เนื่องจากกำลังดูดซับพลังแห่งชีวิตจำนวนมาก ทำให้ร่างกายของเป่ยเฟิงพองตัวเป็นสองเท่าของขนาดเดิม !
พลังแห่งชีวิตอันทรงพลังจำนวนมากเริ่มพุ่งออกมาจากร่างของเป่ยเฟิงราวกับสายหมอกสีเขียวและจากนั้นก็เริ่มหมุนรอบตัวเป่ยเฟิง
“นั่นมันสมบัติอะไรกัน ?” หยานไป๋หรี่ตามมองและพยายามคิดว่าสมบัติอะไรกันที่มันสร้างพลังแห่งชีวิตได้มหาศาลขนาดนี้
มันทำให้ร่างกายของเป่ยเฟิงดูราวกับทะเลสาบที่เต็มไปด้วยพลังแห่งชีวิต !
“ฆ่า ! ดอกบัวขาวกระทบ !” หยานไป๋หยิบกลีบดอกบัวสีขาวในมือแล้วเหวี่ยงหลายกลีบไปทางเป่ยเฟิง !
“เป็นพลังวิญญาณที่แปลกประหลาดจริง !” เป่ยเฟิงไม่กล้าดูแคลนแม้แต่น้อย เมื่อมองไปที่กลีบที่กำลังมาถึง เขารู้สึกราวกับมันขัดขวางทางหลบของเขาทั้งหมด หรือจะพูดง่าย ๆ ก็คือมันราวกับไม่สามารถหลบได้ !
“ถ้านี้คือความสามารถทั้งหมดของแก ข้าคงผิดหวังไม่น้อย !” เป่ยเฟิงกล่าวล้อเลียนเขาแม้ว่าทุกเซลล์ในร่างของเขาจะเจ็บปวดอย่างมากก็ตาม ความเจ็บปวดที่ว่ามันยังลามไปถึงสมองของเขาด้วย
“ฆ่า ! อินทรีหมี กระแทก !”
“ไปลงนรกซะ !”
เป้าหมายของเป่ยเฟิงมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นคือการสังหารหยานไป๋ !
เลือดฉีที่น่ากลัวปะทุออกมาจากร่างของเป่ยเฟิงในขณะที่เขาใช้อินทรีหมีกระแทกเพื่อปะทะเข้ากับกลีบดอกบัว การโจมตีของเขามันพลังเทียบเท่าผู้มีพลังระดับราชาพันปี !
เป่ยเฟิงยังคงสงบนิ่งราวกับเขากำลังทำตามแผนที่วางไว้ เขาต้องการปลดปล่อยพลังแห่งชีวิตบางส่วนออกไปโดยการเคลื่อนไหวให้มากที่สุดจนกว่าพลังแห่งชีวิตในร่างจะอยู่ตัว !
“กฎแห่งสวรรค์ บัญญัติแห่งโลก กฎแห่งนภา !” เป่ยเฟิงตะโกนขึ้น จากนั้นเงาสัตว์อสูรที่น่ากลัวก็ปรากฎขึ้นก่อนจะหลอมรวมเข้ากับตัวเขา ในไม่ช้าความแข็งแกร่งของเป่ยเฟิงก็เพิ่มขึ้นมหาศาล !
“ดอกบัวสามกระชาก !”
เมื่อรู้สึกถึงฉีที่แข็งแกร่งของเป่ยเฟิง หยานไป๋ไม่กล้าประมาทเช่นกัน กลีบดอกบัวสามกลีบพุ่งเข้าหาเป่ยเฟิงด้วยพลังมหาศาล !
“ฟุ้บ !”
การหมุนประสานของแต่ละกลีบมันทรงพลังมาก มันฉีกพื้นที่มันพุ่งผ่านเป็นชิ้น ๆ จนเผยให้เห็นรอยแตกที่ตามหลังเมื่อมันพุ่งผ่าน !
