บทที่ 77 จิตใจพี่ทำด้วยอะไร
นอกกระจกมองเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นข้างในจนอดหัวเราะไว้ไม่อยู่ โดยเฉพาะญาติๆของตระกูลจิ๋นจะหัวเราะได้มีความสุขที่สุด
ฮ่าๆ คุณย่าจิ๋นรู้สึกดีใจมากๆ ท้ายสุดเธอก็จะหลานสะใภ้แล้ว ไม่แน่อีกไม่นานอาจจะมีเหลนก็ได้? พอนึกถึงแบบนี้ คุณย่าจิ๋นจึงมองทะลุผ่านผู้คนมากมาย แล้วจับจ้องไปยังหลานคนโตด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์ จากนั้นก็รีบเดินไปข้างหน้า…….
หลานคนโตมีภรรยาแล้ว แต่หลานคนโตคนนี้กำลังเล่นเกมส์อยู่ มันไม่ควรทำแบบนี้จริงๆ……
จิ๋นลี่หยาวถือโอกาสตอนที่คุณย่าจิ๋นกำลังจะเอาเรื่องจิ๋นลี่โป๋ ก็ได้พาหัวฉีออกจากที่นั่นโดยเร็ว ยังไงงานแต่งเธอก็เข้าร่วมไปแล้ว ได้เจอหน้ากันแล้ว ตอนนี้ไม่รีบหนีแล้วจะรอถึงเมื่อไหร่ แค่นึกไม่ถึง เธอสามารถหลบสายตาคุณย่าจิ๋นได้ แต่ไม่สามารถหลุดพ้นจากพ่อแม่ของตัวเองได้ ถูกหยูเจียห้วยและจิ๋นหยวนเฟิงจับได้!
ทันใดนั้น จิ๋นลี่โป๋กับจิ๋นลี่หยาวจึงรู้สึก ‘เกลียด’ จิ๋นลี่ยวน!
งานแต่งมันน่ายกย่องขนาดนี้หรือไง? เหอะ!
คุณย่าจิ๋นที่อยู่ข้างๆแล้วกำลังจัดการกับจิ๋นลี่โป๋ แล้วก็ได้หันไปมองคู่สามีภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ที่กำลังสวีทกันอยู่ ในใจจึงได้อุทานขึ้นเล็กน้อยอย่างทนไม่ไหว ถ้าเทียบกับมู่ซูวแล้ว จริงๆเธอชอบยินเสี้ยวเสี้ยวมากกว่า ถึงแม้ฐานะของเธอจะไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ยังไงก็ไม่ใช่คนที่มั่วสุมกับใคร นิสัยก็ทำให้คนอื่นชอบ แค่ทีแรกเธอได้วางแผนให้ล่อจิ๋นลี่ยวนและยินเสี้ยวเสี้ยวกลับไปอยู่ในบ้านตระกูลจิ๋น ตอนนี้โอกาสที่จะได้เป็นจริงนั้นเล็กมาก……
สุดท้ายแล้ว คุณย่าจิ๋นก็ได้ฝากความหวังทั้งหมดไว้ให้จิ๋นลี่โป๋ ผู้หญิงที่เธอแนะนำให้จิ๋นลี่โป๋ได้รู้จัก พอทุกคนเห็นเธอแล้วก็รู้สึกขนลุกทันที
ตอนที่ยินรั่วอวิ๋นยืนอยู่ในท่ามกลางผู้คน เธออยากจะหักเล็บของตัวเองที่ไปแต่งไว้เพื่อมางานแต่งนี้โดยเฉพาะ เล็บยาวๆของเธอยิกเข้าไปในผิวที่สวยงาม นัยน์ตาของเธอมองยินจื่อเจิ้นด้วยความอาฆาต
ยินเสี้ยวเสี้ยว!
ทำไมถึงทำแบบนี้ได้! ตั้งแต่แรกเธอก็รู้ว่าฐานะของจิ๋นลี่ยวนแล้วใช่ไหม? แต่กลับปิดบังแล้วไม่พูดไม่จาใดๆ นี่มันความหมายว่าอะไร? กลัวว่าเธอจะแย่งจิ๋นลี่ยวนไปหรือไง? หรือกลัวว่าจิ๋นลี่ยวนจะชอบเธอ? เธอนึกไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงอย่างยินเสี้ยวเสี้ยวจะเป็นคนที่มีแผนร้ายในใจและจอมวางแผนแบบนี้ เพื่อความสุขของตัวเอง เธอกลับปิดบังเรื่องนี้ได้อย่างมิดชิดมากๆ!
