จารจับหัวไว้ ไม่รู้ต้องทำยังไง?
คุณหมอพูดอยู่ข้างๆ เธอว่า
“นั้น เธอท้องอยู่ กินยาลดไข้ไม่ได้ ใช้ได้แน่แผ่นแปะ เธอไปใช้ให้ไข้ลดก่อน ดูแล้วน่าจะเป็นหวัด ฉันสั่งยาให้ เธอสองอย่าง ถ้าเธอยังอยากเก็บเด็กไว้ พรุ่งนี้ก็มาตรวจ ครรภ์ แต่ถ้าไม่อยากได้เดินคนนี้ ก็รีบจัดการ…”
จารวีจับใบตรวจแล้ววิ่งออกมาโรงพยาบาล
เธอท้องงั้นเหรอ!!!
อังคณาวิ่งตามหลังเธอมา ถามิล่างเป็นห่วง มนต์ตรีรู้ เรื่องนี้ไหม?
จารวีรีบหันหลังไป ปกปิดปากของอังคณาไว้”เรื่องนี้ห้าม
บอกใคร”
อังคณาตาโต จนจารวีปล่อยมือ เธอถอนหายใจ ฉัน คิดว่าเธอจะฆ่าฉันซะอีก ใช้แล้ว จารวี คุณอยากจะ กําเนิด ลูก ไหม ไม่ ลูก คุณกำเนิดไม่ได้ คุณกับมนต์ ตรีเป็นพี่น้องกัน ถึงแม้จะคนละแม่ แต่ว่ามันไม่ได้เหมือน กันหมด นี่ ถึงจะคลอดออกมา เด็กคนนี้ก็คงจะไม่มีปัญหา อะไรมากหรอก”
จาร มองอังคณา ใครบอกเธอว่านี่คือลูกของมนต์ตรี”
“ห้ะ!”อังคณา งตกใจเข้าไปกว่าเดิม โอเค งั้น ก็คงจะต้กว่าเมื่อกี้
“ถ้าไม่ใช่ลูกของมนต์ตรี งั้นก็เป็นลูกของยศพล จาร เธอจะเก็บเด็กคนนี้ไว้จริงๆหรอ?
ทางกลับบ้าน อังคณาถามอย่างไม่หยุด หน้าผาก ของจารติดแผ่นลดไขไว้ ไม่พูดอะไร พอกลับถึงบ้าน อังคณา ดูแลเธอย่างดี ต้มยาให้เธอไว้
จารวีนั่งอยู่ปลายเตียง เหม่อลอย ในสมองของเธอ
เบลอๆ
อังคณาป้อนยาให้เธอจนหมด เห็นคงหลับแล้วค่อย วางใจลง
เช้าวันที่สอง จารวีไม่มีไข้แล้ว แต่เธอกลับไม่มีเรี่ยว
แรง
“จารวี เธอจะเก็บลูกของยศพลไว้จริงๆหรอ
“ใครบอกว่านี่คือลูกของยศพล
“เมื่อคืน มันไม่ใช่ โอเค นั้นถ้าเด็กนี่ไม่ใช่ลูกของยศพล แล้วเป็นลูกใครกันแน่?
“เป็นของฉัน!”
