บทที่ 554 โรงเก็บศพ
SC:บทที่554 โรงเก็บศพ
ตอนที่พูดประโยคนั้นออกไปหลินเฉิงนั้นไม่มีอะไรมากนักในความคิด สถานการณ์ของชั้น 2 และ 3 นั้นชัดเจนแล้วว่าพวกพนักงานที่ทำงานอยู่ภายในนี้ได้จัดการพวกหลักฐานทุกอย่างไปอย่างหมดจดเมื่อตอนหนีออกไป ในกรณีนี้ สิ่งที่เขาจะสามารถหาได้นั้นจึงมีจำกัดมากๆ เพราะงั้นลืมๆเรื่องนั้นไปแล้วหาเบาะแสให้ดีที่สุดดีกว่า
แต่กระนั้นหลินเฉิงนั้นไม่ใช่พวกขี้แพ้หรือพวกคนพาลในเมื่อสถาบันวิจัยแห่งนี้มี 6 ชั้น ดังนั้นเขาจะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะได้ไปสำรวจจนถึงมุมสุดท้ายของชั้นบนสุด
ไม่มีการพูดอะไรเพิ่มหลินเฉิงมองกลับไปยังชั้น 3 ที่เขาและหลินหยงเจี่ยนเพิ่งจะสำรวจไป จากนั้นก็เดินตรงขึ้นไปยังชั้น 4 ต่อเลย
เพียงแค่ขึ้นมาถึงชั้น4 หลินเฉิงก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที กลิ่นแปลกๆที่คุ้นเคยมันเตะเข้ามาที่จมูกเขาทันที!
นี่มัน…
หลังจากที่ดมกลิ่นแล้วหลินเฉิงก็รีบขมวดคิ้วขึ้นมาอีกไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ปรบมือและพูดขึ้น ฟอมารีน!
ฟอมารีน?
เพราะว่าหลินเฉิงนั้นขึ้นมาข้างบนอย่างรวดเร็วมันทำให้หลินหยงเจี่ยนที่ตามมาทีหลังเกือบ 10 เมตรมาถึงในตอนนั้นพอดี เมื่อได้ยินที่หลินเฉิงพูด เขาก็มองอย่างประหลาดใจทันที นายรู้ได้ยังไงน่ะ?
สีหน้าของหลินเฉิงดูสับสนแบบมากๆขึ้นมา เพราะฉันเคยได้กลิ่นนี่มาก่อน และฉันจำมันได้แม่นเลย
ใช่แล้วที่ๆว่านั่นก็คือโรงเก็บศพที่เต็มไปด้วยศพที่เกิดจากการทดลองภายในอาคาร 1 ของเขตรักษาความปลอดภัยเหลียงเฉิง จากนั้นเป็นต้นมา หลินเฉิงก็มีท่าทีสะอิดสะเอียนทุกครั้งที่จะต้องสำรวจสถาบันวิจัยหรือที่ไหนๆที่เกี่ยวข้องกับแบบนี้ ถ้ามันไม่จำเป็น เขาก็จะไม่เข้าไปภายในนั้นเลย
ถ้างั้นนี่คือ…
ฟังที่หลินเฉิงอธิบายไม่จำเป็นต้องละเอียด หลินหยงเจี่ยนก็ไม่ถามอะไรเพิ่มแล้ว เขามองขึ้นไปรอบๆชั้น 4 นั้น นี่น่าจะเป็นชั้นที่พวกนั้นเอาศพมาเก็บไว้…
ใช่แต่ช่วยอย่าแยกกันสำรวจที่ชั้นนี้เลยนะ ฉันมีลางสังหรณ์ว่าชั้นนี้มันจะต่างกับ 3 ชั้นก่อนหน้านี้
หลินเฉิงพยักหน้าและโบกมือให้เขาหลังจากที่ปัดเป่ากลิ่นเหม็นฉุนของน้ำยาพวกนั้นไปหมดแล้ว เขาก็นำหลินหยงเจี่ยนและโคล่าไปยังห้องที่อยู่ใกล้ที่สุดด้านขวามือพวกเขา
เมื่อเขาเข้าประตูไปหลินเฉิงบิดลูกบิดประตูด้วยความเคยชิน แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ผ่านมือที่สัมผัส ประตูเหล็กนั่นถูกล็อคไว้!
น่าสนใจ! เมื่อเขาพบแล้วว่าประตูนั้นถูกล็อคหลินเฉิงก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มมุมปากขึ้นมา เขาไม่ได้เจอประตูที่ล็อคแบบนี้มาจากทั้ง 3 ชั้นเลย
ชั้นเจนเลยว่าตอนที่พวกพนักงานอพยพแม้จะไม่ได้รีบมาก แต่ก็ไม่มีเวลาที่จะมาล็อคประตูทุกบาน แต่ประตูเหล็กที่ดูพิเศษออกไปตรงหน้าพวกเขานี้ดูเหมือนจะเป็นปัญหาใหญ่ขึ้นมาแล้ว!
