อาการบาดเจ็บของกู่ซานเฉิงไม่ได้ร้ายแรงมากนัก แต่ทว่าอวัยวะภายในของเขาบาดเจ็บไม่น้อย แหล่งกำเนิดเลือดและฉีของเขาแห้งเหือดและได้รับความเสียหายจากการใช้วิชาเมื่อครู่ หากเขาไม่รีบฟื้นฟูให้ทันเวลามันมีความเป็นไปได้ที่ระดับพลังของเขาจะถดถอยลง
อีกเหตุผลหนึ่งที่เขากลับไปที่คฤหาสน์ก็คือเขาไม่อยากแสดงอาการบาดเจ็บของเขาให้คนในเมืองได้เห็น มันจะทำให้เขาดูราวกับคนอ่อนแอที่ต่อให้คนที่มีพลังระดับราชาพันปีธรรมดา ๆ ก็จัดการเขาได้
ท้ายที่สุดแล้วยังคงมีหลายคนจ้องมองตำแหน่งเจ้าเมืองของเขา คนเหล่านั้นยังคงแอบซ่อนตัวอยู่และยังคงรอคอยจัดการเขาในตอนที่เขาอ่อนแอ !
‘หึ พวกแกคิดว่าข้าไม่รู้ว่าพวกแกวางแผนอะไรกันไว้งั้นรึ ? ข้าอยากจะรู้นักว่ามีกี่คนที่กล้าทรยศข้า !’
กู่ซานเฉิงใบหน้ามืดมิน พลังของเขาในตอนนี้ถูกลดลงจนดูเหมือนต่อให้อีกฝ่ายมีพลังเพียงขั้นร้อยปีก็จัดการเขาได้ แต่ทว่ารากฐานของเขายังคงแข็งแกร่งเพราะเขาคือผู้มีพลังระดับราชาพันปี คนทรยศที่มีพลังเพียงร้อยปีไม่มีทางทำอะไรเขาได้
ใบหน้าของฮ่านบิงแปลก ๆ ไม่มีใครเดาได้ว่าเขาวางแผนอะไรไว้ ในไม่ช้าเขาก็หยุดความคิดของเขาและนำกองทัพของเขาพุ่งออกไป !
ฉีของทหารเหล่านี้เชื่อมโยงกันในขณะที่พุ่งไปด้านหน้า มันแสดงให้เห็นถึงการฝึกฝนที่ผ่านมาของพวกเขา
เมื่อพวกเขาพุ่งออกไป จะมีเสียงเกราะโลหะกระทบกันดังออกมา
ในขณะเดียวกันมีทหาร 10 คนที่กำลังแบกคันธนูขนาดใหญ่และลูกธนูขนาดใหญ่ พวกเขาแบ่งกันหลายกลุ่มโดยแบกพวกมันตามไปด้วย
ลูกธนูมีความหนาเท่าแขนมนุษย์ และมันถูกตรึงเอาไว้พร้อมยิง
ลูกธนูเหล่านี้ทำมาจากแร่ธาตุพิเศษและมันมีความสามารถในการทำลายฉี พวกมันน่ากลัวมาก
แม้ว่าลูกธนูเหล่านี้จะดูไม่มีประโยชน์นักต่อหน้าตัวตนระดับราชาพันปีและมันก็ไม่ได้ถือว่าเป็นอาวุธสังหารทรงพลัง แต่ทว่ามันสามารถใช้สังหารสัตว์อสูรที่มีพลังระดับราชาพันปีขั้นสองและขั้นสามได้อย่างง่ายดาย
นั่นก็เพราะส่วนใหญ่แล้วความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรจะมุ่งเน้นไปที่ทางกายภาพเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นมันจึงไม่ยากที่ลูกธนูเหล่านี้จะเจาะเข้าไปในร่างของมันได้
“กี้ !”
เสียงคำรามที่น่าสะพรึงกลัวดังก้องไปทั่วท้องฟ้า เมฆเห็ดขนาดใหญ่ที่ปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ ระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง
“เป็นไปได้ยังไงกัน ! ทำไมมันถึงไม่ตาย ! มันเป็นตัวอะไรกันแน่ !”
