บทที่ 347 สายไปแล้ว
เวินหงหยู้มองจี้จิ่งเชินที่ยังคงตกตะลึงและไม่ได้สติอยู่ในตอนนี้ พลางส่ายหน้าและถอนหายใจ
เขาหันกลับไปกำชับทหารสองคนที่อยู่ข้างนอก ” เอาเขาออกไป ”
” ครับ ”
ทหารหลายคนรีบกรูเข้ามาพาจี้จิ่งเชินออกไปข้างนอก
ใบหน้าของจี้จิ่งเชินยังคงเต็มไปด้วยเลือด เขากำเอกสารนั้นไว้แน่น ผลกระทบอันยิ่งใหญ่ที่ถาโถมเข้ามา มันทำให้เขายอมแพ้ที่จะต่อต้าน และถูกทหารลากออกไปง่ายๆ
เขาคิดไม่ตก ว่าทำไมบริษัทที่ยังดีๆอยู่เมื่อสองสามวันก่อน จึงได้เกิดเรื่องขึ้นอย่างกะทันหันขนาดนี้ และไม่มีข่าวคราวอะไรก่อนเลย……
ทหารเหล่านั้นลากจี้จิ่งเชินออกมาทิ้งไว้นอกบ้านตระกูลเวิน
และเอ่ยอย่างเย็นชา ” จี้จิ่งเชิน โปรดอย่าบุกรุกเข้ามาอีกในครั้งหน้า ถึงตอนนั้นจะมาหาว่าพวกเราไม่สุภาพไม่ได้ ”
หลังพูดจบ ทหารทั้งสองก็ยืนอยู่หน้าประตู และมองจี้จิ่งเชินอย่างระมัดระวัง เพื่อป้องกันไม่ให้เขาก่อเรื่องอีก
แต่ตอนนี้จี้จิ่งเชินไม่มีเรี่ยวแรงไปคิดถึงเรื่องอื่นอีกแล้ว
เขาพลิกดูเอกสารในมือไม่หยุด และพยายามคิดหาสาเหตุของเรื่องทั้งหมด แต่เขากลับไม่รู้ถึงต้นสายปลายเหตุเลยสักนิด
เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกทหารสองคนพาไปขึ้นรถและขับออกจากโรงพยาบาลไป
รถแล่นไปบนถนน หลังจากแน่ใจว่านี่คือเส้นทางกลับไปบ้านตระกูลเวิน เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงยอมแพ้ที่จะดิ้นรนต่อไป
ตอนนี้จี้จิ่งเชินควรจะอยู่ที่บ้านตระกูลเวิน ถ้าเธอกลับไปตอนนี้ ก็จะทันเวลาพอดี…….
ในขณะที่กำลังคิด รถก็แล่นผ่านจุดตรวจ และมาถึงบ้านตระกูลเวินที่อยู่ไม่ไกล
ยังไม่ทันจะถึงประตูใหญ่ รถก็กลับหยุดลง เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกพวกเขาพาลงมาจากรถ
ทันทีที่เวินเที๋ยนเที๋ยนก้าวเท้าลงมาจากรถ เธอก็เห็นจี้จิ่งเชินยืนอยู่ที่ประตูใหญ่ไม่ไกล
เธอดีใจมาก ในขณะกำลังจะเอ่ยปากตะโกน ก็กลับถูกคนที่อยู่ข้างๆปิดปากเอาไว้อย่างรวดเร็ว！
” ท่านนายพลสั่งให้พวกเราพาคุณเข้าไปทางประตูหลัง ”
คนคนนั้นพูดด้วยเสียงต่ำ พลางดึงเวินเที๋ยนเที๋ยนไปอีกด้านหนี่ง
เมื่อเวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินเช่นนั้น เธอก็รู้ว่าเวินฉี่จงใจขัดขวางให้เธอและจี้จิ่งเชินไม่ได้พบกัน！
ไม่ได้！
เธอพยายามดิ้นรน และตะโกนชื่อของจี้จิ่งเชินไม่หยุด
แต่ปากก็กลับถูกสองคนนั้นปิดไว้เสียสนิท จนไม่สามารถส่งเสียงใดๆออกมาได้
เวินเที๋ยนเที๋ยนดิ้นรนต่อสู้ไม่หยุด แต่เธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อต้าน และถูกพวกเขาพาตัวห่างออกไปจากประตูหน้า และมุ่งหน้าไปทางประตูด้านข้าง
เธอทำได้เพียงเฝ้ามองจี้จิ่งเชินที่ค่อยๆห่างจากเธอออกไปเรื่อยๆ และหายไปจากสายตาในที่สุด
” พวกนายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ！ ”
