SC:บทที่ 124 ฝนน้ําแข็ง
เมื่อเห็นว่า ฟางซิวเฉิง แทงมีดใส่ หลินเฉิง กระโดดถอยออกมาด้านหลังใบหน้าของเขา เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและถามขึ้นด้วยความโกรธว่า
“นี่หมายความว่ายังไง!”
ฟางซิวเฉิง หัวเราะและพูดว่า
“ หมายความว่ายังไงอ่ะหรอ?เดาสิ!”
เมื่อเห็นความทะเยอทะยานของชายร่างเล็ก หลินเฉิง กํามือแน่นและดึงมีสีดําออกมา จากท้องด้วยความเจ็บปวด เขาสังเกตมีดอย่างระวังมีดนี้แปลกมากแม้เขาจะสวมชุดป้องกันไว้ข้างในแต่มีดยังสามารถแทงเข้ามาได้
ไม่ใช่เวลาที่จะมาสนใจมีดสีดําในตอนนี้ดวงตาของ หลินเฉิง เคร่งขรึมแท่งน้ําแข็ง 6 แห่งปรากฏขึ้นรอบกายของ ฟางซิวเฉิง ทันใดนั้นแท่งน้ําแข็งก็พุ่งไปยังแขนขาของ ฟางซิวเฉิงทันที!
ฟื้ว!
แต่เสียงโหยหวนไม่ได้เกิดขึ้นตามที่คาดเดาเอาไว้ หลินเฉิง เห็นแท่งน้ําแข็งของเขาระเบิดออกกลางอากาศหัวใจของเขามืดมนทันที จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงประตูเปิดจากส่วนลึกของอาคาร
เมื่อมองเห็นกลุ่มทหารติดอาวุธครบชุดเดินออกมาจากห้องด้านใน หลินเฉิง ถอนหายใจเขารู้ว่าวันนี้ช่างเป็นวันที่ยากลําบาก
เพราะในบรรดาคนที่ออกมาจากห้องนั้นคือ ฟางซิวเฉิง ซึ่งปากของเขาถูกปิดเทปแน่นและฟางซิวเฉิงที่อยู่ข้างเขาก็กลายเป็นทหารอาวุโสวัยกลางคนกําลังจ้องมองเขาอย่างสนุกสนาน
“ฉันได้ยิน ฟางซิวเฉิง บอกว่านายปลุกพลังควบคุมน้ําแข็งขึ้นมา แต่พลังของนายเมื่ออยู่ต่อหน้าฉันมันช่างไร้ค่า”
เมื่อมองเห็นเศษน้ําแข็งที่ตกอยู่บนผืน ทหารวัยกลางคนหัวเราะอย่างเหยียดหยามและเย้ยหยัน
ในเวลานี้หลินเฉิงสูญเสียเลือดเป็นอย่างมากผิวของเขาซีดลงอย่างชัดเจน เขาขมวด คิ้วและหันไปมอง กวนเป็ง ที่ถูกทุบลงกับพื้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หัวใจของเขายิ่งทรุดฮวบลงไปอีก
“อย่าตกตะลึงไป จริงๆแล้วเมื่อนายเข้ามาในอาคารแห่งนี้นายก็ถูกสังเกตเห็นโดยผู้สังเกตุการณ์ของเรา ฟางซิวเฉิง กล่าวว่านายเก่งมาก ฉันเลยอนุญาตให้คนของฉันตรวจสอบว่านายเป็นอย่างไร ฉันต้องบอกว่านายเก่งจริงๆที่สามารถทําลายทหารติดอาวุธ 16 คนได้อย่างมีประสิทธิภาพ เป็นการต่อสู้ที่น่ากลัวจริงๆ!”
เมื่อเห็น หลินเฉิง ยังมองตัวเองอย่างเฉยชาและไม่ได้พูดอะไรทหารวัยกลางคนหัวเราะเยาะและอ้าปากพูดอีกครั้ง
หลินเฉิง สูดหายใจลึกและจ้องมองทหารวัยกลางคนที่กําลังดูถูกเหยียดหยามเขาและถามว่า
“แกมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“ให้ฉันคิดดูสิ…ใช่แล้วตั้งแต่ที่นายออกไปเราก็มาถึงที่นี่ถ้าเราไม่ได้ถูกขังด้วยคลื่นความเย็น เราคงจะพา ฟางซิวเฉิง ออกไปแล้ว และคงไม่ได้เล่นกับเด็กอย่างนาย!”
ชายวัยกลางคนส่ายหัวช่วยไม่ได้ราวกับว่าเขากําลังสงสาร หลินเฉิง
หลินเฉิง พยักหน้าอย่างช้าๆและดึงมีดออกมาจากด้านหลัง และใบมีดน้ําแข็ง 2 อันก็ปรากฏขึ้นในเวลาเดียวกันพร้อมกับแท่งน้ําแข็ง 3 แท่งถูกโยนออกมาจากมือซ้ายยิงเข้าหานายทหารวัยกลางคนทันที
ปุปุปุ
ดาบน้ําแข็งที่ยิงใส่นายทหารวัยกลางคนนั้นระเบิดหายไปในอากาศ หลินเฉิง หรี่ตาและเรียกใบมีดน้ําแข็งอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงอันตรายที่กําลังพุ่งเข้ามา เขายกใบมีดเพื่อที่จะปิดกั้น
หลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียง แกร็ก! ใบมีดน้ําแข็งของเขาแตกหัก แรงกระแทกตรงเข้าไปยังหน้าอกของเขาอย่างแรง!
