ตอนที่ 604 กระบวนการตามมารยาท
หยินปู้ฝันยิ้มอ่อน “ คุณฉิง คดีในมือฉันมีเยอะมาก แม้แต่เวลาก็หาไม่ได้เลยด้วยซํ้า หรือไม่คุณก็กลับไปบอกคุณเป่หมิงก่อน ถ้าเขาไม่ยอม ก็นับว่าวันนี้คุณไม่เคยมา ”
ฉิงฮัวรู้นิสัยของเจ้านาย จึงส่ายมืออย่างต่อเนื่อง “ คุณหยิน ทนายความที่คุณจัดให้ก็ได้อยู่ งั้นก็ตกลงกันแบบนี้แหละ แต่ก่อนหน้านั้นจะต้องมีการเซ็นสัญญา หากคดีแพ้ คุณต้องเสียเงินให้กับบุคคลที่เกี่ยวข้อง ซึ่งก็คือเจ้านายของฉันคุณเป่หมิงโม่ ”
พูดจบ ฉิงฮัวหยิบใบสัญญาออกจากกระเป๋า แล้ววางไว้บนโต๊ะทำงานของหยินปู้ฝัน
หยินปู้ฝันหยิบใบเซ็นสัญญาขึ้นมา แล้วเปิดดูหลายหน้า มุมปากไม่หยุดที่จะโค้งขึ้นมา
หลังจากที่หยินปู้ฝันเห็นข่าวนี้ตั้งแต่เช้า ก็ได้ทำการวิเคราะห์แล้ว
ความจริงแล้วคดีนี้ของเป่หมิงโม่ ไม่ใช่ว่าจะไม่มีฝ่ายใดชนะ แต่ขึ้นอยู่กับมุมมอง
“ได้ งั้นก็ตกลงกันแบบนี้แหละ ” เขาพูดแล้ว เอื้อมหยิบปากกาออกมาจากกระปุกปากกาเพื่อเตรียมเซ็นสัญญา
“ปู้ฝัน ช้าก่อน” กู้ฮอนที่อยู่ข้างก็อยู่ไม่นิ่งแล้ว
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ? ” หยินปู้ฝันหยุดปากกาไว้ แล้วมองกู้ฮอน
สีหน้ากู้ฮอนเผยความลังเล “ ปู้ฝัน คุณยกคดีนี้ให้ฉัน และยังตกลงกับข้อแม้ที่หนักแบบนี้ คุณมั่นใจหรอ?”
หยินปู้ฝันยิ้มอ่อน “ พวกคุณก็ทำอย่างสบายใจเถอะ มีเรื่องอะไร มีฉันรับไว้อยู่ ” พูดจบ เขาลงมือเซ็นชื่ออย่างชัดชัดเจนเจน
สัญญาเซ็นเสร็จแล้ว หยินปู้ฝันนำใบสัญญาส่งให้ฉิงฮัว
ฉิงฮัวนำใบสัญญาเก็บเข้ากระเป๋าตัวเอง จากนั้นยืนขึ้น แล้วยื่นมือออกมา “ คุณหยิน ขอให้เราทำงานร่วมกันได้อย่างสำเร็จ ”
หยินปู้ฝันไม่ได้ยื่นมือออกมา แม้เขาจะมีความสัมพันธ์ทางญาติกับเป่หมิงโม่เล็กน้อย แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังมีขอบเขตกับเรื่องของเป่หมิงโม่ โดยเฉพาะเกี่ยวกับกู้ฮอน
“ เอาเถอะ ถ้าคุณฉิงไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันยังมีเรื่องให้ยุ่ง ก็ไม่ส่งคุณแล้ว ”
หยินปู้ฝันเหมือนกำลังใช้คำสั่งไล่ลูกค้าออก
ฉิงฮัวพยักหัว “ คุณหยิน คุณไปทำงานเถอะ ฉันกับคุณหนูยังมีเรื่องต้องคุยกันเล็กน้อย พวกฉันออกไปเดี๋ยวนี้แหละ ”
