เมียหวานของประธานเย็นชา

บทที่ 625 นัดพนันกัน

เผชิญหน้ากับการรังแกของคนหลายคน แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่กลัวเลยสักนิด พูดเสียงสูงขึ้นมาอีก น้ำเสียงหนักแน่น

“เหลียงจี้อานเปิดเผยความลับของบริษัท นำโปรเจคงานของบริษัทไปจ้างบริษัทข้างนอกทำ ถูกฉันจับได้คาหนังคาเขา ฉันก็ต้องปลดตำแหน่งเขาได้สิ ไม่ใช่เพราะอะไร”

ก่อนที่หล่อนเจี้ยนกั๋วจะมาที่นี่ ไม่ได้ยินเหลียงจี้อานพูดถึงเรื่องนี้เลย แววตาของเขารู้สึกตกใจ แต่ก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

พูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน: “ตอนนี้หนังต้อนรับปีใหม่ของบริษัทก็ใกล้จะเริ่มถ่ายแล้ว แต่คุณมาเปลี่ยนตัวผู้กำกับกะทันหันในช่วงเวลาที่สำคัญแบบนี้ มีจุดประสงค์อะไร?”

“ตอนนี้งานส่วนใหญ่ก็เริ่มเตรียมกันแล้ว ถ้าเปลี่ยนคนกะทันหัน หนังจะถ่ายต่อไปยังไง? ต้นทุนที่ลงทุนไประยะแรกใครจะเป็นคนรับผิดชอบค่าเสียหาย?”

หล่อนเจี้ยนกั๋วยิ่งพูดยิ่งเสียงดังขึ้น หลังจากที่ตะคอกแล้ว ระเบียงทางเดินมีแต่เสียงสะท้อนที่ดุด่าของเขา

เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกว่าจนขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“ฉันรู้ดีอยู่แล้ว ความสำคัญของผู้จัดการภาพยนตร์ ดังนั้นถึงได้เปลี่ยนตัวทันทีหลังจากที่เห็นว่าไม่ถูกต้อง ส่วนผู้จัดการสร้างภาพยนตร์คนใหม่ ฉันจะจัดหาคนใหม่มาแทนเอง แต่เหลียงจี้อานจะกลับมาทำต่อไปไม่ได้เด็ดขาด เห็นได้ชัดเจน เขาไม่มีความสามารถรับผิดชอบงานนี้ได้”

หล่อนเจี้ยนกั๋วฟังดูแล้วหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

“เขาไม่สามารถทำได้ แล้วคุณทำได้เหรอ? คุณเพิ่งมาบริษัทได้กี่วัน คิดว่าตนเองรู้เรื่องโปรเจคงานทั้งหมดอย่างนั้น? ในเมื่อคุณไม่ชอบการจัดการของเหลียงจี้อาน งั้นคุณก็ทำเองสิ”

“ก็แค่ผู้จัดคนเดียวเท่านั้นไม่ใช่เหรอ? ท่านประธานของพวกเราต้องรับมือไหวอยู่แล้ว?”

พูดจบ เขาก็บ่นด้วยน้ำเสียงที่ต่ำลง

“คิดว่าตนเองเป็นท่านประธานจริงๆนะหรือ คนทั้งบริษัทต้องฟังคำสั่งของคุณเหรอ?”

ประโยคนี้ถึงแม้ว่าจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำลง แต่ก็เหมือนจะตั้งใจให้เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยิน

คนที่ยืนอยู่ด้านหลังของหล่อนเจี้ยนกั๋วต่างก็พยักหน้า หันมามองด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูถูก

ในใจของเวินเที๋ยนเที๋ยนมีความโมโหที่อัดอั้นใจ ถอนออกมาก็ไม่ได้

เธอกัดฟันไว้แน่น

“ในเมื่อเรื่องนี้พวกคุณเป็นคนเรียกร้อง ฉันมาทำโปรเจคหนังต้อนรับปีใหม่นี้ก็ได้ไม่เห็นเป็นไร?”

เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนรับปากอย่างจริงจัง ในตาของหล่อนเจี้ยนกั๋วเหมือนเห็นแสงไฟส่องผ่านวับ

“นี่คุณเรียกร้องเองนะ แต่ว่าเราคุยกันก่อนดีกว่า ถ้าคุณไม่สามารถทำหนังเรื่องนี้ได้สำเร็จ ก็แสดงว่าคุณไม่เหมาะสมที่จะอยู่ต่อกับตำแหน่งนี้”

“คนเก่งต้องทำได้ทุกอย่าง ตำแหน่งประธานบริษัทก็ต้องการคนที่เก่งและมีความสามารถมากกว่า”

ได้ยินเช่นนั้นแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนเข้าใจขึ้นมาทันที

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!

