“เหอะ”
เสียงยิ้มเยาะดึงขึ้นมาจากทางโห้หลีเฉิน
ดวงตาของเขาเย็นชาทำให้คนที่เห็นรู้สึกกลัว“ คนของผม ไม่ใช่ว่าใครก็คิดจะคู่ควรด้วยได้”
ความหมายก็คือเซอร์ยุนซีไม่คู่ควร
เซอร์ยุนซีชะงักตกตะลึง และตั้งตารอคอยนกับคำยินยอมของโห้หลีเฉิน แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะได้รับคำตอบเช่นนี้จากอีกฝ่าย
ยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายยังดูหมิ่นคำพูดของเขาด้วย
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ด้วยสถานะที่สูงส่ง และหน้าตาที่น่าหลงใหลน่าหลงใหล จะขอใครสักคนแต่งงานจะต้องฝ่าอุปสรรคซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้
บางที พวกเขาอาจจะเป็นพี่น้องกันจริงๆ
เซอร์ยุนซีอารมณ์เสียเล็กน้อย
ซาอินติฟังบทสนทนาของพวกเขาอยู่ตลอด แล้วรู้สึกประหลาดใจมากกับคำตอบของโห้หลีเฉิน
ในประเทศเบียนหนาน สถานะของเซอร์ยุนซีและรูปลักษณ์ของเซอร์ยุนซีนั้นเพอร์เฟคไม่เป็นสองรองใคร และเขาเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงหลายๆคนใฝ่ฝันอยากแต่งงานด้วยมากที่สุด
แต่ความหมายของโห้หลีเฉินเหมือนตั้งใจจะปฏิเสธ
ทำแบบนั้นไม่ได้นะ
เพราะกลัวว่าโห้หลีเฉินจะทำผิดกฎข้อห้ามของประเทศ เธอจึงรีบพูดเตือนโห้หลีเฉิน
“หลีเฉินคะ กฎของประเทศเบียนหนาน คือญาติผู้ใหญ่ไม่สามารถปฏิเสธได้ถ้าชายหนุ่มมาขอหญิงสาวหญิงสาวแต่งงาน หากเขาปฏิเสธเขาจะถูกลงโทษอย่างรุนแรง และในอนาคตผู้หญิงคนนั้นจะเสียชื่อเสียงเป็นอย่างมาก เป็นที่รังเกียจของทุกคนขับไล่ จนอาจต้องรีบไปอยู่ในหุบเขาลึกเลยก็ได้”
ดวงตาของเย้นหว่านเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ กฎบ้าอะไรเนี่ย
จะปฏิเสธยังไม่ได้เลยหรือไง
เพราะแค่ทำให้ผู้ชายเสียศักดิ์ศรี ผู้หญิงก็ต้องถูกทำลายชื่อเสียงเลยเหรอ
เธอโมโหจนแทบกระอักเลือด และไฟที่สุมอยู่ในอกของเธอก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
ใบหน้าของโห้หลีเฉินบึ้งตึง ไอสังหารรอบตัวของเขายิ่งหนาแน่นขึ้น
ปฏิเสธไม่ได้?
เหอะ หรือจะต้องให้เขาปล่อยให้ภรรยาในอนาคตของเขาไปแต่งงานกับคนอื่นอย่างนั้นเหรอ
เซอร์ยุนซีมองไปที่ใบหน้าบึ้งตึงของโห้หลีเฉิน แล้วรู้สึกอึดอัดใจ ตามกฎหมายแล้ว ขอแค่เขาขอแต่งงาน เขาจะต้องได้แต่งงานกับเย้นหว่านแน่นอน
แต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ยินยอม
เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วพูดด้วยความจริงใจและสุภาพมาก
“ คุณพี่ชาย คุณมีสิ่งที่คุณต้องการบอกมาได้เลยนะครับ ไม่ว่าจะบุกน้ำลุยไฟ ผมก็จะทำให้ตัวเองเป็นคนที่คู่ควรกับเย้นหว่านตามที่คุณพอใจให้ได้”
ซาอินติมองไปที่เซอร์ยุนซีด้วยความประหลาดใจ แต่ครั้งนี้เขากลับจริงจังขนาดนี้
ถ้าเป็นแบบนี้ จะได้พอใจทั้งสองฝ่าย