อังคณางงมาก ฉันหมายถึงว่า เธอจะเก็บเด็กนี่ไว้จริงๆ หรอ? ฉันขอแนะนําว่าทําแท้งดีกว่า”
จาร สายหัว“ฉันจะเก็บเด็กไว้
“ห้ะ!! เธอบ้าไปแล้วหรอ เธอคนเดียวจะเลี้ยงลูกได้ยัง ไง! เธอไม่รู้หรอว่าตอนนี้ของมันแพง นมผงต่างๆ นา เลี้ยงลูกคนนึงไม่มีเป็นหมื่นมันไม่ได้หรอกนะ เธอมีเงิน หรอ? น้าสาวคนนึง เพิ่งแต่งงานเมื่อปีที่แล้ว เพิ่งคลอดลูกชาย ทุกวันคอยแต่พูดว่านมผงของใช้มันแพ อย่างนี้
สําหรับน้าของอังคณาแล้ว เธอเชื่อแน่น แต่เธอเชื่อว่าจะได้
จารวีถึงจะรู้สึกไม่ชอบคำพูด แต่เธอก็กินข้าวต่อ
“ตอนนี้ฉันก็ออกไปหางานทํา เดี่ยวผ่านไป10เดือน น่า จะมีเงินเก็บไม่น้อยแล้ว ถึงตอนนั้นฉันคงเลี้ยงลูกได้ จาร อย่างง่ายดาย
เธอคิดแล้วทั้งคืน เธอตัดสินใจแล้วว่ายังไงก็จะเก็บลูก ไว้ สวรรค์ประทานลูกให้เธอแล้ว เธอไม่มีเหตุผลที่จะต้อง ปฏิเสธมัน
เด็กคนนี้ ก็จะเป็นเพียงคนเดียวบนโลกที่เป็นเลือดเนื้อ ของเธอ
ไม่ว่างจะต้องเผชิญกับความเจ็บปวดอะไร เธอก็ต้อง คลอดลูกของของเธอ
“เข้าใจแล้ว จารวี ฉันรู้ว่าฉันพูดอะไรมันก็ไม่มีประโยชน์ อะไร แต่ว่า เธอจะไม่บอกกับยศพลเลยหรอ?
จารหัว เธอกับยศพลเลิกกันแล้ว เธอไม่อยากไป
ยุ่งกับเขาอีก
ที่สําคัญไปกว่านั้น เธอไม่อยากจะพึ่งใครอีกแล้ว
“เออ จาร) ถ้าเธอจะยืนยันขนาดนี้ ฉันก็จะไม่พูดอะไร อีกแล้ว”
สองสามวันมานี้ ในข่าวมีแต่เรื่องเสียหายของบริษัท ว
กรุ๊ปจํากัด เหมือนกับเรื่องการแต่งงานครั้งนี้ ทำให้มนต์ตรี
ช่าแปลง หุ้นของบริษัท กรุ๊ปจํากัดแย่ลง และยังมีเรื่องการ คดโกงของในบริษัทเกิดขึ้น ทั้งหมด สําหรับมนต์ตรีแล้วมัน
สามรถฆ่ามนต์ตรีได้เลย
ตอนนี้เขากำลังประสบปัญหาเรื่องหน้าที่การงานและ ความรัก
จารวีกับอังคณาไปตรวจที่โรงพยาบาบอีกครั้ง โชคดี ที เด็กปลอดภัน
หมอคนที่ตรวจคือเดียวกันกับหมอคนนั้น ตรวจให้จาร ไปด้วยถามจารวีไปด้วย”แฟนเธอล่ะ ทำไมไม่มากับ เธอ?”
จาร เงียบไป พูดอะไรไม่ออก “ฉันอยากได้เด็กคนนี้คน
เดียว
คุณหมอดูกตกใจกับคำตอบ เธอยังเด็ก ผู้หญิงคนเดียว จะดูแลเลี้ยงดูลูกยังไง ไม่ว่าจะเป็นความกดดันจาก สังคม อีกหน่อยพอลูกเธอโตขึ้น ไม่ได้รับความรักจากพ่อ นี่อาจ จะกลายเป็นปมด้อยของเขาได้
“อื้มๆ ฉันให้ความรักมั้งหมดกับเขาคนเดียวไม่พอหรอ? มีพ่อแล้วมันจะดีขึ้นยังไง?”
ใช่สิ ผ่านมา หลายสิบปี เธอก็ชินกับการไม่มีพ่อแล้ว มีพ่อแล้วยังไง?
