เดิมพันรักยัยตัวแสบ – เดิมพันรักยัยตัวแสบ – บทที่ 1084 การประชุมแถลงการณ์

บทที่ 1084 การประชุมแถลงการณ์

หยินปู้ฝานรู้สึกแปลกใจ แต่ก็ยังมองนาฬิกาตัวเองมาดู “อีกหนึ่งนาทีสิบสองโมง ทำไมหรือ ? หรือว่าสภาพเช่นนี้คุณยังจะไปทำงาน ? ไม่ต้องขยันขนาดนี้มั้ง คุณดูฉันสิ เพื่อเป็นการส่งอาหารกลางวันให้คุณ ฉันก็ต้องออกมาเช้าแบบนี้เลยนะ”

เป่หมิงโม่หันมามองกู้ฮอน ได้มองเธอหนึ่งครั้ง

ซึ่งครั้งนี้ กู้ฮอนนั้นเข้าใจอย่างที่สุด

คาวมจริงเมื่อสักครู่นี้ที่เขาถาม ก็รู้แล้วว่าเป่หมิงโม่คนนี้กำลังคิดแผนการอะไรอยู่

ได้ทำการคาดการณ์ไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง หลังจากนั้นเป่หมิงโม่ก็เหมือนเด็กคนหนึ่ง “ตอนนี้เริ่มนับเวลาถอยหลังได้แล้ว สิบ เก้า แปด เจ็ด……”

“เห้ย นี่อะไรกันคุณ ? ไม่ใช่เจ็บเอวหรือ ? ทำไมมันมาถึงหัวสมองแล้วล่ะ ? ให้ไปเรียกหมอเฉพาะด้านให้ไหม ?”

แน่นอนว่าหยินปู้ฝานไม่สามารถเข้าใจการกระทำที่แปลกประหลาดของเป่หมิงโม่

กู้ฮอนก็ได้มีแต่หน้าแดง ๆ

เธออยากจะดึงให้แหวนวงนี้หลุดออกมา แต่กลับไม่มีแรงเสียเลย

“สาม สอง หนึ่ง โอเค ถึงเวลาแล้ว การสัญญาได้เริ่มมีผลเรียบร้อยแล้ว ” ขณะที่เป่หมิงโม่พูด เขาได้มองไปยังกู้ฮอน เหมือนกับมองเจ้าสาวของตัวเอง

“เห้ย นี่พวกคุณกำลังทำอะไรน่ะ กินข้าวก็ไม่ได้ดีดี เหมือนแมลงเม่าบินไปมา รีบ ๆ กิน ฉันยังจะต้องเอาของพวกนี้คืนแอนนินะ” หยินปู้ฝานแสดงท่าทีที่ไม่อดทน

เป่หมิงโม่มีอารมณ์ที่ดีเป็นพิเศษ เลยไม่ได้ทำให้สิ่งเหล่านี้มาทำให้เสียอารมณ์

ป้อนต่อไปเรื่อย ๆ

ตอนแรกกู้ฮอนอยากจะปฏิเสธ แต่ตัวเองจะสามารถสู้เขาได้หรือ สุดท้ายก็ค่อย ๆ กินจนหมด

***

ตอนบ่ายที่พวกเขากำลังพักผ่อน เสียงโทรศัพท์ของกู้ฮอนดังขึ้น

เป่หมิงโม่เอาโทรศัพท์ให้เธอ “โล่ฮานโทรศัพท์ให้คุณ ให้ฉันรับแทนคุณไหม ?”

