บทที่ 573 รางวัลตอบแทนของครูฝึก
“ ไม่ต้อง ไม่ต้อง ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบโบกมือทันที หลังจากนั้นเธอก็วิ่งไปอีกฝั่ง และถอดกระโปรงออกอย่างไม่เต็มใจสักเท่าไหร่
ตอนเธอกลับมา สีหน้าของจี้จิ่งเชินก็เคร่งขรึมขึ้นไม่น้อย คล้ายกับเขาอยากสอนเวินเที๋ยนเที๋ยนให้ว่ายน้ำเป็นจริงๆ
“ มากับผมไม่มีอะไรน่ากลัว ”
เขาจับมือเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินลงทะเล เดินมาจนถึงน้ำทะเลเท่าเอว เขาถึงค่อยหยุดลง
ในหัวของเวินเที๋ยนเที๋ยนปรากฏภาพเหตุการณ์ตอนเธอตกทะเลเมื่อครั้งก่อนขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ เธอจึงค่อนข้างรู้สึกเป็นกังวล เธอจับมือจี้จิ่งเชินแน่น
ตอนอยู่บนบก เธอแทบจะถอยห่างคนตรงหน้าให้ไกลเท่าที่จะทำได้ แต่ตอนนี้เธอแทบจะขึ้นไปห้อยอยู่บนตัวของจี้จิ่งเชินอยู่แล้ว
มือของจี้จิ่งเชินทั้งสองข้างจับเธอไว้อยู่ หลังจากนั้นเขาก็พูดขึ้น: “ ไม่เห็นน่ากลัวเลย ใช่ไหม? ”
คิ้วของเวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดเข้าหากันนิดหน่อย เธอมองไปรอบๆ ความกลัวในใจก็ค่อยๆหายไปทีละนิด
“ ฝึกกลั้นหายใจก่อน ”
เขาจับเวินเที๋ยนเที๋ยนให้นั่งยองๆลงไปในน้ำ
เวินเที๋ยนเที๋ยนเบิกตากว้างอย่างประหม่า และมองจี้จิ่งเชินตรงหน้าผ่านน้ำใสๆ
เส้นผมของเธอลอยไปตามกระแสน้ำ และบดบังสายตาตรงหน้าไปในที่สุด
เธอขยับตัวอย่างลุกลี้ลุกลน เธอกำลังจะตะเกียกตะกาย อยู่ๆจี้จิ่งเชินก็เข้ามาใกล้เธอซะก่อน
ลงไปในกระแสน้ำ เส้นผมตรงหน้าก็คลายออกทันที ใบหน้าของจี้จิ่งเชินก็ค่อยๆเข้ามาใกล้
ไม่รอให้เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ตอบสนองกลับมา เขาก็มาถึงตรงหน้าเธอแล้ว มุมปากของเขาประดับด้วยรอยยิ้มบางๆ
เอวของถูกเธอสองมือของเขากอดไว้แน่น ตัวของจี้จิ่งเชินกดเข้ามา และจูบเธอเบาๆ
เวินเที๋ยนเที๋ยนยังไม่ทันหลบก็ถูกจี้จิ่งเชินรัดไว้แน่น ริมฝีปากของเธอถูกงัดให้เปิด หลังจากนั้นอากาศก็ถูกส่งเข้ามา
พอรับรู้ถึงอากาศ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ไม่หลบอีกต่อไป และเธอก็รีบเข้าไปใกล้ทันที
มุมปากของจี้จิ่งเชินยกยิ้มขึ้น หลังจากนั้นเขาก็คล้อยตามการกระทำของเวินเที๋ยนเที๋ยน
ผ่านไปสักครู่ จี้จิ่งเชินถึงค่อยอุ้มเธอ และยืนขึ้นมาจากผิวน้ำ
เวินเที๋ยนเที๋ยนคว่ำหน้าลงไปบนไหล่ของจี้จิ่งเชิน เธอหอบหายใจยกใหญ่ สีหน้าของเธอก็ค่อยๆแดงขึ้นช้าๆ
ร่างกายของทั้งสองคนแนบชิดกันแน่น แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจเรื่องพวกนี้
ผ่านไปสักพัก เธอถึงจะผ่อนคลายลง หลังจากนั้นเธอก็รู้สึกไม่พอใจทันที
“ ไหนนายบอกว่าฝึกกลั้นหายใจไง? ” เธอพูดฟ้องขึ้น
ใบหน้าของจี้จิ่งเชินกลับประดับด้วยรอยยิ้ม
“ ถ่ายเทอากาศก็เป็นพื้นฐานเหมือนกัน จึงจำเป็นต้องเรียนด้วย ”
สีหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนมีอารมณ์เคียดแค้น เธอชำเลืองมองเขาอย่างไม่พอใจนิดหน่อย
จี้จิ่งเชินยิ่งมีเหตุผลเพียงพอ หลังจากนั้นเขาก็พูดขึ้น: “ ฝึกบ่อยๆถึงจะชำนาญ ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ฟัง เธอก็เบิกตากว้างทันที แต่วินาทีต่อมา เธอก็ถูกจี้จิ่งเชินโถมตัวลงไปในน้ำ
