บทที่ 461 ไม่สนใจจริงๆ หรอ
นิตยสารซุบซิบที่เกี่ยวกับเวินเที๋ยนเที๋ยนและเฟิงหมิง ในเวลาสั้นๆ หนึ่งวัน ก็กระจายไปทั่วประเทศ
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองรูปในมือ ถึงแม้วันนั้นตอนที่อยู่ข้างนอกของรีสอร์ทหวินช่วยเห็นว่ามีนักข่าวอยู่ ก็เดาออกว่าเหตุการณ์ตอนนั้นต้องถูกถ่ายไว้แล้วแน่นอน
แต่เธอคิดไม่ถึง ความเร็วของสื่อพวกนั้นจะเร็วขนาดนี้ อีกอย่างความจริงก็แค่เจอหน้ากันธรรมดา กลับถูกพวกเขาพูดเป็นเดทกันได้
เธอกับเฟิงหมิงก็ถูกเขียนว่าเป็นคู่รักกัน
ในนิตยสารพูดดูคมคาย ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง
ถ้าหากเธอไม่ใช่คู่ความ ก็อาจจะเชื่อคำพูดพวกนี้
สองสามวันก่อนเวินเที๋ยนเที๋ยนพึ่งจะสารภาพกับจี้จิ่งเชินในรายการ ผ่านไปไม่กี่วันก็ไปเดทกับผู้ชายคน หลังจากทุกคนรู้เรื่องนี้ ต่างก็แสดงความไม่พอใจอย่างมาก
ที่จริงมีคนเริ่มสงสัยความรู้สึกของเวินเที๋ยนเที๋ยนและจี้จิ่งเชินว่าจริงหรือไม่จริง
ไม่ต้องพูดถึงสิ่งเหล่านี้ในตอนนี้ คนอื่นจะคิดยังไงก็ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดในใจของเวินเที๋ยนเที๋ยนได้ แต่ว่า ทำไมจนถึงตอนนี้จี้จิ่งเชินจนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่มีท่าทางอะไร?
รายงานนี้เผยแพร่ไปแล้วทั้งวัน เธอไม่เพียงแต่ไม่ได้รับข้อความใดๆ เกี่ยวกับจี้จิ่งเชิน ที่บริษัทเอ็มไปกรุ้ปก็ไม่มีข่าวผิดๆ ออกมา
หรือว่าจี้จิ่งเชินจะไม่สนใจเธอแล้วจริงๆ หรอ?
กำลังคิดอยู่ ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น “ติ้งติ้ง” ขึ้นมา
เวินเที๋ยนเที๋ยนทันใดนั้นสติก็กลับมา ครั้งแรกมองไป
คือจี้จิ่งเชิน？
สายตาของเธอเปล่งประกายความหวังออกมา รีบหยิบโทรศัพท์ กำลังจะรับ กลับเห็นที่หน้าจอไม่ใช่จี้จิ่งเชิน แต่เป็นเบอร์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ท่าทางของเธอช้าลง ในสายตาแสดงออกถึงความผิดหวัง
รับโทรศัพท์อย่างลังเล เร็วมาก ก็มีเสียงที่ทุ้มและน่าดึงดูดดังขึ้น
“เที๋ยนเที๋ยนใช่ไหม? ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินเสียงที่ไม่รู้จักนี้ ก็ยังไม่รู้ตัวตนของอีกฝ่าย
“สวัสดี ฉันเอง ขอโทษนะคุณคือ……”