กู้ฮอนได้ยินว่ายังมีเรื่องของตัวเอง ตัวเองก็ได้ตัดขาดกับเป่หมิงโม่แล้วไม่ใช่หรือไง ยังมีอะไรให้เจรจากันอีก
แต่ในเมื่อฉิงฮัวพูดแล้ว ก็ลองฟังดูว่าเป่หมิงโม่คนนี้จะใช้แผนการอะไรอีก
เธอกับฉิงฮัวเดินออกมาจากห้องทำงานของหยินปู้ฝัน “ พอเถอะ มีอะไรก็พูดที่นี่เถอะ เจ้านายของคุณยังมีเรื่องอะไรให้คุณมาบอกฉันอีก ? ”
ฉิงฮัวมองซ้ายมองขวา ที่นี่คนไม่น้อย “ คุณหนู ที่นี่มีสถานที่ที่สามารถคุยกันได้อย่างส่วนตัวไหม ”
กู้ฮอนพาฉิงฮัวมาถึงห้องประชุม ในเวลาเดียวกัน คนนั้นที่ตามฉิงฮัวมาก็เข้ามาในห้องประชุมด้วย
กู้ฮอนปิดประตูลง “ ที่นี่เงียบพอแล้ว พูดเถอะ ”
ฉิงฮัวนำกุญแจรถวางไว้บนโต๊ะ “ เจ้านายให้ฉันนำสิ่งนี้ให้คุณ ”
กู้ฮอนขมวดคิ้ว แล้วมองฉิงฮัวด้วยสีหน้าสับสนทันที “ นี่มันหมายความว่ายังไง ? คุณก็น่าจะเข้าใจ เมื่อก่อนเขาให้บ้านวิวล่าฉันหนึ่งหลัง ฉันก็ไม่เอา นี่แค่รถคันเดียวฉันจะเอางั้นหรอ ”
“คุณหนู คุณเข้าใจผิดแล้ว รถคันนี้เจ้านายให้เพื่อใช้ในการรับส่งคุณชายน้อยทั้งสองคน บ้านวิวล่าคุณไม่รับ ในใจเจ้านายเข้าใจดี แต่รถคันนี้ต้องรับไว้ เพราะยังไงเจ้านายก็เป็นพ่อของคุณชายน้อยทั้งสองคน พ่อจะทำอะไรให้ลูกเล็กน้อย คุณคงไม่ควรปฏิเสธใช่ไหม”
***
ฉิงฮัวพูดแบบนี้ กู้ฮอนก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว แต่เธอก็มองไปทางคนที่ยืนอยู่ข้างฉิงฮัวคนหนึ่ง
เขาคนนี้ดูเหมือนอายุราวห้าสิบกว่าปี
กู้ฮอนถามฉิงฮัว “ คนนี้คือ ? ”
“ คนนี้คือคนที่เคยเป็นคนขับรถให้คุณท่านเป่หมิง ลุงคุน เขาตามคุณท่านมาตั้งแต่ตอนอายุสิบขวบแล้ว”ฉิงฮัวพูด
“ฉันขับรถเป็นนี่ ที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องหาคนขับรถมาให้ ” กู้ฮอนนึกได้ว่าบ้านตัวเองเล็กขนาดนั้น อีกอย่างเงินเดือนก็ไม่สะดวก จะไปเลี้ยงคนขับรถคนหนึ่งไหวได้ยังไง
ฉิงฮัวก็เข้าใจสิ่งที่กู้ฮอนเป็นห่วง “ คุณหนู คุณไม่ต้องห่วงรายได้ของคนขับรถ เพราะยังไงก็เป็นเจ้านายที่ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว หลักหลักคือเขารู้ฝีมือการขับรถของคุณหนู เพื่อความปลอดภัยของทุกคน จึงเชิญลุงคุนมาจะดีกว่า เขามีฝีมือขับรถดี ฝีมือขับรถของเจ้านายก็ฝึกฝนมากับเขาเอง ”
