Journey Towards Greatness เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ – ตอนที่ 47

ซาคากิเดินเข้าไปในห้องของเขาด้วยความโกรธ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกน้องของเขาจะโจมตีเขา แต่เขาเริ่มคิดว่ามีบางอย่างที่น่าสงสัย

ซาคากิ “จากท่าทางที่อยู่ต่อหน้าพวกนั้นดูปกติมากและไม่มีเหตุผลที่จะโจมตีฉัน มันรู้สึกเหมือนพวกนั้นถูกโยนมาที่ฉัน สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ที่แปลกๆ อย่างแรกคือเหตุการณ์ที่หน้ายิมและเรื่องล่าสุดอีก ฉันควรตรวจสอบเรื่องนี้ แต่ก่อนอื่นฉันต้องทำความสะอาดตัวเอง”

ซาคากิเดินเข้าไปในห้องน้ำและถอดชุดและมองเข้าไปในกระจก

ซาคากิ “หืม ดูเคราของฉันสิ มันงอกขึ้นมาอีกแล้วฉันควรโกนมันทิ้ง”

ซาคากิหยิบที่โกนหนวดและเปิดเครื่อง แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อมันเริ่มสั่นอย่างรุนแรง ทำให้เขาสะดุ้งและสบัดมือขึ้นกลางอากาศจากนั้นก็โชคร้ายเพราะที่โกนหนวดลอยขึ้นไปในอากาศและตกลงบนศีรษะของเขา ผมของเขาถูกโกนออกไปตรงกลางศรีษะ ทำให้มันมีพื้นที่ล้านเตียนตรงกลางศีรษะจนดูเหมือนถนนตัดผ่านป่า

ซาคากิตัวแข็งทื่อทันทีเมื่อเขาเห็นตัวเองในกระจกและพื้นที่โล้นตรงกลาง เขาเริ่มมีตาเป็นสีแดงเนื่องจากความโกรธ

ซาคากิ “แม่งเอ้ยยยยยยยยยยย”

สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือทั้งหมดนี้ทำโดยเก็งก้าที่กำลังหัวเราะเมื่อมองไปที่ผมของซาคากิ

ซาคากิ [ดูสิ GAGAGAGA ต้องกันเพื่อนคนนี้ไม่ให้ออกไปจากที่นี่ไม่งั้นเขาจะเริ่มสงสัยมากขึ้น]

เก็งก้าลอยออกไปจากห้องของซาคากิและค้นหาสิ่งที่น่าสนใจต่อไป มันลอยจากห้องหนึ่งไปยังอีกห้องหนึ่ง แต่มันก็ต้องผิดหวังเพราะไม่พบอะไรสนุกๆ ที่จะทำได้ แต่ในไม่ช้ามันก็พบประตูสีแดงบานใหญ่ที่ถูกปิดทางเข้าอยู่ มันถอนหายใจแล้วลอยไปที่ประตู แต่ต้องประหลาดใจเพราะมันถูกผลักกลับ มันสับสนและมองไปที่ประตูแล้วเริ่มตรวจสอบ และเขาพบว่าประตูมีสิ่งกีดขวางที่ไม่ให้มันเข้าไป

เก็งก้า [ดูเหมือนจะมีกำแพงกั้นอยู่ ฉันจะเข้าไปได้ยังไง?]

เก็งก้าเริ่มคิดว่าจะผ่านอุปสรรคนี้ไปได้อย่างไร จากนั้นมันก็มีไอเดีย

เก็งก้า [ฮ่าฮ่า ทำไมฉันต้องผ่านมันด้วยถ้าฉันสามารถเข้าไปจากข้างใต้ได้]

เก็งก้าดำดิ่งลงไปที่พื้นและเข้าไปข้างใน มันปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในห้องที่เต็มไปด้วยคอมพิวเตอร์ มันเริ่มมองไปรอบๆ และเจอจอแสดงผลขนาดใหญ่กำลังแสดงอัตราการเต้นของหัวใจและคุณสมบัติอื่นๆ แต่มันไม่เข้าใจว่านั่นคืออะไร ดังนั้นมันจึงลอยไปข้างหน้าและในที่สุดมันก็เห็นบางสิ่งบางอย่าง โปเกมอนที่ไม่รู้จักที่ถูกปกคลุมไปด้วยเครื่องจักรบางชนิดซึ่งติดอยู่กับสายไฟที่เชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ เก็งก้ารู้สึกทึ่งและเดินหน้าไปตรวจสอบ

