เป่ยเฟิงได้รับประโยชน์จำนวนมาก แต่ผู้คนบนเรือตระกูลซุยรู้สึกอับอายเล็กน้อย
เรือล่าสัตว์อสูรขนาดใหญ่ได้รับความเสียหายเล็กน้อย มีรอยแตกที่ด้านหนึ่งของตัวเรือ !
รอยแยกนี้ถูกฉีกด้วยกรงเล็บขนาดใหญ่
จำนวนคนบนเรือก็น้อยลงอย่างเห็นได้ชัด
“พะยูนบัดซบ ! ผู้ที่มีพลังระดับราชาพันปีหายตัวไปหลายคนเพราะมัน !”
พะยูนเป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งและมีขนาดตัวใหญ่
พะยูนไม่ใช่สัตว์อสูรที่ดุร้าย พวกเขาเลยไม่คิดว่าจะถูกมันโจมตี
พะยูนตัวนี้ยังเด็ก ไม่อย่างนั้นจะไม่จบแบบนี้
แม้ว่าปืนทำลายล้างจะสามารถทำลายราชาหมื่นปีได้ แต่มันต้องใช้ระยะเวลาในการชาร์จยิง
แต่ตอนนั้น พะยูนมันได้ปรากฎตัวข้าง ๆ เรือและทำให้ปืนใหญ่ไม่สามารถยิงได้ !
ภายใต้พลังทำลายของปืน รัศมีรอบ ๆ หลายสิบกิโลเมตรมันถือว่าเป็นพระเจ้า
แน่นอนว่าพวกเขาสามารถยิงมันในระยะประชิดได้ แต่ก็ต้องแลกกับการฝังลูกเรือจำนวนมากไปด้วย !
“ข้าเข้าใจแล้วว่าทำไมพะยูนตัวนั้นถึงทำร้ายเรา”
ผู้ฝึกตนที่มีพลังระดับราชาพันปีขั้นสูงสุดพูดขึ้น
“ข้าไม่เคยพบกับฝูงปลานิรันดร์จำนวนนับหมื่นตัวมาก่อน ฝูงปลานิรันดร์กลุ่มนี้อายุมากแล้วและกำลังจะตาย พวกมันไม่มีค่าอะไรนอกจากปลา ไม่ใช่แค่ปลานิรันดร์เท่านั้น ยังมีเผ่าพันธุ์สัตว์อสูรทะเลแก่ ๆ มากมายหลั่งไหลลงสู่ทะเลสีดำ”
ราชาพันปีพูดอย่างช้า ๆ
“เจ้าหมายความว่าพื้นที่ทะเลแถบนี้ป็นสถานที่ต้องห้ามของทะเลสีทอง เป็นที่พักผ่อนของสัตว์อสูรทะเลทุกชนิด ?”
“ไม่แปลกเลยที่พะยูนที่มีนิสัยอ่อนโยนจะโจมตีพวกเรา”
“บันทึกที่นี่เอาไว้ เมื่อกลับไปเมืองสีทอง เจ้าจะต้องบอกท่านหัวหน้าตระกูลเพื่อให้เขาส่งคนมาปิดทะเลแห่งนี้ ก่อนที่จะเกิดเรื่องไม่คาดคิด !”
ราชาพันปีพูด
“อืม ครั้งนี้เราเตรียมตัวมาไม่ดีพอ หากครั้งหน้าเราเตรียมตัวมาดี เราก็จะฆ่ามันได้ง่ายกว่านี้ !”