ทันทีที่พวกเขาพาตัวเธอเข้ามาในบ้านตระกูลเวิน และแกะพันธนาการที่ปากเธอออก เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงตำหนิขึ้นอย่างไม่พอใจ
ทหารสองคนไม่สะทกสะท้าน และพาตัวเธอเข้าไปด้านใน
พวกเขาพาเวินเที๋ยนเที๋ยนขึ้นไปห้องทำงานของเวินฉี่ที่อยู่ข้างบน
เมื่อประตูเปิดออก ก็พบกับเวินฉี่ที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ราวกับกำลังรอการมาถึงของเวินเที๋ยนเที๋ยน
เมื่อเห็นว่าเธอถูกจับตัวกลับมาอีกครั้งในตอนนี้ รอยยิ้มบางๆก็ค่อยๆเริ่มปรากฏบนใบหน้าที่มีอายุนั่น
” เป็นยังไงบ้างล่ะ？เห็นจี้จิ่งเชินแล้วรึยัง？ ”
ทันทีที่เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินประโยคนั้น เธอจึงเงยหน้าขึ้นด้วยสายตาเฉียบคมมาทันที！
” พวกคุณทำอะไรเขา？ ”
เมื่อครู่จี้จิ่งเชินมีท่าทีบางอย่างผิดปกติไป เวินฉี่จะต้องทำร้ายเขาเป็นแน่！
ส่ายหน้าพลางยิ้ม และกล่าว ” ฉันจะทำอะไรเขาได้？ ”
” ทั้งหมดนี่ก็เป็นเพราะจี้จิ่งเชินหาเรื่องใส่ตัวเองทั้งนั้น มันไม่เกี่ยวกับคนอื่น ”
เขานั่งหลังโต๊ะทำงาน พลางก้มหน้าพลิกดูเอกสารในมือ และไม่ได้มองเวินเที๋ยนเที๋ยนอีกต่อไป
ราวกับว่าเขาได้ควบคุมทุกอย่าง และจับทุกคนไว้ในกำมือหมดแล้ว เขาเย็นชา อวดเก่ง แต่กลับมีประสบการณ์และความชำนาญเป็นอย่างมาก
” เรื่องที่เธอหนีไปโดยพลการในครั้งนี้ ฉันจะไม่เอาเรื่อง แต่ห้ามมีครั้งต่อไปอีกเด็ดขาด ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ เมื่อได้ยินคำพูดตามอำเภอใจอย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใดของเขา
และพูดอย่างโมโห ” พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาขังฉันไว้ที่นี่？ นี่มันเป็นการคุมขังอย่างผิดกฎหมาย！ ”
แม้แต่จี้จิ่งเชินก็ยังเคยถูกฟ้องร้องข้อหาคุมขังอย่างผิดกฎหมายมาแล้ว นับประสาอะไรกับเวินฉี่ที่เป็นนายพลตอนนี้！
การจับเธอมาขังไว้ที่นี่ เห็นชัดเจนว่าเขารู้อยู่แต่แรกแล้วว่ามันผิดกฎหมาย！
เมื่อเวินฉี่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด ก็ราวกับว่าเขาได้ยินอะไรตลกๆ
ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองเวินเที๋ยนเที๋ยน และทันใดนั้นเขาก็หัวเราะออกมา
” กฎหมายเหรอ？ฉันนี่แหละคือกฎหมายในตระกูลเวิน ”
ดวงตาของเวินฉี่หรี่ลงเล็กน้อย แต่กลับคมกริบยิ่งขึ้นด้วยความยโสโอหัง
” ที่นี่เป็นที่ของฉัน ใครก็เข้ามาแทรกแซงไม่ได้ สำหรับเรื่องนี้แล้ว เธอยังมีเวลาเหลืออีกมากมาย ที่จะได้สัมผัสถึงมันอย่างช้าๆ ”
พูดจบเขาก็ก้มลงไปดูเอกสารในมือต่อ
พลางโบกหลังมือออกไปด้านนอก
” ออกไปเถอะ ”
ในเวลานี้ทางด้านนอกของบ้านตระกูลเวิน พ่อบ้านและจงหลีต่างก็มาถึงในที่สุด
แต่ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไป ก็เห็นเข้ากับจี้จิ่งเชินที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงอยู่หน้าประตู และยังคงถือเอกสารหนาๆอยู่ในมือ สายตาก็พลันเหม่อลอย
