เมียหวานของประธานเย็นชา – บทที่ 635 ภาพยนตร์เรื่องนี้ ฉันจะกำกับเอง

บทที่ 635 ภาพยนตร์เรื่องนี้ ฉันจะกำกับเอง

การกลั่นแกล้งแบนนี้ แม้แต่เฉินชุนเองก็ยังไม่มีทางรับได้

เขาคิดพลางอดไม่ได้จะเข้าไปใกล้อีกนิด

ครั้งนี้ เฉินชุนเห็นเศษกระดาษในมือเวินเที๋ยนเที๋ยนได้อย่างชัดเจน เป็นเศษกระดาษพวกนั้นที่เขาฉีกก่อนหน้านี้นั่นเอง!

เป็นไปได้อย่างไร?

เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังตั้งอกตั้งใจประกอบเศษกระดาษอย่างสุดชีวิต ไม่ได้สังเกตด้านหลังที่เฉินชุนเข้ามาใกล้

เฉินชุนในตอนนี้ความรู้สึกในใจนั้นใช้คำว่าสั่นคลอนสองคำนี้ก็บรรยายได้ไม่เพียงพอ

คิดถึงคำพูดพวกนั้นก่อนหน้านี้ของตัวเอง ไหนจะกลั่นแกล้งสารพัด อารมณ์ของเขาเปลี่ยนเป็นยุ่งเหยิงอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ขึ้นมาทันที

ยืนอยู่สักพัก เวินเที๋ยนเที๋ยนยังไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของตัวเอง สุดท้ายก็หมุนตัวกลับไปที่วิลล่าของตัวเองอีกครั้ง

แต่ว่าครั้งนี้ ใจของเขากลับไม่สามารถสงบลงได้เป็นเวลานาน

นั่งลงบนโซฟา อีกสักพักต่อมา ในที่สุดก็ตัดสินใจได้

สีของท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลง เสียงกริ่งหน้าประตูวิลล่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง เฉินชุนที่นั่งอยู่บนโซฟาลุกขึ้น

ราวกับกำลังรอเสียงนี้อยู่แล้ว

ในตอนนั้น สีหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปแล้วเล็กน้อย

เปิดประตูอีกครั้ง เห็นในมือเวินเที๋ยนเที๋ยนถือเอกสารที่มีรอยฉีกยืนอยู่หน้าประตูอย่างที่คิด ไม่มีความน้อยใจบนใบหน้าแต่กลับมีรอยยิ้งจาง ๆ

“ผู้กำกับเฉิน ฉันประกอบเศษเอกสารเรียบร้อยแล้ว ก่อนหน้านี้คุณตกลงกับฉันแล้วว่าถ้าฉันทำเสร็จ คุณจะเจียดเวลาอ่าน?”

แม้จะรู้แล้วว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนทำอะไรมา แต่เมื่อเห็นเอกสารพวกนั้นก่อนหน้านี้อยู่ตรงหน้าจริง ๆ ไม่ง่ายเลยที่จะสงบคลื่นลมในใจ ไม่พูดอะไรอยู่นาน

หยุดสายตาหยุดบนใบหน้าเธอชั่วขณะ รวมไปถึงที่เอกสารฉบับนั้นในมือของเธอ

ก่อนหน้านี้เพื่อจะไล่เวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างถึงที่สุด เขาฉีกเอกสารนั้นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยมาก ไม่ได้คิดว่าจะมีคนมาเอาเศษกระดาษพวกนั้นมาประกอบขึ้นใหม่อีกครั้งจริง ๆ

ตอนนี้แม่จะถูกนำมาแปะติดกัน แต่ตัวหนังบนนั้นก็เลือนรางไปพอสมควร

เฉินชุนหนักใจเป็นอย่างมาก ในที่สุดก็ยกมือขึ้น

ไม่ใช่จะรับเอาเอกสารฉบับนั้นมา แต่เป็นผลักไปทางเวินเที๋ยนเที๋ยนเบา ๆ

เวินเที๋ยนเที๋ยนอึ้งไป คิดว่าเขาจะปฏิเสธอีกครั้ง ความสดใสในนัยน์ตาหายไปในทันที

เธอยังอยากพูดโน้มน้าวอีกสักครั้ง กำลังจะอ้าปาก เฉินชุนก็พูดขึ้นมา: “ไม่ต้องอ่านแล้ว”