เขาใช้ข้ออ้างในการเรียนการถ่ายเทอากาศ แต่ความจริงคือหาโอกาสเข้าใกล้เวินเที๋ยนเที๋ยน เพื่อจะได้ทิ้งรอยไว้บนตัวของเธอ
การฝึกฝนถ่ายเทอากาศที่ยาวนาน ทำจนจี้จิ่งเชินรู้สึกพอใจ ถึงจะสามารถหยุดลงได้
ฝีมือของเวินเที๋ยนเที๋ยนพัฒนาได้เร็วมาก กลับทำให้เขารู้สึกเสียดาย จึงทำได้เพียงเข้าสู่หัวข้อต่อไป
เขาเกี่ยวเอวของเวินเที๋ยนเที๋ยนขึ้นมา หลังจากนั้นก็พาเธอไปที่น้ำลึก
เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกร้อนใจทันที ความไม่พอใจเมื่อสักครู่หายไปจนหมด และเธอก็กอดเขาไว้แน่น
“ นายจะทำอะไร? ”
“ สอนคุณว่ายน้ำไง ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองมหาสมุทรที่กว้างสุดลูกหูลูกตาตรงหน้านิดหน่อย หลังจากนั้นเธอก็ยิ่งกระวนกระวายใจทันที
“ ต้องไปที่ลึกขนาดนั้นเลยหรอ? ที่ตื้นก็ฝึกได้นี่นา? ”
“ นี่ถึงเป็นวิธีที่เร็วที่สุดต่างหากล่ะ ”
ขาทั้งสองข้างของเวินเที๋ยนเที๋ยนแตะไม่ถึงพื้นแล้ว เธอตกใจจนเหนื่อย เหมือนโคอาล่าที่ห้อยอยู่บนตัวจี้จิ่งเชิน
กว่าเขาจะหยุดลงก็ใช้เวลาสักครู่ แต่เธอกลับยังไม่ยอมลงจากตัวเขา
จี้จิ่งเชินมองหัวเล็กๆที่ซุกอยู่ที่หน้าอกของตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู
ต่อให้ตัวเขาปล่อยมือ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็คงจะห้อยอยู่บนตัวของเขาเหมือนเดิม
“ ชอบผมขนาดนั้นเลยหรอ? ถึงไม่ยอมปล่อยมือน่ะ ”
ใบหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนทั้งแดงทั้งขาวซีด แต่เธอกลับไม่ปล่อยมือออกจากเขาแม้แต่นิดเดียว
“ นายจะทำอะไรกันแน่? ”
จี้จิ่งเชินพูดขึ้นยิ้มๆ: “ คุณปล่อยผมก่อน อย่ากังวล ”
เขายื่นมือออกไปดึงเวินเที๋ยนเที๋ยนออกทีละนิด และพูดไปด้วย: “ ไม่ต้องกังวล ผมพยุงคุณไว้อยู่ ”
แขนใหญ่ทั้งสองข้างรองเอวของเวินเที๋ยนเที๋ยนเอาไว้ ทำให้เธอลอยอยู่บนผิวน้ำ
เวินเที๋ยนเที๋ยนลอยอยู่บนผิวน้ำ แต่สมาธิทั้งหมดกลับถูกแขนทั้งสองข้างของจี้จิ่งเชินดึงดูดไปจนหมด หลังจากนั้นเธอก็จมลงไปในน้ำอย่างไม่รู้ตัว
ผิวหนังบนฝ่ามือของเขาลูบไปที่ท้องของเธอเบาๆ
บริเวณที่ถูกสัมผัสเริ่มร้อนขึ้นนิดหน่อย เธอจึงไม่ค่อยมีสมาธิสักเท่าไหร่
“ ว่ายให้ช้าลงหน่อย ”
น้ำเสียงของจี้จิ่งเชินกลับดังขึ้นมาจากทางด้านหลังอย่างชัดเจน เสียงของเขานิ่งมาก และกำลังสอนเธออย่างตั้งใจ
เวินเที๋ยนเที๋ยนกัดฟัน หลังจากนั้นก็เริ่มรวบรวมสมาธิใหม่ และทำตามที่จี้จิ่งเชินสั่ง
แผ่นหลังเปลือยเปล่าที่ขาวเนียนกำลังประคองอยู่บนผิวน้ำ แขนขาที่เรียวยาวก็กำลังว่ายน้ำอยู่เช่นเดียวกัน และมีโผล่ขึ้นมาจากน้ำบ้างบางครั้ง
รูม่านตาของจี้จิ่งเชินมืดสลัวลงนิดหน่อย ในดวงตาของเขามีคลื่นใต้น้ำกำลังไหลอยู่ในนั้น แต่ฟังดูแล้วน้ำเสียงของเขากลับนิ่งสงบมาก ไม่แสดงอารมณ์ใดๆแม้แต่นิดเดียว
เวินเที๋ยนเที๋ยนทำตามการกระทำที่จี้จิ่งเชินสั่งอย่างตั้งใจ และไม่รู้เลยว่าสายตาของคนด้านหลังได้เปลี่ยนไปแล้ว
“ ออกแรงต่อไป ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนออกแรงว่ายตามที่เขาสั่ง
เรียนไปสักพักใหญ่ เธอถึงค่อยชำนาญขึ้นนิดหน่อย
จี้จิ่งเชินปล่อยมือออกอย่างช้าๆ แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่รู้ เธอยังคงว่ายตามที่จี้จิ่งเชินสั่ง