คุณหมอสายหัว แล้วก็ยังพูดอักเยอะแยะ
” สาวน้อย ความจริงความรักของแม่มันแทนความรักของ พ่อไม่ได้หรอกนะ ฟังคําของน้าไว้ เธอต้องรีบให้พ่อ ของ เด็กมารับผิดชอบ มันมีแค่ความรักของทั้งพ่อและแม่เท่านั้น จิตใจของลูกถึงจะแข็งแรง
“ใช่สิ คุณน้าพูดถูก พวกเราต้องให้พ่อของเด็กรับผิด ชอบ จริงไหม แม่ของเด็ก”
อังคณาใช้เวลานี้พูดเล้าโลมจารวี จารวี แต่ไม่พูด อะไร เธอกำาลังคิดอะไรไมใครเดาได้
“เด็กคนนี้ดูเข้าใจมากกว่าเธอนะ เดี๋ยวเธอลองกลับไป คิดดูดีๆนะ ครั้งหน้ามา ต้องพาพ่อของเด็กมาด้วยล่ะ จริง ด้วย ยานั้นอย่าลืมกินล่ะ มันมีประโยชน์ต่อเด็ก ปกติอย่า ทํางานหนัก อย่าใส่ส้นสูง อย่านอนดึก และอย่ากินอะไร ที่มันไม่มีประโยชน์ เข้าใจไหม?
ถึงแม้คําพูดของคุณหมอจะไม่น่าฟัง แต่ในใจของเธอ ดูใจดี พอขอบคุณหมอเสร็จทั้งสองก็เดินออกมาพร้อมกัน
ที่หน้าโรงพยาบาล ทั้งสองคนเจอมนต์ตรี
มันก็ตกะทันหันไป ที่สองคนหยุดอยู่กับที่ มนต์ตรีดู เหนื่อยล้ามาก ที่คางมีหนวดเครา ใส่เสื้อเชิร์สสีดำ ดูน่าเป็นห่วงมาก
ตอนที่เห็นมือตัวเองแน่ เธอเกือบห้าม ใจไม่ไหว จะกระโดนไปหาเขา
แต่ความจริงบอกกับเธอว่า เขา ไม่ใช่เขาแล้ว และ
เธอก็ไม่ใช่เธออีกต่อไป
ยืนอยู่อย่างนั้น มนต์ตรีเดินเข้าไปหาอย่างเร่งรีบ ยื่น มือไปจับมือเธอ แต่หลบ
มนต์ตรีใจร้อนมาก ในแววตาฉายความเจ็บปวด พูด อย่างเสียงแห้ง
“จารวี พวกเราต้องทําถึงขนาดนี้เลยหรอ? ”
จารวีเดินถอยหลังไป ยิ้มอย่าเจ็บปวดและสบัดหัว” มนต์ ต่อไปนี้ ก็คือพี่ชายของหนู….
คําว่าพี่ชายสองคนนี้ ทําให้มนต์ตรีหมดหวังลง
เขามองจารอย่างเจ็บปวด มองดูผู้หญิงที่เขาคิดถึงมา สิบกว่าปี ในใจของเขามันรู้สึกไม่ยุติธรรมแค่ไหน
เขาเข้าไปจับมือของอย่างกระทันหัน ดึงเธอเข้าไป โรงพยาบาล ผมไม่เชื่อ ผมไม่เชื่อ ว่าเธอจะเป็นน้องสาว ของพี่ พี่จะไปตรวจดีเอ็นเอ
จารวีร้องไห้ เธอถูกมนต์ตรีดึงไปอย่างนั้นอยู่หลายก้าว แต่สุดท้ายสบัดมือเขาออก
มองมนต์ตรอย่างสิ้นหวัง สายหัวอย่างเจ็บปวด ทีมนต์ ไป ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้”
ในแววตาของมนต์ตรียังมีความหวังเล็กน้อย จารวี พี่ ขอร้องล่ะ ไปตรวจดีเอ็นเอกับพร่เถอะ ถ้าเราไม่ใช่ง่พี่น้อง กันจริง จะพาเธอไป ไปทีที่เธอขอบ
จารวีสบัดหัวไม่หยุด และนําตาก็ไหลไม่หยุด
“พี่มนต์ มันสายไปแล้ว พี่ยังไม่เข้าใจอีกหรอ ถึงแม้ว่า เราจะไม่ใช่พี่น้องกัน เราก็คบกันไม่ได้อยู่ดี”
“เพราะอะไร ? มนต์ตรีถาม
จาร ก้มหน้าลง นานมาก แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามอง
มนต์ตรี ฉันท้อง ” มือของมนต์ตรีที่ยื่นออกไป ค่อยๆวาง เขารู้แล้ว เขารู้
หมดทุกอย่างแล้ว
จารวีมมนต์ตรีอย่างจริงจัง พี่รู้อยู่แล้ว ใช่ไหม?”