ระหว่างที่เธอกำลังสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ยินรั่วอวิ๋นก็ได้หันไปยื่นมือไปกุมมือของยินไป่ฝันแล้วพูดขึ้นอย่างน้อยใจ “พ่อ วันนี้พี่สาวทำไมถึงทำแบบนี้ได้ จริงๆเธอรู้ว่าจิ๋นลี่ยวนมีฐานะคืออะไรแต่กลับทำเป็นไม่รู้เรื่อง เธอจะทำให้บ้านยินผิดใจกับบ้านจิ๋นหรือไง? จิตใจพี่ทำด้วยอะไร?”
ยินจื่อเจิ้นขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม ยินรั่วอวิ๋นช่างโหดเหี้ยมจริงๆ!
ยินไป่ฝันกับหลี่หมึ้งได้ยินคนในบ้านพูดแบบนี้ขึ้น จึงอดใจไม่ได้ที่จะมองยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยความโมโห และรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเรื่องทุกอย่างเป็นไปตามที่ยินรั่วอวิ๋นบอก แม้กระทั่งพวกเขาเองก็คิดมากไปกว่าที่ยินรั่วอวิ๋นคิด ทุกอย่างมันเป็นสิ่งที่เธอวางแผนขึ้นทั้งหมด
ยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นภรรยาของจิ๋นลี่ยวน แน่นอนว่าไม่มีทางที่จะไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของจิ๋นลี่ยวนอยู่แล้ว ยินไป่ฝันนึกถึงครั้งแรกที่จิ๋นลี่ยวนมาบ้านยิน ก็รู้สึกว่าผู้ชายคนที่เป็นคนที่มีอดทน และโตเป็นผู้ใหญ่ อีกทั้งยังมีความคมในแบบของตัวเอง ทุกด้านของเขาทำให้รู้สึกว่าเขาดีไปหมด แต่เสียดายผู้ชายที่ดีเด่นแบบนี้กลับไปเป็นคู่ครองกับลูกสาวที่ตัวเองไม่ชอบมากที่สุด เขาจะรู้สึกดีใจได้ยัง? ยิ่งไปกว่านั้น ยินเสี้ยวเสี้ยวสามารถปิดบังฐานะของจิ๋นลี่ยวนไว้ได้ เขาก็รู้สึกว่ายินเสี้ยวเสี้ยวตั้งใจจะเห็นบ้านยินเป็นตัวตลก!
เซี่ยงโก่ซิวนึกไม่ถึงว่าผู้หญิงที่ถูกลูกชายของตนทอดทิ้งจะสามารถได้ผู้ชายอย่างจิ๋นลี่ยวนมาครอบครอง ในใจก็ไม่ได้รู้สึกดีมากนัก “ไป่ฝัน ดูสิ ลูกสาวคุณคนนี้ช่างเป็นคนที่ได้เรื่องจริงๆ”
คำๆเดียวกลับทำให้ยินรั่วอวิ๋นถูกว่ากล่าวตำหนิอย่างอ้อมๆ ยินรั่วอวิ๋นคบกับเซี่ยงเฉิงได้ยังไง เขารู้ดีที่สุด ตอนนั้นเขาอยากให้เซี่ยงเฉิงกับยินรั่วอวิ๋นคบกันเพราะเห็นว่ายินรั่วอวิ๋นมีฐานะในบ้านที่สูงศักดิ์กว่า อีกทั้งยินไป่ฝันเองก็ยังเห็นว่ายินเสี้ยวเสี้ยวต่ำต้อยกว่า กลับนึกไม่ถึงว่ายินเสี้ยวเสี้ยวจะเกี่ยวดองกับบ้านจิ๋นในพริบตาแบบนี้! นี่ดูยังไงก็รู้สึกว่ายินไป่ฝันตั้งใจ เอาลูกสาวที่รักที่สุดของตัวเองไปแต่งงานกับบ้านจิ๋น และบ้านของพวกเขาเองก็ได้แต่ลูกสาวของเมียน้อยเท่านั้น!
เวลานี้ ต่อให้ตอนนี้เซี่ยงเฉิงได้ทำเรื่องที่ไม่สมควรในงานแต่ง ตอนนี้ก็ถือว่าเจ๊ากันแล้ว! พวกเขาเองก็เหมือนๆกันหมดแหละ ไม่มีใครสามารถตำหนิใครได้!
