TTW:บทที่ 279 ซอมบี้จักรกล
ในขณะที่เครื่องบินยังคงค้นหา ป่าทึบเต็มไปด้วยแสงสว่าง แต่พวกเขาก็ยังไม่ค้นพบตำแหน่งของ หลิวกำ มีหลายประเทศที่มีกองกำลังที่มีเทคโนโลยี การตรวจจับความร้อนเพื่อค้นหาผ่านป่าหนาทึบ
“ตามข้อมูลมากกว่าครึ่งเดือนที่ผ่านมาคือช่วงเวลาที่เกิดการเปิด เซิฟเวอร์เกม นักรบเหล่านี้ได้รับภารกิจเพื่อดำเนินการต่างๆ ดูเหมือนว่ามีสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดกำลังจัดการทุกๆการเคลื่อนไหวของพวกเขา ดูเหมือนว่าเมื่อหายนะเกิดขึ้นยานแม่ก็ประสบความเสียหายอย่างรุนแรง หลังจากนั้น 10 วันพวกนักรบเหล่านี้ก็มีสภาพสับสนและไม่ได้ทำอะไรเลย นั่นคือพวกเขาต้องเริ่มต้นการทำภารกิจใหม่ แต่ความแตกต่างก็คืออัตราการสำเร็จของภารกิจนั้นต่ำมาก เนื้อหาของภารกิจเปลี่ยนไป..มันง่ายขึ้นกว่าเดิม” ยินฮี กล่าว
“ คุณบอกว่ายานแม่ของพวกเขาได้รับความเสียหายอย่างนั้นหรอ?” หลิวกำ สับสน
“ตามข้อมูลของฉัน ยานแม่เป็นบางอย่างที่ไม่ทราบแหล่งที่มา มีผู้บัญชาการที่ฉลาดมากเป็นผู้บงการ ผู้บัญชาการคนนี้รับผิดชอบในการเลือกตัวอย่างในการทดลอง ฉันพบว่านักวิทยาศาสตร์เสื้อขาวที่เราพบบนเกาะกลางทะเลสาบเป็นส่วนหนึ่งของลูกทีมของเขา ปัญหาคือว่าในวันเกิดภัยพิบัติ ยานแม่ได้รับความเสียหายเกินที่จะบอกได้ ฉันไม่รู้ว่ามันถูกโจมตีหรือเป็นเพราะอะไรเพราะไม่มีประวัติเกี่ยวกับยานแม่เลย ดูเหมือนว่ายานแม่ได้รับความเสียหายอย่างหนักและบรรดาสิ่งมีชีวิตที่ฉลาดบนยานได้เสียชีวิตลง คอมพิวเตอร์หลักของยานแม่เข้ามาดูแลตำแหน่งนี้ ดังนั้นภารกิจส่วนใหญ่ในขณะนี้ทั้งหมดถูกสั่งโดยคอมพิวเตอร์….หลังจากการควบคุมทั้งหมดไม่มีคำสั่งเพิ่มเติมจากบุคคลที่เป็นผู้บงการ ดังนั้นคอมพิวเตอร์จึงเพียงปิดภารกิจทั้งหมดที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ เนื่องจากยานแม่เกิดความเสียหายระบบจึงไม่สามารถซ่อมแซมตัวเองได้อย่างเต็มที่ มันอธิบายได้ว่าทำไมบางครั้งภารกิจของพวกเขาที่ทำจึงไม่สอดคล้องกันและส่วนใหญ่นักรบมีพฤติกรรมแปลกๆ เครื่องบินที่พึ่งมาที่นี่ไม่สามารถตรวจสอบการปรากฏตัวของเราได้ดูเหมือนว่าอุปกรณ์ตรวจจับของพวกเขาจะไม่สามารถตรวจสอบได้ บางทีเป้าหมายของพวกเขาไม่ได้ต้องการค้นหาพวกเรา แต่พวกเขากำลังดำเนินภารกิจเพื่อค้นหาเพื่อนนักรบที่ขาดหายไป ต้องเป็นระบบโปรโตคอลที่กำหนดไว้ล่วงหน้า ถ้าเพียงฉันสามารถปิดการส่งผ่านข้อมูลนี้ได้พวกเขาก็จะไม่สามารถค้นหาฉันเจอ” ยินฮี ตอบ หลิวกำ
เมื่อฟัง ยินฮี พูดเกี่ยวกับรายละเอียดของยานแม่ หลิวกำ เริ่มเข้าใจมากขึ้น ฝ่ายของนักรบกำลังพังทลายลง นักรบเหล่านี้กำลังพยายามเสร็จสิ้นภารกิจทั้งหมด ขั้นตอนทั้งหมดถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าพร้อมกับภารกิจโดยผู้บัญชาการอัจฉริยะ
รายละเอียดเบื้องหลังภารกิจยังคงเป็นเรื่องลึกลับ ไม่มีใครนอกจากผู้ที่รับผิดชอบจะรู้ ว่าพวกเขาทำภารกิจอะไร แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญก็คือ ตอนนี้ไม่มีใครควบคุมนักรบเหล่านี้ตั้งแต่มีการทำลายยานแม่ คำหนึ่งที่สามารถอธิบายทุกอย่างได้สมบูรณ์ก็คือ-ซอมบี้จักรกล
ดูเหมือนว่ายานแม่ไม่ใช่สิ่งเดียวที่หลุดจากการควบคุม แต่โลกทั้งโลกกำลังหลุดออกจากการควบคุมด้วยเช่นกัน