“ภาพยนตร์เรื่องนี้ ฉันกำกับเอง”

ได้ยินดังนั้นเวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยิ่งเบิกตากว้าง

แสงสว่างสดใสในนัยน์ตาที่ก่อนหน้านี้สลายหายไปก็ลุกโชติช่วงขึ้นมาอีกครั้ง มองเขาอย่างแปลกใจและดีใจ

เฉินชุนพยักหน้ายืนยัน

“ขอโทษด้วย ที่ก่อนหน้านี้พูดถึงข้อเรียกร้องที่หยาบคายขนาดนั้น คุณให้พวกเขาส่งแผนงานและบทภาพยนตร์ฉบับใหม่มาให้อีกรอบได้ไหม? ฉันอยากเริ่มอ่านใหม่อีกครั้ง”

“แน่นอนว่าไม่มีปัญหา!”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยอย่างชอบใจ: “พรุ่งนี้เช้า ฉันจะให้พวกเขาส่งมาให้”

เฉินชุนมองเวินเที๋ยนเที๋ยนด้วยสายตาที่มีแววชื่นชม

เวินเที๋ยนเที๋ยนที่อยู่ตรงหน้าไม่เหมือนกับลูกหลานครอบครัวมีเงินน่ารังเกียจในความคิดเขาพวกนั้น การร่วมงานกันครั้งนี้ เขาเองก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง

แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับคิดถึงก่อนหน้านี้มีคนบอกเธอ ว่าประธานหล่อนได้สั่งทั้งวงการบันเทิงแล้ว ใครก็ห้ามช่วยเธอ

ถ้าหากร่วมถ่ายทำภาพยนตร์ ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับประธานหล่อน

คิดถึงตรงนี้ เธออดไม่ได้ที่จะลังเล

“ถ้าคุณช่วยฉัน กับประธานหล่อนจะไม่เป็นไรเหรอ?”

เฉินชุนยิ้มเยาะ

“ในเมื่อฉันกล้ารับ ก็คือไม่กลัว”

สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวเอง เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงวางใจ

เฉินชุนพูดรับประกันอีกครั้ง: “ฉันรับประกันได้ ฉันจะทุ่มเทอย่างเต็มกำลัง ช่วยเธอทำภาพยนตร์เรื่องนี้ให้เสร็จ”

“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ”

เฉินชุนแค่เพียงโบกมือเบา ๆ เอ่ยอย่างเคร่งเครียด: “หานักแสดงเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”

“ถึงแม้จะยังไม่ได้คุยกับอีกฝ่าย แต่ก็ยืนยันเลือกคนที่ดีที่สุดไว้แล้ว”

เธอพูดพร้อมกังวลว่าเฉินชุนจะไม่พอใจ

แต่เฉินชุนกลับพูดอย่างไม่ติดใจสงสัย: “ถ้าเป็นคนที่เธอเลือกแล้วละก็น่าจะไม่เลว ฉันเชื่อเธอ”

ทั้งสองคนรอที่จะพูดคุยเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ไหวแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนพบว่า ก่อนหน้านี้คิดว่าตัวเองนั้นเข้าใจการถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้มากพอแล้ว แต่ตอนนี้กลับพบว่าตัวเองนั้นยังขาดอะไรบางอย่างไป

จนค่ำแล้ว ในที่สุดเวินเที๋ยนเที๋ยนก็รู้ตัวว่าเป็นเวลาค่ำแล้ว รีบร้อนขอตัวลา

แต่ไม่คิดว่าเมื่อเปิดประตูใหญ่วิลล่าแล้ว จะเห็นจี้จิ่งเชินยืนอยู่หน้าประตูอยู่แล้ว

เขายืนหันหลังให้ประตู ยืนแผ่นหลังหลังตรงอยู่ข้าง ๆ ไม่รู้ว่ารอมานานแค่ไหนแล้ว เสื้อคลุมตัวบางสีกากีของผู้หญิงพาดอยู่บนแขน

ก่อนหน้านี้เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้ติดต่อกับเขา แล้วก็ไม่รู้ว่าจี้จิ่งเชินจะมารับเธอ จึงชะงักไป

ได้ยินเสียงเปิดประตู ในเวลาเดียวกันจี้จิ่งเชินก็หมุนตัวกลับมา

สายตากวาดมองเวินเที๋ยนเที๋ยนและเฉินชุน ก็เดาถึงตอนจบของเรื่องได้ รอยยิ้มจาง ๆ จึงปรากฏขึ้นบนใบหน้า

