยๆสลายไป จาก ขั้นผีร้ายชุดแดงก็กลายเป็นผีชุดขาวธรรมดาแล้ว
แต่เธอในเวลานี้ได้สูญเสียพลังชั่วร้ายไปจนหมด และสติกลับคืนมาแล้
ว
ผีผู้หญิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอเล่าเรื่องตอนมีชีวิตของเธอและสาเหตุว่า ทําไมเธอถึงโดนขังเอาไว้ในโลงเหล็ก ให้พวกเราฟังทั้งหมด
และสาเหตุของเรื่องก็เป็นแบบนี้ ผีผู้หญิงคนนี้มีชื่อว่าเจียหย่าจือ เธอ เสียชีวิตในช่วงปลายราชวงศ์ชิง
เดิมที่เธอเป็นบุตรสาวของตระกูลที่ร่ํารวยในท้องถิ่น ไม่ว่าจะเป็นชาติต ระกูลหรือหน้าตาก็ไม่เป็นรองใครทั้งนั้น
บวกกับเธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว พ่อแม่ เลยรักและเอ็นดูเธอแบ บสุดๆ เป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเลยก็ว่าได้
เวลามีคนมาขอแต่งงาน แม้จะไม่ถึงขั้นประตูบ้านพัง แต่ก็มีมาไม่ขาด
สาย
พ่อแม่ของเธอ ก็ดูหนุ่มรูปงามมากความสามารถไว้ให้เธอสองสามคน แต่ ละคนต่างเหมาะสมกับเธอทั้งนั้น อารมณ์ประมาณว่าดีทั้งหน้าตาและสมอง
แต่เจียหย่าจือกลับไปหลงรักบัณฑิตซิ่วไฉจนๆและหน้าตาบ้านๆคนหนึ่ง ส่วนบัณฑิตซิ่วไฉคนนี้ก็จนจนไม่รู้จะจนยังไง แม้แต่ข้าวก็ยังไม่มีให้กินด้วยซ้ํา
เพียงเพราะเทศกาลโคมไฟ เจียหย่าจือมักไปชมโคมไฟบนสะพานเสมอ แต่แล้ววันนั้นเธอก็โดนคนเบียดตกสะพาน บังเอิญบัณฑิตซิ่วไฉคนนี้ก็ได้พายเรือให้คนอื่นผ่านมาทางนี้พอดี เขาก็เลยได้ช่วยเจียหย่าจือเอาไว้
เจียหย่าจือจึงรู้สึกซาบซึ้งใจมาก พอกลับไปถึงจวนแล้ว เธอก็ให้สาวใช้ เอาเงินไปให้บัณฑิตซิ่วไฉคนนั้น
เพื่อตอบแทนน้ําใจ
แต่ตอนสาวใช้กลับมา เธอยังเอาจดหมายและกลอนรักของบัณฑิตซิว ไฉคนนั้นกลับมาด้วย
เจียหย่าจือเกิดในตระกูลเศรษฐี มีของมีค่าอะไรที่เธอไม่เคยเห็นบ้าง สิ่งที่ เธอขาดก็คือคนปลอบใจที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ
บวกกับบัณฑิตซิ่วไฉคนนั้นได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ เจียหย่าจือจึงเขียนจด หมายหาบัณฑิตซิวไฉบ่อยๆ
ผลลัพธ์พอเขียนหากันไปหากันมา ความรักก็อุบัติขึ้น
ต่อมาตอนเจียหย่าจือเล่าเรื่องคนที่เธอชอบให้พ่อแม่ฟัง พ่อแม่ของเธอก็ ไม่เห็นด้วยอย่างเด็ดขาด
บัณฑิตซิ่วไฉคนนี้ไม่เพียงยากจน แม้แต่ความสามารถที่มีก็ยังโดดเด่นเลย สักนิด
แต่พวกเขาก็ทนความดื้อรั้นของเจียหย่าจือไม่ไหว บวกกับพ่อแม่ของเธอ เป็นคนรวยและยังรักลูกสาวดุจแก้วตาดวงใจ