“แม้ว่าครั้งนี้เราจะสูญเสียไปมากภายใต้การโจมตีของพะยูน แต่หอยเม่นในพะยูนและเขาคู่นั้นก็เพียงพอที่จะชดเชยกับการสูญเสียครั้งนี้”
ราชาพันปีหลายคนตื่นเต้นมาก การรอให้สัตว์อสูรทะเลกลับบ้านง่ายกว่าการมองหาสัตว์อสูรทะเลทุกหนทุกแห่ง
“รู้กันแค่นี้พอ นอกจากนี้หากมีใครกล้าเปิดเผยเรื่องนี้เพียงเล็กน้อย แม้มันจะหนีไปสุดขอบโลก พวกมันก็จะไม่รอดพ้นเงื้อมมือของตระกูลซุย”
วู่หานพูดขึ้น การได้รู้จักพื้นที่ทะเลแถวนี้มากขึ้นนั้นหมายถึงแหล่งทรัพยากรที่มั่นคง
แม้ว่าตระกูลซุยจะใหญ่โต แต่ก็ใช่ว่าจะยอมปล่อยทิ้งไปง่าย ๆ
ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ใช่ว่าทะเลทั้งหมดจะพิเศษเท่าทะเลสีทอง
แม้ว่าจะไม่สามารถผลิตทรัพยากรระดับสูงสุดได้ แต่มันก็ไม่เลว
ส่วนทางที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปก็คือเส้นทางของเป่ยเฟิง
ในเวลาเดียวกัน เป่ยเฟิงกำลังขุดหาน้ำผึ้ง
หลังจากตั้งค่ายข้างน้ำตก เป่ยเฟิงก็พบผึ้งสีม่วงทองมากมายที่ข้างน้ำตกแห่งนี้
ผึ้งเหล่านี้กำลังบินอย่างเงียบ ๆ ซึ่งแต่ละตัวมีขนาดเท่านิ้วก้อยเท่านั้น
ด้วยแรงกดดันมหาศาล เป่ยเฟิงค้นพบรังของพวกมัน
รังของพวกมันซ่อนอยู่หลังน้ำตก !
เป่ยเฟิงอดถอนหายใจไม่ได้ พวกมันฉลาดจริง ๆ
น้ำตกตกลงมาจากด้านบนและไม่ไหลลงมาตามกำแพงหิน
เนื่องจากบริเวณต้นน้ำของน้ำตกด้านบนยื่นออกไปด้านหน้าเล็กน้อย รังผึ้งจังไม่โดนน้ำที่กระเด็นออกมา
น้ำตกมีความกว้าง น้ำมีขนาดใหญ่มากและไม่มีทางถูกตัดได้ง่าย ๆ
ผึ้งเหล่านี้เจาะเข้ามาจากลำธารด้านข้างและทำรังบนกำแพงหินที่เปียกหลังลำธาร !
มีทางออกสามทาง แต่ละทางออกมีขนาดเพียงสองนิ้วหัวแม่มือ ผึ้งสามารถออกได้พร้อมกันสูงสุดสามตัว !
ตั้งแต่เป่ยเฟิงพบพวกมัน ก็เป็นธรรมดาที่จะไม่ปล่อยไป
ผึ้งชนิดนี้มีขนาดแตกต่างกัน แต่ความแข็งแกร่งของพวกมันไม่น้อยกว่าระดับสี่ร้อยปี
ความเร็วนั้นราวกับสายฟ้า แม้จะตัวเล็กแต่ก็มีความแข็งแกร่ง ไม่ต้องพูดถึงเหล็กในที่มีพิษอยู่ด้านหลัง
มีความเป็นไปได้ที่ผึ้งจะมีความเร็วเหนือเสียง !
เมื่อคำนวณความแข็งแกร่งของผึ้งดูเหมือนมันอันตรายกว่ากระสุนมาก !
เป่ยเฟิงลอยขึ้นด้านหน้าน้ำตก
พลังฉีและเลือดที่น่ากลัวได้พุ่งขึ้นท้องฟ้า แต่ถูกเป่ยเฟิงหลอมรวมกันในร่างกายทันที
เป่ยเฟิงเข้าไปในน้ำตก น้ำที่ไหลลงมาหลายร้อยเมตรแยกออกจากกันทันที
ระยะห่างระหว่างกระแสน้ำและกำแพงหินไม่กว้างเท่าไหร่นัก
มันห่างไม่ถึงสิบเซนติเมตร ผนังชื้นมากและปกคลุมไปด้วยมอส
ทางเข้ารังผึ้งประหลาดซ่อนอยู่ในมอส
หากเป่ยเฟิงไม่ได้มีพลังจิตที่แข็งแกร่ง เขาอาจไม่พบรังผึ้งที่อยู่ด้านหลังน้ำตกนี้
“หึ่งง !”
ผึ้งประหลาดที่กำลังเข้าและออกจากรังปรากฏตัวต่อหน้าเป่ยเฟิง บินขู่ให้เป่ยเฟิงออกไป
แต่เป่ยเฟิงยิ้มกว้าง
พันรูปร่างปรากฎในมือของเขา
เป่ยเฟิงแทงดาบเข้าไปในหินได้อย่างง่ายดาย
แรงกดดันมหาศาลทำให้เป่ยเฟิงรับรู้ถึงสิ่งก่อสร้างภายในรังนี้
ดาบแทงทะลุหินเข้าไป แต่ไม่ได้ทำลายรัง
“ชิ้งง !”