ยินรั่วอวิ๋นทำหน้าขาวซีดขึ้นมาทันที เธอเพิ่งจะแต่งเข้าบ้านเซี่ยงไม่กี่วัน ครอบครัวคนในตระกูลเซี่ยงก็ได้ทำตัวเย่อหยิ่งใส่เธอแล้ว เธอรู้ดีว่าตระกูลเซี่ยงต้องการใช้อำนาจข่มขู่เธอ แต่ในใจของเธอก็ยังคงรู้สึกไม่ดี จากนั้นเธอจึงหันไปมองเซี่ยงเฉิงด้วยความน้อยอกน้อยใจ แต่เซียงเฉิงกลับถูกยินเสี้ยวเสี้ยวและจิ๋นลี่ยวนทำให้โมเป็นไฟ แม้กระทั่งตัวเองเธอยังไม่ทันได้สังเกตเห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้น……
ความคิดถึงตอนที่เขากับยินเสี้ยวเสี้ยวคบกัน พวกเขารักษาความสัมพันธ์ที่ห้ามล่วงเกินกัน แต่ยังไงก็ตาม ความสวยความงามที่งามเหมือนวันนี้ของยินเสี้ยวเสี้ยว เขายังไม่เจอได้พบได้เจอ ตอนนี้เขาก็รู้สึกสับสนวุ่นวายขึ้นมาทันที และทันใดนั้นมันก็กลายเป็นอารมณ์ที่รู้สึกโมโห ถ้าเขาจิ๋นลี่ยวนไม่มีฐานะที่เป็นแบบนี้ ยินเสี้ยวเสี้ยวจะชอบเขาได้ยังไง?
แบบนี้ มันยิ่งทำให้เซี่ยงเฉิงอยากที่จะพัฒนาตัวเองอย่างไม่หยุดไม่หย่อน!
งานแต่งครั้งนี้ ครอบครัวในบ้านยินและบ้านเซี่ยงต่างก็มีความผิดในใจ ถ้าเป็นคนอื่นที่มาร่วมงานก็จะไม่ได้สนใจเรื่องที่ไม่คาดคิดนั้นที่เกิดขึ้นในงานแต่ง ต่อให้มีคนเอ่ยพูดถึง แต่ก็ถูกฉากที่เกิดขึ้นเมื่อกี้กลบเกลื่อนปัญหานั้นไปแล้ว……
ลองถามดูว่า ถ้าความรู้สึกที่ทำให้ชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งสามารถรักกันอย่างจริงใจ และทำให้คู่รักคู่นั้นงมงายกับความรัก……
ยินเสี้ยวเสี้ยวและจิ๋นลี่ยวนยืนอยู่ตรงหน้าประตู ‘โรงแรมหซือซัน’ และกำลังส่งแขกผู้มีเกียรติคนสุดท้าย ยินเสี้ยวเสี้ยวแค่รู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยหน่ายจนสามารถล้มลงไปนอนบนพื้นได้ ปลายเท้าของเธอเจ็บมากๆ เพื่อที่จะสวมใส่รองเท้าส้นสูงส้นแหลมทั้งวันในวันนี้ หลังจากจบจากงานนี้ เธอก็อยากจะทรุดตัวลงนอนบนโซฟาอย่างเต็มทน โดยไม่ที่ไม่ขยับตัวใดๆ
ถึงแม้จิ๋นลี่ยวนจะรู้สึกเหนื่อย แต่ก็ไม่เยอะเท่ายินเสี้ยวเสี้ยว บางครั้งเขาไปเข้าผ่าตัดในโรงพยาบาล เรื่องพวกนั้นมันเหนื่อยว่าเรื่องในตอนนี้เยอะ วันนี้ถือว่เป็นเรื่องจิ๊บๆเท่านั้น หลังจากที่เดินไปอยู่ข้างยินเสี้ยวเสี้ยว จิ๋นลี่ยวนก็ได้โน้มตัวลงไปนวดเท้าอันเร็วเล็กที่นั่งอยู่บนโซฟาของยินเสี้ยวเสี้ยว ยังไม่ทันได้ครุ่นคิดใดๆ ก็ได้ยื่นมือไปจับส้นเท้าของเธอไว้แล้ว……
ใบหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวแดงระเรื่อขึ้นมาทันที เก๋อเฉิงเฟยและเฉินผูลี่ที่อยู่ข้างๆกำลังเม้มปาก แล้วจับปลายจมูกของตัวเองพลางหันไปที่อื่น ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับรู้สึกเขินอายกว่าเดิม จากนั้นก็ได้ดึงตัวจิ๋นลี่ยวนขึ้นมา