หล่อนเจี้ยนกั๋วและคนอื่นๆที่มาในวันนี้ ก็เพื่อที่จะหาข้ออ้าง หาวิธีดึงเธอออกจากตำแหน่งประธาน

ส่วนท่านคณะกรรมการท่านอื่นที่ยืนอยู่ข้างเขา ก็มาเพื่อเป็นสักขีพยาน

ถ้าเวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยปากรับคำ ก็จะไม่สามารถกลับคำได้อีก

แต่ผู้จัดการหยางที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอร้อนใจขึ้นมาทันที รีบดึงตัวและตักเตือนเธอเบาๆ

“คุณเวิน อย่าหลงกลเด็ดขาดนะ! พวกเขาวางแผนการไว้ล่วงหน้ามาแล้ว”

เขาเตือนด้วยความร้อนใจอย่างมาก หวังว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะระวังและคิดให้ดีๆ

แต่ว่าตอนนี้ธนูอยู่ในมือแล้ว ไม่ยิงไม่ได้

เผชิญหน้ากับการถูกรังแกของคนเยอะแยะขนาดนี้ ถ้าเวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ตอบรับ คนที่อยู่ตรงหน้าพวกนี้ก็จะคอยจับผิดเธอเรื่องนี้ตลอดเวลาอย่างกัดไม่ปล่อย

ยิ่งกว่านั้นคือ ถ้าสามารถรับมือได้ดี ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นเรื่องไม่ดีเสมอไป

คิดเช่นนี้แล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนก็พยักหน้า

“ได้!”

เพิ่งจะพูดจบ หนึ่งในคณะกรรมการเหล่านั้นก็ถือโอกาสพูดขึ้นมาทันทีว่า: “แค่คำว่าได้คงจะไม่พอ ในเมื่อจะพนันกันแล้ว ก็ต้องมีกฎระเบียบที่แน่ชัดด้วยสิ”

หลายคนพูดกันแล้วหันหน้ามามองตากัน สายตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก

“การถ่ายทำภาพยนตร์ครั้งนี้เป็นภาพยนตร์ต้อนรับปีใหม่ของตระกูลหล่อน ก่อนหน้านั้นทุกๆปีเฉลี่ยแล้วสร้างรายได้ถึงห้าร้อยล้าน ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ปีนี้เราลงทุนไปมากกว่าปีก่อน ต้องไม่น้อยกว่าหนึ่งพันล้านสิ?”

ผู้จัดการหยางฟังแล้ว สีหน้าเปลี่ยนทันที พอเดาเหตุผลได้ตั้งแต่แรกแล้ว เขาขมวดคิ้วขึ้น

แต่ว่าเขายังไม่ทันกล่าวตักเตือน กรรมการอีกท่านหนึ่งก็พูดขึ้นมาอีก: “ไม่เพียงแค่รายได้จากตั๋วหนัง ยังมีรางวัลอีก เมื่อก่อนบริษัทของเราได้รับรางวัลจำนวนไม่น้อย เอาอย่างนี้ รอจนถึงสิ้นปี เทศกาลภาพยนตร์ต่างๆก็เปิดกันอย่างเป็นทางการ ขอแค่สามารถได้รับรางวัล5ชิ้นขึ้นไป ถือว่าคุณชนะ เป็นไง?”

“พวกคุณ! พวกคุณรังแกคนมากไปแล้ว!”

เพิ่งพูดจบ ผู้จัดการหยางทนไม่ไหวจนต้องเดินหน้าเข้าไปโต้ตอบ

ถึงแม้หลายท่านที่ยืนอยู่ด้านหน้าจะเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัท แต่ในเมื่อเขาได้รับคำสั่งจากคุณนายหล่อน ให้ปกป้องเวินเที๋ยนเที๋ยนก็ต้องทำให้ดีไม่ละเลยหน้าที่

ยิ่งกว่านั้นคือ จากที่ได้ร่วมงานกันช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา เขาก็รู้นิสัยของเวินเที๋ยนเที๋ยน ถ้าจะสู้ขึ้นมาจริงๆ จะสู้จิ้งจอกแก่ๆที่อยู่ตรงหน้าพวกนี้ได้อย่างไร?

แต่เขาเพิ่งจะเอ่ยปากได้คำเดียว ก็ถูกด่ากลับมาหนึ่งคำ

“ตอนนี้พวกเรากำลังคุยกับเวินเที๋ยนเที๋ยน คุณก็แค่ผู้จัดการเท่านั้น มีสิทธิ์อะไรมาพูดตรงนี้? หุบปากของคุณซะ!”