ง่ายเหมือนการตัดเต้าหู้ หินแข็งก็เหมือนเนยที่พบกับมีดร้อน ๆ
“หึ่งงง !”
ผึ้งสีทองม่วงจำนวนนับไม่ถ้วนหลั่งไหลออกจากรัง และพุ่งเข้าหาเป่ยเฟิง !
มันมีความเร็วที่น่าตกใจ
ผึ้งจำนวนนับไม่ถ้วนรวดเร็วอย่างน่าตกใจ มีผึ้งหลายสิบตัวหลั่งไหลออกมา ราวกับมีพวกมันอยู่ทุกหนทุกแห่ง !
แต่ผึ้งทุกตัวจะช้าลงเรื่อย ๆ เมื่อเข้าใกล้เป่ยเฟิงหนึ่งเมตร !
ราวกับติดแห ยิ่งดิ้นยิ่งไร้เรี่ยวแรง !
ผึ้งเหล่านี้ขนาดใหญ่กว่าผึ้งที่เขาเคยเห็นหลายร้อยเท่าจนเห็นปากที่ถูกปกคลุมไปด้วยฟันที่แหลมคม !
ผึ้งนับแสนปรากฏตัวพร้อมกัน แม้แต่สัตว์อสูรในขอบเขตราชาพันปีก็อาจจะถูกกลืนหายไป !
เป่ยเฟิงคลุมร่างของตัวเองด้วยเลือดและพลังฉี แต่ที่น่าตกใจที่สุดก็คือผึ้งมันอ้าปากและกัดไปที่ชั้นเลือดและพลังฉี และพยายามที่จะทำลายมัน !
ภายใต้ความน่ากลัวของผึ้งนับพัน เป่ยเฟิงประหลาดใจเมื่อพบว่าหากเขาไม่ยอมทำอะไรเลย มันจะทำลายการป้องกันของเขาได้ใน 10 วินาที !
ระดับของพลังฉีและเลือดของเป่ยเฟิงยังคงเดิม ถ้าเปลี่ยนเป็นราชาพันปีระดับสูงสุด หากถูกล้อมรอบด้วยผึ้งนับพัน เขาคงจะต้านมันไว้ได้ไม่เกินสองวินาที หลังจากนั้นอีกไม่กี่ลมหายใจ เขาก็จะถูกผึ้งประหลาดเหล่านี้สังหาร !
“ผึ้งพวกนี้แปลกจริง ๆ ! ถ้าผึ้งเหล่านี้สู้ตัวต่อตัวกับผู้ที่มีพลังระดับราชาพันปี ข้ากลัวว่าข้าจะทำได้แค่อยู่ห่าง ๆ”
เป่ยเฟิงประหลาดใจอย่างยิ่ง เขาไม่คิดว่าผึ้งเหล่านี้จะร้ายกาจได้ขนาดนี้ แม้พลังของมันบางตัวจะมีระดับเทียบเท่าขอบเขตหนึ่งร้อยปี แต่ก็สามารถฆ่าราชาพันปีได้ !
เป่ยเฟิงไม่สามารถปล่อยให้ผึ้งประหลาดเหล่านี้ฝ่าแนวป้องกันของเขามาได้
แม้ว่าเป่ยเฟิงจะมั่นใจในร่างกายตัวเอง แต่เขาก็ไม่อยากถูกฝูงผึ้งบินไปรอบ ๆ ตัวนัก
ทันใดนั้น พลังฉีและเลือดก็พุ่งออกมาจากร่างของเป่ยเฟิง ออร่าอันทรงพลังก็แผ่กระจายไปทุกทิศทาง!
ผึ้งถูกพลังที่พุ่งออกมาลอยลงไปในแอ่งน้ำด้านล่าง
แต่หลังจากตกลงไปในแอ่งน้ำ ผึ้งก็รีบบินขึ้นมา และไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ
มันกลัวที่จะบินเข้าหาเป่ยเฟิง มันจึงไม่กล้าโจมตีเป่ยเฟิงอีก