มันมาถึงหน้ามิวทูที่ยืนนิ่งไน้การเคลื่อนไหวใดๆ เมื่อเห็นแบบนั้นเก็งก้าก็แตะไหล่ของมันเพื่อเล่นตลก แต่มันก็ไม่ขยับเลย เมื่อเห็นว่าไม่มีการตอบสนองเก็งก้าก็พยายามอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่มีการตอบสนองใดๆ เขาจึงปรากฏตัวด้านหน้าของมิวทู แต่มิวทูก็ยังไม่ขยับเมื่อเห็นว่ามันยังไม่ขยับ เก็งก้าก็เริ่มทำหน้าตลกๆ อย่างน้อยก็น่าจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง แต่ครั้งนี้ก็ยังไม่มีประโยชน์

เก็งก้า [อืม นี่เป็นรูปปั้นรึเปล่าถึงไม่เคลื่อนไหวเลย แต่ฉันรู้สึกได้ว่ามันมีชีวิตอยู่ดังนั้นมันต้องไม่ใช่รูปปั้นแน่ๆ ฉันไม่เคยเห็นโปเกมอนแบบนี้มาก่อน]

เก็งก้าเริ่มสงสัยว่าโปเกมอนตรงหน้าเขาคืออะไร แต่ถึงจะเค้นสมองเขาก็ไม่พบอะไรที่เกี่ยวข้องกับโปเกมอนตัวนี้เลย

เก็งก้า [จะเป็นยังไงนะ หืม เดี๋ยวก่อนฉันคิดว่าอาจารย์ส่งฉันมาที่นี่เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับโปเกมอนตัวนี้ ฉันควรจะกลับไปรายงานเรื่องนี้ให้อาจารย์ทราบโดยเร็วสิ]

เก็งก้ารีบลอยไปใต้ดินและหายไปจากห้อง มันออกจากยิมโทคิวะและไปที่ศูนย์โปเกมอนเพื่อบอกจูเลียนเกี่ยวกับทุกสิ่งที่มันเห็นที่นั่น

กลับเข้าไปในสำนักงานใหญ่ ซาคากิกำลังปรับทรงผมที่ด้านบนศีรษะของเขามันดูเนี๊ยบราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับผมของเขามาก่อน

ซาคากิ “ฉันต้องใส่วิกผมโง่ๆ นี่เพื่อปกปิดความผิดพลาดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่ทำไมวันนี้ถึงเกิดเหตุการณ์เหล่านี้ขึ้น ต่อจากเรื่องการ์ดถัดมาก็เป็นคนโง่สองคนนั้นจู่โจมฉันและตอนนี้ดูเหมือนว่ามีใครบางคนหรือบางอย่างทำแบบนี้กับฉัน ไม่ว่าใครหรืออะไรก็ตามที่ทำกับฉันแบบนี้ถ้ามันปรากฏตัวฉันจะฉีกมันเป็นชิ้นๆ” ในขณะที่เขายังคงปรับวิกผมอยู่เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เขารีบยืดตัว

ซาคากิ “เข้ามา”

สมาชิกแก๊งร็อคเก็ตของทีมหญิงเข้ามา เธอเป็นคนเดียวกับที่โคซาบุโร่และยามาโตะเห็นออกมาจากห้องทำงานของซาคากิ เธอเดินมาด้วยความประหม่าเพราะไม่รู้ว่าจะรายงานเรื่องนี้กับเขาอย่างไร ซาคากิสังเกตเห็นความกังวลใจของเธอและเหล่ตามอง

ซาคากิ “เป็นอะไรรึเปล่ารีเบคก้า”

รีเบคก้าพยายามดิ้นรนเล็กน้อยและในที่สุดก็บังคับตัวเองให้พูดออกมา

รีเบคก้า “บอส โปเกมอนที่ถูกจับในเดือนนี้หนีไปหมดแล้ว”

ซาคากิ “อะไรนะ”