มนต์ตรีพยักหน้าอย่างเจ็บปวด พี่รู้นานแล้ว แต่ว่า ไม่อยากเสียเธอไป ก็เลยไม่ได้บอกเธอ พี่ขอโทษ จาร พี่ไม่สนว่าเธอมีลูกหรือไม่ ของแค่พี่ได้อยู่กับเธอ พี่ไม่กลัว อะไรทั้งนั้น ยังไงพี่ก็จะดีกับเธอเหมือนเดิม”
จารวีสบัดหน้า ไม่ ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเหมือนพ่อ พิมนต์ ขอโทษจริงๆ ถ้าพวกเรามีบุญวาสนาต่อกับ จริง ขอให้ชาติหน้าเราค่อยมาพบกันใหม่
พอจาร พูดจบ เธอ งออกไปเลย เหลือเพียงมนต์ตรี คนเดียว ยืนอยู่ที่เดิมอย่างสิ้นหวัง
มองดูร่างบางอย่างเจ็บปวดหายไปกับตา
เมนต์ ขอโทษจริงๆ ถ้าเรามีวาสนาต่อกัน ชาติหน้า เราค่อยมาพบกันใหม่!
คนเรา มันจะมีชาติหน้าจริงๆหรอ?
มนต์ตรี เหมัดแน่น นานมาก จนเขาค่อยๆลืมตามา มองไปทางที่จารวีวางหายไป
จารวี พี่ไม่หวังให้มีชาติหน้า ขอแคชาตินี้เ
จาร ทําตามคําที่คุณหมอแนะนํา ยา หมอให้กินหมด แล้ว เป็นหวัดก็เริ่มจะดีขึ้นแล้ว แต่ทั้งวันก็ยังรู้สึกสลึมส เลอ อยู่แน่ตอนเข้าเท่านั้น เธอถึงจะรู้สึกดีขึ้นหน่อย
“จารวี ว่า เธอไปหายศพลเถอะ วันนั้นคำพูดของคุณ หมอถูก นี่ไม่ใช่เพื่อเธอ แต่เพื่อลูกค้
“คำพูดของเธอฉันเองก็มานิดดูแล้ว แต่ว่ายศพล…เขา คงไม่ชอบเด็กหรอก”
“เธอยังไม่ลองแล้วรู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ชอบเด็ก? อังคณา เล้าโลมต่อ
“ได้ งั้นครั้งนี้ฉันจะฟังเธอ ไปลองดู!”
จารวีปวดหัวอีกแล้ว ต้องไปหาเขาจริงๆหรอ?
“อังคณา ต้องไปหาเขาจริงๆหรอ
ยังไงก็รู้สึกว่าวันข้างหน้ามันคงดีกว่านี้แน่ เธออยากเดิน ข้ามมันไปด้วยตัวเองมากกว่า
“จารวีฉันว่าคําถามของเธอมันไม่จําเป็นเลย คําถามนี้ เธอไม่ควรถามฉัน แต่เธอควรไปถามพ่อของเด็ก มากกว่า ฉันคิดว่า ฉันฉันเป็นเต็กคนนี้ ฉันก็คงอยากจะได้ความรู้ก จากพ่อเหมือนกัน จากที่เราสนิทกันขนาดนี้ ฉัน จะลองไป สืบดูว่าเขาจะเป็นยังไง ?
จาร สายหัว ไม่ ถ้าต้องพูด ฉันก็จะไปเป็นคนพูดเอง”
“ใส พ่อของเธอ….เขาโทรมาถามว่าเธอเป็นยังไงบ้าง
เธอจะโทรกลับไปหาเขาไหม?”
จารวีปิดเครื่องโทรศัพท์มาหลายวันแล้ว เธอไม่อยาก ติดต่อใคร
จารวี วนกัน แล้วอังคณาก็พยักหน้า โอเค เรื่องนี้ก็ ไม่ใช่เรื่องด่วนอะไรรอเธอรู้สึกดีขึ้นกว่านี้เราค่อยพูดกันอีก ที!”
