สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – บทที่ 598 มีลูก​ไม่ได้ ลูก

บทที่598 มีลูก​ไม่ได้ ลูก

สายตาของเขามองไปที่แขนซ้ายของโห้หลีเฉินมีเลือดไหลลงมาที่ข้อมือ ทำให้เปรอะเปื้อน​เสื้อเชิ้ตสีขาว

เขาพูดเยาะเย้ย “ทำไมเพื่อที่จะอยู่ที่นี่สักพัก จงใจทำให้แผลเปิดอีกหรือไง”

โห้หลีเฉินมองลงไปที่หลังมือของเขาสีหน้าไม่แยแส

เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อเช็ดเลือดที่แขนอย่างลวก ๆ แล้วพูดเบา ๆ ว่า

“การบาดเจ็บเล็กน้อยนี้หากฉีกขาดอีกสิบครั้งจะหายเร็วกว่าการบาดเจ็บอื่น ๆ “

ดังนั้นจะไม่ทำให้ระยะเวลาในการรักษาของแผลหายช้าลงเพราะมัน

เขาไม่ได้ตั้งใจทำร้ายตัวเองเพียงเพื่อชะลออาการหายดีของได้ เขาแค่อยากให้เย้นหว่านได้นอนสบาย

ใบหน้าของเย้นโม่หลินเข้มขึ้นและดวงตาของเขาก็กะพริบอย่างไม่ชอบใจ

เขาพูดขึ้นเสียงอย่างเย็นชาและเพียงแค่มองออกไป

โห้หลีเฉินไม่ต้องการที่จะชะลอเวลาในการรักษาบาดแผล แต่ด้วยความจริงใจเพื่อให้คืนนี้เย้นหว่านนอนหลับสบายขึ้นเขาจึงไม่ลังเลที่จะแยกบาดแผล

พฤติกรรมของเขาแทบจะตีความได้อย่างชัดเจนว่าหมายถึงอะไรโดยการเอาใจใส่

เพียงแค่สิ่งเล็กน้อยนี้ไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนแปลงอะไร

มองที่โห้หลีเฉินด้วยสายตาที่บึ้งตึง​และพูดว่า “ผมรู้ว่าคุณส่งใครมาทำอะไร คุณไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น ผมจะตามหากู้จื่อเฟยเอง คุณไม่จำเป็นต้องแทรกแซงในเรื่องนี้ “

ไม่น่าแปลกใจๆ โห้หลีเฉินไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เย้นโม่หลินพูด

เขากล่าวว่า “ช่วยกันอีกแรงจะได้หาเธอเจอเร็วขึ้น”

หลังจากหยุดชั่วขณะ โห้หลีเฉินก็พูดอีกครั้ง “นอกจากนี้ที่ผมกำลังตามหากู้จื่อเฟย ก็เพื่อเย้นหว่านด้วยเหมือนกัน”

กู้จื่อเฟยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเย้นหว่าน ถ้าหาก กู้จื่อเฟยประสบอุบัติเหตุ เย้นหว่านจะต้องคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ​ของ​เรื่อง เธอจะยิ่งรู้สึก​โทษตัวเองมากแน่ๆ

เขาไม่อยากให้เย้นหว่านรู้สึก​โทษตัวเอง

เย้นโม่หลินผงะไปชั่วขณะด้วยความประหลาดใจ โห้หลีเฉินทำทุกอย่างก็เพื่อเย้นหว่าน ทุกอย่างก็เพื่อเย้นหว่าน เธอสำคัญ​ที่​สุด​

เย้นหว่านเองก็เหมือนกัน เธอทำอะไรต้องคิดถึงโห้หลีเฉินก่อนเหมือนกัน​

เขาไม่เย้นโม่หลิน เข้าใจความรู้สึกระหว่างพวกเขาเลย

มองไปที่โห้หลีเฉินด้วยสายตาที่เคร่งเครียด​ลังเลก่อนจะพูดเบาๆ

“โห้หลีเฉินอันที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากเลย ด้วยเรื่องที่คุณเคยช่วยชีวิตเย้นหว่านไว้ ทางตระกูล​เย้นของเราจะสนับสนุนคุณจนคุณ​ได้เป็นผู้นำตระกูลหยู หาหญิงสาวที่เหมาะสมกับคุณ​ให้​ได้แต่งงานกับคุณในอนาคต ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรอีกต่อไป