จุดที่สำคัญประการหนึ่งถ้ามันเป็นความจริง มันจะเป็นอันตรายต่อ ยินฮี หากมีบุคคลที่เป็นอัจฉริยะกำลังควบคุมยานแม่อยู่นั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อค้นหานักรบที่หายไป
ด้วยเทคโนโลยีระดับสูง การติดตาม ยินฮี นั้นเป็นเรื่องง่ายมาก แต่ตอนนี้เหลือเพียงคอมพิวเตอร์ในยานแม่เท่านั้นที่ยังคงทำงานอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงส่งโปรโตคอลให้เครื่องบินค้นหา
“ ฉันสามารถที่จะกลมกลืนกับนักรบคนอื่นๆได้ตัวอย่างเช่นถ้าอุปกรณ์ตรวจจับบนยานแม่และเครื่องบิน ไม่สามารถตรวจพบความผิดปกติใดๆฉันก็สามารถใช้โอกาสนี้แอบขึ้นยานแม่เพื่อเปลี่ยนโปรโตคอลของภารกิจหรือเติมแหล่งพลังงานของฉันได้” ยินฮี พูด
“ผมกลัวว่ามันจะไม่ง่ายขนาดนั้น” หลิวกำส่ายหัว แม้ว่ามันเป็นสิ่งที่ ยินฮี ต้องการทำก็ตามแต่ หลิวกำ ไม่ยอมให้เธอเสี่ยงอย่างนั้น
“ ใช่มันไม่ง่ายเลย บนเครื่องบินมีการตรวจสอบที่เข้มงวด มันยากที่ฉันจะผ่านการตรวจสอบแบบเดิม ไม่ใช่เรื่องยากในการตรวจสอบหาสิ่งผิดปกติในร่างกายนี้ เมื่อเครื่องบินเทียบท่ากับยานแม่จะมีการตรวจสอบครั้งที่ 2 ที่เข้มงวดมากขึ้น การตรวจสอบครั้งที่ 2 เป็นการแก้ไขความผิดปกติหรือข้อผิดพลาดในนักรบสวมเกราะ แน่นอนว่าฉันไม่สามารถผ่านการทดสอบนี้ได้” ยินฮี พยักหน้า
“อย่างนั้นอย่าเสี่ยงเลย รอจนกว่ามีโอกาสจะดีกว่า” หลิวกำ กล่าวกับ ยินฮี เขาต้องการยุติอันตรายทั้งหมดที่จะเกิดขึ้นกับเธอ
“ตกลง” ยินฮี เห็นด้วย เธอไม่มีความคิดจริงจังเรื่องการเดินทาง เพียงแค่เธอสูญเสียโอกาสในการขึ้นเครื่องบินไปยังย่านแม่ ในสภาพปัจจุบันระบบโปรโตคอลเข้มงวดมากถ้ามันพบความผิดปกติในนักรบ พวกมันจะทำลายฮาร์ดแวร์แทนการแก้ไข
***
หลังจากยืนยันว่าเครื่องบินได้ออกจากพื้นที่แล้ว หลิวกำ และอีก 2 คนก็ออกมาจากป่าเพื่อมุ่งหน้ากลับไปยังห้องปฏิบัติการในวิลล่ากลางภูเขา ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วในวิลล่าเงียบมาก
ผู้เล่นปกติไม่กล้าออกมาตอนเที่ยงคืนโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเข้ามาในสถานที่ที่น่ากลัวเหล่านี้ อันตรายซ่อนอยู่ทุกแห่งในความมืดสำหรับผู้เล่นปกติพวกเขาจะไม่เสี่ยง
หลิวกำ ได้ปรับปรุงระบบป้องกันของเขาโดยเฉพาะ [เกราะหมอก] การโจมตีด้วยอาวุธปืนไม่เป็นภัยคุกคามกับเขาอีกต่อไป แม้แต่การโจมตีจากผู้เล่นปกติและซอมบี้กลายพันธุ์ก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปด้วยเช่นกัน ถ้ามีปูยักษ์อีกตัวแม้ว่า หลิวกำ จะไม่สามารถชนะมันได้แต่อย่างน้อยเขายังคงสามารถหลบหนีได้อย่างง่ายดาย
พวกเขามาถึงวิลล่ากลางภูเขาโดยใช้ไฟฉายเป็นตัวนำทาง เทคโนโลยีที่ใช้อำพรางสถานที่หายไปมันกลายเป็นกำแพงของจริง
เมื่อเข้ามาในลานกว้างพวกเขาเดินผ่านลานเล็กๆ หลิวกำ พบศพของชายสวมเสื้อกันฝนและพวกของเขาส่วนใหญ่สมองของพวกเขาหายไป ดูจากบาดแผลที่เป็นหลุมและมีอุณหภูมิสูงไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาถูกยิงมาจากเครื่องบิน
ศพกระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้นลานเล็กๆแห่งนี้ ซากของปูยักษ์ยังคงอยู่ที่เดิม ดูเหมือนว่าหลังจากที่ปูยักษ์ตายมันไม่มีประโยชน์ในการวิจัยอีกต่อไปดังนั้นจึงถูกทิ้งเอาไว้ที่นี่
พวกเขาไม่พบนักรบอีก 2 คนที่สลบอยู่ หลิวกำ เดาว่าทั้งสองคนอาจฟื้นขึ้นมาหรือไม่เครื่องบินก็อาจจะพาพวกเขาไปแล้ว
————————————————