อึก!
หลินเฉิงกระอักเลือดออกมา หลังจากที่เขาถูกกระแทกสายตาของเขามืดมัว ก่อนที่เขาจะทันได้ฟื้นตัวจากความเจ็บปวดเขาก็ถูกกระแทกอีกครั้งจากทุกทิศทาง
บูม!
หลินเฉิง รีบเรียบกําแพงน้ําแข็งที่หนากว่า 3 เมตรขึ้นมาต้านแรงกระแทกเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว เมื่อกําแพงน้ําแข็งขึ้นมาต้านแรงกระแทกเหล่านั้นส่งผลให้เกิดการระเบิดขนาดใหญ่ทันที
“เชี่ย! พลังนี้นี้โกงเกินไป!”
หลินเฉิง ได้แต่สาปแช่งและมองไปที่ทหารวัยกลางคนที่อยู่ไม่ไกลแล้วตกใจกับพลังที่โหดร้ายของเขา
“ตอนแรกฉันคิดว่านายเก่งมากที่สามารถจัดการทหาร 16 คนได้ แต่ดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด!”
เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง ถูกโจมตีและไม่อาจปัดป้องได้ทหารวัยกลางคนส่ายหัวและรู้สึกว่าทหารทั้ง 16 คนที่เขาใช้ทดสอบนั้นดูเหมือนจะตายอย่างไร้ค่า
หลินเฉิง ถุยน้ําลายที่ปนไปด้วยเลือดของเขาและพูดว่า
“ฝนน้ําแข็ง”
เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง พึมพําอะไรบางอย่างทหารวัยกลางคนขมวดคิ้วและอยากจะถามว่า หลินเฉิง นั้นพูดอะไร แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าอุณหภูมิทั้งห้องลดลงอย่างรวดเร็วและไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
จากนั้นด้านบนผนังของเขาเกิดหมวดอากาศและเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเห็นแท่งน้ําแข็งหนาทึบอยู่บนหัวของเขาบนเพดานเต็มไปด้วยแท่งน้ําแข็งหลาย 100 แท่งและพุ่งลงมาสู่คนด้านล่างทันที เมื่อ หลินเฉิง ดีดนิ้ว
“นี่มันเป็นไปได้ยังไง อ้าก!”
“นายพลเฉิงช่วยด้วย อ้าก!!”
“อ้ากกกก!”
“หนี หนีเร็วเข้า!”
แต่ประตูถูกปิดกั้นด้วยกําแพงน้ําแข็งหนา ก่อนที่ฝนน้ําแข็งจะตกลงมาทําให้ทหารติดอยู่ในห้องเหมือนกับแมลงวันหัวขาดพวกเขาพยายามที่จะหลีกเลี่ยงแท่งน้ําแข็งที่เจาะลงมาแต่ก็ไร้ประโยชน์!
หลังจากนั้นสักครู่คนที่เคยอยู่ในห้องนี้ต่างโดนน้ําแข็งแทง นอกจาก ฟางซิวเฉิง และ กวนเป็ง ที่ หลินเฉิง จงใจปล่อยให้ฝนน้ําแข็งหลีกเลี่ยงเพียงพวกเขา
แม้แต่ชายวัยกลางคนตอนนี้ก็อยู่ในสภาพไม่ค่อยดีนัก บนไหล่และหลังของเขามีแท่งน้ําแข็งหลายอันปักอยู่ แม้เขาจะมีพลังมากแต่เขาไม่สามารถทําลายแท่งน้ําแข็งนับร้อยนับพันได้
“ไอ้เด็กเวร…ฉันประเมินแกต่ําไป!”
หลังจากนั้น หลินเฉิง หอบหายใจอย่างหนักข้างกําแพงหลังจากเรียกฝนน้ําแข็งออกมา นายพลเชิงทนความเจ็บปวดของเขาแล้วตะโกนออกมาด้วยความโกรธ จากนั้นเขากําหมัดแน่นและพุ่งหมัดไปที่หัวของ หลินเฉิง โดยตรง
หลินเฉิง รู้สึกว่ามีพลังที่ส่งออกมานั้นมีการทําลายล้างสูง ถ้าเขาถูกโจมตีแม้ว่าเขาจะเป็นเซียนมาเกิดก็ต้องตายอย่างแน่นอน!
เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินเฉิง กุมหน้าท้องที่เต็มไปด้วยเลือดของเขาอีกครั้งและใช้พลังทั้งหมดหลบเลี่ยงการโจมตีอย่างฉิวเฉียด
บูม!
หลินเฉิง เห็นกําแพงด้านหลังที่เขาเคยพิงอยู่ก่อนหน้านี้กลายเป็นผุยผงทันที ทําให้สามารถมองเห็นทางเดินด้านนอก
“แค่ก แค่ก พลังเชี่ยอะไรเนี่ย มันระเบิดได้ยังไง?”
หลังจากสําลักฝุ่นละออง นายพลเฉิงและหลินเฉิง ต่างมองเห็นอีกฝ่ายไม่ชัดเจน หลินเฉิง รีบลากฟางซิวเฉิงและ กวนเป็ง ออกจากห้องอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขายืนอยู่ที่ประตูมองไปที่นายพลเฉิงและตะโกนออกมาว่า
“เฮ้ รอรับของขวัญชุดใหญ่เลย!”
“อะไรนะ”
เมื่อทหารวัยกลางคนได้ยินคําพูดไร้สาระของ หลินเฉิง เขารู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ก่อนที่เขาจะถามอะไรทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา!