กู้ฮอนรู้จุดประสงค์ของกู้ฮอน แต่ตอนนี้เธอไม่อาจจะรับโทรศัพท์ได้ แต่ก็ไม่อยากจะทำให้เรื่องราวได้รับผลกระทบ

ความจริง เป่หมิงโม่มีสิทธิ์ที่จะรู้เรื่องนี้ เลยทำให้เธอพยักหน้าเบา ๆ

“ฮัลโหลว”

โล่ฮานโทรศัพท์หากู้ฮอน แต่ไม่คิดว่าจะได้ยินเสียงผู้ชาย

“สวัสดี ขอสายคุณหญิงกู้ฮอนหน่อย”

“โล่ฮาน คุณก็บอกกับผมเถอะ ตอนนี้เธอไม่อาจจะฟังได้”

“เหวยยยย……คุณคือ ?” โล่ฮานเหมือนรู้สึกว่าเสียงน้ำเสียงของเป่หมิงโม่ไม่ออก

“ฉันคือเป่หมิงโม่”

“สวัสดีคุณชายเป่หมิงโม่ ความจริงแล้วฉันโทรมาหาคุณหญิงกู้ก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย จะพูดกับคุณก็เหมือนกัน เกี่ยวกับเรื่องของถังเทียนจื๋อ พวกเราได้ตรวจสอบจนหาผลที่แน่นอนออกมาแล้ว”

ขณะที่โล่ฮานกำลังจะพูดต่อไป ก็ถูกเป่หมิงโม่ขัดจังหวะ

เขาไม่รู้ว่าทำไมโล่ฮานถึงรู้เรื่องถังเทียนจื๋อ และขณะที่ฟังความหมายอยู่ คือเขากำลังตรวจสอบถังเทียนจื๋อ และเรื่องนี้มีเพียงแต่กู้ฮอนก็รู้ แต่ตัวเองกลับไม่รู้

“เดี๋ยวก่อนนะ……คุณพูดถึงถังเทียนจื๋อ ? เขามีความสัมพันธ์อะไรกับพวกคุณ ?”

โล่ฮานรู้แล้วว่าเป่หมิงโม่ไม่รู้อะไรเลย

เขาได้ถือโทรศัพท์ แล้วได้แสดงสถานะกับเป่หมิงเย่ และได้พูดคร่าว ๆ กับเขา เรื่องของเขาและกู้ฮอน

ไม่ใช่มีเพียงแค่ถังเทียนจื๋อ ยังมีหลี่เชิน และความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาและกู้ฮอน โล่ฮานก็รู้ดีอย่างชัดเจน

ที่แท้แล้ว เบื้องหลังเรื่องของผู้อำนวยการโกวก็ยังมีเบาะแสอะไรแฝงอยู่ และเบาะแสนี้ดูไปแล้วเหมือนจะปิดบังและดำเนินการโดยไม่บอกตัวเอง

******

เป่หมิงโม่หันไปมองกู้ฮอนที่นอนอยู่บนเตียง

เขารู้สึกว่าเรื่องแบบนี้ ไม่ควรจะให้เธอรู้ เพราะผู้หญิงไม่ควรจะมาเจอกับปัญหาแบบนี้

แต่ก็ไม่ได้เป็นการดูถูกอะไร เขาก็ยังรู้สึกว่าเธอจะต้องได้รับการดูแลที่มากกว่านี้ ถึงแม้ตอนนี้เรื่องของหลี่เชินดูไปแล้วจะมีความที่จะต้องตระหนักถึงเป็นอย่างมาก แต่ระหว่างเธอกับเขาก็ยังมีเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกกันอยู่

คนชั่วคนนี้ ทำกับตัวเองน่าจะดีกว่า

“เรื่องนี้ให้ฉันมาจัดการแทนเธอแล้วกัน ในส่วนต่อไปอยากจะต้องการให้ช่วยอะไร ก็บอกกับฉันได้เลย” ตอนนี้เขาอยากจะดูแลให้เธอให้ดีที่สุด

“อืม…..” โล่ฮานทำการคิดอยู่สักครู่ “เนื่องจากจะต้องเก็บความลับ การดำเนินการของพวกเราไม่อาจจะบอกคุณได้ รอตอนที่พวกเขาต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ฉันจะโทรหาคุณแล้วกัน” ขณะที่พูดอยู่ก็ได้วางสายไป