“ฉันคือเฟิงหมิง” มีเสียงหัวเราะอย่างเย็นชาดังออกมาจากโทรศัพท์ พูดว่า : “ขอโทษนะ วันนี้ฉันพึ่งจะเห็นข่าวพวกนั้น ก็เลยเอาเบอร์คุณมาจากพวกเขา อยากโทรมาถามสถานการณ์ของคุณ ”
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? ”
ก่อนหน้านี้เฟิงหมิงเห็นคอมเม้นต์เกี่ยวกับเวินเที๋ยนเที๋ยนบนอินเทอร์เน็ต เกี่ยวกับเรื่องซุบซิบครั้งนี้ มีคนในอินเทอร์เน็ตกำลังด่า คำพูดพวกนั้นได้ยินแล้วทนไม่ได้
มองมาแล้ว ที่จริงแล้วเวินเที๋ยนเที๋ยนเด็กผู้หญิงอายุเท่านี้ไม่มีทางรับได้ ถึงไม่วางและโทรมา
“ฉันไม่เป็นไร”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดว่า: “ขอบคุณที่คุณเป็นห่วง เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรก ฉันชินตั้งแต่แรกแล้ว ”
“หรอ? งั้นฉันก็วางใจ ”
เฟิงหมิงหัวเราะขึ้นมา : “แต่ว่า จี้จิ่งเชินล่ะ? เขาติดต่อมาเหมือนที่คุณอยากให้เป็นไหม? ”
คิดถึงตรงนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็อารมณ์หดหู่ลงไป ไม่ได้ตอบคำถาม
คนในโทรศัพท์ก็พอจะเดาตอนจบออก ปลอบเธอด้วยเสียงเบาๆ : “ไม่เป็นไร เขาอาจจะเหมือนฉัน ไม่ได้เห็นข่าวนี้ตั้งแต่แรก ฉันเข้าใจอดีตของคุณและเขา ฉันเชื่อว่าเขาจะมาหาเธออีก ”
“ขอบคุณ”
คิดไม่ถึงว่าหลังจากข่าวนี้เผยแพร่ออกไป คนแรกที่ปลอบเธอก็คือเฟิงหมิง
คนที่เป็นข่าวฉาวกับเธอ ก็เป็นคนที่เวินฉี่จัดการคู่แต่งงานให้เธอ
เธอก็ยิ้มอย่างทำอะไรไม่ถูก “หวังว่าจะเป็นอย่างที่คุณพูด ”
คนในโทรศัพท์ เสียงของเฟิงหมิงก็ ดีใจขึ้นมาแล้วพูดว่า : “ถ้าเธอกังวลขนาดนี้ งั้นพวกเราลองดูไหม? ”
“หรือว่าครั้งที่แล้วยังดึงดูดความสนใจของจี้จิ่งเชินไม่พอ ครั้งนี้พวกเราเปลี่ยนวิธี หรือว่าจี้จิ่งเชินจะทนไม่ไหวออกมาแล้ว ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนค่อยๆ ยกคิ้ว : “หมายความว่ายังไง? ”
“ฉันได้ยินมาว่า ชิงช้าสวรรค์ขนาดใหญ่ใจกลางเมืองที่ถือได้ว่าเป็นสถานที่สำคัญของเมืองคือคุณให้คนสร้างขึ้น ฉันยังไม่เคยไปสักครั้ง คืนนี้คุณไปนั่งเป็นเพื่อนฉันสักครั้งได้ไหม? ”
“ชิงช้าสวรรค์? ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนถามกลับไปประโยคหนึ่ง ในสมองก็ผุดภาพที่ตัวเองนั่งชิงช้าสวรรค์กับจี้จิ่งเชินขึ้นมา
ที่สำคัญแบบนั้น เธอกลับอยากไปกับจี้จิ่งเชินคนเดียว
เมื่อกี้เฟิงหมิงพูดว่าอยากเปลี่ยนวิธี นั่นหมายความว่าแบบนี้หรอ?
