ตอนที่ 49 เสนอตัว
“เอ๊ะ? เอ่อ… พิมพ์ลดาตอบ แต่ในวินาทีต่อมารู้สึกสัมผัส ถึงบริเวณต้นคอเปียกและร้อน จ เธอต้องการที่จะหัน กลับมาหยุดยั้งเขา แต่จิรฐาก็ยิ่งกอดเธอไว้แน่น ทำให้เธอ ขยับไม่ได้สักนิด
ชายคนนี้ไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษและซื่อสัตย์อย่างที่เห็นจาก ภาพลักษณ์ภายนอก ชายคนนี้ บางครั้งทำสิ่งต่างๆ โดยไม่ เล่นตามกฎกติกาทั้งสิ้น ทำให้พิมพ์ลดาจับต้นชนปลายไม่ ถูกทั้งหมด ไม่สามารถเข้าใจความคิดของเขา
เขาจูบอย่างคลุมเครือเช่นนี้ สัมผัสอย่างป่าเถื่อนเช่นนี้ ทำให้พิมพ์ลดาเครียดเกร็งแข็งไปหมดทั้งตัว
รู้สึกถึงความผิดปกติของพิมพ์ลดา จิรฐายิ้มเบาๆและ ปล่อยเธอออก กล่าวที่ข้างหูของเธอว่า” ฉันแค่อยากกอด คุณ คุณไม่ต้องเครียดกังวล
หมุนตัวในอ้อมแขนของเขา พิมพ์ลดางอนทำปากยื่นเป็น ปากเป็ด เงยมองเขา “พ่อแม่ต่างอยู่ข้างนอกกันน่ะ”
“ถ้างั้น คุณหมายความว่า ถ้าพ่อแม่ไม่ได้อยู่ข้างนอก เรา ก็สามารถพัฒนาก้าวต่อไปหรือ?” คำพูดของพิมพ์ลดา เปิด ช่องว่างให้จิรฐาจับได้
มองหน้าเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ฉับพลันพิมพ์ลดา รู้สึกว่าโลกปัจจุบันนี้มันยุ่งเหยิง เก๋ ทำไมศิษยาภิบาลคนหนึ่ง วันวันในสมองคิดแต่เรื่องร่วมเพศพรรณนันะ? ตาม จริยธรรมของเขาแบบนี้ จะอธิบายพระคัมภีร์ให้ผู้คน และ ให้บัพติศมาแก่ผู้คนได้อย่างไรนะ”
ถูกเขาบล็อกไม่รู้จะตอบอย่างไร พิมพ์ลดาได้แต่หันหลัง ไปจัดเรียงข้าวของสิ่งต่างๆต่อไป
จิรฐาไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไรไปแล้ว ทุกครั้งที่ได้เห็น พิมพ์ลดา เขาก็อดไม่ได้ที่จะแหย่แกล้งเธอ คิดอยากใกล้ ชิดเธอ เขามีความสุขมากที่เห็นสภาพเธอหน้าแดงก่ำแต่ไม่ สามารถโต้แย้งได้
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พิมพ์ลดากล่าวก็ถูกต้อง คุณพ่อคุณแม่ ของภรรยาอยู่ที่ข้างนอก เขาไม่ได้ปิดประตูเมื่อเขาเข้าห้อง มา เมื่อครู่ กระตุ้นปลุกเร้าเกินไปบ้างจริงๆ
รู้สึกว่าดูเหมือนพิมพ์ลดาจะโกรธจริง ๆ จิรฐาก็ไม่ได้ รบกวนเธออีก แค่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ ช่วยเธอจัดเก็บด้วยกัน
พิมพ์ลดาเขย่งปลายเท้า ยกมือขึ้นดึงกองหนังสือตั้ง หนึ่งออกจากบนชั้นหนังสือ ทันใดจับถือได้ไม่มั่นคง ก่อนที่ เธอจะหงายหลังดีลังกา มือใหญ่คู่หนึ่งได้ช่วยเธอประคอง หนังสือไว้ พยุงเธอขึ้นมา
เพื่อพิสูจน์ว่าตนเองโกรธมาก ผลที่ตามมาร้ายแรงมาก พิมพ์ลดากระทั่งคำขอบคุณก็ไม่มีให้จิรฐา ไม่บอกไม่กล่าว หยิบหนังสือจากในมือของเขากลับมาเอง และหันกลับไป บรรจุใส่ไว้ในกล่อง
ตอนนี้พิมพ์ลดาเหมือนเม่นตัวน้อยๆที่ขนดังชั้นขึ้นแล้ว จว ฐาที่ประคองไว้ไม่รู้จะทำยังไงดี
ขณะที่เขากำลังลังเล เขาหันศีรษะมาและเห็นอัลบั้มรูป เล่มนั้นบนโต๊ะหนังสือ
“โอ๊ะ? ที่แท้ภรรยาของผมก็สวยขนาดนี้เมื่อเธอยังเด็ก!”
ได้ยินเสียงดังมาจากข้างหลัง พิมพ์ลดาหยุดการ เคลื่อนไหวในมือชั่วขณะ ในวินาทีต่อมา ทั้งสิ่งที่อยู่ในมือ หันไปทางจิรฐา กระโจนเข้าไป
“เอาอัลบั้มมาให้ฉัน!” เห็นพิมพ์ลดาเครียดขนาดนี้ จิรฐา ยิ่งยกมือสูงขึ้น ทำให้เธอไม่มีปัญญาแย่งชิงไป ตามมาด้วย เขายังใช้ประโยชน์จากความสูง มือยาว เท้ายาวของตน จงใจถืออัลบั้มรูปชูขึ้นพลิกดูต่อไป
“ไม่ต้องดู คุณไม่ต้องดูแล้ว!” พิมพ์ลดาใช้เท้ากระโดดขึ้น พยายามอย่างหนักที่จะคว้าแย่งอัลบั้มกลับ จึงรู้ว่า ในอัลบั้ม รูปของเธอมีรูปตั้งแต่สมัยยังนุ่งกางเกงแหวกเป้าน่ะ! ต่อ หน้าจิรฐาเพียงไม่กี่ครั้ง เธอได้เสียหน้านับครั้งไม่ถ้วน ถ้า ภาพดังกล่าวเขาก็ได้เห็นด้วย เธอพิมพ์ลดาชาตินี้ไม่มีหน้า ออกไปพบผู้คนอีกแล้วจริง ๆ !
เห็นจิรฐาพลิกไปทีละหน้า ๆ พิมพ์ลดาไม่สามารถรออีก ต่อไปแล้ว เธอใช้วิธีการเดิมที่ยื่นมือทั้งคู่ตรงขึ้นไปคิดอยาก จะจับอัลบั้มรูปนั้นเปลี่ยนทิศทาง เธอกอดศีรษะของจิรฐาไว้ เขย่งปลายเท้าใกล้ขึ้นไป
สัมผัสลันต่อนโยนนมนวลนั้นถ่ายทอดมาจากรีมฝีปาก จร ฐาตยสิ่งนิ่งงั้น สักพักจึงได้ตอบสนองกลับมา พิมพ์ลดาจูบ คนเองแล้ว