เป่หมิงโม่ได้เอาโทรศัพท์คืนกู้ฮอน เขามองเธอ “ดูแล้วคุณก็แบกเรื่องราวของฉันไว้มากมาย ถึงแม้ฉันไม่ยอมให้คุณมาเกี่ยวพันกับเรื่องนี้ แต่ก็ยังต้องขอบคุณคุณนะ ตอนนี้คุณก็พักผ่อนให้เต็มที่เถอะ เรื่องต่อจากนี้ก็ให้ฉันมาช่วยคุณให้มันเสร็จไปเถอะ”

******

ตั้งแต่กู้ฮอนเข้ามาโรงพยาบาลรักษาตัว เขาก็รู้สึกว่าตัวเองติดหนี้กู้ฮอนไว้มากมาย ตอนแรกที่ตัวเองรู้จักเธอไม่ใช่เพราะว่าคนขับรถเข้าหาเป่หมิงโม่หรือ

ตอนนี้สิ่งที่เขาจะทำมันก็ทำได้ไปในระดับหนึ่งแล้ว แน่นอน หากเปรียบเทียบสิ่งนี้เมื่อมาถึงสุดท้ายและตอนแรก ความแตกต่างช่างมากมายเหลือเกิน

เป่หมิงโม่ถึงแม้จะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับตาย

สำหรับเรื่องความจริงต่อจากนี้ ก็ได้เพียงแค่ค่อยว่ากันในอนาคต

******

เป่หมิงโม่ได้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลสิบกว่าวันก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว แต่กู้ฮอนก็จะต้องรักษาต่อไป

หลังจากออกจากห้องผู้ป่วย ในบริษัทเป่หมิงก็ได้มีการประชุมแถลงการณ์ข่าวใหม่เกิดขึ้น

สื่อสำคัญใน เมืองA ก็ได้เข้าร่วมการประชุมแถลงการณ์ในครั้งนี้

ในการประชุม เขาก็ได้พูดคร่าว ๆ เกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดในตระกูลเป่หมิงกับนักข่าว

พออธิบายเรื่องพวกนี้เสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะต้องพูดถึงเรื่องแถลงการณ์สำคัญ

คนที่อยู่ข้าง ๆ เป่หมิงโม่ ก็มีสมาชิกของคนในตระกูลเป่หมิง เป่หมิงเฟยหย่วน เป่หมิงยัน และเป่หมิงยี่เฟิง

“พวกเราบริษัทเป่หมิง ได้ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มากมายมาสิบกว่าปี เดินมาถึงตรงนี้ก็ไม่นับว่าเป็นเรื่องง่ายเลย ลำดับต่อไป พวกเราก็จะเดินต่อไปอีกสิบ ๆ ปี จนกระทั่งร้อยปี……ธุรกิจหนึ่งหากไม่มีเลือดใหม่เข้ามา ก็ไม่อาจจะเดินไปได้เลย ดังนั้น ฉันจะประกาศเรื่องสำคัญ อนาคตประธานบริษัทเป่หมิงคนใหม่ก็คือคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ผมคือ เป่หมิงยี่เฟิง” ขณะที่เป่หมิงโม่พูดอยู่ ก็ได้หันไปมองเป่หมิงยี่เฟิง

“อาจจะมีนักข่าวหลายคนจำได้ ไม่นานมานี้ ในการประชุมแถลงการณ์ ฉันก็ได้เคยประกาศเกี่ยวกับประธานคนใหม่ แน่นอนว่าคุณหญิงกู้ก็ได้เข้ามาช่วยในช่วงที่ระยะที่สถานการณ์มีอันตราย เธอทำได้ดีมากมาย แต่เนื่องด้วยเรื่องราวต่าง ๆ มากมายเลยทำให้เธอต้องลาออกไป ฉันรู้สึกเสียดายอย่างมากมาย แต่ ฉันโชคดีมาก ๆ ได้หาคนที่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้คือเป่หมิงยี่เฟิง เขาจะพาอนาคตของตระกูลเป่หมิงเดินไปสูงจุดสูงสุดอย่างแน่นอน”