ลุงคุนตอนนี้ก็พูดขึ้นมา “ ใช่ครับ คุณหนูกู้ ตั้งแต่ที่คุณท่านเป่หมิงจากไป ฉันก็ไม่อยากลำบากคุณชายแล้ว แต่แค่คุณชายไม่ยอมเห็นฉันต้องจากไปแบบนี้ ดังนั้นจึงให้ฉันมาดูแลคุณชายน้อย ”
กู้ฮอนทำสีหน้าลำบากใจ “ ลุงคุน ไม่ใช่ฉันไม่อยากรับคุณไว้ แต่แค่บ้านฉันเล็กมากไป ไม่มีที่ให้อาศัย ”
ฉิงฮัวรีบพูดขึ้นมา “ คุณหนู จุดนี้คุณไม่ต้องห่วง ลุงคุนจะทำหน้าที่รับส่งคุณและเด็กทั้งสองคนทุกวัน เวลาว่างยังสามารถสอนคุณฝึกขับรถได้ รอตอนไหนที่คุณขับคล่องแล้วเขาก็ไม่ต้องตามแล้ว ในระหว่างนี้ ลุงคุนก็ยังจะพักที่บ้านใหญ่ของตระกูลเป่หมิง ”
กู้ฮอนพยักหน้า “ ในเมื่อเช่นนี้ ก็ลำบากลุงคุนแล้ว ระหว่างนี้คุณก็ไปนั่งพักที่ห้องชาเถอะ ”
ลุงคุนยิ้มอ่อน “ ไม่เป็นไร ”
“คุณหนู ในเมื่อคุยกันเรียบร้อยแล้ว ฉันขอตัวกลับไปรายงานเจ้านายก่อน จะหาเวลาให้ทนายความหวังและคุณไปหาเจ้านาย เพื่อพูดคุยบางส่วนเกี่ยวกับคดีนี้ ” ฉิงฮัวพูดจบจึงออกไปจากสำนักงานทนายความของหยินปู้ฝัน
*
เป่หมิงยี่เฟิงเดินออกมาจากห้องทำงานของเป่หมิงโม่ เขาไม่ได้กลับไปที่ฝ่ายการออกแบบ แต่ขับรถมาที่ร้านกาแฟร้านหนึ่ง
บริกรได้เสิร์ฟกาแฟหนึ่งแก้วให้เขา “ เชิญคุณชายเป่หมิงตามสบาย”
เขาหยิบมือถือขึ้นมาโทรออกเบอร์ของชายสวมหมวกเบสบอล
“คุณชายเป่หมิง มีอะไรหรือเปล่า ? ” ชายสวมหมวกเบสบอลกำลังนั่งอยู่ในห้องที่ตรงข้ามกับอาคารเป่หมิง
เป่หมิงยี่เฟิงพูดโดยตรง “ เรื่องที่ทำให้กล้องเสียหายและเรื่องที่เกิดขึ้นที่บริษัทเป่หมิงเช้านี้ ใช่ไม่ใช่ฝีมือคุณ? ”
ชายสวมหมวกเบสบอลหัวเราะ “ คุณชายเป่หมิง คุณพูดถูกแค่ครึ่งเท่านั้น ฉันแค่ใช้นักข่าวพวกนั้นไปล้อมรอบบริษัทเป่หมิง แต่คุณก็แสดงได้ไม่เลวนี่ รู้จักใช้โอกาสนี้มาสู้กับเป่หมิงโม่ ”
เป่หมิงยี่เฟิงทำหน้าตึงเครียด “ ที่ฉันบอกคุณคือ ฉันอยากแข่งกับเขาโดยความยุติธรรม ไม่ใช่ใช้เรื่องน่าเกลียดแบบนี้ อีกอย่างแบบนี้ไม่มีผลต่อตำแหน่งของเขา ”
“เข้าใจแล้ว เรื่องที่เหลือฉันมาจัดการเอง คุณก็รอแข่งกับเขาโดยยุติธรรมแบบที่คุณพูดเถอะ” ชายสวมหมวกเบสบอลวางสายทิ้ง
