Journey Towards Greatness เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ – ตอนที่ 46

เก็งก้าได้แทรกซึมเข้าไปในฐานแก๊งร็อคเก็ตได้สำเร็จ เมื่อมันเข้าไปในยิมมันก็เห็นสนามและเวทีที่มีปลายม่านปกคลุม เก็งก้ามองไปรอบๆ และเจอทางเดินหลังม่านที่นำไปสู่สำนักงาน ในสำนักงานนั้นมันเห็นเอกสารกระดาษจำนวนมากและเอกสารอื่นๆ และยังมีป้ายชื่อที่เขียนว่าซาคากิ เก็งก้าเริ่มมองไปรอบ ๆ และพบว่ามีอุโมงค์ลับอยู่ใต้เก้าอี้ มันลอยผ่านเข้าไปและพบว่าตัวเองอยู่ในอุโมงค์ยาวซึ่งทอดลงไป และเมื่อมันไปถึงที่นั่นก็เห็นทางเดินขนาดใหญ่ที่ทำจากโลหะ

มันเริ่มมองไปรอบๆ สถานที่และพบว่ามีลูกน้องของแก๊งร็อคเก็ตเดินไปมาเพื่อคุยอะไรบางอย่างกัน เก็งก้าลอยเข้าไปใกล้พวกเขาเพื่อฟังสิ่งที่พวกเขากำลังพูด

สมาชิก 1 “เดือนนี้จับโปเกมอนได้ดีจริงๆ เดือนนี้เราจะได้รับโบนัสอย่างดีฮ่า ๆ ๆ ๆ”

สมาชิก 2 “ใช่ เราโชคดีเพราะเทรนเนอร์ใหม่ๆ หลายคนที่มาที่นี่เพื่อท้าทายบอสนั้นแข็งแกร่งมาก ทำให้สวรรค์ของเมืองโทคิวะยังคงมีโปเกมอนอยู่”

สมาชิก 3 “ฮาฮา เมื่อบอสเอาชนะพวกมันได้เราก็ยังสามารถรักษาพวกมันไว้ได้อย่างง่ายดายเมื่อพวกมันบาดเจ็บ นั่นทำให้งานของเราง่ายขึ้นมาก”

สมาชิก 1 “ฉันได้ยินมาว่าในไม่ช้าชุดนี้จะถูกส่งไปล้างสมองและบางตัวก็ถูกจองไว้โดยดร.”

สมาชิก 3 “โปเกมอนผู้โชคร้ายเหล่านั้นช่าง..เฮ้ แต่อย่างน้อยเราก็ได้รับเงินของเราแล้วนี่ ใครจะไปสนใจพวกมันฮ่า ๆ ๆ ๆ”

สมาชิก 2 “ด้วยเงินขนาดนั้นฉันจะพาแฟนไปพักร้อนดีๆ ฮิฮิ”

สมาชิก 1 “พวก ฉันก็อยากมีแฟน”

สมาชิก 3 “ฮาๆ ดูเจ้านี่สิคิดจะมีแฟนแต่เมื่อคืนยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ”

สมาชิก 1 “นายพูดอะไรน่ะ ดี อย่างน้อยฉันก็ไม่มีหำเล็กๆ เหมือนใครบางคน”

สมาชิก 2 “พวกนายควรหยุดไม่งั้นจะมีคนได้ยินนะ”

เก็งก้าที่ได้รับฟังคนโง่พวกนี้ก็เริ่มเบื่อและลอยไป

เก็งก้า [ฉันได้ยินว่าพวกเขาจับโปเกมอนได้ ฉันควรจะตรวจสอบเรื่องนี้]

เก็งก้ามองไปรอบๆ สถานที่และในที่สุดก็พบประตูที่ล็อคไว้ แต่เก็งก้าผ่านประตูไปได้อย่างง่ายดายและพบว่าตัวเองอยู่ในที่มืด มันมองไปรอบๆ และเห็นกล้องวงจรปิดอินฟราเรดแขวนอยู่ด้านบน มันจึงรีบหันไปรอบๆ เพื่อค้นหาต่อไป

เมื่อมันมาถึงตรงกลางห้องมันก็เห็นกรงขนาดใหญ่ที่มีโปเกมอนจำนวนมากถูกขังอยู่ข้างใน พวกมันดูอ่อนแอและมีโปเกมอนไม่กี่ตัวที่อยู่ในสภาพดี พวกมันพยายามที่จะทำลายกรงจากข้างในแต่พวกมันไม่แข็งแรงพอที่จะทำได้ ทันใดนั้นเก็งก้าก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวกมันทำให้พวกมันตกใจ แต่พวกมันก็กลับมามีสติอีกครั้ง

แซนด์แพน [เฮ้ ช่วยเราออกไปจากที่นี่ที]