เดินเข้าไปยกเสื้อคลุมในมือคลุมให้เวินเที๋ยนเที๋ยน

เวินเที๋ยนเที๋ยนที่พึ่งชักจูงให้เฉินชุนเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ได้ กำลังอยู่ในอารมณ์ตื่นเต้น เงยหน้าขึ้นยิ้มให้จี้จิ่งเชินจนคิ้วโค้งขึ้น

จี้จิ่งเชินเห็นแล้ว เลิกคิ้วเล็กน้อย

แค่เพียงผู้กำกับคนเดียวก็ทำให้เธอดีใจขนาดนี้เลย?

เขายกมือขึ้น จับมือเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างรู้สึกหึงหวงและอิจฉา สิบนิ้วสอดประสานกัน

“กลับได้แล้วใช่ไหม?”

“อืม” เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า กล่าวลากับผู้กำกับเฉินชุน ในที่สุดจึงกลับไป

ระหว่างทาง เวินเที๋ยนเที๋ยนยังตื่นเต้นไม่หาย พูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด โดยมักจะพูดถึงเรื่องที่เฉินชุนคุยกับเธอในวันนี้

แม้ว่าผลงานการถ่ายทำของเฉินชุนผู้คนจะไม่ค่อยรู้จัก แต่ผลงานส่วนใหญ่ล้วนดีที่สุด ความคิดโดดเด่น ทุกครั้งที่พูด ล้วนทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกเหมือนได้เปิดหูเปิดตา

เธอพูดเป็นต่อยหอย ไม่จบไม่สิ้น

จี้จิ่งเชินที่ขับรถอยู่ข้าง ๆ ตอบรับเป็นครั้งคราว ค่อย ๆ ไม่ค่อยพูด ในใจนั้นกลับยิ่งหนักอึ้ง

อาศัยช่วงติดไฟแดง อยู่ ๆ ก็หันไป

เวินเที๋ยนเที๋ยนยังจมอยู่ในความคิดของตัวเอง ไม่ได้เห็นว่าอารมณ์ของจี้จิ่งเชินเปลี่ยนไป ยกมือประกอบกับพูดอย่างตื่นเต้นไม่หยุด

ผู้หญิงคนนี้ เห็นเขาเป็นอากาศจริง ๆ เหรอ?

จี้จิ่งเชินเลิกคิ้วเล็กน้อย

“เที๋ยนเที๋ยน” อยู่ ๆ เขาก็เอ่ยปากถาม

เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดถึงครึ่งหนึ่ง เมื่อได้ยินเสียงเรียก ก็หยุดพูดทันที

“มีอะไรเหรอ…..”

เธอหันหน้าไป ยังไม่เห็นภาพตรงหน้าอย่างชัดเจน ก็ถูกคนดึงจนร่างโน้มไปข้างหน้า

วินาทีต่อมา ริมฝีปากก็ถูกประกบปิดเบา ๆ ปลายลิ้นไล่ต้อนอย่างพิถีพิถัน

ไม่รู้ว่าจี้จิ่งเชินถอดเข็มขัดนิรภัยตั้งแต่เมื่อไหร่ โน้มตัวข้ามช่องว่างระหว่างเบาะ ดึงเสื้อผ้าของเวินเที๋ยนเที๋ยน ฉวยโอกาสตอนติดไฟแดงจูบเธอ!

ได้ยินเวินเที๋ยนเที๋ยนเมื่อสักครู่พูดถึงผู้ชายคนอื่นไม่หยุด ไม่มีชื่อใครคนอื่นนอกจากตัวเองหลุดออกจากปากอีก

เหลือเพียงแค่อื้ออึงเล็กน้อย

จี้จิ่งเชินถึงถอยออกมาเล็กน้อย ปล่อยตัวเธอ

ภายใต้ไฟแดง ใบหน้าเวินเที๋ยนเที๋ยนแดงฝาด ริมฝีปากถูกจูบจนแดงเรื่อ

“คุณเป็นอะไร…..”

เธอยกมือขึ้นปิดริมฝีปาก ดวงตาคู่หนึ่งหลุกหลิกไปมา ทั้งยังมีน้ำเอ่อคลอบาง ๆ

จี้จิ่งเชินเลิกคิ้วพูด: “ยังอยากพูดต่ออีกไหม?