เธอก็ลังเลขึ้นมาทันที
เฟิงหมิงก็พูดขึ้นอีกว่า : “แน่นอน คุณก็คิดว่าพาฉันเพื่อนคนนี้ไป พูดความจริง เร็วๆ นี้ตระกูลเฟิงก็อยากจะสร้างสวนสนุก ข้างในไม่สามารถขาดชิงช้าสวรรค์ได้เลย เพราะฉะนั้นฉันอยากถามความเห็นของคุณสักหน่อย”
เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ไม่พูดอะไร เขาถอยไปก้าวหนึ่ง พูดว่า : “ถ้าคุณไม่สะดวก ฉันไปเองก็ได้”
เปิดการสนทนา ไม่อยากให้เวินเที๋ยนเที๋ยนลำบากใจ
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดจบ ไตร่ตรองสักครู่ แล้วมองไปที่ข่าวบนนิตยสาร กัดฟัน “ถ้าหากคุณอยากไป ฉันก็ไปกับคุณได้ แต่ว่านั่งชิงช้าสวรรค์ ฉันสามารถให้พนักงานนั่งไปกับคุณ”
ชิงช้าสวรรค์เป็นความทรงจำของเธอกับจี้จิ่งเชิน ดินแดนที่บริสุทธิ์ เธอยังดื้อรั้นอยากเก็บไว้ให้จี้จิ่งเชินคนเดียว
เวินเที๋ยนเที๋ยนขอโทษแล้วพูดว่า : “ที่จริงฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับการสร้างสวนสนุก แต่ว่าถ้าชิงช้าสวรรค์ ตอนแรกฉันมีส่วนร่วมในการออกแบบ น่าจะให้คำแนะนำได้บ้าง ”
“ดีมากเลย ”เฟิงหมิงไม่ผิดหวัง พูดด้วยความเต็มใจ : “งั้นคืนนี้พวกเราไปเจอกันที่ชิงช้าสวรรค์ดีไหม? ”
“ตอนกลางคืน? ”
“ใช่ ” เขาพูดด้วยความอึดอัดใจ : “ครั้งที่แล้วตอนที่รีสอร์ทหวินช่วย เธอน่าจะเห็นแล้ว สวนสนุกก็มีคนเยอะ ถ้าถูกคนเห็นเยอะ นั่นก็ยิ่งเป็นพฤติกรรมที่ไม่ดี”
เวินเที๋ยนเที๋ยนคิดถึงครั้งที่แล้วที่เจอเกือบจะเป็นการเจอที่แออัด ได้แต่ตอบตกลงไป
“ตกลง งั้นก็คืนนี้”
วันนั้นตอนกลางคืน เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังเตรียมจะออกจากบ้าน กลับเห็นเหยาเย้นและเวินหงไห่ที่พึ่งกลับมาจากข้างนอก
พอรู้ว่าเธอกำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อเจอกับเฟิงหมิง แล้วอารมณ์สองคนก็เปลี่ยนไป
เวินหงไห่จ้องเวินเที๋ยนเที๋ยนมองขึ้นมองบน หัวเราะอย่างได้ใจ
“เคยเห็นของตระกูลเฟิงใช่ไหม? เห็นว่าเขาดีว่าจี้จิ่งเชินคนเลวนั่น เธอกลับตัวกลับใจแล้ว? เป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกก็ดีไปแล้ว คิดว่าเธอจะสูงส่งแค่ไหน แต่สุดท้ายก็แค่นี้เท่านั้นเอง ”
เหยาเย้นข้างๆ ก็ยกคิ้วขึ้น มองเวินเที๋ยนเที๋ยนด้วยความกังวล
ก่อนหน้านี้เวินเที๋ยนเที๋ยนเคยพูดว่า เธอกับเฟิงหมิงแค่เล่นละครให้จี้จิ่งเชินดู
แต่ตอนนี้ข่าวซุบซิบก็ต่างกระจายไปทั่ว ก็ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการแล้วนิ ทำไมตอนนี้พวกเขายังจะออกไปด้วยกันอีก?
ถึงแม้ในใจเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ แต่เวินหงไห่ยังอยู่ตรงหน้า เธอยังคงไม่อ้าปากพูดอะไรออกมา แค่มองเวินเที๋ยนเที๋ยนด้วยหน้าตากังวล ดูเธอจากไป
ชิงช้าสวรรค์ใจกลางเมือง พอตอนกลางคืน วัยรุ่นไม่น้อยก็เอาที่นี่เป็นสถานบันเทิง
นอกจากชิงช้าสวรรค์ รอบๆ ก็พัฒนาถนนที่มีของกินเล่นในพื้นที่สวนสนุก ดูคึกคัก
หนึ่งในนั้น มาถึงที่นี่ ก็ต้องเล่น ก็คือนั่งชิงช้าสวรรค์ขนาดใหญ่
ในคืนที่มืดมิด ชิงช้าสวรรค์ยิ่งใหญ่ขึ้น เหมือนผู้พิทักษ์เมือง