*
ฉิงฮัวกลับมาถึงห้องทำงานของเป่หมิงโม่อย่างเร็ว เขาเล่าเรื่องทุกอย่างที่อยู่ในสำนักงานทนายความของหยินปู้ฝันให้เป่หมิงโม่ฟังทั้งหมด
เป่หมิงโม่นั่งอยู่บนเก้าอี้ บนมือคอยจับปากกาเล่น ใบหน้าเผยรอยยิ้มออกมา
“หยินปู้ฝันคนนี้ ไม่ต่างจากที่ฉันคิด ”
ฉิงฮัวรีบพูดขึ้นมา “ โชคดีที่เจ้านายให้ข้อกำหนดเพิ่มเติมจำกัดเขาได้ แต่แค่ทนายความที่เขาจัดให้ …..”พูดถึงจุดนี้ ฉิงฮัวก็ขมวดคิ้วทันที
***
เป่หมิงโม่มองออกว่าฉิงฮัวกำลังห่วงอะไร
แต่เขาเองไม่ได้สนใจพวกนี้มาก “ คุณรีบจัดการหาเวลา ให้พวกเขามาพูดคุยเกี่ยวกับคดีนี้ก็พอแล้ว”
ฉิงฮัวจึงได้แค่พยักหัว
ผ่านไปไม่นาน เขาก็คิดได้อีกเรื่องหนึ่ง “เจ้านาย เกี่ยวกับคุณท่านเป่หมิง เราได้เตรียมที่จะนำโลงศพของท่านไว้ที่สุสานครอบครัว ด้านข้างคุณป้าฟาง ท่านว่าแบบนี้เป็นอย่างไร ? ”
เป่หมิงโม่พยักหัว “แบบนี้ก็ดี แม้ว่าพี่น้องทั้งสองจะไม่ได้ติดต่อกัน แต่พวกเขาก็เชื่อมโยงกันด้วยสายเลือดและมิตรภาพเสมอ ตอนนี้พวกเขาได้จากกันไปหมดแล้ว ทุกอย่างก็เข้าใจกันแล้ว ”
“ถ้างั้นเราจัดพิธีฝังศพของคุณท่านเป่หมิงหลังจากเจ็ดวันแรก ” ฉิงฮัวพูด พลางมองไปที่เจ้านาย
เป่หมิงโม่พยักหน้า จากนั้นพูดกับฉิงฮัว “ เราไปโรงพยาบาลกันก่อน ไปเยี่ยมป้าซิน”
*
โรงพยาบาลกลางเมือง A ฉิงฮัวจอดรถให้เรียบร้อย ลงรถเปิดประตูให้เป่หมิงโม่
เป่หมิงโม่ลงรถ ทั้งสองเดินตรงไปที่ห้องผู้ป่วยVIP ของเจียงฮุ่ยซิน
เป่หมิงยันปฏิเสธการประกาศทั้งหมด ดูแลคุณแม่ตัวเองอย่างตั้งอกตั้งใจ
ตอนเป่หมิงโม่พึ่งมาถึง เจียงฮุ่ยซินพึ่งจะหลับไป
เป่หมิงยันเดินออกจากห้องผู้ป่วยอย่างเบาเสียง มาถึงห้องเฝ้าสังเกต
“อาการป้าซินเป็นยังไงบ้างแล้ว ? ” เป่หมิงโม่มองเจียงฮุ่ยซินที่อยู่ในห้องผู้ป่วย ท่านนอนหลับสนิทมาก
“อาการของแม่ฉันตอนนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว แต่ก็จะมีบางครั้งที่จะมีอาการมึนงง ” เป่หมิงยันพูดแล้วขมวดคิ้วตาม
“หมอพูดยังไง ? ”
เป่หมิงยันถอนหายใจ “ คุณหมอบอกว่า สาเหตุนี้เกิดจากการกระตุ้นทางจิต ดังนั้น ควรทานยาดูอาการก่อน ”