ใบหน้าของกู่ซานเฉิงแข็งทื่อและลอยค้าง เมื่อเขาได้ยินเสียงคำรามดังขึ้นมันทำให้เขาสับสนอย่างมาก เขารู้ดีว่าเจ้ากระต่ายตัวนี้แข็งแกร่งแค่ไหน แต่ทว่ามันโดนอัสนีสังหารพระเจ้าเข้าไปเต็ม ๆ แต่มันกลับรอดมาได้ … นี้มันเรื่องตลกชัด ๆ !
“เตรียมตัว !” ใบหน้าของฮ่านบิงเปลี่ยนไป เขายกมือขึ้นและออกคำสั่ง
“แกร๊ก !”
“ตึก !”
“ฟึบ !”
สมกับเป็นกองกำลังชั้นยอดของท่านเจ้าเมือง ฮ่านบิงไม่ได้ตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเมื่อเจ้ากับตัวตนระดับราชาพันปี เขาออกคำสั่งเตรียมพร้อมในทันที จากนั้นเสียงเตรียมพร้อมของธนูหลายร้อยคันก็ถูกเตรียมขึ้น ทหารที่อยู่ด้านหน้ายกโล่หนักขึ้นมาและสร้างเป็นเกราะป้องกันอยู่ด้านหน้า
ทหารคนอื่น ๆ ก็ชักดาบและหยิบง้าวขึ้นมา ในไม่ช้าจิตสังหารก็ลอยไปทั่วพื้นที่
กองกำลังทั้งหนึ่งพันคนเคลื่อนไหวอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเขาประจำตำแหน่งของตัวเองโดยไม่มีความผิดพลาดใด ๆ แม้แต่น้อย ในไม่ช้าเงาที่น่ากลัวก็ค่อย ๆ ลอยออกมาจากกองทัพ มันเต็มไปด้วยความดุร้ายและจิตสังหาร
“ตึก !”
“ตึก ตึก !”
เสียงดังออกมาราวกับเสียงกลอง มันราวกับเสียงหัวใจเต้นผิดจังหวะ เสียงมันดังขึ้นเรื่อย ๆ นอกเหนือจากเสียงนี้แล้วมันไม่มีเสียงใด ๆ แม้แต่น้อย มันทำให้เสียงนี้ดังไกลออกไปหลายพันเมตร
กู่ซานเฉิงหยุดนิ่งและจ้องมองเมฆเห็ดที่ค่อย ๆ สลายไปอย่างช้า ๆ
“นายท่าน …” ฮ่านบิงหันไปมองกู่ซานเฉิงเพื่อรอคำสั่ง
กู่ซานเฉิงส่ายหัวเบา ๆ ในขณะดวงตาของเขายังคงจับจ้องในกลุ่มควัน “อย่าขยับ”
ภายในควัน กู่ฉีลอยอยู่ในอากาศโดยหลงเหลือเพียงแค่ส่วนบนของมันเท่านั้น แม้แต่หัวใจของมันก็ยังเผยให้เห็นออกมาจากหน้าอก
หัวใจสีเงินของมันเริ่มเต้นกระหน่ำอย่างช้า ๆ การเต้นแต่ละครั้งของมันดังมากจนราวกับมันได้หยุดเวลาเอาไว้
สภาพของมันในตอนนี้เลวร้ายอย่างมาก แม้ว่ามันจะใช้ความสามารถของพลังวิญญาณทั้งหมดมันก็เกือบจะตายแล้ว ดังนั้นมันจึงโกรธมาก แรงระเบิดเมื่อครู่มันทำให้พลังชีวิตของมันอ่อนแออย่างมาก นอกจากนี้มันยังถูกบังคับให้ใช้แก่นแท้แห่งชีวิตของมันเพื่อทำให้มันมีชีวิตรอดไปได้
แก่นแท้แห่งชีวิตนั้นมีขนาดเล็กมาก แต่มันมีพลังมหาศาลที่แม้แต่เป่ยเฟิงยังอยากได้ แต่ทว่าในตอนนี้มันกลับถูกนำมาใช้เพื่อฟื้นฟูตัวมัน
พลังแห่งชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากร่างของกู่ฉีและกระจายออกไปทุกทิศทาง ร่างกายของมันเริ่มฟื้นฟูขนาดที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แสงสีเขียวหนาปรากฎขึ้นรอบแขนและกล้ามเนื้อของมันจากนั้นเนื้อจำนวนนับไม่ถ้วนก็งอกออกมาด้วยความเร็วที่น่าตกใจ !