หัวใจทั้งดวงของเย้นหว่านบีบเกร็งแน่น ราวกับว่าถูกบีบด้วยมือใหญ่ ไม่สบายใจ ขอแค่ขยับเล็กน้อย ก็ดูเหมือนว่ามันจะแหลกสลายไปได้ทุกเมื่อ
ไม่สามารถปฏิเสธคำขอแต่งงานได้ งั้นเธอก็ต้องแต่งงานกับเซอร์ยุนซีอย่างหนีไม่พ้นอย่างนั้นเหรอ
แต่ว่า ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน
แล้วตอนนี้จะทำยังไงดี
การเต้นที่ยุ่งเหยิงของเย้นหว่าน จึงยิ่งยุ่งเหยิงมากขึ้น และความคิดทั้งหมดของเธอก็ล่องลอยไป
เธอมองไปที่โห้หลีเฉินอย่างหวาดหวั่น และขอความช่วยเหลือ
สายตาของโห้หลีเฉินหรี่เล็ก และพูดอย่างเย็นชา
“พูดโอ้อวดมันง่าย แล้วถ้าคุณไม่สามารถทำให้ผมพอใจได้ คุณจะทำยังไง”
“ ผมก็จะทุ่มสุดชีวิตเพื่อทำให้สำเร็จครับ”
เซอร์ยุนซีกล่าวคำยืนยัน“ คุณพี่ชาย มีข้อเรียกร้องอะไรบอกมาได้เลยนะครับ ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ ผมจะทำให้สำเร็จแน่นอน”
“ดีมาก”
โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปากของเขา ไอเย็นที่เป็นอันตรายก็พุ่งตรงออกมาผ่านดวงตาของเขา
เย้นหว่านมองไปที่ทั้งสองด้วยความหวั่นใจ หัวใจของเธอเต้นเร็วมาก ข้อเรียกร้อง ถ้าเซอร์ยุนซีทำสำเร็จก็บ้าแล้ว
เขาจะถูกโห้หลีเฉินกลั่นแกล้งจนไม่เป็นผู้เป็นคนซะมากกว่า
เสียงของโห้หลีเฉินแหบต่ำ แต่อีกฝ่ายกลับได้ยินอย่างชัดเจน
“ ทำสำเร็จแล้วค่อยมาพูดเรื่องขอเสี่ยวหว่านแต่งงานก็แล้วกัน ”
“หะ”
เซอร์ยุนซีตกตะลึงไปชั่วขณะ เขาลืมแม้กระทั่งต้องเต้นรำ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นแบบนี้
โห้หลีเฉินยิ้มเยาะ “ในตอนนี้ คุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอทั้งนั้น”
พอพูดจบ โห้หลีเฉินก็ผลักซาอินติไปทางเซอร์ยุนซี
นี่คือการแลกเปลี่ยนคู่เต้นรำแบบสากล
บนฟลอร์เต้นรำ เราจะปฏิเสธไม่ได้ด้วย
เซอร์ยุนซีต้องยอมปล่อยมือเย้นหว่านไป แล้วรับซาอินติมา
ทั้งสองมองหน้ากันไปมา
ซาอินติ“… “
เซอร์ยุนซี “… “
เย้นหว่านถูกดึงให้ขยับตัว พอเดินไปอีกสองสามก้าว จากนั้นก็เข้าไปในอ้อมกอดที่คุ้นเคย
ลมหายใจที่เป็นเอกลักษณ์ กลิ่นกายหอมของชายหนุ่มพุ่งเข้ามาตรงหน้าเธอ ทำให้เธอรู้สึกซาบซึ้งจนอยากร้องไห้
แม้ว่าเธอจะไม่ได้เห็นเขาแค่สองสามชั่วโมง แล้วเธอยังเกือบถูกบังคับให้แต่งงานกับคนอื่นด้วยเธอรู้สึกกลัวมาก แต่ตอนนี้มาอยู่ในอ้อมกอดของโห้หลีเฉิน เธอรู้สึกเหมือนมีชีวิตกลับมาอีกครั้ง
เย้นหว่าแสบจมูก อยากจะร้องไห้
โห้หลีเฉินมองลงมาที่เธอ ใบหน้าของเขาบึ้งตึงและน้ำเสียงของเขาก็แข็งกร้าว
“คุณยังกล้าร้องไห้อยู่อีกหรือไง”
เย้นหว่านที่กำลังสะอึกสะอื้น จ้องมองไปที่ใบหน้าบึ้งตึงของชายตรงหน้าที่ดุร้ายและน่ากลัวมาก
น้ำตาของเธอกลิ้งกลับไป แต่เธอรู้สึกน้อยใจมาก
เธอรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “ฉันถูกเข้าใจผิดจริงๆนะคะ ฉันกับเซอร์ยุนซี … “
