เมียหวานของประธานเย็นชา – ตอนที่ 402

บทที่ 402 แก้แค้น

เจียงหยู่เทียนเพิ่งกลับมาจากตระกูลเวิน

จี้จิ่งเชินยังไม่ไปจากปราสาท ทำให้ในใจเธอยิ่งกังวล

เธอเดินไป ขมวดคิ้วก้มหน้าลงเล็กน้อยไป ในหัวเอาแต่นึกถึงที่พูดกับท่านเวินวันนี้

ตั้งแต่ที่เธอเอาเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจี้จิ่งเชินทุกอย่างบอกเขาไป เวินฉี่ก็ปฏิบัติต่อเธอเปลี่ยนไป ถึงขนาดว่าจะลบเธอออกจากแผน

นี่ทำให้เจียงหยู่เทียนไม่พอใจเต็มๆ

แต่จากสถานการณ์ตอนนี้ เผชิญหน้ากับท่านเวินที่ได้รับผลประโยชน์แล้วก็ถีบหัวส่ง เธอกลับไม่มีทางใดๆ

เธอพิจารณาไป เดินไปที่หมู่บ้านไป

สีท้องฟ้าเริ่มมืดขึ้นเรื่อยๆ เดินไปได้สักพัก เจียงหยู่เทียนกลับแอบรู้สึก ด้านหลังมีคนคอยตาม

ฝีเท้าของเธอช้าลง กลับไม่กล้าหันกลับ แต่เร่งฝีเท้าไวขึ้น อยากรีบกลับไปบ้าน

แต่คนด้านหลังเหมือนจะสังเกตได้ ก็เร่งฝีเท้าตาม ตามติดด้านหลังเธอ

เจียงหยู่เทียนเห็นตัวเองสลัดจากเขาไม่ได้ ในใจก็โกรธ กำมือแน่น หันกลับไป

ยังไม่ทันมองหน้าฝ่ายตรงข้ามชัด ก็ตามด้วยเสียงดัง“แปะ” จู่ๆฝ่ายตรงข้ามก็คว้าข้อมือเธอ！

ออกแรงดึงกลับ！

เจียงหยู่เทียนตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน ด้วยแรงนั้นจึงหมุนตัวออกไปจากควบคุมไม่ได้

แป๊บเดียว ก็มองเห็นคนมอมแมม ผมยาวปิดคลุมใบหน้าชายหนุ่ม ยืนอยู่หลังเธอ

แสงไฟจากแนวทแยงด้านหลังชายหนุ่มสาดเข้ามา มองไปรู้สึกเหมือนผี ทำให้คนกลัว！

เธออ้าปาก จะพูดออกมา ชายหนุ่มกลับพูดขึ้นก่อน

“วิ่งทำไม？”

เสียงทุ้มต่ำค่อนข้างแหบ มีความรู้สึกแปลกๆที่อธิบายไม่ได้

แต่ถึงเป็นแบบนี้ เจียงหยู่เทียนก็จำตัวตนของฝ่ายตรงข้ามได้ทันที ตาเบิกโต รูม่านตาหด ช็อกเหมือนเห็นผี

“จี้ จี้ยี่หยัน？คุณอยู่นี่ได้ไง？”

จี้ยี่หยันเงยหน้าเล็กน้อย ผมยาวสยายออก ทำให้เห็นสันจมูกโด่ง มองสำรวจเจียงหยู่เทียนตั้งแต่หัวจรดเท้า

เห็นฝ่ายตรงข้ามกลัวเขาขนาดนี้ ก็ขำอย่างเยือกเย็น

เขายื่นมืออยากลูบหน้าเจียงหยู่เทียน

“คุณกลัวอะไร？ในท้องคุณยังไงก็ท้องเลือดเนื้อของผม ผมต้องหาคุณแน่นอน”

เจียงหยู่เทียนถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ดิ้นรนอย่างรุนแรง

“คุณต้องการลูก รอฉันคลอดแล้วจะให้คุณ เดิมทีความโชคร้ายนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันทั้งนั้น คุณอย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย！”

ลูกในท้องตอนนี้ ถ้าไม่ใช่ว่าตอนเธอหนีออกมาท้องใหญ่มากแล้ว และหมอจำนวนไม่น้อยต่างปฏิเสธที่จะผ่าตัดให้เธอ และยังบอกเธอ ถ้าฝืนทำอยู่อีก แม้แต่ ชีวิตเธอก็น่าจะอันตราย เธอก็คงไม่เก็บไว้

ต้องการลูก เธอก็สามารถให้ได้ ยังไงซะเจียงหยู่เทียนก็ไม่เคยมองลูกในท้องนี้ว่าเป็นลูกตัวเอง

ตอนนี้เห็นจี้ยี่หยัน ภาพตอนที่ถูกขังไว้ในคุกชั้นใต้ดินที่ตระกูลจี้ลอยเข้ามาในหัวอีกครั้ง ทำให้เธอสั่น

“ลูก？”

จี้ยี่หยันได้ยินเธอพูดแบบนี้ ก็ถามย้อน ก้มหน้าลงมองท้องเธอ

มองเห็นที่สูงป่องออกมา เหมือนว่าท้องสามารถคลอดได้ตลอดเวลา ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ตอนนั้นเขากับเจียงหยู่เทียนถูกขังที่คุกชั้นใต้ดินด้วยกัน ถ้าไม่ใช่ว่าทั้งห้องมีแค่ผู้หญิงคนนี้คนเดียว เขาก็ไม่ต้องการยัยแพศยานี่