เมื่อเทียบกับการแต่งงานกับเย้นหว่าน ปล่อยไปตอนนี้คุณจะได้รับข้อดีมากกว่า”

เย้นโม่หลินมองไปที่โห้หลีเฉินอย่างจริงจังและพูดด้วยน้ำเสียงอย่างจริงจัง

นี่เป็นการวิเคราะห์และเป็นคำแนะนำสำหรับโห้หลีเฉิน

พ่อแม่ของเขาไม่เห็นด้วย เขาเองก็ไม่เห็นด้วย แต่โห้หลีเฉินก็ยังยืนกราน​ที่จะแต่งงานกับเย้นหว่าน แต่สำหรับนักธุรกิจ​แล้ว แบบนี้มันไม่เป็นผลดีเอาซะเลย

สูญเสียการสนับสนุนที่ได้รับจากคนที่เคยช่วยชีวิต​ไว้และสูญเสียโอกาสที่จะนั่งในฐานะหัวหน้าตระกูลหยู

สำหรับนักธุรกิจแล้วมันไม่คุ้มค่าเลย

ถ้าเป็นหยูซือห้านเขาคงยอมรับเงื่อนไขนี้โดยไม่ลังเล

การแสดงออกบนใบหน้าของโห้หลีเฉินไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย เขามองไปที่เย้นโม่หลินด้วยสีหน้าจริงจัง

ก่อนจะ​พูด​“สำหรับผมมันโอเคที่จะสูญเสียผู้นำตระกูลหยูไป ผมแค่ต้องการเย้นหว่านคนเดียวเท่านั้น”

น้ำเสียงของเขาดูเหมือนไม่ใส่ใจ แต่มันกลับหนักแน่นและไม่สั่นคลอนเลยแม้แต่น้อย

เย้นโม่หลินมองหน้าโห้หลีเฉินอย่างไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะพูดคำเช่นนั้น

และดูเหมือนว่ามันจะมาจากก้นบึ้งของหัวใจจริงๆ

จริงๆแล้วเขารู้สึกว่าตำแหน่งหัวหน้าตระกูลหยูไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาเท่าเย้นหว่าน ระหว่างสาวงามกับตำแหน่ง เขาเลือกสาวงาม หรือจะเลือกทั้งสองอย่างเลยดี

แต่ไม่มีเรื่องง่ายเช่นนี้

เย้นโม่หลินมองไปที่โห้หลีเฉินด้วยสายตาที่หนักหน่วงและพ่นออกมาทีละคำจากริมฝีปากของเขาอย่างเย็นชา

“คุณ​ชายโห้ ดูเหมือนจะลืมไปว่าคุณ​กินยาของหยูซือห้านไปแล้ว​ ชั่วชีวิตนี้จะมีลูกไม่ได้แล้ว “ ตระกูลหยูผู้สืบทอดตระกูล​จะต้องเป็นเลือดเนื้อเชื้อของคนในตระกูล ​ต้องเป็นสายเลือดบริสุทธิ์ หากพวกเขารู้เรื่องที่คุณกินยาจนมีลูกไม่ได้อีกแล้ว ตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูล.”

หากไม่มีคุณสมบัติ​ใน​การ​ให้กำเนิดทายาทในตระกูลหยูก็เท่ากับคนไร้ประโยชน์​คนหนึ่ง

“นอกจากนี้.”

ทุกคำพูด​ของ​เย้นโม่หลินเฉียบคมมาก “ชีวิตของเสี่ยวหว่านยังอีกยาวไกลและเธอต้องมีลูก ๆ ใช้ชีวิต​อยู่อย่างมีความสุข แต่ตอนนี้คุณไม่สามารถให้เธอได้แล้ว

แม้ว่าคุณจะต้องการ แต่ฉันก็ไม่เห็นด้วย คุณคิดจะให้เธอไม่มีลูกหลานไปตลอดชีวิต ต้องทนทุกข์จากความเหงาหรือไง. “

ใบหน้าของโห้หลีเฉิน มืดมน ดวงตาของเขามองไปที่เย้นโม่หลินอย่างเศร้าหมอง

“ผมจะแน่ใจได้อย่างไรว่าผมถูกกำหนดให้ไม่มีลูกไปตลอดชีวิต”

ใบหน้าของเย้นโม่หลินเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและเขาก็ตระหนักถึงบางสิ่งได้ทันที

เขาถามอย่างกระตือรือร้น “คุณหมายถึงอะไร?”