“จิ๋นลี่ยวน รีบลุกขึ้นเยอะ” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเขินอายแต่กลับสามารถทำให้น้ำเสียงของตัวเองเป็นปกติ
จิ๋นลี่ยวนกระตุกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นใบหน้าที่เก้อเขินจนแดงระเรื่อของยินเสี้ยวเสี้ยว จากนั้นเขาก็กระตุกมุมปากให้เผยยิ้มออกมาชัดเจนมากยิ่งขึ้น แล้วก็ยังคงนวดส้นเท้าให้เธอไม่หยุด หัวเรื่องของคุยขึ้นของเขาทำให้ดึงดูดยินเสี้ยวเสี้ยวจนเขาลืมความคิดของตัวเองไป
“เสี้ยวเสี้ยว คุณอยากกลับไปอยู่บ้านตระกูลจิ๋น หรืออยากจะอยู่ที่บ้านของเรา?” จิ๋นลี่ยวนที่นั่งยองๆอยู่บนพื้นก็และเอาเท้าของยินเสี้ยวเสี้ยววางอยู่บนตักของตัวเอง แล้วยังคงนวดส้นเท้าของเธอไม่หยุด จากนั้นเขาก็พูดขึ้นด้วยเสียงเบา “บ้านจิ๋นถือว่าตกแต่งบ้านได้ดี แต่คอนโดของผม ตอนนี้คงต้องทำให้คุณลำบากไปก่อน”
ยินเสี้ยวเสี้ยวหยุดการกระทำของจิ๋นลี่ยวน เพราะว่าคำพูดของเขาทำให้เธอถึงกับหยุดชะงักไป จริงๆแล้วปัญหานี้แต่ก่อนพวกเขาก็เคยคุยกันแล้ว แต่ตอนนั้นยินเสี้ยวเสี้ยวก็ยินยอมที่จะย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านจิ๋น ถึงแม้เธอกลัวคุณย่าจิ๋นเล็กน้อย แต่ยังไงคุณย่าจิ๋นก็ยังคงเอ็นดูเธอ แต่ตอนนี้ เธอกลับไม่รู้ว่าตัวเองสามารถไปมาหาสุขกับคุณย่าจิ๋นและคนในตระกูลจิ๋นอย่างสงบสุขเหมือนแต่ก่อนได้อย่างไร……
จิ๋นลี่ยวนไม่ได้ยินคำตอบของยินเสี้ยวเสี้ยว และเขาก็ไม่ได้รู้สึกเร่งรีบด้วย แค่อยากจะตั้งใจนวดเท้าให้เธอเท่านั้น ท่าทางแบบนั้นของเขาเหมือนกำลังทำอะไรกับสิ่งที่ที่เลอค่า ข้างซ้ายเสร็จก็นวดข้างขวาต่อ…….
ผ่านไปสักพัก จิ๋นลี่ยวนได้ยินยินเสี้ยวเสี้ยวบอก “จิ๋นลี่ยวน คุณล่ะ? อยากกลับไปบ้านจิ๋นหรืออยู่คอนโด?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้มาตลอดว่าจิ๋นลี่ยวนมีคอนโดในเมืองอยู่หนึ่งห้อง แค่เธอยังไม่เคยไป ตอนนั้นพวกเขาทั้งสองคนกำลังเตรียมตัวที่จะไปดูบ้าน แต่สุดท้ายก็ถูกคุณย่าจิ๋นขัดขวางไม่ใช่หรือไง? หลังจากนั้นเรื่องนี้ก็ไม่ได้ถูกเอามาพูดขึ้นอีก ยิ่งไปกว่านั้น หลังๆนั้นคิดว่ายังไงก็ต้องได้อยู่ในบ้านจิ๋น เลยไม่อยากใส่ใจเรื่องนั้น……
ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้ จิ๋นลี่ยวนกำลังคิดเผื่อเธออยู่
ถ้าพักอาศัยอยู่ในบ้านจิ๋น ตอนนี้เธอคงไม่สามารถคบหากับคนในบ้านจิ๋นอย่างสงบสุข แต่ถ้าจะให้เธอไปพักอาศัยอยู่ในคอนโดที่แต่ก่อนเขาเคยอยู่ เขาก็อาจจะรู้สึกว่าเธอจะลำบาก……
จิ๋นลี่ยวนวางเท้าของยินเสี้ยวเสี้ยวลง แล้วหันไปมองเธอ “คุณอยากอยู่ไหนเราก็อยู่ที่นั่นแหละ ไม่ต้องคิดอะไรมาก”
จู่ๆยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่รู้จะทำยังไง จึงทำได้เพียงเงยหน้าขึ้นแล้วมองจิ๋นลี่ยวน
ตอนนี้เธอสามารถเรื่องเป็นโรคลำบากใจได้หรือไม่?