เมื่อทั้งคู่เห็นเขา ก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยความประหลาดใจ
” คุณจี้ ในที่สุดก็หาคุณเจอ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม？ ”
ทั้งสองสอบถาม แต่จี้จิ่งเชินกลับไม่ตอบสนองใดๆ และยังคงเอาแต่มองเอกสารที่อยู่ในมือ
ทั้งสองเข้ามาดูเอกสารในมือของจี้จิ่งเชินด้วยความสงสัย
ทันทีที่เห็นตัวอักษรบนนั้น ดวงตาพวกเขาก็เบิกกว้าง และสีหน้าก็เปลี่ยนไปในพริบตาเดียวด้วยความตกใจ
” นี่……นี่มันเป็นไปได้ยังไง？ ”
ใบหน้าของจงหลีขาวซีด และแทบจะยืนไม่อยู่
” เอกสาร……ออกมาเร็วขนาดนี้…… ”
จี้จิ่งเชินเงยหน้ามองจงหลีทันทีที่ได้ยิน
” นี่มันเกิดอะไรขึ้น？ ”
จงหลีไหล่ตกและโทษตัวเองทันทีที่เห็นสายตาของเขา
ดวงตาที่แดงก่ำคู่นั้นของจี้จิ่งเชินกำลังจ้องมองมาที่เขา และรอให้จงหลีอธิบายมา
” ประธานจี้…… ”
จงหลีกัดฟัน ไม่พูดพร่ำทำเพลง เสียงตึกดังขึ้น！จงหลีลงไปคุกเข่ากับพื้นทันที
” ประธานจี้ เป็นความผิดของผมเอง！ผมไม่สามารถปกป้องบริษัทของคุณไว้ได้！ ”
จี้จิ่งเชินกัดฟันแน่น จนมีเสียงเล็ดลอดออกมาตามไรฟัน
” บอกฉันมา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น？ ”
จงหลีพยักหน้า และอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงนี้อย่างละเอียด
หลังจากที่เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกตระกูลเวินจับตัวไป จี้จิ่งเชินก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำงาน เขาทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่ในการตามหาเวินเที๋ยนเที๋ยน และบริษัทก็ไม่ได้พัฒนาขึ้นเลยตั้งแต่ตอนนั้น
แต่ช่วงเวลานั้นกลับตรงกับช่วงการจัดหาเงินทุนประจำปีของบริษัท
เดิมทีจงหลีวางแผนว่าหลังจากจัดการข้อมูลเสร็จแล้ว เขาจะส่งไปให้จี้จิ่งเชินตรวจสอบโดยตรง
แต่ก่อนที่จี้จิ่งเชินจะเริ่มทำงาน อาการป่วยของเขาก็กำเริบขึ้นมากะทันหัน และจำเป็นต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ จงหลีจึงทำได้แค่เอาบริษัทมาดูแลเองเป็นการชั่วคราว
จากประสบการณ์ของเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา บวกกับประสบการณ์ของจี้จิ่งเชิน พูดตามเหตุผลก็สามารถพอที่จะเอาชนะไปได้
แต่คิดไม่ถึง ว่าจู่จู่ก็กลับเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น
ก่อนที่ผู้มีสิทธิ์ถือหุ้นจะจัดหาเงินลงทุนเสร็จสมบูรณ์ บริษัทเอ็มไอกรุ้ปก็เผชิญหน้ากับการสั่งซื้อเป็นจำนวนมาก โดยมีกำไรมากกว่าหลายหมื่นล้าน
เพียงการสั่งซื้อแค่นี้ ก็สูงเท่ากับรายได้หนึ่งปีของบริษัท
จากสถานการณ์เช่นนี้ ทำให้จงหลีตกใจขึ้นมา
หลังจากตรวจสอบสถานการณ์ เขาก็รีบเตรียมกรณีความร่วมมือไม่หยุด
ในระหว่างการพูดคุยเกี่ยวกับการร่วมมือกัน ทั้งสองฝั่งก็ต่างพอใจเป็นอย่างมาก และได้ตกลงยืนยันความร่วมมืออย่างรวดเร็ว
