หลินเฉิงพยักหน้าทันทีที่ได้ยินคำพูดของฉางเหวินฉวนแทนทีจะเข้าไปโลมลันกับเต่ายักษ์ต่อ เขาก็วิ่งบนน้ำไปยังเรือชูชีพทันที
วูมมมมม…
ด้วยความช่วยเหลือของหลงซงทันทีที่หลินเฉิงกระโดดขึ้นมาบนเรือได้สำเร็จ เสียงในลำคอของเต่ายักษ์ก็ดังขึ้นพร้อมๆ กับการอ้าปากของมัน!
พยายามออกไปให้ไกลที่สุดเลยนะ!
ฉางเหวินฉวนรู้ทันทีถึงท่าทีที่แปลกไปของเต่ายักษ์ เขาบอกกับคนทั้งสองที่ต้องหลบไป ด้วยน้ำเสียงที่จริงจังสุดๆ เขากำหมัดแน่นและต่อยเข้าไปกลางหัวของเต่ายักษ์ เสียงปะทะดังกึกก้องไปทั่ว!
หุบปากไปเลย!คู่ต่อสู้ของแกคือฉัน!
หมัดแห่งความโกรธแค้นของเขาทำให้เขาดูดุดันกว่าทุกทีมาก ใครก็ตามที่ผู้ติดตามและลูกน้องของตัวเองต้องตายไปเป็นจำนวนมากย่อมต้องเป็นแบบนี้กันทั้งนั้น แม้ว่าหลินเฉิงจะไม่เข้าใจว่า ทำไมฉางเหวินฉวนถึงมาปรากฏตัวเปาป่านนี้ สิ่งเดียวที่เขามองออกคือฉางเหวินฉวนในตอนนี้กำลังโมโหถึงขีดสุดแล้ว!
โอวววววว!
เหมือนว่ากำปั้นเหล็กนั้นจะสร้างความเจ็บปวดให้กับมันได้มันส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด ร่างของมันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจากการกระแทก พยายามสบัดหัวไล่แมลงวันตัวนี้ให้บินออกไปจากหัวของมันเสียที!
แน่นอนว่าฉางเหวินฉวนเป็นผู้ใช้พลังที่ไม่ใช่ระดับธรรมดาๆการส่ายหัวซ้ายขวาอย่างไม่เอาไหนของเจ้าสัตว์ทะเลทำให้เขาเสียหลักเพียงนิดเดียวเท่านั้น คนที่ใช้พลังวิเศษเสริมแกร่งให้กับกำปั้นของตน ยังคงต่อยซ้ำๆ ลงไปกลางหน้าผากของมันอย่างไม่หยุดยั้ง ผ่านไปไม่นานนัก ก็เกิดหลุมขนาดใหญ่กลางกระบานของเต่ายักษ์
แผละ!
ด้วยเสียงของเหลวกพวยพุ่งออกมามันกระเด็นใส่ฉางเหวินฉวนที่ยังไม่ทันตั้งตัว กลายเป็นมนุษย์โลหิตไปแล้ว เป็นสภาพที่ดูไม่งามตาอย่างยิ่ง
และเต่ายักษ์ก็เสียเลือดจำนวนมากในคราวเดียวนั้นจึงเป็นฉากที่ดูน่ากลัวมากกว่าเดิมอีก ความเจ็บปวดกำลังกลืนกินชีวิตของเจ้าสัตว์ทะเลตัวใหญ่นี้ ร่างของมันสั่นสะท้านอย่างรุนแรงมากกว่าเดิมเสียอีก น้ำทะเลรอบๆ ก็กระเพื้อมอย่างแรง เหมือนกับทะเลที่คลั่งอยู่ทามกลางพายุใหญ่อย่างไงอย่างงั้น!
ฉางเหวินฉวน….
เห็นฉางเหวินฉวนทำให้เต่ายักษ์บาดเจ็บอย่างนักได้ขนาดนี้โดยที่ใช้แต่พลังเสริมแกร่ง หลินเฉงก็รู้สึกอัศจรรย์ใจมาก แม้ว่าตอนนี้เขายังไม่รู้ก็ตามว่าฉางเหวินฉวนมีพลังแบบไหน พลังที่เหมือนกับผู้ใช้พลังเสริมแกร่ง แต่ความเร็วก็เหมือนผู้ใช้พลังแห่งความว่องไวเหมือนกัน แสดงว่าชายคนนี้ไม่ได้มีพลังแค่อย่างเดียวในตัว เหมือนกับเขาสามารถเปลี่ยนพลังได้ดั่งใจนึกอย่างไงอย่างั้น!
นั้นมัน….น่าอัศจรรย์ใจมากทำไมกัน?
เห็นสีหน้าที่แปลกไปของหลินเฉิงเขาก็หันไปถามหลงซง ขณะที่เฝ้ามองการต่อสู้อันดุเดือดของ 1 คน กับ 1 เต่ายักษ์
นายคิดว่าอย่างไงบ้างหละ?
หลินเฉิงมองไปยังหลงซง พลังของพี่ชายของเธอ เหมือนจะครอบคลุมในทุกๆ ด้านมากใช่ไหมหละ? ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เหมือนกับพระเจ้าลงมาจุติเลย….
อ่า….
เห็นความรู้สึกที่แสดงออกมาของหลินเฉิงหลงซงก็ปฏิเสธ พระเจ้าหรอ? นายคอยดูพลังที่แแท้จริงของเขาก่อนเถอะ!