พอพูดถึงตรงนี้ เขาก็ได้ปรบมือขึ้นมา

คนที่เข้าร่วมการประชุมก็ร่วมกันปรบมือ

เป่หมิงยี่เฟิงถึงแม้จะเคยลิ้มรสชาติของการเป็นประธาน แต่กลับไม่เหมือนวันนี้ ตอนนี้เวลานี้ทำให้เขารู้สึกมีความตื้นตันใจเป็นอย่างมาก

หากพูดถึงครั้งก่อนก็คงจะเป็นการเป็นประธานที่ไม่เหมาะสมนัก แต่ครั้งนี้เหมือนประกาศตัวเองให้คนทั้งโลกรู้

ทันใดนั้นไหล่ของตัวเองก็หนักอึ้งไปด้วยภาระ

******

บริษัทเป่หมิง ในปีที่แล้วก็ได้ผ่านเรื่องราวที่หนักหนาสาหัส แต่ในปีใหม่ก็ได้มีเรื่องใหม่ ๆ เกิดขึ้น

เป่หมิงโม่ได้ประกาศตามที่ตัวเองตัดสินใจไว้แล้ว สถานะที่เขาต้องรับผิดชอบก็ได้สิ้นสุดลงแล้ว

สำหรับคุณพ่อ เขาก็ได้พาตระกูลเป่หมิงเดินสู่ช่วงสูงสุดแล้ว ในเวลาเดียวกันก็ได้ทำให้สถานการณ์อันตรายของตระกูลเป่หมิงจากร้ายกลายเป็นดี

ตอนนี้ ถึงเวลาที่จะต้องถอยออกมาแล้ว

ในแวดวงธุรกิจก็ไม่จำเป็นที่จะต้องการเขาแล้ว แต่คนในตระกูลและครอบครัวต้องการเขามากกว่านี้

เขาได้เอามือไปตบไหล่ของเป่หมิงยี่เฟิงเบา ๆ “ทำดีดีนะ ฉันรู้ว่าคุณมีความสามารถ แต่ที่ผ่านมามันขาดเพียงแค่โอกาส หลังจากผ่านเรื่องราวที่ขัดเกลาคุณแล้ว ก็เป็นโอกาสของคุณแล้วล่ะ สำหรับฉัน ก็คงต้องเวลาที่จะต้องลงจากเวทีนี้แล้วล่ะ”

เป่หมิงโม่พูดเสร็จยืนขึ้นหันออกมา แล้วก็เดินจากไปโดยมีเสียงปรบมือตลอดระยะทางที่เขาเดินจากไป

***

“ออกไปหนึ่ง”

ชูหยุนเฟิงถือเบียร์ ได้ชนกับป่ายมู่ซีและเป่หมิงโม่ไปหนึ่งที

หลังจากนั้นได้เงยหน้า แล้วก็ดื่มหมดในรอบเดียว

“เป่หมิงเอ้อ คุณกลับมาครั้งนี้คือของจริงใช่ไหม ไม่ใช่เหมือนครั้งที่แล้ว ว่าราชการหลังม่านนะ ”

เป่หมิงโม่ได้เอาแก้วที่ไม่มีเหล้าวางไว้บนโต๊ะ แล้วก็พยักหน้าอย่างจริงจัง “หลังจากนี้ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลเป่หมิงอีกแล้ว ตอนนี้ฉันมีอิสระแล้วล่ะ”

พอพูดเสร็จ เขาได้เงยหน้าขึ้น อยากจะพิงเอนหลังอยู่บนโซฟา แล้วก็เหยียดแขนออกมาบนพนักพิง

“ออกจากที่ตรงนั้นก็รู้ดีโอเคเหมือนกันนะ คนแบบฉัน เปิดร้านเหล้าเล็ก ๆ ก็น่าจะดีไม่น้อย อารมณ์ดีก็เปิดร้าน อารมณ์ไม่ดีก็ปิดหลายวันหน่อย” ป่ายมู่ซีถูกใจความคิดของเป่หมิงโม่เป็นอย่างยิ่ง

