ตอนที่ 354 – ลักษณะพิเศษ
แม้ว่าเอเลน่าจะรู้ถึงลูกศรสายฟ้าที่อยู่ข้างหลังเธอ แต่เธอก็เพิกเฉยและกระจายการรับรู้ของเธอออกไป
ด้วยเสียงแผ่วเบา เอเลน่ารู้ว่ามันเป็นสัญญาณให้ลูกศรทั้งหมดตกลงมา
ทันใดนั้นลูกศรทั้งหมดก็ตกลงมาราวกับฝน
วงกลมระยิบระยับระยิบระยับราวกับดวงดาวในขณะที่พวกมันก่อตัวขึ้นและยิงธนูอันแหลมคมไปยังเป้าหมายที่ละลูก
ถ้าเอเลน่าหลบไม่ทัน เธอจะกลายเป็นชีสสวิส!
ทว่า… มันแปลกที่เอเลน่าไม่แม้แต่จะหลบเลี่ยงและยืนอยู่ที่นั่น มันเหมือนกับลูกธนูที่ตาขึ้นและหมุนไปรอบๆ เธอ โดยแยกไปทางซ้ายและขวา แล้วมาบรรจบกันอีกครั้งเพื่อหาทางไปยังอเดล
วช. เอเลน่ารู้ว่าทั้งหมดเป็นเพราะการควบคุมที่แม่นยําของหลินเซียว
ด้วยความเชื่อใจในตัวเขา เอเลน่าจึงใช้ทักษะการรับรู้ของเธอและปฏิบัติตามความรับผิดชอบของเธออย่างเงียบๆ
ลูกธนูทิ้งซุ้มโค้งที่สวยงามไว้ข้างหลังที่ละลูก ก่อนที่ลูกก่อนหน้าจะมีเวลาสลายไป เนื่องจากพื้นที่ทั้งหมดหันไปทางท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว
นี่เป็นพลังของมัลติแคสวหรือไม่?
ร่างของอเดลปล่อยหมอกสีม่วงดําหนาแน่น พลังกัดกร่อนกินลูกศรทั้งหมด
หลินเซียวไม่ตื่นตระหนกเมื่อเขาเห็นว่าเวทมนตร์ของเขาถูกจัดการอย่างง่ายดาย แต่เขากลับทําสิ่งที่ไร้ความหมายต่อไปเหมือนที่เขาคาดไว้
มีเพียงเอเลน่าที่มีทักษะการรับรู้ของเธอเท่านั้นที่เข้าใจเจตนาของหลินเซียว…. เหตุผลที่เขาใช้เวทย์มนตร์ที่อ่อนแอกว่าก็เพราะผลที่เป็นอัมพาต
ลูกธนูไม่ได้ทรงพลังด้วยตัวมันเองและถูกกลืนกินอย่างง่ายดาย แต่ผลที่ทําให้เป็นอัมพาตของพวกมันไม่สามารถกําจัดได้!
ลูกธนูตัวเดียวอาจไม่มีผลมาก แต่แล้วสิบ ร้อย พันล่ะ?
อเดลกินลูกศรและอัมพาตที่บอบบางจนปฏิกิริยาของเธอช้าลงมากและแขนขาของเธอแข็งทื่อ
โอกาสละ!
“เอเลน่า เร็วเข้า!”
“ฮีม ไม่ต้องบอกหรอก”
แม้ว่าออร่าสีม่วงดําสามารถดูดซับสายฟ้าที่รุนแรงได้ แต่ก็ไม่สามารถป้องกันทักษะการรับรู้ในนาทีที่เอเลน่าสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตของอเดลที่ค่อยๆ หมดไป และในขณะเดียวกันการแกะสลักมนต์ดําที่ซ่อนอยู่ก็ค่อยๆ ปรากฏให้เห็น
“มันอยู่ใต้รักแร้ขวาของเธอ!”
เอเลน่ารีบตอบ
เธอสังเกตเห็นว่าเมื่อออร่าสีม่วงอมดํารุนแรงขึ้น ความผันผวนของพลังงานใต้แขนขวาของเธอเป็นสิ่งที่น่าสังเกตมากที่สุด ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันอยู่ที่ไหน
“ข้าควรทําอย่างไรดี?”
“ไปบีบมัน!”
“ฮะ?” เอเลน่าไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรโดยการบีบนิ้วเข้าหากัน
“อย่าลืมนะ เจ้าเป็นราชาปีศาจ ไม่มีเวทมนตร์ใดสามารถต้านทานพลังของเจ้าได้ ดังนั้นหากเจ้าบีบมันอาจขัดขวางการจ่ายพลังงานของมัน!”