สุดท้ายก็ตอบตกลงยอมให้บัณฑิตซิ่วไฉคนนี้แต่งงานกับลูกสาวตัวเอง
ตอนแรก บัณฑิตซิ่วไฉคนนี้ยังทําดีและเชื่อฟังเธอทุกอย่าง แสดงท่าทาง ว่ารักกันหวานชื่น
แต่หลังจากนั้น บัณฑิตซิ่วไฉคนนี้ก็เริ่มไม่กลับบ้าน ออกไปเที่ยว สํามะเลเทเมาความรู้สึกที่มีให้เจียหย่าจือ
ก็ค่อยๆเปลี่ยนไป
ตอนแรกเจียหย่าจือเสียใจมาก แต่ในสมัยนั้นเธอก็ทําอะไรไม่ได้เหมือน กันผู้ชายมีเมียสามอนุสี่ถือเป็นเรื่องปกติ แล้วจะไปพูดถึงเรื่องเที่ยวสํามะเล เทเมาได้ยังไง
เมื่อพ่อแม่ของเธอมาเห็น ก็อารมณ์เสียทันที จึงตัดเงินของบัณฑิตซิ่วไฉ
พอไม่มีเงินแล้ว แกก็ควรอยู่บ้านดีๆซะเถอะ
แต่ผลลัพธ์ละ ? บัณฑิตซิ่วไฉคนนั้นกลับกลายเป็นฆาตกรแทนเขาแอบวางยาพิษฆ่าพ่อแม่ของเธอ
และยึดทรัพย์สินตระกูลของเธอไปเป็นของตัวเอง
เมื่อไม่มีการผูกมัดจากพ่อแม่ของเธอแล้ว และยังมีทรัพย์สินจํานวนมหา ศาลให้ใช้บัณฑิตซิ่วไฉคนนี้ก็ไม่สนกฎหมายและศีลธรรมใดๆทั้งสิ้น
ไม่เพียงไม่เห็นเจียหย่าจืออยู่ในสายตา เขายังรับอนุมาที่เดียวสิบสามค นติด
หรือแม้แต่หลังจากนั้น ยัยอนุพวกนี้ยังไม่เห็นเจียหย่าจืออยู่ในสายตาหา เวลามาบันดาลความโกรธใส่เธอเป็นครั้งคราว
เจียหย่าจือไม่เพียงไม่ได้รับความรักจากสามี เธอยังต้องกลายเป็นที่ระ บายความโกรธ และต้องทํางานบ้านหนักๆอีก
สิ่งที่สําคัญยิ่งกว่านั้นคือ ต่อมาเธอได้รู้ว่าพ่อแม่ของตัวเอง โดนสามีวางยาพิษจนตาย และยังได้ครองทรัพย์สินของตระกูลเธอตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
เจียหย่าจือเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอจะทําอะไรได้ สุดท้ายก็ได้แต่ร้องให้ทั้งวันทั้งคืนเท่านั้น
บัณฑิตซิ่วไฉคนนั้นไม่เพียงทําเมินเท่านั้น เขายังบอกว่าจะหย่ากับเจียห ย่าจือด้วย
ในสมัยโบราณ ความบริสุทธิ์เป็นสิ่งสูงค่าของผู้หญิง ถึงต้องตายพวกเธ อก็ไม่ยอมเห็นหนังสือหย่านั่นเด็ดขาด
เจียหย่าจือมาถึงขีดสุดแล้ว เธอต้องมองผู้ชายที่ตัวเองรักอย่างสุดใจฆ่า พ่อแม่ตัวเอง แย่งชิงทรัพย์สินของบ้านตัวเองไปและตอนนี้ยังจะหย่ากับเธอ เจียหย่าจือจึงคิดจะตายไปพร้อมกับเขา
แต่เจียหย่าจือจะเป็นคู่ต่อสู้ของบัณฑิตซิ่วไฉคนนั้นได้ยังไงเธอทําเพียง ทําให้บัณฑิตซิ่วไฉบาดเจ็บเท่านั้นไม่ได้ทําร้ายถึงชีวิตเขา
ส่วนบัณฑิตซิ่วไฉกลับลนลานจนทําเรื่องเลวร้ายลงไปเขาผลักเธอลงไป ในน้ําแล้วปล่อยให้เธอจมน้ําตาย
