เคยมีคำกล่าวไว้ว่า เมื่อตัวตนนิรันดร์สู้กัน ผู้ที่ต้องรับเคราะห์คือเหล่าคนธรรมดา เมื่อตัวตนระดับราชาพันปีทั้งสองคนปะทะกันกลางอากาศ มันทำให้เกิดแรงระเบิดขนาดใหญ่ชนิดที่ว่าคนที่อยู่เบื้องล่างยังสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ฉีที่ระเบิดออกมาจากแรงปะทะของทั้งคู่น่ากลัวขนาดที่ว่าแม้แต่ผู้มีพลังระดับขั้นสามของร้อยปียังทนไม่ได้ ดังนั้นจึงไม่ต้องพูดถึงคนธรรมดาเลย
“เกิดอะไรขึ้น ? มีใครสู้กันอยู่ข้างบนกัน ?”
“เจ้าเมืองอยู่ไหน ? ทำไมเขาถึงยังไม่มาหยุดพวกเขาอีก ?”
“อย่ามัวแต่ยืนโง่ รีบวิ่งหนีเร็วเข้าก่อนจะสายไป แรงระเบิดที่เกิดจากการปะทะของพวกเขามันสามารถทำลายแถวนี้ได้ไม่ยาก !”
ผู้คนจำนวนมากเงยหน้ามองไปบนฟ้าและพูดคุยกัน ทันใดนั้นหนึ่งในคนที่ดูอยู่ก็รู้สึกได้ถึงอันตรายจึงตะโกนบอกให้ทุกคนรีบหนีไปยังที่ปลอดภัย
“ตู้มม !”
เมฆเห็ดขนาดใหญ่ลอยขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับคลื่นพลังที่กระจายออกไปทุกทิศทางพร้อมกับฝุ่นที่กระจายออกไปไกลกว่าสิบกิโลเมตร !
แสงที่เกิดจากการระเบิดนั้นมันสว่างราวกับมันคือดวงอาทิตย์อีกดวงที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า
“ตาย !”
กู่ซานเฉิงพุ่งออกมาจากระเบิดพร้อมกับบาดแผลบนผิวสีทองของเขา
กู่ซานเฉิงไม่คิดเลยว่าสัตว์อสูรตัวนี้จะมีพลังวิญญาณที่แปลกขนาดนี้ หากไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของเขา บางทีเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือตายเลยก็ได้ !
กู่ซานเฉิงโกรธยิ่งกว่าเดิม สายตาของเขาแดงกล่ำ จากนั้นเขาก็ตวัดเปลี่ยนดาบในมือให้กลายเป็นค้อนจากนั้นก็พุ่งเข้าใส่กู่ฉี
“แก๊ง !”
กู่ฉีไม่ได้แสดงท่าทางใด ๆ มันหยุดค้อนที่พุ่งเข้ามาด้วยดาบของมัน
เมื่อทั้งคู่ปะทะกันอีกครั้งมันก็เกิดแรงระเบิดขนาดย่อมเยา ในไม่ช้าทั้งคู่ก็ต้องผละออกจากการจากแรงปะทะของทั้งคู่
‘บัดซบ ! เจ้ากระต่ายตัวนี้มันโผล่มาจากไหนกัน ทำไมมันถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ !’
กู่ซานเฉิงอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่มาก การโจมตีของเจ้ากระต่ายแต่ละครั้งนั้นราวกับเครื่องจักรสังหารชั้นยอด มันทั้งรวดเร็ว ทรงพลังและมีชั้นเชิง !
แม้แต่พลังวิญญาณของมันก็ยังไม่เหมือนสัตว์อสูรหรือมนุษย์คนไหน พลังวิญญาณทั้งสามของมันทำให้กู่ซานเฉิงต้องตกอยู่ในที่นั่งลำบากเพราะเขาไม่เคยเจอความสามารถคล้าย ๆ แบบนี้มาก่อน !