แซนด์แพนที่กำลังเฉือนกรงเหล็กอย่างต่อเนื่องมองไปที่เก็งก้าและขอให้อีกฝ่ายช่วยพวกมัน เก็งก้ามองไปที่พวกมันและเห็นบางส่วนที่ไม่อยู่ในสภาพที่ดีนักจนไม่สามารถยืนดีๆ ได้ บางส่วนก็ดูโอเคแต่มีเพียง แซนด์แพน และ นิโดริโน เท่านั้นที่อยู่ในสภาพดี แต่ไม่แข็งแรงจนพังกรงเหล็กได้

เก็งก้า “gen-gengarr” [ถอยไปข้างหลัง]

โปเกมอนที่อยู่ในกรงถอยหลังอย่างรวดเร็วหลังจากได้ยินเก็งก้าเตือน เก็งก้าได้เข้าสู่ท่าชกและเริ่มที่จะทำลายมันด้วยไฟ มันจะทำลายกรงเหล็กด้วยหมัดไฟที่เรียนรู้จากโกกะซารุ แม้ว่าจะไม่แข็งแกร่งเท่าของต้นฉบับแต่ก็ยังทรงพลังอยู่มันต่อยประตูกรงเหล็กเต็มแรงจนประตูถูกหักออกเป็นสองท่อนอย่างหมดจด

เก็งก้า “gengarr-gar” [พวกนายทุกตัวออกไปจากที่นี่ แซนด์แพนขุดลงไปใต้ดินแล้วออกไปจากที่นี่ซะ]

แซนด์แพนพยักหน้าและเริ่มขุดพื้น ในไม่ช้าโปเกมอนตัวอื่นก็ตามไปข้างหลังบางตัวพยุงตัวอื่นๆ และหนีออกจากฐานอย่างรวดเร็ว เก็งก้าอยู่ที่นั่นจนกระทั่งโปเกมอนตัวสุดท้ายหายไปจากสายตาของมัน

เก็งก้า [ฮ่าฮ่า ฉันอยากจะเห็นหน้าคนโง่พวกนั้นตอนที่พวกเขารู้ว่าโปเกมอนที่พวกเขาจับมาทั้งหมดหายไห ฮิฮิ โอเคหยุดเล่นแล้วไปดูว่ามีอะไรสนุกๆ อีกบ้างดีกว่า]

เก็งก้าหายไปจากที่นั่นและไปปรากฏตัวที่หน้าทางเดินซึ่งมันเห็นคนสองคนรออยู่ใกล้ประตู มันมองไปที่พวกเขาราวกับว่าเขารู้จักสองคนนี้

เก็งก้า [อืม ฉันรู้จักพวกเขาแต่ฉันไม่เคยเห็นพวกเขา แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันรู้จักพวกเขา อืมมม]

เก็งก้าเริ่มคิดว่าสองคนนี้คือใครและในที่สุดมันก็ได้คำตอบ

เก็งก้า [ฮ่า พวกเขาต้องเป็นคนโง่สองคนที่โกกะซารุกับคนอื่นๆ พูดถึงแน่ พวกนั้นบอกว่าพวกเขาทำให้อาจารย์ขุ่นเคืองเลยโดนเตะตูด เฮ้ ฉันควรจะสนุกกับพวกเขานะเนี่ย แต่ก่อนอื่นมาดูกันก่อนว่าพวกเขากำลังทำอะไรกัน]

เก็งก้าลอยเข้า”ปใกล้พวกเขาเพื่อฟังสิ่งที่พวกเขากำลังพูด

ยามาโตะ “เฮ้ โคซาบุโร่เรารอบอสมานานแล้วนะ เขากำลังทำอะไรอยู่”

โคซาบุโร่ “มันเป็นอุปสรรคของพระเจ้า!!”

ยามาโตะ “อย่าตะโกน ฉันว่าถูกแล้ว มันคืออุปสรรค”

โคซาบุโร่ “ฮ่า ไม่เป็นไร แต่ใช่ ทำไมบอสใช้เวลานานขนาดนี้ เราแจ้งเขาเมื่อชั่วโมงก่อนว่าเราจะมาถึงนะ”

แต่ในที่สุดการรอคอยของพวกเขาก็สิ้นสุดลงเมื่อประตูเปิดออกและพวกเขาก็เห็นตัวแทนหญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากประตูพรางปรับกระโปรงของเธอ

ตัวแทน “คุณทั้งคู่ถูกบอสเรียกตัว”

เธอพูดและเดินจากไป โคซาบุโร่ไม่คิดอะไรและเดินเข้าไปข้างใน แต่ยามาโตะจ้องไปที่ตัวแทนหญิงที่กำลังเดินจากไป

ยามาโตะ ‘ช่างเสียเวลาของเราจริงๆ’

นอกจากนี้เธอยังถูกตามด้วยเก็งก้า เมื่อพวกเขาเข้าไปก็พบว่าบอสจ้องมองพวกเขาอยู่

ซาคากิ “แล้ว ทำไมพวกเธอสองคนถึงมาที่นี่?”