พวกเขาได้มาพบกันก็เพราะน้ํา และต้องจากกันเพราะน้ํา
อนุไม่กี่คนผ่านมาเห็นเรื่องนี้เข้า แต่พวกเธอไม่เพียงไม่เอาเรื่องนี้ไปบอก ทางการ แต่ยังช่วยเสนอความคิดเห็นด้วย
บอกว่าเจียหย่าจือมีแรงอาฆาตรุนแรง ตอนนี้เธอจมน้ําตายแล้วดังนั้น เราต้องหานักพรตฝีมือดีมาสวดส่งวิญญาณเธอ
คนในสมัยนั้นเชื่อเรื่องพวกนี้มาก จึงเป็นธรรมดาที่บัณฑิตซิ่วไฉจะออกไปเชิญนักพรตกลับมา
แต่ใครจะรู้ละว่านักพรตคนนั้นเป็นหมอผีใจบาป พอได้ยินเรื่องราวจากปากบัณฑิตซิวไฉแล้ว
ไม่เพียงไม่ทําพิธีอย่างถูกต้อง แต่ยังเสนอความคิดให้บัณฑิตซิวไฉสองอ ย่าง
อย่างแรกคือ ทําตามพิธีปกติ สวดส่งวิญญาณเจียหย่าจือแต่เจียหย่าจือ ตายด้วยความแค้นเขาเลยไม่กล้ารับประกันว่าจะทําสําเร็จไหม
อย่างที่สองคือ ทําโลงเหล็กขึ้นมาโลงหนึ่ง ผนึกวิญญาณเจียหย่าจือเอาไว้ ข้างใน แต่เจียหย่าจือ จะต้องทรมานเพราะโลงเหล็กทุกคืนแต่เขารับ ประกันได้เลยว่าวิญญาณของเจียหย่าจือจะไม่สามารถออกมาทําร้ายบัณฑิ ตซิ่วไฉได้อย่างแน่นอน
บัณฑิตซิ่วไฉคนนั้นครุ่นคิด เขาตอบอย่างไม่ลังเลเลยสักนิดเขาบอกให้ นักพรตคนนั้นทําโลงเหล็กขึ้นมาผนึกวิญญาณของเจียหย่าจือเอาไว้
ผลสุดท้าย หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งไม่เพียงโดนสามีตัวเองผลักตกน้ําตาย ท้ายที่สุดยังโดนขังเอาไว้ในโลงให้ทรมานชั่วกัปชั่วกัลป์เธอต้องทรมานแบบ นี้มาร่วมร้อยกว่าปี แรงแค้นฝังลึกลงไปเรื่อยๆสุดท้ายก็กลายเป็นวิญญาณชั่วร้าย
ตอนโดนขุดออกมา เธอเป็นวิญญาณร้ายชุดเหลืองขั้นสุดท้ายแล้ว
ต่อมาโดนผมใช้กระดิ่งกระตุ้น ทําให้เธอเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิมเลยพลอยทําให้เธอกลายเป็นผีชุดแดงโดยไม่ได้ตั้งใจ
เมื่อฟังเรื่องพวกนี้จบ ทุกคนก็แน่นิ่งในทันที
หรือแม้แต่เผยหน้าตาหนักใจออกมา คิดไม่ถึงว่าผีชั่วตนนี้จะมีอดีตที่ ขมขื่นแบบนี้
ส่วนผีผู้หญิงคนนี้ หลังจากเล่าเรื่องพวกนี้จบแล้วร่างกายของเธอก็เลือน ลางไปไม่น้อย
ตอนนี้เธอทําเหมือนกับคนเป็น สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วหลังจากนั้นก็พูดกับพวกเราว่า ถึงวิญญาณฉันจะใกล้แตกสลายแล้วแต่ยังไงฉันก็ต้องขอบคุณพวกคุณมากนะคะเป็นเพราะพวกคุณฉันถึงหลุดพ้นจากความทรมานได้ แต่ฉันก็ต้องขอโทษพวกคุณด้วยที่เกือบทําให้พวกคุณต้องตายฉันไม่ได้ตั้งใจทํานะคะเพียงแค่ตอนนั้นฉันควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว !
เสียงของผีผู้หญิงอ่อนโยนมาก มันรื่นหูสุดๆไม่เหมือนเสียงที่ดุร้ายก่อนหน้านี้ที่ฟังแล้วบาดหูสุดๆ
หลังจากฟังเรื่องราวตอนมีชีวิตของเธอจบพวกเราสามคนก็เห็นใจเธอ อย่างแรง
ตอนนี้เธอกลับมามีสติแล้ว ไม่ได้เป็นผีร้ายอีกต่อไป
เมื่อได้ยินผีผู้หญิงพูดขอโทษออกมาพวกเราสามคนก็รีบส่ายหัวให้ทันที
ในเวลาเดียวกันน้ําเสียงของหยางเฉวก็ปนด้วยความเสียใจเล็กน้อย พี่ หย่าจือ พี่พูดเกินไปแล้ว เป็นพวกเราเองต่างหากที่ช่วยพี่ไม่ได้ !และยังเอาแก่นพลังของพี่มาอีก
พอผีผู้หญิงได้ยินแบบนี้ ก็มองแก่นพลังในมือเหล่าเฟิงแต่แววตาของเธ อกลับมีร่องรอยของความรังเกียจ
ต่อจากนั้น เธอกลับคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ฉันไม่โกรธพวกคุณเดี๋ยวเรื่องของฉันก็ลอยไปตามลมแล้ว
นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง novelza.com
อีกอย่างก็เพราะเจ้าสิ่งนั้น ฉันถึงต้องจมอยู่กับความทรมานที่มีไม่สิ้นสุด มันเกิดมาจากความแค้นของฉันร่วมนับร้อยปีและก็เป็นเพราะมันที่ทําให้ ฉันต้องฆ่าคนบริสุทธิ์พวกนั้น ไม่มีมันแล้วฉันถึงรู้สึกหลุดพ้นอย่างแท้จริง
พอพูดถึงตรงนี้ ผีผู้หญิงก็ถอนหายใจออกมายาวๆแล้วพูดต่อ ตอนนี้ฉันจะได้หลุดพ้นแล้ว ไม่ต้องทรมานขนาดนั้นแล้วและยังไม่มีแรงแค้นพวก นั้นแล้วตอนนี้ตอนนี้ฉันรู้สึกสบายไปทั้งตัว…
หลังจากพูดจบ ร่างกายของผีผู้หญิงก็เลือนลางไปไม่น้อยแต่ใบหน้าของ เธอกลับเปื้อนยิ้ม
ส่วนผมและเหล่าเฟิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี
เดิมทีผีผู้หญิงเป็นคนน่าสงสาร เธอดันถูกคนชั่วตัวจริงบีบให้กลายเป็นวิญญาณร้าย ทําให้เธอฆ่าคนบริสุทธิ์ไปจํานวนหนึ่งกลายเป็นผีร้ายฆ่าคน
แต่พวกเรากลับไม่อาจช่วยเธอได้ พวกเราไม่มีพลังและความสามารถใน การรักษาชีวิตเธอเอาไว้และช่วยกําจัดพลังชั่วร้ายในร่างของเธอได้
ทําได้เพียงลงมือฆ่าเธอเท่านั้น เพื่อไม่ให้เธอไปทําร้ายคนอื่นอีกปกป้องค วามสงบสุขของมนุษย์โลก
และทําให้เธอหลุดพ้นจากความทุกข์
และนี่ ก็เป็นหน้าที่ของคนปราบสิ่งชั่วร้ายอย่างเรา
พอเทิงหนิวและหวางเป้าเฉิงได้ยินถึงตรงนี้ ก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้
หลังจากนั้นถึงได้ยินหวางเป้าเฉิงพูดกับผีผู้หญิงว่า ใครทําใครรับไม่ว่า จะเกิดชาติไหนคนที่ทําร้ายเธอ
ก็ต้องได้รับผลกรรมนั้นอย่างแน่นอน ส่วนการตายของเธอก็ถือว่าเป็นการชดใช้ ให้กับคนที่เธอฆ่าตายไปก็แล้วกัน !
ร่างกายของผีผู้หญิงเลือนลางมากแล้วเธอไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ค่อยๆ เงยหน้าเหม่อมองดวงจันทร์ที่สว่างไสวอยู่บนท้องฟ้าในยามค่ําคืนเท่านั้น
ต่อจากนั้น เราก็เห็นร่างของผีผู้หญิงค่อยๆหายไปสุดท้ายก็กลายเป็นแสงเล็กๆ และจางหายไปจากสายตาของพวกเรา