จะต้องรู้ก่อนว่าน้อยมากที่ใครคนหนึ่งจะมีพลังวิญญาณมากกว่าหนึ่งแบบ แต่สัตว์อสูรตัวนี้มันกลับมีถึง 3 แบบ นี้ทำให้กู่ซานเฉิงอิจฉามันมาก
กู่ซานเฉิงตัดสินจากความเร็วของมันเขาคิดว่ามันน่าจะเป็นประเภทความเร็ว แต่ทว่าเขาคิดผิด นอกจากมันจะรวดเร็วแล้วมันยังแข็งแกร่งอีกด้วย ตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่รอกองทัพของเขามาถึง
ในตอนที่ค้อนของเขาพุ่งเข้าหามัน กู่ซานเฉิงคิดว่าเขาจะได้ยินเสียงร้องโหยหวนของมัน
แต่ทว่ามันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ สัตว์อสูรตัวนี้แข็งแกร่งกว่าเขามาก เขาแทบจะทำอะไรมันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ !
‘ทำไมกองทัพยังมาไม่ถึงอีก ? บัดซบ ถ้าขืนยังเป็นแบบนี้ต่อไปข้าจะต้องตายเพราะความเหนื่อยแน่ ๆ !’
กู่ซานเฉิงรู้สึกกังวลมาก
แต่สถานการณ์ในตอนนี้ไม่ใช่สถานการณ์ที่เขาจะทำอะไรได้ การหันหลังให้ศัตรูมันอาจจะกลายเป็นวิธีที่ทำให้เขาตายเร็วกว่าเดิมก็ได้ !
“แก๊ง !”
“กี้ กี้ !”
ทั้งคู่ปะทะกันอีกครั้ง กู่ฉีรู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นทุกครั้งที่มันปะทะกับอีกฝ่าย
“ชโลมทองคำ เข็มทะลวง !”
การต่อสู้รุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม กู่ซานเฉิงจึงสร้างเข็มทองคำจำนวนนับไม่ถ้วนออกมาก่อนจะเล็กพุ่งไปที่ดวงตาของกู่ฉี !
“แก๊ง แก๊ง !”
กู่ฉีไม่ประมาทอีกฝ่าย มันยกดาบขึ้นมาแล้วตวัดเข็มทิ้งทันที
กู่ซานเฉิงกระโดดถอยหลังไปจากนั้นก็ห่อหุ้มร่างของเขาด้วยเกราะพร้อมกับตะโกนไปทางเจ้ากระต่ายด้วยท่าทางรังเกียจ “ฮาฮ่า ! ตายซะ ! ระเบิด !”
“ตู้มมม !”
ใบหน้าของเจ้ากระต่ายเปลี่ยนไป มันสัมผัสได้ถึงพลังจำนวนมากที่ลอยอยู่รอบด้าน มันคือลูกบอลสีดำเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยกระแสไฟฟ้ากระพริบไปมา ก่อนที่กู่ฉีจะตอบสนองได้ทัน ลูกบอลสีดำก็ระเบิดก่อน !
เมฆเห็ดขนาดสนามฟุตบอลสองสนามลอยขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับคลื่นพลังที่กระจายออกไปทุกทิศทาง แม้ว่ามันจะระเบิดในท้องฟ้า แต่ผลของมันถึงกับทำให้ตัวเมืองได้รับผลกระทบไม่น้อย
ไม่ว่าจะเป็นผู้ฝึกตนหรือคนธรรมดา พวกเขาทำได้เพียงอ้าปากค้างพร้อมกับสายตาที่มองไปยังการระเบิดด้านบนด้วยความหวาดกลัว
“อ๊ากก ป่าเถื่อน พวกนอกรีต !”
“พวกมันถึงกับกล้าใช้อาวุธร้ายแรงเหนือเมือง นี่พวกมันไม่ได้คำนึงถึงชีวิตคนในเมืองเลยด้วยซ้ำ !”