ยามาโตะ “บอส เรามาที่นี่เพื่อรายงานเกี่ยวกับเทรนเนอร์คนนั้นที่ทำให้เราล้มเหลวในภารกิจ”

ซาคากิ “เธอหมายถึงเทรนเนอร์คนนั้นที่เธอเจอในเมืองชิออน คนที่เอาชนะพวกเธอสินะ”

โคซาบุโร่และยามาโตะรู้สึกอับอายมากเมื่อพวกเขาถูกบอสดุอย่างรุนแรงในวันนั้นหลังจากความล้มเหลวของพวกเขาและพวกเขารู้ว่าบอสยังโกรธอยู่

โคซาบุโร่ “ใช่บอส เราเพิ่งเห็นเขาในเมืองโทคิวะ เราคิดว่าเขามาที่นี่เพื่อท้าทายยิม หากคุณสามารถฉกโปเกมอนของเขาได้ พวกมันจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของกำลังหลักของคุณได้อย่างง่ายดาย”

ซาคากิ “นายบอกว่าเขามีโปเกมอนลึกลับสองตัวและฟุชิกิโซที่ทรงพลังสินะ”

ยามาโตะ “เราเพิ่งทำการวิจัยเกี่ยวกับโปเกมอนเหล่านั้นและพบว่าโปเกมอนชนิดหนึ่งเป็นโปเกมอนประเภทไฟ / ต่อสู้ที่เรียกว่าโกกะซารุจากภูมิภาคชินโอ และอีกตัวคือโปเกมอนที่อาศัยอยู่ในสมัยโบราณ คาบูท็อปส์ ซึ่งเป็นประเภทหิน / น้ำ”

ซาคากิ “โกกะซารุกับคาบูท็อปส์ ดูเหมือนว่าพวกเธอจะโง่จริงๆ ถ้าพวกเธอสามารถจับโปเกมอนเหล่านั้นได้ ฉันจะคิดถึงการเลื่อนขั้นให้”

ซาคากิพูดและหันหลังให้เก้าอี้แล้วส่งสัญญาณให้พวกเขาออกไป

เก็งก้าที่ฟังการสนทนาของพวกเขาอยู่ในความยินดีเพราะตอนนี้เขาวางแผนที่จะทำให้วันของพวกเขากลายเป็นนรก

ขณะที่ทั้งโคซาบุโร่และยามาโตะกำลังจะจากไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา โคซาบุโร่ก็รู้สึกว่ามือของเขาถูกควบคุมและสิ่งต่อไปที่เขารู้คือเขากำลังคลำก้นของยามาโตะ ยามาโตะก็ตกใจจากนั้นเธอก็โกรธ

ยามาโตะ “นายเข้าใจในสิ่งที่นายกำลังทำอยู่ใช่มั้ย”

เธอหันกลับมาและตบโคซาบุโร่อย่างแรงโดยไม่สนว่าเธออยู่ที่ไหนและทิ้งรอยฝ่ามือไว้บนใบหน้าของโคซาบุโร่ ทันใดนั้นซาคากิก็ตกใจกับเสียงตบและหันกลับมา

ซาคากิ “พวกเธอสองคนเป็นอะไรกัน-”

ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาได้รับการต้อนรับด้วยลูกเตะสองครั้งจากโคซาบุโร่และยามาโตะเข้าที่หน้า โคซาบุโร่และยามาโตะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ยามาโตะตบโคซาบุโร่ สิ่งต่อไปที่พวกเขารู้คือร่างกายของพวกเขาถูกส่งไปข้างหน้าในตำแหน่งที่จะเตะไปทางซาคากิ

หลังจากที่เตะลงไป ทั้งสามคนก็นอนอยู่บนโต๊ะไม้ที่พังและกระดาษเอกสารที่บินอยู่ทุกที่

ซาคากิ “กล้าดียังไงถึงโจมตีฉันแบบนั้น ออกไปซะ พวกแกถูกแบนจากสำนักงานใหญ่”

โคซาบุโร่และยามาโตะกลัวอย่างไร้เหตุผลและวิ่งหนีออกไปจากที่นั่นโดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียว ซาคากิลุกขึ้นและปัดฝุ่นบนเสื้อคลุมของเขา

ซาคากิ “เข้ามานี่”

เขาตะโกนดังออกมาจากปอดของเขาและเรียกใครซักคนจากนั้นลูกน้องสองสามคนก็วิ่งมา

สมาชิก “เกิดอะไรขึ้นบอส”

พวกเขาไม่เห็นอะไรเลยก่อนที่จะถาม แต่เมื่อไปถึงก็เห็นโต๊ะทำงานพังและเจ้านายของพวกเขายืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับรอยรองเท้าสองข้างบนใบหน้าของเขา เขาจ้องมองพวกเขาอย่างโกรธๆ

ซาคากิ “ทำความสะอาดห้องนี้ซะ”

ซาคากิออกจากห้องไปด้วยความโกรธ แต่เขาไม่รู้ว่ามีปีศาจตามมาหัวเราะเยาะเย้ยที่ด้านหลัง