มันราวกับฟื้นคืนจากความตาย ในไม่ช้าอวัยวะส่วนต่าง ๆ และกระดูกของมันก็ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ !
พลังงานที่น่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากร่างของมันพร้อมกับหยดเลือดสีเงินจำนวนมากที่ก่อตัวครอบคลุมมันคล้ายกับฟองน้ำก่อนจะระเบิดออกมา
“กี้ !”
กู่ฉีโหยหวนด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น ฟันของมันคมกริบและแข็งมากขึ้น มันสามารถสะท้อนแสงที่เยือกเย็นภายใต้แสงอาทิตย์
“แกร๊ก !”
เสียงดังออกมาจากร่างของกู่ฉี ฉีของมันเริ่มปะทุขึ้นมาอย่างช้า ๆ แต่การปะทุนี้มันราวกับภูเขาไฟที่กำลังจะปะทุออกมาจากพื้นดิน !
จากนั้นกู่ฉีก็ควบคุมฉีของมันและหันไปมองทิศหนึ่ง
ในที่สุดมันก็สามารถบรรลุไปยังระดับราชาพันปีขั้นสองได้ ตอนนี้มันขอบคุณสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นมากมันถึงทำให้มันสามารถทำลายคอขวดได้อีกครั้ง !
อย่างไรก็ตาม กู่ฉีไม่ได้มีความสุขมากนัก มันโทษตัวเองเพราะมันประมาทอีกฝ่ายเกินไป หากไม่ใช่เพราะมันใช้พลังวิญญาณของมันมาปกป้องตัวเอง มันมีความเป็นไปได้สูงมากที่มันจะตายไปแล้ว
ตอนนี้มันถึงเวลาเอาคืนสำหรับมันแล้ว กู่ซานเฉิงจะต้องตายสถานเดียว
ด้วยการตวัดกรงเล็บของมัน ดาบสีแดงเลือดก็ปรากฎในอุ้งมือของมัน ตัวดาบสั่นสะเทือนราวกับมันเข้าใจความปรารถนาของนายท่านของมัน มันต้องการเลือดสด ๆ !
แม้ว่ากู่ฉีจะรู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่อยู่ด้านนอก แต่มันไม่กลัวแม้แต่น้อย มันค่อย ๆ ก้าวออกมาจากควันอย่างช้า ๆ !
กู่ซานเฉิงสั่นสะท้านเมื่อเห็นว่ากู่ฉียังมีชีวิตอยู่ เขาจึงออกคำสั่งทันที “ยิงธนู ! ฆ่ามันซะ !”
“ยิงงง !”
“ฟิ้วว !”
หลังจากฮ่านบิงสะบัดมือ ลูกธนูขนาดใหญ่จำนวนมากก็พุ่งไปยังกู่ฉี !
“ฟ้าวว ฟ้าวว !”
กู่ฉีไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย มันเดินออกมารากับเดินเล่นอยู่ในสวนโดยมีลูกธนูขนาดใหญ่พุ่งมาหามัน
เมื่อลูกธนูเข้ามาใกล้ กู่ฉีก็เริ่มขยับ ร่างกายอ้วน ๆ ของมันราวกับไร้น้ำหนัก มันขยับเคลื่อนไหวไปมาอย่างคล่องแคล่ว
ในไม่ช้ากระต่ายนักเลงกว่าสิบตัวก็ปรากฎตัวขึ้น พวกมันแต่ละตัวเคลื่อนไหวพร้อมกันและแยกย้ายกันไปตัวละทิศละทาง เมื่อมีลูกธนูดอกใดพุ่งโดนมัน มันก็จะเลือนหายไปราวกับมันเป็นเพียงภาพลวงตา !