“มันอาจจะ?”
“มันเป็นสัญชาตญาณของข้า… เราต้องลอง!”
“โอเค ข้าจะพยายาม…”
เอเลน่าเอื้อมมือไปด้านขวาของอเดลและหลินเซียวรวบรวมลูกศรทั้งหมด เล็งไปที่รักแร้ขวาของเธอแล้วยิงออกไปทั้งหมด
รู้ ลูกธนูจํานวนนับไม่ถ้วนถูกกลืนกินอีกครั้ง แต่คราวนี้มีมากเกินไป และลูกธนูจํานวนนับไม่ถ้วนก็สามารถเปิดรูในหมอกสีม่วงดําได้!
” ตอนนี้!”
“ป้า!”
เอเลน่าเห็นโอกาสจึงรีบวิ่งไปบีบรักแร้ของเธอ
ตามที่คาดไว้ เมื่อเอเลน่าบีบเธอ นอกเหนือจากผิวที่อ่อนนุ่มของเธอ เธอยังรู้สึกถึงพลังงานที่พุ่งเข้ามาซึ่งถูกขัดจังหวะด้วยกําลัง ราวกับก้อนหินขนาดใหญ่ตกลงมากลางทางหลวงในทันใด
ขณะที่อเดลสงบลง หมอกรอบๆ ตัวเธอก็ค่อยๆ สลายไป
“แค่นี้พอไหม”
ในที่สุดเอเลน่าก็ถอนหายใจเมื่อเห็นป้าของเธอกําลังก้มหน้าอยู่ หลินเซียวหยุดการโจมตีของเขาและเตรียมที่จะพักผ่อน แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินอเดลร้องไห้ออกมา
“หลินเซียว อย่าหยุด!”
“อะไร?”
อเดลที่สงบลงก็หันศีรษะและหัวเราะไปทางเอเลน่า จากนั้นกลุ่มหมอกสีดําอีกกลุ่มก็ระเบิดออกด้านนอกขณะที่เธอพยายามคว้าตัวเอเลน่ากลับ
” เกิดอะไรขึ้น? ไม่ได้บีบเธอเหรอไง เธอยังจะบ้าคลั่งอีกได้ไง?”
หลินเซียวไม่สามารถบ่นได้ในขณะที่เขาพยายามทําให้อเดลเป็นอัมพาตอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไม่ง่ายอย่างนั้น
เอเลน่านอนแผ่อยู่บนหลังของอเดลด้วยมือขวาของเธอบีบรักแร้และมือซ้ายของเธอโอบเอวของเธอ ราวกับพวกโรคจิตที่ขึ้นใจเธอ
แต่อเดลจะอยู่นิ่งๆ ได้อย่างไร? เธอเริ่มดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง
“เอเลน่า ฮิฮิ ให้ป้าของเจ้าดูสิว่าหน้าอกเจ้าใหญ่ขึ้นขนาดไหน”
“ป้า ใจเย็นๆ… อ่า! อย่าตรงนั้น!”
สาวงามทั้งสองได้แย่งชิงกันในขณะที่กระต่ายสีขาวนุ่ม ๆ ของพวกมันสั่นจากทางด้านข้างแม้ว่าพวกเขาจะใช้กําลังทั้งหมดอย่างเต็มที่ แต่ก็ยากสําหรับคนที่จะรู้สึกถึงวิกฤตในฉากนี้แต่พวกเขากําลังคาดการณ์ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
“ไอ้ลามก รีบมาช่วยสิ! เสื้อผ้าของข้าจะขาดแล้ว!”
เอเลน่าปล่อยมือไม่ได้ขณะที่เธอบีบสลักที่สลักไว้ใต้วงแขนของอเดลอย่างสิ้นหวัง
“อ-เอ่อ…”
แม้ว่าหลินเซียวต้องการดูว่าเธอจะแสดงออกอย่างไรหากเสื้อผ้าของเธอขาด เขาไม่ต้องการให้เธอตกอยู่ในอันตราย
โว้ว โว้ว โว้ว..
“อา! ไอ้ลามก! ข้าบอกให้เจ้าช่วย ไม่ใช่ให้ไฟฟ้าช็อตข้า!”
“หม?”
หลินเซียวตระหนักว่าเนื่องจากพวกเขากอดกัน ลูกธนูของเขาจึงไม่ได้เพียงแค่ตกลงบนอเดลแต่บางอันก็โดนที่กันขอเอเลน่าโดยไม่ได้ตั้งใจ มันเจ็บปวด คัน และอึดอัดมากและไม่ใช่แค่เจ็บ.