ซาคากิยืนขึ้นฟาดมือทั้งสองข้างลงบนโต๊ะทำงานจนทำให้วิกผมหลุดออกเผยให้เห็น ‘ทรงผมใหม่’ ของเขา รีเบคก้าตกใจกับรูปลักษณ์ใหม่ของบอสของเธอและเริ่มคิดว่า

รีเบคก้า ‘ทรงผมมันเหมือนกับตอนที่เราทำกัน นั่นหมายความว่าเขาใส่วิกตลอดเวลา’

ซาคากิตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้นและรีบนำวิกกลับมาสวมศีรษะ

ซาคากิ “เธอหมายถึงอะไรที่พวกมันหนีออกไป”

ซาคากิเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็วและรีเบคก้าก็ทำตามนั้น เธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาดไม่งั้นเธอคงจะไม่อยู่ในตำแหน่งนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะปัญญาที่ว่องไวและไหวพริบของเธอ

รีเบคก้า “ดูเหมือนว่าโปเกมอนจะหลุดออกจากกรงและขุดหลุมหนีไปจากใต้ดิน”

ซาคากิ “เป็นไปได้ยังไง โปเกมอนข้างในมันไม่แข็งแรงพอที่จะทำลายกรงได้”

รีเบคก้า “คุณพูดถูกบอส ดูเหมือนว่ามันจะทำโดยโปเกมอนบางตัวที่มีพลัง”

ซาคากิ “โปเกมอน?”

รีเบคก้า “ใช่เราตรวจสอบประตูกรงและพบว่าเหล็กถูกละลายเล็กน้อยและยังมีรอยรูปกำปั้นซึ่งบ่งบอกว่ามีการใช้ท่าประเภทไฟจากภายนอก”

ซาคากิ “เธอได้เห็นภาพจากกล้องวงจรปิดในห้องนั้นไหม”

รีเบคก้าลังเลเล็กน้อยและพูดต่อ

รีเบคก้า “ไม่ค่ะ โปเกมอนตัวนั้นดูฉลาดมากและคอยหลบทิศทางกล้องวงจรปิดหรือไม่ก็ทำลายมัน”

ซาคกิ “เธอกำลังบอกว่าโปเกมอนตัวเดียวแทรกซึมเข้าไปในฐานจนทำให้เกิดปัญหาในฐานและปลดปล่อยโปเกมอนโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น?”

ซาคากิโกรธมากเพราะวันนี้เป็นวันที่แย่มากสำหรับเขาและมันก็ยิ่งแย่ลงไปอีก

รีเบ็คก้า “ค่ะ เราสรุปได้ว่าโปเกมอนที่แทรกซึมเข้ามาในฐานนั้นเป็นประเภทโกสต์”

ซาคากิ “ประเภทโกสต์?”

รีเบคก้า “ใช่ แม้ว่าเราจะไม่สามารถจับภาพได้ แต่ก็มีบางส่วนที่เห็นภาพเบลอในกล้องบางตัว แม้ว่ามันจะไม่ชัดเจนก็ตามแต่มันผ่านกำแพงหายไปจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เราจึงคิดว่ามันเป็นประเภทโกสต์ที่มีพลังมาก”

ซาคากิ “ประเภทโกสต์ หืม มานี่คุกเข่าแล้วช่วงยคลายความเครียดให้ฉันหน่อย”

รีเบคก้าไม่ได้ถามและไปหาซาคากิจากนั้นคุกเข่าแล้วปลดซิปกางเกงเพื่อทำงานของเธอ เธอรู้ว่าซาคากิโกรธและจะไม่ใจดีกับเธอถ้าเธอปฏิเสธหรือทำไม่ถูกต้อง

ซาคากิ ‘เป็นโปเกมอนโกสต์นี่เอง ฉันว่ามันสมเหตุสมผลแล้วกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกยาม เจ้างี่เง่าสองคน และเหตุการณ์ในห้องน้ำที่ฉันโนนเล่น โปเกมอนที่ทำให้ฉันอยู่ในสภาพที่น่าสังเวชนี้ เพียงแค่แกรอเมื่อฉันพบแกครั้งหน้าแกจะไม่สามารถหลบหนีได้อีก’