กลีบแต่ละกลีบนั้นกระจายพลังออกมาไกลถึง 10 เมตร ! ในไม่ช้ากลีบทั้งหมดก็พุ่งผ่านพลังของเป่ยเฟิงแล้วแทงเข้าไปในร่างของเขา !
เป่ยเฟิงกระอักเลือดออกมาเต็มปากพร้อมกับรูที่ปรากฎบนหน้าอกของเขา !
“ไม่พอ ! อ่อนแอเกินไป ! มีแค่นี้รึยังไงกัน ?”
ไม่เหมือนกับที่หยานไป๋คาดหวังไว้ เป่ยเฟิงไม่เพียงแค่รอดแต่เขายังดูราวกับไม่พอใจด้วยซ้ำ
เป่ยเฟิงไม่ได้มีท่าทีแสร้งทำใด ๆ แต่เขากำลังเพลิดเพลินต่างหาก !
ในตอนแรกพลังแห่งชีวิตมันมีมากเกินไปจนเกือบจะฆ่าเป่ยเฟิง แต่เพราะหลุมบนหน้าอกมันทำให้พลังชีวิตจำนวนมากเริ่มรั่วไหลออกมา !
สิ่งที่ทำให้หยานไป๋หลาดใจก็คือมันมีเยื่อสีเขียวบาง ๆ งอกขึ้นเหนือรูก่อนจะเริ่มผสานเส้นใยรักษาบาดแผลบนหน้าอกของเป่ยเฟิงด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า !
“ปัง !”
เป่ยเฟิงไม่สนใจบาดแผลแม้แต่น้อย เขาเดินไปหนึ่งก้าวจนทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน ! ทุกครั้งที่ก้าวเดินมันทำให้ก้อนหินขนาดใหญ่ลอยขึ้นมาจากพื้น !
“วิชาจันทรา ค้อนขยายร่าง !”
เป่ยเฟิงได้รวมวิชา เขาใช้พลังฉีของเขารวมเข้ากับทักษะต่อสู้ของหมาสามหัวเคอเบอรัส !
ทักษะต่อสู้ที่ถูกสร้างโดยหมาสามหัวเคอเบอรอสนั้นทรงพลังมาก แม้ว่ามันจะไม่สามารถแสดงพลังออกมาได้เต็มที่หากใช้โดยเป่ยเฟิง แต่เมื่อเขาเป่ยเฟิงใช้มันคู่กับวิชาเจตจำนงแห่งรูปร่างมันจึงทรงพลังมากไม่น้อย มันถือได้ว่าวิชาเจตจำนงแห่งการต่อสู้นั้นสามารถนำมาชดเชยให้กับร่างกายของเป่ยเฟิงที่ไม่สามารถใช้วิชาของเคอเบอรอสได้เต็มที่ !
ดวงจันทร์เต็มดวงสีสดใสปรากฎด้านหลังเป่ยเฟิง จากนั้นเขาก็มองหยานไป๋ด้วยสายตาดุร้าย มันไม่ใช่มองเหมือนต้องการต่อสู้ แต่มันราวกับมองหาจุดอ่อนของเขา !
“บัดซบ เจ้าหมอนี่มันซ่อนความลับเอาไว้มากแค่ไหนกัน !”
หยานไป๋โมโหมาก ในขณะเดียวกันเขาก็อยากจะรู้ว่าอะไรทำให้เป่ยเฟิงแข็งแกร่งขนาดนี้ !
หยานไป๋พยายามใช้หมัดและฝ่ามือโจมตีเป่ยเฟิงเพื่อฆ่าเขาให้ได้ แต่สุดท้ายก็ไร้ประโยชน์
เป่ยเฟิงไม่ได้กังวลว่าตัวเองจะต้องตายแม้แต่น้อย – แม้ว่าร่างกายของเขาจะถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ หรือชิ้นเล็กชิ้นน้อยเขาก็ไม่กลัว
“ข้าหาเจอแล้ว ! หมัดกระชากมิติ !”