ความรู้สึกนั้นแปลกมาก มันยังมีอาการคันที่ทําให้มึนงงซึ่งยากจะอธิบาย ความตกใจเล็กน้อยที่ลูกธนูหนึ่งลูกมอบให้นั้นยังไม่เพียงพอ เธอต้องถูกยิงให้มากขึ้น และเจาะลึกเข้าไปเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น…
เธอกําลังคิดบ้าอะไรอยู่? เมื่อเอเลน่าสังเกตเห็นความคิดที่บิดเบี้ยวของเธอ ใบหน้าของเธอก็แดงทันทีและเธอต้องการจะหนี แต่เธอต้องยึดอเดลไว้ต่อไป เธอทําได้เพียงรักษาท่าทางเดิมของเธอและรอให้ลูกธนูพุ่งเข้าใส่ก้นของเธอ
“เอ่อ… เอเลน่า เจ้าเป็นพวกมาโซคิสต์แน่นอน!”
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเอเลน่าไม่ได้แข็งแกร่งและไม่แยแสเหมือนที่เธอมอง และเป็นเพียงเด็กสาวไร้ เดียงสา เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะมีแนวโน้มเอียงมาโซคิสม์!
เนื่องจากเป็นสถานการณ์ฉุกเฉิน หลินเซียวจึงไม่สามารถเล่นกับเอเลน่าได้ เขาตัดสินใจว่าเขาจะขุดลึกลงไปในร่างกายที่ชั่วร้ายของเธอและมอบความรักที่ดีให้กับเธอเมื่อพวกเขากลับถึงบ้าน
“อ่า- … โอ้… หลินเซียว! เจ้าติดอะไร? ควบคุมลูกศรของคุณและหยุดตีข้า!”
ลูกศรอีกลูกหนึ่งพุ่งเข้าชนก้นที่กระปรี้กระเปร่าของเอเลน้าและกระแสที่ทําให้มึนงงทําให้เธอตกตะลึง เธอหันศีรษะและเห็นหลินเซียวจ้องไปที่ก้นของเธอ การจ้องมองลามกของเขาทําให้ดูเหมือนว่าเขาจงใจ
“แค่กๆ ข้า ข้าไม่ได้ตั้งใจ เจ้ากอดป้าแน่นขนาดนี้ ช่วยไม่ได้”
“ช่างมัน! คราวนี้เล็งให้ดีๆ!”
“โอเค โอเค… ข้าจะทําให้ดีที่สุด”
หลินเซียวปรับสติของเขาและเล็งไปที่อเดลอย่างแม่นยํา
ดังนั้นอเดลจึงมึนงงอีกครั้งและไม่สามารถขยับตัวได้
แต่… มันเป็นเพียงชั่วคราวและพวกเขายังต้องคิดอย่างรวดเร็วเพื่อให้อเดลกลับสู่สภาวะปกติ
“หลินเซียว เราควรทําอย่างไร? ข้าทําตามที่เจ้าพูดและบีบแลเว แต่ทําไมมันไม่ได้ผล?”
“ข้าจะรู้ได้อย่างไร.. อาจมีมากกว่าหนึ่ง?”
“ฮะ? แล้วมันที่ไหนล่ะ?”
“ราชาปีศาจ เจ้าต้องค้นหามันด้วยตัวเอง ข้าทําได้แค่ช่วยเจ้า… รีบๆ นะ ป้าของเจ้าทนไม่ไหวแล้ว!”
“อะไร?”
เอเลน่าตระหนักว่าในขณะที่อเดลกําลังต่อต้านลูกศรสายฟ้า พลังชีวิตของเธอก็ถูกระบายออกอย่างรวดเร็ว ความเงียบในปัจจุบันของเธอเป็นเพียงภาพลวงตา
มันเป็นการพนัน ไม่ว่าหลินเซียวจะใช้เวทมนตร์หมดก่อน หรืออเดลหลุดพ้น หรืออเดลหมดพลังชีวิตและถูกดูดจนแห้ง
ด้วยพลังเวทย์มนตร์ของหลินเซียว เขายังห่างไกลจากการหมด แต่อเดลได้รับบาดเจ็บแล้วดังนั้นเธอจึงไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
สถานการณ์เลวร้ายและนับทุกวินาที
เอเลน่าพยายามอย่างเต็มที่ที่จะยึดเธอไว้ในขณะที่ค้นหาการแกะสลักอื่นตามทฤษฎีของหลินเซียวและเธอก็พบบางสิ่ง
“ข้าเจอแล้ว… หน้าอกด้านซ้าย!”
เอเลน่าดีใจ เธอเอื้อมมือซ้ายไปจับหน้าอกอันใหญ่ของป้าเธออย่างรวดเร็ว!