“ยิงอีกครั้ง !” ฮ่านบิงไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย เขาสั่งให้ยิงอีกครั้ง
“ฟิ้ว ฟิ้ว !”
ลูกธนูพุ่งเข้าหากู่ฉีอีกครั้ง แต่ทว่าแม้แต่ขนของมันเส้นเดียวลูกธนูก็ไม่สามารถสัมผัสได้แม้แต่น้อย
กู่ซานเฉิงเริ่มหวาดกลัว เขารู้สึกว่าเจ้ากระต่ายตรงหน้ามันแข็งแกร่งกว่าเดิม เขาไม่รู้ว่ามันแข็งแกร่งกว่าเดิมมากแค่ไหนกัน
‘ข้าไม่สามารถใช้อัสนีสังหารพระเจ้าได้อีกแล้ว มันต้องแย่แน่ ๆ ถ้าข้าต้องสู้กับมัน’ กู่ซานเฉิงคิดกับตัวเองและพร้อมที่จะหนีไป
“ฮ่านบิง สัตว์อสูรตัวนี้ฝากพวกเจ้าจัดการด้วย ข้าจะไปทำลายตระกูลหลี่เอง” กู่ซานเฉิงสั่งฮ่านบิงให้เผชิญหน้ากับอีกฝ่าย จากนั้นเขาก็รีบพุ่งออกไปอีกทางหนึ่ง
“กี้ !”
กู่ฉีกรีดร้องออกมาด้วยความโมโห มันเริ่มรำคาญลูกธนูจำนวนมากแล้ว
“แก๊ง !”
ระฆังปรากฎออกมาและมันหมุนแล้วส่งวงแหวนคลื่นเสียงพุ่งไปยังทางที่ทหารทั้งหนึ่งพันคนอยู่
คลื่นเสียงได้ทำลายลูกธนูทั้งหมดที่เข้ามาแล้วพุ่งเข้าหาทหารทั้งหนึ่งพันคน !
“ก๊องง !”
ก่อนที่คลื่นเสียงจะปะทะกับทหาร ทันใดนั้นมังกรขนาดใหญ่ก็ปรากฎตัวบนท้องฟ้าครอบคลุมทหารเอาไว้
“นี่คือพลังแห่งกองทัพ !
“นี่คือกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดของเมืองซานชวน ถึงแม้ทหารทุกคนจะมีพลังเพียงขั้นร้อยปี แต่พวกเขาก็สามารถเอาชนะศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าได้ !”
“เมื่อทหารทั้งหนึ่งพันคนสร้างค่ายกล ต่อให้ราชาพันปีก็ต้องพ่ายแพ้ !”
“นี่คือความน่ากลัวของท่านเจ้าเมือง เพียงแค่กองทัพของเขาก็เพียงพอที่จะทำลายตระกูลใดก็ได้ !”
ผู้ที่อยู่ด้านล่างจ้องมองไปยังท้องฟ้าด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอิจฉา ท่านเจ้าเมืองดูราวกับคนที่ทรงพลังที่สุดสำหรับพวกเขา เขามีทั้งพลังและอำนาจมากมายเหลือเกิน
“กี้ กี้ !”
แสงสีแดงเลือดพุ่งออกมาจากดวงตาของกู่ฉี จากนั้นเลือดฉีของมันก็ปะทุขึ้นราวกับมันคือสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ !
จากนั้นเทวรูปสูงร้อยจั้งก็ปรากฎด้านหลังของมัน เทวรูปตนนี้ดูราวกับผีดิบที่โผล่ออกมาจากขุมนรก !
ทันใดนั้นเทวรูปก็อ้าปากเงียบ ๆ ไปยังท้องฟ้า แม้ว่ามันจะไม่มีเสียงแต่ทว่าเสียงคำรามของมันกลับระเบิดในใจของทุกคน !
“วิ้งง !”
เสียงดังขึ้นในหัวของทุกคน มันทำให้คนจำนวนมากสั่นสะท้านพร้อมกับหัวของพวกเขาที่ระเบิด !
แม้ว่ามันจะไม่ใช่เสียงจริง แต่มันกลับสามารถโจมตีพลังวิญญาณของพวกเขาได้ !