คำพูดของผู้จัดการหยางถูกอัดอั้นไว้ในลำคอจนสีหน้าแดงก่ำ

ยังอยากจะพูดต่ออีก แต่ถูกเวินเที๋ยนเที๋ยนดึงไว้ แล้วส่ายหัวให้เขาเล็กน้อย

เธอหันมามองคนพวกนี้ที่หน้าตาแต่ละคนดูดุร้ายยิ่งนัก

“ดี ฉันตกลง! แต่ว่าถ้าฉันแพ้แล้วยังไง? ถ้าชนะแล้วจะยังไง?”

กรรมการทุกคนต่างมองหน้ากัน

“ถ้าคุณชนะ หลังจากนี้ทั้งบริษัทคุณอยากจะบริหารยังไงก็ช่าง พวกเราจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยว แต่ถ้าคุณแพ้ล่ะก็…..”

หล่อนเจี้ยนกั๋วหัวเราะเสียงหนึ่งอย่างได้ใจ

“ถ้าคุณแพ้ คุณก็ลาออกจากตำแหน่งโดยทันที ตำแหน่งนี้ไม่เหมาะสำหรับคุณ”

เขามองมาทางเวินเที๋ยนเที๋ยน เหมือนมั่นใจว่าเธอไม่มีทางทำได้สำเร็จตามที่ตนเองยื่นข้อเสนอมา

เวินเที๋ยนเที๋ยนเงียบไปสักพัก สุดท้ายก็พยักหน้า

“ได้ คำไหนคำนั้น”

ได้ยินเธอตอบตกลง คณะกรรมการทั้งหลายต่างพากันหัวเราะอย่างได้ใจ เหมือนมองเห็นความชนะอยู่ในมือแล้ว

ทุกคนยืนตรงและเงยหน้า แววตาที่สงสัยมองไปที่เธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

“คุณเป็นคนพูดเองนะ ทุกคนที่อยู่ที่นี่เป็นพยาน ถึงเวลาแพ้แล้วอย่างอแง”

เวินเที๋ยนเที๋ยนยิ้มนิดๆ ที่จริงแล้วเธอไม่กลัวเลยสักนิด

“นี่ก็เป็นคำพูดที่ฉันอยากพูดเหมือนกัน”

ทุกคนได้ยินกันแล้ว สีหน้าเปลี่ยนไปทันที

เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดต่อไปอีกว่า: “ตอนนี้ก็ใกล้จะสิ้นปีแล้ว งานของพวกคุณว่างมากเหรอคะ? ยังมีเวลามาที่นี่ หรือว่างานที่อยู่ในมือทำเสร็จเรียบร้อยกันหมดแล้ว?”

อีกหลายๆคนที่ยืนอยู่ด้านหลังคณะกรรมการทั้งหลายได้ยินแล้วตกตะลึง จากนั้นรีบเดินหนีออกไปอย่างรวดเร็ว

มีแต่หล่อนเจี้ยนกั๋วที่ยังอยู่และเดินออกไปอย่างช้าๆ

เหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้มและเดินผ่านเวินเที๋ยนเที๋ยน หยุดเดินชะงักกะทันหัน

“เวินเที๋ยนเที๋ยน คุณระวังตัวให้ดีๆนะ!”

พูดจบแล้วก็หัวเราะเสียงดัง เดินออกไปขึ้นลิฟท์ทันที

รอคนไปกันหมดแล้ว ผู้จัดการหยางถึงรีบเอ่ยปากพูดขึ้นมาด้วยความที่อดใจไม่ไหวแล้ว

“คุณเวิน คุณตอบตกลงข้อเสนอของพวกเขาได้ยังไง? นี่มันไม่ยุติธรรมเลย!”

“ไม่ได้ ต้องหาทางยกเลิกการพนันครั้งนี้!”

เขาเดินไปเดินมาอย่างร้อนใจ แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนกลังไม่ตื่นตระหนกใจเลย

“ตอนนี้การแข่งขันยังไม่เริ่มต้นเลย ใครแพ้ใครชนะยังไม่แน่นอน”

ได้ยินดังนั้น เขาหันหน้ามามองทันที

ทันใดนั้น ก็มองเห็นเงาคุณนายหล่อนในตัวของเวินเที๋ยนเที๋ยน แต่ว่าความกล้าหาญนี้ ก็เหมือนจะคล้ายๆจี้จิ่งเชินอยู่บ้าง