“ ผมดื่มยาก็จริง แต่ยังไม่รู้​ว่ามีปริมาณ​ในร่างกายมากเท่าไหร่ หลังจากผมได้รับผลการตรวจพิสูจน์จากป่ายฉีถึงจะสามารถพูดได้ว่าผมจะสามารถมีลูกได้หรือไม่”

โห้หลีเฉินอธิบายด้วยเสียงที่จริงจัง

ในขณะที่เขาพูดมือของเขาสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง และกำหมัดแน่นเผยให้เห็นความกังวลใจ

เย้นโม่หลินมองไปที่โห้หลีเฉินด้วยสีหน้าสับสน แต่เขายังไม่รู้ว่ามีอะไรอีก

หลังจากที่ยาลดลงมันไม่ได้ส่งผลหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์​ในร่างกายของเขาด้วยซ้ำ

แบบนี้ถือเป็นจุดพลิกผัน​ใน​สถานการณ์​สิ้นหวัง​นี้ได้

แต่ผลลัพธ์ออกมาเป็นแปดสิบเปอร์เซ็นต์​ ก็มีโอกาสไม่เป็นอะไร

เย้นโม่หลินจ้องไปที่โห้หลีเฉินอย่างบีบคั้น​และถามว่า

“ ถ้าผลการตรวจพิสูจน์ออกมาว่าคุณจะมีลูกไม่ได้อีกตลอดชีวิต คุณจะทำยังไง จะดึงเสี่ยวหว่านให้อยู่โดยไม่สามารถมีลูก​มีหลานได้ จะยอมปล่อยเธอไปหรือเปล่า​”

คำถามพวกนี้เฉียบคมกระทบจิตใจโดยตรง

ข้อสมมุติแบบนี้แม้แต่โห้หลีเฉินก็ยังไม่เคยคิดถึงมาก่อนเลย

เขาไม่เคยคิดเรื่องแยกทางกัน

แต่ถ้าเขามีลูกไม่ได้ เขาจะไม่สามารถมีความสุขจากความสัมพันธ์ในครอบครัวได้ แม้จะผ่านไปนานแค่ไหน…

โห้หลีเฉิน ขมวดคิ้วแน่น ดวงตาของเขาเคร่งขรึม​และทรงพลัง

เสียงของเขาทุ้มและหนักแน่นและเขาพูดทีละคำ

“ผลการตรวจสอบออกมาแล้วผมจะบอกคำตอบให้คุณได้รู้ครับ”

หลังจากพูดจบเขาก็ค่อยๆเดินไปที่ห้องควบคุม​

เย้นโม่หลินยืนอยู่ตรงจุดนั้นมองไปที่โห้หลีเฉินด้วยท่าทางเย็นชา

เมื่อเย้นหว่านลืมตาตื่นขึ้นและเห็นเพดานที่คุ้นเคย

เธอปฏิกิริยา​ตอบสนองรวดเร็วมาก นี่คือห้องที่โห้หลีเฉินนอน!

แต่เธอไม่ได้อยู่กับโห้หลีเฉินในการศึกษาเมื่อคืนนี้หรือ?

เธอมาที่ห้องนอนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

แล้วโห้หลีเฉินล่ะ?

เย้นหว่านมีหลายสิ่งที่กังวลใจของเธอและเธอก็ไม่คิดจะหลับอีกต่อไปเธอยื่นมือออกไปๆเพื่อดึงผ้าห่มลงและกำลังจะลุกขึ้นนั่ง

ทันทีที่เธอขยับตัว เธอก็รู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่กดทับร่างกายของเธออยู่

มันอบอุ่นเหมือนแขนคนคน

เธอหันหน้าไปมองก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นมีบุคคล​ที่​หน้าตาดีใบหน้าที่หล่อเหลานอนอยู่ข้างๆ

เขาก็คือโห้หลีเฉินนั่งเอง

ดูเหมือนเขาจะเพิ่งตื่นตาของเขายังดูง่วงและเบลอเล็กน้อยจ้องมองตรงมาที่เธอ