ถึงมีลูกคนหนึ่งแล้ว สำหรับเขา ก็เป็นเพียงความอัปยศของตัวเอง！

จะมาหาเพื่อลูกคนเดียวได้ไง？

เขามองเจียงหยู่เทียน พูด：“ผมไม่ได้มาหาเพื่อลูกคนเดียวนี่”

พูดไป จี้ยี่หยันก็สำรวจเจียงหยู่เทียน

ถึงจะเห็นทั้งตัวเธอไม่ได้สวมชุดดีๆ แต่ก็สะอาดดี เปรียบกับที่ตัวเองสวมตอนนี้แล้วต่างกันราวฟ้ากับเหว

เขากัดฟันเล็กน้อย ในใจไม่มีความสงบ ยิ้มอย่างเยือกเย็นออกมา

“คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่คุณหนีออกมาจากคุกใต้ดินได้ ยังมีทางให้เดินต่อ ครั้งนี้ เป็นตาแก่ที่อยู่ใกล้ๆคนไหนอีกล่ะ？”

เจียงหยู่เทียนได้ยินประโยคนี้ ก็เย็นเยือกทันที

เธอมองจี้ยี่หยันตรงหน้า เห็นชุดที่เขาแต่งตัว ทันใดนั้นก็เข้าใจ

จี้ยี่หยันไม่ใช่เจ้าชายคนนั้นที่สามารถตะโกนใส่คนอื่นได้อีกแล้ว

เขาในตอนนี้ แย่ซะยิ่งกว่าคนจรจัด

พอตระหนักถึงจุดนี้ ทันใดนั้นเจียงหยู่เทียนก็ไม่กลัว ออกแรงสะบัดเขาออก

“คิดไม่ถึงว่าจี้ยี่หยันคนที่มีชื่อเสียง ตอนนี้จะมาอยู่ในจุดนี้ได้！มาแย่งผู้หญิงกิน อายบ้างไหม？”

เธอพูดเสียงสูง แดกดันถากถาง

สีหน้าจี้ยี่หยันก็แย่ทันที！

เขาหน้าหม่น

“ผู้หญิงอย่างคุณ ผม……”

เขายื่นมือไป จะคว้าเจียงหยู่เทียนเข้ามา สั่งสอนสักหน่อย

แต่เจียงหยู่เทียนหันไปก่อนแล้ว

ตาของเธอเหล่มองจี้ยี่หยัน

“ถึงแม้ฉันไม่ได้เจอกับคนรวยอะไร แต่ชีวิตตอนนี้ดีกว่าคุณ และยังหาคนที่คุณคิดไม่ถึง มาเป็นพ่อของลูกคนนี้ในท้องฉันได้”

จี้ยี่หยันได้ยิน ก็สั่นเล็กน้อย

“คุณหมายความว่าไง？”

เจียงหยู่เทียนหมุนตัว เผชิญหน้ากับเขา เชิดคางขึ้น มีความผยอง

“จี้ยี่หยัน หรือว่าคุณเต็มใจอยู่ในท่อเหม็นๆตลอดชีวิตเหรอ？”

“ใครที่ทำร้ายคุณจนกลายเป็นแบบนี้ คุณไม่อยากแก้แค้นเลยเหรอ？”

จี้ยี่หยันคิ้วขมวด มองเธออย่างไม่เข้าใจ

“ตอนนั้นผมรู้ เป็นจี้จิ่งเชินไอ้เลวนั่นที่ทำทุกอย่าง！แต่เขาตายแล้ว ผมจะทำอย่างไรได้？”

เขาพูดเสียงทุ้ม สองมือกำเข้ากันแน่น กำไว้กลางอากาศ

เจียงหยู่เทียนมองเห็นท่าทางที่เขาโกรธขนาดนี้ ยิ้มอย่างเยือกเย็น

“ใครบอกคุณว่าจี้จิ่งเชินตายแล้ว？”

“ฉันจะบอกคุณให้ จี้จิ่งเชินยังไม่ตาย ยังใช้ชีวิตดีๆอยู่บนโลกนี้！”

“เป็นไปได้ไง？”

จี้ยี่หยันถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้？”

“คุณคิดดีๆ ตอนแรกที่พวกเราต่างหนีออกมาจากที่นั่นได้ จี้จิ่งเชินจะโง่ตายอยู่ในนั้นได้ไง？”

มองท่าทางที่ช็อกของจี้ยี่หยัน เจียงหยู่เทียนพูดอย่างภูมิใจต่อ：“เมื่อกี๊คุณไม่ได้ถามเหรอ ฉันคบอยู่กับใครใช่ไหม？”

“คนๆนั้นไม่ใช่ใคร ก็คือจี้จิ่งเชิน！ผ่านไปไม่กี่เดือน จี้จิ่งเชินก็อยู่แต่กับฉัน“

“อีกอย่างตอนนั้นก็ฉันนี่แหละที่เอาเขาออกมาและซ่อนไว้！”

จี้ยี่หยันได้ยินคำนี้ สีหน้าก็โกรธขึ้นทันที ก็เหมือนกับระเบิดที่ถูกจุดขึ้นทันที

เขายื่นมือไป จับคอของเจียงหยู่เทียนไว้！

“คุณพูดอะไร？จี้จิ่งเชินทำร้ายเราจนเป็นแบบนี้ คุณยังไปช่วยเขา！”

แรงเขาเยอะมาก เจียงหยู่เทียนถูกบีบจนคออึดอัด แม้แต่อากาศในช่องท้องก็ค่อยๆถูกดึงออกไป จนหายใจลำบาก

เธอออกแรงสะบัดมือของจี้ยี่หยัน แรงทั้งหมดที่เสียไป พูดอย่างลำบาก

“ตอนนั้นฉัน……ช่วยเขาออกมาก็……ก็เพื่อแก้แค้น！”

“แก้แค้น？