เมื่อเห็นระเบิดมันถึงกับทำให้ทั้งเมืองเงียบลง ทุกคนจ้องมองไปยังแสงเจิดจ้าบนท้องฟ้าและเริ่มพูดคุยกัน หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีทั้งเมืองซานชวนก็เต็มไปด้วยเสียงก่นด่าจำนวนมาก !
หลายคนสั่นสะท้านเพราะพวกเขาคิดว่าตัวเองอาจจะต้องตายไปแล้วเมื่อเห็นแรงระเบิด
ระเบิดนี่มันน่ากลัวเกินไป หากมันระเบิดบนพื้นแทนที่จะเป็นบนท้องฟ้า มันจะเกิดอะไรขึ้น ? คำตอบก็คือมันจะลบประชากรในเมืองไปได้มากกกว่าครึ่งหนึ่ง !
ระเบิดครั้งนี้แม้แต่ตัวตนระดับราชาพันปีหากอยู่ใจกลางแรงระเบิดก็จะต้องกลายเป็นฝุ่น นอกจุนศูนย์กลางของระเบิดนั้นต่อให้เป็นผู้ที่มีพลังครึ่งก้าวราชาพันปีหรืออ่อนแอกว่านั้นก็มีความเป็นไปได้ที่จะถูกพลังทำลายล้างสังหารไปด้วย
“ฮาฮ่า มาดูกันว่าแกจะรอดตายจากอัสนีสังหารพระเจ้าของข้าไปได้หรือเปล่า !”
แม้ว่าจะยืนอยู่ด้านนอกของแรงระเบิดแต่มันก็ทำให้เกราะทั่วร่างของกู่ซานเฉิงเต็มไปด้วยรอยแตกร้าว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงมีความสุขแม้ว่าจะมีการกระอักเลือดออกมาก็ตาม
‘สัตว์อสูรตัวนี้แข็งแกร่งเกินไป ถ้าไม่ใช่อัสนีสังหารพระเจ้า คนที่จะตายคงเป็นข้า !’ กู่ซานเฉิงบอกกับตัวเอง
กลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลหลี่ หลายคนเต็มไปด้วยความกังวล อย่างไรก็ตามหลี่ปู้กลับมีความมั่นใจอย่างมากในเรื่องความแข็งแกร่งของกู่ฉี แต่เมื่อเห็นเมฆเห็ดขนาดใหญ่ มันทำให้เขากังวลเล็กน้อย
“เสียงนั่นมันมาจากทิศที่ท่านกู่ฉีบินไป เขาคงไม่เป็นอะไรหรอกนะ ?”
“ด้วยความแข็งแกร่งของท่านกู่ฉี มันมีอะไรให้กังวลกัน ? แต่พวกเราไปสำรวจดูไหมขอรับ ?” อีกคนถามหลี่ปู้
“เอาล่ะ พวกเจ้าทุกคนปกป้องตระกูลหลี่อยู่ที่นี่ ข้าจะไปดูเอง” หลี่ปู้ตัดใจจากสถานการณ์และเตรียมที่จะออกไป
“หลี่ปู้ เกิดอะไรขึ้น ?” เป่ยเฟิงปรากฎตัวในชุดสวมเสื้อคลุมพร้อมกับผมสีขาวของเขาที่ไม่เรียบร้อยนัก
“คารวะท่านหัวหน้าตระกูล ท่านเจ้าเมืองได้มาที่นี่และเขาตอแยท่านกู่ฉีในตอนที่กำลังจะออกจากคฤหาสน์ของเรา ดังนั้นท่านกู่ฉีจึงตัดสินใจไล่ล่าพวกเขา ข้าน้อยคิดว่าแรงระเบิดเมื่อครู่น่าจะเกี่ยวข้องกับพวกเขามันจึงทำให้ข้าน้อยกังวลเล็กน้อย” หลี่ปู้ทำความเคารพเป่ยเฟิงและอธิบายสถานการณ์ให้เขาฟัง
รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฎบนใบหน้าของเป่ยเฟิง จากนั้นเขาก็พูดอย่างใจเย็น “ไม่ต้องกังวลไป เดียวเจ้ากู่ฉีมันก็จัดการได้เอง”
“ขอรับ”
หลี่ปู้และคนอื่น ๆ ประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะกลับไปประจำตำแหน่งรอรับคำสั่ง
“ท่านเจ้าเมือง ข้าน้อยมาช้าเกินไป สมควรถูกลงโทษยิ่งนัก” กองทหารติดอาวุธถือหอกพุ่งเข้ามาทำความเคารพกู่ซานเฉิง
ใบหน้าของกู่ซานเฉิงมืดลงและพูดขึ้น “เจ้าสมควรถูกลงโทษ แต่มันไม่ใช่ตอนนี้ ลุกขึ้น ตอนนี้โอกาสอยู่ในมือของเจ้าแล้ว จงไปกำจัดตระกูลหลี่ซะ !”