ชูหยินเฟิงดื่มเบียร์หมดขวด ก็เริ่มพูดมากขึ้น

“เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง อาชีพของตระกูลคืออะไร เดิมทีคุณไม่ได้อยากทำ แต่เพื่อคนอื่นก็เลยต้องทำแบบนี้ ฉันอิจฉาคุณจริง ๆ เลยนะ พูดว่าไม่ทำ ก็คือไม่ทำจริง ๆ คนในบ้านมากมายเลือกคุณ มีคนรอรับงาน แต่ฉันมันไม่ได้ไง ขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนกับทหารหญิงเสื้อแดง ฉันไม่เป็นประธานก็ไม่มีใครเป็นแล้ว”

“ชูเอ้อ ใครให้พ่อคุณมีลูกชายคนเดียวอย่างคุณล่ะ หากคุณอยากจะออกจากทะเลทุกข์นี้ไว ๆ ก็รีบ ๆ หาผู้หญิงแล้วก็คลอดลูกหนึ่งคนมาสืบสานต่อ หากเป็นแบบนี้ คุณก็ทำงานอีกสักยี่สิบปีแล้วก็สามารถปลดเกษียณอย่างภาคภูมิ”

ม่ายมู่ซี ก็ค่อย ๆ เต้นตามจังหวะดนตรี

“ม่ายมู่ซี ผู้หญิงหาง่าย แต่ถ้าพูดถึงความเหมาะสมหาไม่ง่ายเลย ใครจะไปโชคดีเหมือนกับเป่หมิงเอ้อล่ะ มีในหาคนมาตั้งครรภ์แทน แต่กลับมาเป็นแมวได้พบกับหนูที่ตาย”

“ใครเป็นแมว ใครเป็นหนู ” เป่หมิงโม่มองไปยังชูหยินเฟิง

“ฉันไม่ได้เปรียบเทียบนะ ทำไมต้องจริงจังขนาดนั้นด้วย แต่พูดไปแล้ว ไม่ใช่เป็นแบบนี้หรือ ? โชคของคุณมันไม่ได้ดีแบบธรรมดาเลยนะ ผู้หญิงดี ลูก ๆ ก็ยิ่งดี ”

ป่ายมู่ซีก็ได้ดื่มเบียร์อีกขวด “ลงตำแหน่งประธานที่เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมกู้ฮอนไม่มาด้วยล่ะ ?”

“ใช่แล้ว พวกคุณสองคนนี่เดี๋ยวใกล้เดี๋ยวห่าง พวกเรานี่ดูจนเบื่อแล้วล่ะ ทำให้มันดีดีไปเลย หาวันดีดีแล้วจัดการไปเลย ทำให้มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องไปเลย”

เป่หมิงโม่ถอนหายใจ “กลัวว่าช่วงนี้อาจจะไม่สามารถทำได้ เธอได้รับบาดเจ็บ”

“ได้รับบาดเจ็บ ? คุณใช้แรงมากไปหรือเปล่า บอกคุณหลายรอบแล้วนะ กับผู้หญิงจะต้องอ่อนโยน”

******

“อย่ามาพูดไร้สาระในที่นี้ เธอบาดเจ็บจะเป็นฉันทำได้ไงล่ะ ” ขณะที่เป่หมิงโม่พูดอยู่ ก็ได้มีสภาพจิตใจที่ย่ำแย่นิดหน่อย “แต่พูดไปแล้วเธอก็เจ็บเพราะฉันเองอีกนั่นแหละ”

******

“คุณไปดื่มเหล้า ?”

กู้ฮอนอยู่บนเตียง หัวของเธอก็ยังใส่เฝือกอยู่ ยังไม่สามารถทำกิจกรรมปกติได้ แต่ตอนนี้ฟื้นขึ้นมาหมดแล้ว และอาการฟื้นตัวถือว่าดีมากมาย

ตอนที่เป่หมิงโม่เข้าห้องผู้ป่วย ก็ได้กลิ่นเหล้าอย่างชัดเจน