คล้ายกับว่าการเรียนเมื่อสักครู่เกิดผลแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้จมลงไปในน้ำ แต่เธอยังคงลอยอยู่บนผิวน้ำ และว่ายไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง
ถึงแม้ว่าเธอจะว่ายได้ไม่ชำนาญ แต่ก็สามารถว่ายไปข้างหน้าได้อย่างราบรื่น
“ ได้หรือยัง? ยังต้องฝึกไปอีกนานแค่ไหน? ” เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้หันกลับมา เธอพูดถามขึ้นทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองได้หลุดออกมาจากแขนทั้งสองข้างของจี้จิ่งเชินแล้ว และตอนนี้ก็กำลังลอยอยู่บนผิวน้ำด้วยตัวเอง
จี้จิ่งเชินมองเธอจากด้านหลัง
“ ได้แล้ว ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินเสียงของเขา เธอรู้สึกว่ามันแปลก จึงหันกลับไปดู และในตอนนั้นก็พบว่าจี้จิ่งเชินไม่ได้ว่ายตามมา
เธอเบิกตากว้าง หลังจากนั้นก็รู้สึกตื่นตระหนกทันที เธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี ตัวของเธอก็ค่อยๆจมลงไปในน้ำอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
“ ช่วยด้วย! ”
เธอตีน้ำอย่างร้อนรน แต่ตัวของเธอกลับยังคงจมลงไปทีละนิด
เธอกำลังจะจมลงไปในน้ำ อยู่ๆก็มีแขนสองข้างมารองเอวเธอไว้ และพาเวินเที๋ยนเที๋ยนขึ้นจากน้ำ
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบตะกายขึ้นบนไหล่ของจี้จิ่งเชินทันที เธอยังคงรู้สึกหวาดกลัวต่อเหตุการณ์เมื่อสักครู่
“ นายปล่อยมือกะทันหันทำไม! ” เธอทั้งโกรธทั้งร้อนใจ
จี้จิ่งเชินกอดเธอแน่น
“ ตอนนี้ว่ายเป็นแล้วไม่ใช่หรอ? ”
“ ว่ายเป็นแล้ว? ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมีสีหน้าดีใจ ตอนนั้น เธอใช้เวลาเรียนอยู่ตั้งนาน แต่ยังคงว่ายไม่เป็นอยู่ดี
เธอลองปล่อยมือออกจากจี้จิ่งเชิน หลังจากนั้นก็ทำตามการกระทำเมื่อสักครู่ และพบว่าตัวเองลอยน้ำได้แล้วจริงๆ
เธอว่ายไปว่ายมาหนึ่งรอบ การกระทำของเธอก็ค่อยๆชำนาญขึ้นทีละนิด
“ ว่ายเป็นแล้วจริงๆด้วย! ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนดีใจอย่างต่อเนื่อง
เธอว่ายได้สองสามรอบ ก็ถูกจี้จิ่งเชินจับไว้
“ ตอนนี้เราเริ่มขั้นตอนต่อไปกันดีกว่า ”
“ ขั้นตอนอะไร? ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนเงยหน้าขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจ พอเห็นคลื่นน้ำในดวงตาของจี้จิ่งเชิน เธอก็ตกใจจนอยากก้าวถอยหลังทันที
เธอขยับตัวเล็กน้อย แต่ตัวเองกลับถูกเขากอดไว้แน่นเสียแล้ว
แขนสองข้างที่อยู่บนเอวร้อนจี๋ แตกต่างกับน้ำทะเลที่เย็นเฉียบอย่างชัดเจน
“ นาย นายจะทำอะไร? ”
รอยยิ้มที่มุมปากของจี้จิ่งเชินลึกกว่าเดิม “ ติดอ่างแล้วหรอ? ว่ายน้ำเป็นแล้ว ตอนนี้ก็ต้องเรียกเก็บค่าตอบแทนของครูฝึกแล้วล่ะ ค่าตอบแทนที่คุณต้องให้ผมอาจจะแพงหน่อยนะ ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบส่ายหน้าทันที
“ เท่าไหร่? ฉันจะให้นายเดี๋ยวนี้! ”
ในดวงตาของจี้จิ่งเชินมีคลื่นกำลังซัดกระหน่ำอยู่ในนั้น เขาหรี่ตาลงนิดหน่อย
“ แพงมาก คุณอาจจะจ่ายไม่ไหว งั้นก็ชดใช้ด้วยร่างกายแทนก็แล้วกัน ”
พูดเสร็จ เขาก็ออกแรงกระโจนใส่เวินเที๋ยนเที๋ยน หลังจากนั้นก็กดเธอลงไปในน้ำ และจูบเธอทันที