*สวบ!*
เขาให้หลินหยงเจี่ยนและโคล่าถอยหลังไป2 ก้าว จากนั้นก็หยิบดาบยาวขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะแทงเข้าไปที่ลูกบิดประตู และเช่นเดิม ดาบยาวเล่มนั้นสามารถแทงเข้าไปภายในได้เหมือนแทงก้อนเต้นหู้!
หลังจากนั้นเขาก็ตัดมันเป็นครึ่งวงกลมจากจุดที่แทงเข้าไปที่ล็อคประตูของบานประตูเหล็กนี่ก็สามารถถูกจัดการโดยง่ายด้วยฝีมือหลินเฉิง
เขาเปิดประตูที่พังแล้วช้าๆและไม่ได้รีบเข้าไปแต่เขาก็หรี่ตามองเข้าไปอย่างระมัดระวังเพื่อสังเกตสถานการณ์ภายในห้องนั้นก่อน เมื่อพบว่าไม่มีอะไรผิดปกติยกเว้นแสดงสลัวๆที่น่าสงสัยนั้น หลินเฉิงจึงโบกมือเรียกให้ทั้งสองตามเขาไป
*คลิก*
หลังจากที่เข้ามาในห้องแล้วหลินเฉิงก็เห็นไฟสลัวๆนั้น เขาทำได้เพียงหยิบไฟฉายขึ้นมาและเปิดมันจากนั้นก็มองไปยังมุมของห้องๆนั้น
แสงจากไฟฉายเผยให้เห็นถึงสภาพในห้องนั้นและเป็นจุดสนใจของทุกคนพื้นที่ที่ถูกห้อมล้อมอยู่นี้ไม่ได้กว้างขวางนัก มันน่าจะมีพื้นที่ประมาณ 100 ตารางเมตรเท่านั้น
ที่นี่มีเตียงสำหรับวางศพกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมดและที่สุดกำแพง มีแถวเกณฑ์ที่ใช้ในการทดสอบอยู่บนนั้น เครื่องมือที่อยู่บนเกณฑ์ทดสอบพวกนั้นตกลงมาอยู่บนพื้นและเสียหายหมดแล้ว มันรวมไปกับเตียงวางศพที่ยุ่งเหยิงเหล่านั้น หลินเฉิงสามารถจินตนาการได้เลยว่าพนักงานภายในสถาบันวิจัยแห่งนี้น่าจะมาที่นี่เพื่อทำความสะอาดมันหมดแล้ว
แต่สิ่งนี้มันไม่ได้สำคัญนั่นก็เพราะว่าเขาได้ค้นพบว่าเตียงนอนศพพวกนี้ไม่ว่าจะทั้งซ้ายหรือขวาของกำแพงต่างก็เป็นประเภทดึงทั้งหมด หรือแม้แต่บางเตียงที่ระเกะระกะออกมาด้านนอก มันก็แสดงให้เห็นว่าเตียงนั้นๆน่าจะเคยมีศพนอนอยู่บนนั้นมาก่อน แต่พวกเขาถูกนำออกไปแล้วโดยพนักงานพวกนั้น
จิ๊ส์
หลังจากที่รับรู้ถึงสถานการณ์ภายในห้องนั้นแล้วหลินหยงเจี่ยนที่เพิ่งได้พบห้องเก็บศพเป็นครั้งแรกก็อดไม่ได้ที่จะเหงื่อแตกพลั่ก แม้จะเคยเห็นซอมบี้ที่น่ากลัวมานับไม่ถ้วนตลอดครึ่งปี แต่การที่ต้องมาอยู่ต่อหน้าสิ่งที่มองไม่เห็นนี้ก็ทำเอาเขาลืมความกลัวพวกนั้นไปเลย
ทำแบบนี้มันถูกต้องแล้วหรือไง!
หูได้ยินเสียงเครื่องปรับอากาศดังมาจากทางเขาหลินเฉิงอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง ต่อให้มันมีศพอยู่ที่นี่จริงๆ ยังไงเดี๋ยวศพก็ต้องกลายเป็นพวกซอมบี้ชั้นต่ำแล้วไม่ใช่ว่านายเองหรือไงที่โดนซอมบี้พวกนั้นคุกคามน่ะ?
หลังจากนั้นเขาก็หยุดพูดและเดินตรงไปยังเตียงนอนศพที่อยู่ใกล้ที่สุดทางซ้าย
*เคร้ง*
ก่อนที่หลินเฉิงจะเดินไปถึงเตียงนอนศพนั้นเสียงของเหล็กกระทบกันก็ดังขึ้นมาภายในห้องเก็บศพนั้นทันที และนั่น มันดังมาจากเตียงที่อยู่ด้านหลังเขา!