จิ๋นลี่ยวนมองเธอที่ทำสีหน้าบูดบึ้ง “งั้นวันนี้เราไปนอนที่บ้านจิ๋น คอนโดผมถึงจะทำความสะอาดเสร็จแล้ว แต่ยังไงก็ไม่ใช่ที่ๆทำให้คุณพึงพอใจ รอพรุ่งนี้คุณไปดูก่อน ค่อยว่ากันอีกที ไม่พอใจเราค่อยไปซื้อใหม่ไหม?”
ยินเสี้ยวเวี้ยวไม่เคยคิดว่าจะให้จิ๋นลี่ยวนซื้อบ้าน แต่ตอนนี้เธอก็ไม่รู้จะพูดยังไง จึงได้แต่พยักหน้า
สุดท้ายหลังจากที่จบการจัดงานแต่ง สุดท้ายยินเสี้ยวเสี้ยวก็สามารถตามจิ๋นลี่ยวนขึ้นรถแลนด์โรเวอร์ได้ แต่ก่อนเธอไม่เคยรู้สึกรถของเขาดีเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ด้วยความที่รู้สึกอ่อนเพลีย พอเห็นรถก็เหมือนเห็นแม่คนที่สนิท หลังจากที่ขึ้นรถไปก็ได้หลับตาลงนอนทันที……
จิ๋นลี่ยวนเห็นท่าทางที่เธอปิดสองตาลง จากนั้นเขาก็อดหัวเราะไว้ไม่อยู่
ก่อนจะถึงบ้านจิ๋น จิ๋นลี่ยวนโทรไปที่บ้าน คุณยายจิ๋นก็รู้ว่าตอนนี้ไม่สามารถบังคับให้พวกเขาสองคนไม่ให้ไปอยู่ข้างนอกได้อีกต่อไป ดังนั้น เมื่อยินเสี้ยวเสี้ยวตามจิ๋นลี่ยวนกลับมาที่บ้านจิ๋น คนในบ้านจิ๋นไม่ได้ใครไปไตร่ถามอะไรเลยสักพนิด แค่กำลังคิดในใจว่า ไปทำยังไงถึงได้ล่อพวกเขาสองสามีภรรยากลับมาได้……
ตอนกลางคืนในบ้านจิ๋น
ยินเสี้ยวเสี้ยวเช็ดผมที่เปียกแฉะและห้องน้ำที่อยู่ข้างหลังก็มีเสียงน้ำส่งออกมา ทั้งตัวของเธอเลยรู้สึกสถานการณ์ผิดปกติ เธอจึงได้เดินดูทั่วห้องไปด้วย แล้วค่อยสังเกตการเปลี่ยนของในห้องๆนี้
ทีแรก เตียงใหญ่ที่มีผ้าปู่แมนๆปูไว้ ตอนนี้กลับถูกชุดเครื่องนอนสีแดงปิดไว้ ตรงหัวเตียงมีรูปใหญ่ๆแขวนอยู่ นั่นเป็นรูปของเธอ ครั้งแรกที่เธอมานอนบ้านจิ๋น และนอนบนเตียงของจิ๋นลี่ยวน ก็ถูกคุณย่าจิ๋นถ่ายรูปเก็บไว้ ตอนนี้ในห้องๆนี้ จึงเต็มไปด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นและงดงาม……
ยินเสี้ยวเสี้ยวยืนอยู่ตรงขอบเตียง และยังไม่ทันได้ครุ่นคิดอะไรต่อ จู่ๆมือถือกลับดังขึ้น และตอนนี้จิ๋นลี่ยวนก็กำลังเดินออกจากห้องน้ำ ทั้งสองจึงจับจ้องไปยังจอมือถือที่สว่างขึ้น ต๋งไข สองคำนี้ขวางหูขวางตาพวกเขามากๆ…….
จากนั้นจึงได้เอามือถือขึ้น ยินเสี้ยวเสี้ยวจึงรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย…….
ครั้งก่อนที่ต๋งไขสารภาพรักกับเธอ เคยโดนจิ๋นลี่ยวนจับได้หรือเปล่า?