ทันทีที่เธอพูด เธอรู้สึกเอวของเธอถูกบีบแน่น
เย้นหว่านมองไปทางโห้หลีเฉินด้วยความงุนงง
ใบหน้าของโห้หลีเฉินบึ้งตึงมากจนเขาดำคล้ำ ทุกคำพูด แทบจะส่งเสียงออกจากซอกฟันของเขา
“ เรียกชื่อกันได้สนิทสนมจริงๆเลยนะ”
เซอร์ยุนซี เซอร์ยุนซีเรียกกันด้วยชื่อเล่นแล้ว แต่ไม่เคยได้ยินเธอเรียกเขาว่าหลีเฉินหรืออาเฉินเลยสักครั้ง
โถน้ำส้มสายชูในใจของโห้หลีเฉินเริ่มสั่นคลอน ก่อนจะล้มลงแตกกระจาย
“ไม่ใช่นะคะ ฉัน……”
เธอถูกเข้าใจผิดแล้ว เป็นเพราะตอนที่เซอร์ยุนซีแนะนำตัวครั้งแรกเขาบอกว่าตัวเองชื่อเซอร์ยุนซีเธอคิดว่าเขาจะนามสกุลยุนชื่อซีซะอีก เธอถึงเรียกอีกฝ่ายว่าเซอร์ยุนซีโดยไม่รู้เรื่อง
เธอกำลังจะอธิบายอย่างลุกลี้ลุกลน แต่โห้หลีเฉินกลับรั้งเอวของเธอไว้ แล้วก็สะบัดไปมาตามท่าเต้นที่รุนแรง
ร่างกายของเย้นหว่านเอนไปข้างหลังอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เธอแทบไม่ทันมองเห็นเพดานได้ชัดเจน ก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของโห้หลีเฉินอีกครั้ง
เธอรู้สึกเวียนหัวมาก “โห้หลีเฉิน อย่าทำแบบนี้ คุณฟังฉันก่อนสิคะ”
โห้หลีเฉินที่ได้ยินชื่อเต็มของเขา ทำให้ไฟในอกของโห้หลีเฉินยิ่งร้อนแรงมากขึ้น
เขากัดฟันแล้วพูดว่า “ตอนนี้มันเป็นดนตรีร็อคแล้ว”
ดังนั้นสเต็ปการเต้นจึงรุนแรงมากขึ้น
เย้นหว่านเพิ่งได้ยินคำพูดของโห้หลีเฉิน แล้วถูกจูงมือหมุนตัวสามรอบติดต่อกัน
เวียนหัว
เวียนหัวไปหมดเลย
แต่เสียงเพลงร็อคที่ดังกึกก้องไปทั่วห้อง ราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่ที่ถูกโยนเข้ามาในฝูงชน ทำให้ผู้คนเริ่มมีอารมณ์ร้อนแรงตามไปด้วย
ทุกคนรอบข้างมีสเต็ปการเต้นที่ร้อนแรงมากขึ้น ทั้งหมุนและแกว่ง 360 องศา
แต่เย้นหว่านไม่เคยเต้นทำนองเพลงแบบนี้มาก่อน
จะไม่ไหวแล้ว
เย้นหว่านรู้สึกเวียนหัวมาก ในตอนที่กลับเข้าไปในอ้อมกอดของโห้หลีเฉินอีกครั้ง เธอก็ยื่นมือออกมา แล้วโอบรอบเอวของโห้หลีเฉินไว้แน่น
เธอกอดเขาไว้แน่น แล้วรีบร้องขอความเมตตาอย่างรวดเร็ว
“ ฉันผิดไปแล้ว ฮือฮือ คุณยกโทษให้ฉันเถอะนะคะ”
ทันใดนั้นเอง การเคลื่อนไหวของโห้หลีเฉินก็หยุดนิ่ง เขามองลงไปที่ศีรษะเล็ก ๆ ที่ซบอยู่ในอ้อมกอดของเขา
แล้วพูดเสียงเข้ม “ผิดตรงไหน”
“ฉัน ฉัน ฉัน…”
เย้นหว่านยังคงเวียนหัวมาก เธอคิดอะไรช้า และนอกจากนี้เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองผิดตรงไหน
เธอจึงพูดติดอ่างเล็กน้อย
โห้หลีเฉินไม่รอคำตอบของเธอ เขาคว้าข้อมือของเธอแล้วทำท่าเหมือนจะโยนเธอออกไปอีกครั้ง
เย้นหว่านกลัวมากจนขนทั้งหมดบนร่างกายของเธอลุกซู่ เธอกอดโห้หลีเฉินให้แน่นมากขึ้น
เธอรีบพูดว่า “ฉันไม่ควรจะหน้าตาสวยขนาดนี้ ทำให้คนบ้านั่นเกิดตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบแบบนี้”