โฮ่?หมายความว่าพลังที่เขาใช้อยู่ในตอนนี้มันก็แค่ผิวเผินอย่างงงั้นหรอ?
เห็นหลงซงมีท่าทีที่แปลกไปกับพี่ชายของเธอหลินเฉิงก็ขมวดคิ่วเล็กน้อย และถามต่อไป
ก็อาจจะเป็นอย่างงั้น….
หลงซงส่ายหน้านิดหน่อยเธอไม่อยากจะพูดถึงเรื่องของฉางเหวินฉวนแล้ว
เห็นหญิงสาวคนนี้เริ่มและจบบทสนทนาเรื่องของฉางเหวินฉวนอย่างแปลกประหลาดหลินเฉิงอยากจะทำให้เธอคายทุกอย่างอออกมาจริงๆ แต่มันก็เป็นไปได้แค่ในความคิดของเขา เขาไม่ใช่เด็กปัญญาอ่อน ใครจะไปกล้าทำร้ายเทพธิดาของกองพันได้ลงคอกันหละ ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ในฐานทัพแห่งนี้
ตู้ม!!!
ตู้ม!!!
พึงจะหยุดคุยไปได้ไม่ถึง5 วินาที แม้จะไม่ได้รับผลกระทบจากการจ่อสู้แล้ว แต่การต่อสู้ของพวกเขาก็ยังคงดุเดือดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ฉางเหวินฉวนชิงความได้เปรียมมาโดยตลอด เหมือนกับว่าเต่ายักษ์นั้น เป็นเพียงแค่กระสอบทรายที่กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนทะเล!
มันจะรอดไปจากฉางเหวินฉวนได้ไหมนะ?
แม้ว่ามันจะล้มลงไปแล้วแต่ฉางเหวินฉวนก็ยังไม่หยุด หมัดของฉางเหวินฉวนทำให้กระดูของมันหักไปหลายท่อนแล้ว หลินเฉิงที่เฝ้ามองฉากนี้ก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอไปและบ่นกับตัวเอง
โฮก!!!
กว่าสิบนาทีที่เขาเปิดฉากจู่โจมมันก็ได้แค่ร้องโอดครวญ มันทนความเจ็บปวดไม่ได้อีกต่อไปแล้ว มันหดหัวเข้าไปในกระดอง และรีบว่ายน้ำหนีไป!
จะหนีไปไหน!
เมือรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะหนีฉางเหวินฉวนก็เยาะเย้ยมันพร้อมกับ กระโดดเข้าไปกลางกลังเขาเต่ายักษ์ที่มุดเข้าไปในกระดองเหลกทมิฬของมัน!
ตู้ม! เขาใช้หมัดขวาในการแลนดิ้งตอนที่เขายกแขนขวาขึ้นนั้น แสงสีมวงลาเวนเดอร์ก็สถิตบนกำปั้นของเขา สายฟ้าสีม่วงก็ฟาดลงมาทันทีที่กำปั้นปะทะกับกระดอง!
นั้นมันอะไรกัน!?
เห็นกำปั้นสายฟ้านั้นหลินเฉิงก็หน้าถอดสี ใจของเขาก็แทบใจหยุดนิ่งเหมือนกับว่าตัวเองถูกดูดไปยังใจกลายของพายุอย่างไงอย่างงั้น!
คอนแรกที่หลินเฉิงคิดว่าเข้าใจทุกอย่างแล้วเกี่ยวกับฉางเหวินฉวนแม้ว่าใครๆ จะพบสิ่งแปลกประหลาดในตัวของฉางเหวินฉวนมากขึ้นทุกวันๆ หลินเฉิงก็จัดว่าพลังของฉางเหวินฉวนคือพลังแบบพิเศษอย่างไม่เต็มใจนัก เขาเป็นคนที่มีควาสามารถในการเสริมแรงทางกายภาพได้อย่างครบถ้วน แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นฉากสายฟ้าฟาดต่อหน้าต่อตา ข้อมูลที่เขาได้มาก่อนหน้านี้ก็แต่กระเจิงไปพร้อมๆ กับเปลือกกระดองของเต่าที่กระจายออกมา ตอนเหมือนกับเขาวนกลับมาที่จุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง จุดที่เขาไม่รู้อะไรของฉางเหวินฉวนเลยแม้แต่นิดเดียว!
บอกแล้วว่านายยังไม่รู้ถึงความน่ากลัวของชายคนนี้นักหรอก!
แน่นอนว่าสีหน้าอันตกตะลึงของหลินเฉิงที่เห็นฉากนั้นหลงซงเองก็สังเกตุเห็น และพูดออกมาอย่างชัดเจนอีกครั้ง
ใช่แล้วมันน่ากลัวจริงๆ …
ได้ยินสิ่งที่หลงซงพูดเขาก็รู้แล้วว่าตอนที่มาดของเขาหลุดไปมาก เขารีบตั้งท่าใหม่และยอมรับไปตรงๆ
เขาได้แต่มีความสุขลึกๆในใจ ที่หยูซานสามารถรอดมาได้จากการต่อสู้ครั้งนั้นกับฉางเหวินฉวน เหมือนกับว่าฉางเหวินฉวนเองก็ไม่อยากจะแสดงพลังที่แท้จริงออกมาเหมือนกับเขา ความแข็งแกร่งขนาดนี้คนธรรมดาไม่มีทางฝึกเพื่อให้ได้มาอย่างแน่นอน
——————SC: บทที่ 385 กำแพงเสียง