“ขอรับ ! พวกเราจะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ !” ทหารคนนั้นตอบด้วยความมั่นใจ
กู่ซานเฉิงได้ยินเสียงตะโกนจำนวนนับไม่ถ้วนจากด้านล่าง เขาจึงตะโกนด้วยเสียงดังขึ้น “ตระกูลหลี่ของเมืองซานชวนได้ก่อกบฎและคิดสมคบกับสัตว์อสูรเพื่อสังหารท่านเจ้าเมือง ข้าขอออกคำสั่งให้กำจัดพวกเขาให้หมด !”
“อะไรนะ ? ตระกูลหลี่สมคบคิดกับสัตว์อสูร ?”
“ไม่น่าแปลกใจ ตระกูลหลี่มีสัตว์อสูรสองตัวที่สังหารคนของตระกูลเจิ้ง พวกเขาเป็นหมาป่าที่ทะเยอทะยานจริง ๆ !”
“พวกมันสมควรตาย กฎของเมืองซานชวนถูกสร้างมาเป็นเวลาพันปี แต่ตอนนี้ตระกูลหลี่มันกลับกล้าท้าทายพวกเขา ฮาฮ่า พวกมันสมควรตาย !”
หลังจากได้ยินเสียงประกาศ ผู้คนเริ่มสงบและพูดคุยกัน หลายคนเชื่อในสิ่งที่เจ้าเมืองได้กล่าวไป
บางตระกูลมีความกังวลว่าหากตระกูลหลี่สามารถสังหารท่านเจ้าเมืองไปได้ มันมีความเป็นไปได้ไม่น้อยที่พวกเขาจะกลายเป็นเหยื่อรายต่อไป !
เมฆเห็ดขนาดใหญ่ยังคงลอยอยู่ด้านบน สายฟ้าสีม่วงส่องประกายกระพริบไปมาบนท้องฟ้าจนทำให้คนด้านล่างสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
กู่ซานเฉิงกลืนยาฟื้นฟูเพื่อฟื้นฟูเลือดและฉีของเขา เขาคิดกับตัวเอง ‘ตอนนี้ได้เวลาทำลายตระกูลหลี่แล้ว ข้าอยากจะรู้นึกว่าตระกูลหลี่จะทำอะไรได้อีก !’
“ฮ่านบิง ข้าต้องการให้จับตัวคนของตระกูลหลี่ทุกคนและนำตัวพวกมันมาไว้ที่คุกของข้า ข้าอยากจะถามอะไรเป็นการส่วนตัวกับพวกมันซักหน่อย” กู่ซานเฉิงกล่าวกับคนของเขา
“ขอรับ !” ฮ่านบิงพยักหน้า
กู่ซานเฉิงหันหลังกลับและเตรียมตัวที่จะบินออกไปเพราะเขาคิดว่าเจ้ากระต่ายนั้นน่าจะตายแล้ว เขาจึงสั่งงานฮ่านบิงและคนของเขาก่อนที่เขาจะบินกลับไปที่คฤหาสน์เพื่อพักผ่อน