เป่หมิงโม่หันหลังไปพูดกับฉิงฮัว “ คุณไปหาผู้เชี่ยวชาญที่สามารถรักษาด้านนี้ของที่นี่มา ต้องรักษาป้าซินให้หาย”
ฉิงฮัวตอบรับ แล้วหันหลังไปโทรโทรศัพท์ทันที
เป่หมิงยันมองเป่หมิงโม่ ยื่นมือตบไหล่เขา ในใจเต็มไปด้วยความขอบคุณ “ ขอบคุณหล่ะ ”
“เป็นคนในครอบครัวกันเอง เกรงใจอะไร ”
ผ่านไปไม่นาน ฉิงฮัวถือมือถือไว้แล้วเดินมา “ เจ้านาย ได้ติดต่อผู้เชี่ยวชาญไว้แล้ว ช่วงนี้พวกเขาก็จะทำการการปรึกษาหารือกับท่านนางเป่หมิงก่อน ”
เป่หมิงโม่พยักหัว มองนาฬิกาตัวเอง จากนั้นพูดกับเป่หมิงยัน “ คุณดูแลป้าซินที่นี่ให้ดี คนรับใช้จะส่งอาหารและซุปบำรุงมาให้พวกคุณ ฉันยังมีธุระต่อ ขอตัวก่อนแล้ว ”
เป่หมิงยันพยักหัว มองพวกเขาออกจากห้องผู้ป่วย
เป่หมิงโม่กับฉิงฮัวค่อยๆเดินอยู่ทางเดินฉนวน ฉิงฮัวถาม “ เจ้านาย เรากำลังจะไปไหนกัน ?”
เป่หมิงโม่คิดสักพัก “ ฉันอยากไปเยี่ยมพ่อฉันหน่อย ”
พูดจบ ทั้งสองเดินไปห้องโรงเก็บศพ
ชั้นล่างที่สอง เป่หมิงโม่และฉิงฮัวเดินออกจากลิฟต์ รับรู้ได้ถึงลมเย็นที่พัดมาทันที
ทางเดินตรงไปสู่ห้องเก็บศพ ไม่มีใครอยู่ที่นี่ และเงียบสงบจนสามารถได้ยินเสียงเดินของพวกเขา
ก่อนฉิงฮัวจะมาห้องเก็บศพ ก็ได้โทรมาจัดการไว้เรียบร้อยแล้ว
ในตอนที่พวกเขาผลักประตูออก ก็มีหมอรออยู่ที่นี่แล้ว
รูปร่างของหมอคนนี้ไม่ได้สูงมาก สวมชุดเครื่องแบบสีฟ้าอ่อน บนหัวสวมหมวกและหน้ากากอนามัยไว้ มองเห็นเพียงแต่ดวงตาคู่
เขาพยักหน้าให้เป่หมิงโม่เบาๆ “ ประธานเป่หมิง เชิญทางนี้”
พูดจบ เขานำทางเดินไป หลังจากเดินผ่านไม่กี่ห้อง พวกเขามาถึงห้องข้างในสุด
“ประธานเป่หมิง นานท่านเป่หมิงอยู่ที่นี่ ” ขณะที่เขาพูด เขาเดินไปที่ตู้แช่แข็งแถวหนึ่ง และเปิดตู้แช่แข็งหมายเลข 99
***
ศพที่หนาวเย็นคลุมด้วยผ้าสีขาว นำออกมาจากลิ้นชักช่องแช่แข็ง แล้วเผยอยู่ตรงหน้าของเป่หมิงโม่และฉิงฮัว
เป่หมิงโม่ยื่นมือเปิดผ้าขาวบนหัวของนายท่านเป่หมิง
นี่เป็นครั้งที่สองที่เป่หมิงโม่ได้เจอพ่อหลังจากที่พ่อเสียชีวิตแล้ว
“ประธานเป่หมิง พวกคุณตามสบาย ฉันขอตัวออกไปก่อน มีอะไรเรียกฉันได้ ” พูดจบ คุณหมอหันหลังแล้วเดินออกไป
เป่หมิงโม่มองพ่อ “ พ่อ ฉันมาเยี่ยมท่านแล้ว ”