รอยยิ้มขนาดใหญ่ปรากฎบนหน้าเป่ยเฟิง เขาจับมือของหยานไป๋ด้วยอุ้งมือที่เปลี่ยนเป็นขนาดใหญ่ของเขา !
ตอนนี้ระยะห่างของทั้งคู่ห่างกันเพียงหนึ่งเมตรเท่านั้น มันเป็นระยะที่ใกล้พอที่ผู้มีพลังระดับราชาพันปีจะฆ่าคู่ต่อสู้ของเขาได้เป็นพันครั้ง !
“เปลี่ยนฉีเป็นดาบ !”
หยานไป๋ตะโกนจากนั้นก็พุ่งไปทางหัวของเป่ยเฟิง !
การเคลื่อนไหวกระทันหันนี้เป็นสิ่งที่เป่ยเฟิงไม่ได้คาดคิด เขาพยายามหลบโดยเอียงหัวไปด้านข้าง แต่ดาบฉีก็ยังคงทำลายใบหน้าด้านซ้ายของเขาได้ ในไม่ช้าเลือดก็ค่อย ๆ ไหลจากหน้าลงมาย้อมเสื้อผ้าของเขา !
แต่นั่นไม่ได้ทำให้เป่ยเฟิงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแม้แต่น้อย เขาเคาะเบา ๆ ที่อากาศตรงหน้าเขา !
“แกร๊ก !”
ทันใดนั้นก็เกิดแสงกระพริบขึ้นด้านหน้าหยานไป๋ราวกับมิติที่กำลังแตกออก มันทำให้หยานไป๋ตกตะลึงมาก !
“ดอกบัวขาว ทำลายล้าง !”
การทำลายมิติของเป่ยเฟิงทำให้เกิดรอยแตกมิติจำนวนมาก มันถือได้ว่าเป็นสิ่งที่น่ากลัวจนแม้แต่ผู้มีพลังระดับราชาพันปีก็ไม่สามารถรับมือได้ !
นี้คือวิชาที่เคอเบอรอสใช้บ่อยที่สุด และเมื่อมันถูกใช้โดยเป่ยเฟิงมันจึงทรงพลังมากกว่าเดิมมาก !
อย่างไรก็ตาม มิติของดาวเทียนมู่ไม่ได้อ่อนแอเหมือนกับโลกใบเดิม ดังนั้นการทำลายมิติในนี้มันสามารถทำให้แม้แต่ผู้มีพลังระดับราชาพันปีขั้นสูงหากโดนเข้าไปเต็ม ๆ ก็ไม่รอด !
ยิ่งมิติแข็งแกร่งและหนาแน่นมากเท่าไหร่ พลังทำลายล้างยิ่งสูงมากขึ้น !
ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที มิติที่ถูกทำลายก็ลามไปถึงหยานไป๋ !
หยานไป๋เริ่มบ้าคลั่งยิ่งขึ้น ดอกบัวที่เหลือกลีบไม่มากนักเริ่มหุบกลายเป็นดอกตูม จากนั้นมันก็บานสะพรั่งอีกคลั่งพร้อมกับปลดปล่อยแสงกระจายออกไปทุกทิศทางราวกับดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้น !
“กึก กึก !”
เมื่อแสงจางลงก็เผยให้เห็นเป่ยเฟิงที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้แต่พลังแห่งชีวิตที่คอยรักษาเขาก็เริ่มชะลอตัวลง
ยืนอยู่กลางมิติที่ถูกทำลาย หยานไป๋สภาพไม่ได้ดีไปกว่าเขา มีเลือดไหลทั่วร่างพร้อมกับขาซ้ายของเขาที่หายไป !
นอกจากนี้ หยานไป๋ยังได้รับบาดเจ็บเพราะวิชาดวงดาวของเป่ยเฟิงก่อนหน้านี้ ซึ่งมันได้ส่งอาการบาดเจ็บส่วนหนึ่งของเป่ยเฟิงมาให้หยานไป๋และนั้นก็ทำให้ความสามารถของเขาลดลงไปถึงครึ่งหนึ่ง !
