ตอนที่ 46 พากลับบ้านมาดู
เมื่อหลังจากเห็นโทรศัพท์สายเข้าที่บนหน้าจอ จิรฐาก็ รับสายโทรศัพท์ “สวัสดีแม่ครับ” มือหนึ่งถือโทรศัพท์มือถือ เขาหันหลังเดินกลับเข้าห้องครัวไป เปิดไฟอุ่นนมร้อน
“เอ่อ จิรฐา” เมื่อได้ยินเสียงรับโทรศัพท์ พฤกษาก็ตื่นเต้น พักหนึ่ง และถามตรงๆว่า “ได้ยินพี่สาวของเจ้าบอกว่าเจ้าพา หญิงสาวคนหนึ่งกลับมาบ้านเมื่อคืนหรือ?”
บางครั้งจิรฐารู้สึกตนเองโชคดีที่เขาไม่ได้รับการ สืบทอดทางด้านอารมณ์และนิสัยแม่แก่นั้นมา เก็บนมที่ เหลือใส่ไว้ในตู้เย็น เขานั่งลงที่ข้างโต๊ะอาหาร ใบหน้ามี รอยยิ้มจาง ๆ ตอบว่า “เอ้อ ใช่ครับ”
ความเร็วของพี่สาวเขายังนับว่ารวดเร็วเพียงพอ ยังได้ รายงานท่านแม่ผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเขาแล้วจริงๆ
นับเป็นครั้งแรกที่ได้ยินลูกชายตอบตนเองตรง ๆ อย่าง รวดเร็วทั้งหมดจดว่าพาหญิงสาวกลับบ้าน คุณพฤกษาก็ ตอบโต้ได้ไม่ทันบ้างจริง ๆในชั่วขณะ
“ลูกชายเจ้าไม่ได้โกหกแม่น่ะ? ผู้หญิงคนนั้นยังอยู่กับ เจ้าที่นั่นตอนนี้หรือ?” เธอได้เปลี่ยนกรรมวิธีที่จะแนะนำคู่ ครองแก่เขาหลายครั้งและทุกครั้งเขาก็จะแก้ตัวไม่ยอมรับ ทั้งสิ้น นี่จู่ๆก็มีหญิงสาวโผล่ออกมา คุณพฤกษาก็มีความ สงสัยบ้าง
กับคำพูดของท่านแม่ผู้ยิ่งใหญ่นี้ที่ดูเหมือนแฝงน้ำเสียง ไม่เชื่อ จิรฐายังหัวเราะแล้วตอบต่อไปว่า “ครับ อยู่ที่นี่กับ ผม”
อีกหนึ่งคำตอบที่ยืนยันอีก ตอนนี้คุณพฤกษาสุขใจแล้ว “เร็ว เร็ว เร็ว รีบพาเธอกลับบ้านมาให้แม่ดู วันนี้พอดีเป็นวัน หยุดสุดสัปดาห์ พ่อและปู่ของเจ้าต่างอยู่บ้าน พี่สาวและพี่ เขยเจ้ารออีกสักพักก็จะมา เจ้าก็ไม่ต้องไปทำงาน พาสาว เจ้าคนนั้นมาที่บ้านเรา กินข้าวด้วยกัน”
เกี่ยวกับความใจร้อนของท่านแม่ผู้ยิ่งใหญ่นั้น จิรฐาค่อน ข้างไม่มีทางถอยหนีได้ ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขากล่าวว่า “แม่ ครับท่านใจร้อนเกินไปแล้ว ท่านจะทำให้พิมพ์ลดาตกใจได้ ครับ”
“พิมพ์ลดา สาวเจ้าคนนั้นชื่อพิมพ์ลดาหรือ?” สาย โทรศัพท์ด้านนี้ คุณพฤกษายิ้มไม่หุบปาก “ชื่อดี ดี หน้าตา เป็นยังไง สวยเหรอเปล่า ทำงานอะไรเหรอ แล้วสภาพที่ บ้านล่ะ? และยังมีนั่น…
“แม่ แม่ครับ” ทันทีที่ได้ยินคำถามของท่านแม่ผู้ยิ่ง ใหญ่ราวกับตรวจสอบสัมมะโนประชากร จิรฐาขัดจังหวะ เธออย่างรวดเร็ว “เธอก็เป็นผู้หญิงชาวบ้านธรรมดา ประวัติ ครอบครัวใสสะอาด พ่อเป็นครูสอนประวัติศาสตร์ เธอ ทำงานในบริษัทโฆษณา”
“เอ่อ นั้น…คุณพฤกษายังต้องการคิดจะถามอีก แต่จิรฐา ไม่ได้ให้โอกาสแก่เธอ
“แม่ ผมต้องไปราชการที่เมือง H พรุ่งนี้ คงจะสามถึง ห้าวันจึงจะกลับมา รอหลังผมกลับมา ผมก็จะพาเธอกลับไป พบท่าน ดีไหมครับ?”
สามหรือห้าวัน? ในความเป็นจริงสามหรือห้าวันในมุม มองของคุณพฤกษา ยังนับว่าเป็นเวลานานไปหน่อย แต่ งานของลูกชายเป็นสิ่งสำคัญ ตอนนี้ได้รับการยืนยันว่ามี สาวเจ้าคนนี้อยู่ เธอก็ไม่รังเกียจที่จะรออีกไม่กี่วัน
นอกจากนี้ ทราบว่าหญิงสาวนี้ชื่อพิมพ์ลดาและรู้อีก ว่าเธอทำงานในบริษัทโฆษณา เธอคุณนายท่านเสนาธิการ คนนี้ยังจะทุกข์โศกเรื่องไม่สามารถหาว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้เจอ หรือ?
“ตกลง งั้นรอจนกว่าเจ้าจะกลับมา เจ้าเด็กบ้าอย่าได้หลอก แม่อีกแล้วในครั้งนี้น่ะ!” คุณพฤกษาดีดลูกคิดน้อยๆในใจ ของตนเอง ปากก็ตอบตกลงตามข้อเสนอของจิรฐา
แม่และลูกทั้งสองวางสายโทรศัพท์กันอย่างสมานฉันท์
มีความสุข
จิรฐาเพิ่งเตรียมอาหารเช้าเสร็จ พิมพ์ลดาก็กำลังออกมา จากห้องนอนพอดี
บนโต๊ะอาหาร วางนมร้อนสองถ้วย ในจานมีแซนด์วิช สองชิ้น อาหารเช้าไม่ได้หรูหรามากมาย แต่ก็เป็นจิรฐา เตรียมกับมือของเขาเอง
ระหว่างดื่มนม จิรฐากล่าวว่า ตอนเช้า แม่โทรมา คณเยัง ไม่ตื่น ผมก็รับแทนคุณแล้ว”
ได้ยินเขาพูดเรื่องนี้อย่างกะทันหัน พิมพ์ลตาเกือบจะแซ นวิชติดอยู่ในลำคอ รีบดื่มนมตามลงไป เธอภามว่า “แม่ของ ฉันเธอว่าอะไรบ้างแล้วหรือ?”
ฟังคำพูดของพิมพ์ลดา คิ้วของจิรฐาที่เดิมสง่างามได้ ยนกลายเป็นหนอนผีเสื้อสองตัวทันที วางแซนวิชในมือลง เขาถามว่า “พิมพ์ลดา เรามีความสัมพันธ์เป็นอะไรกันเตอน นิ้ว”
