บทที่759 ตั้งใจหาเรื่อง!
ตอนแรกที่ผู้กำกับและหลิ่วเฟยเฟยทำเรื่องนี้ก็ไม่ได้แจ้งหมินอันเกอก่อน เพราะกังวลว่าเขาจะไม่เห็นด้วย
ตอนนี้หมินอันเกอได้ชี้แจงต่อสาธารณะ พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้
แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงคือ หลังจากผ่านเหตุการณ์นี้ไป การปกป้องในคำพูดที่หมินอันเกอมีต่อหลวนจื่อนั้น ทำให้ชาวเน็ตเดือดขึ้นมาอีกครั้ง
พวกเขาตกใจกับความรู้สึกที่หมินอันเกอมีต่อหลวนจื่อ เหมือนว่ามีสมาชิกในโรงพยาบาลเผยภาพออกมา เป็นภาพที่หมินอันเกอดูแลหลวนจื่อที่โรงพยาบาลหมดเลย
หลวนจื่อหอนบนเตียง หมินอันเกอก้มหน้าปอกแอปเปิลให้เธอ ดูแลเธอ เต็มไปด้วยความอบอุ่น
สายตาอ่อนโยนที่หมินอันเกอมองหลวนจื่อ แม้ว่าจะมองผ่านรูปภาพ ทุกคนก็ดูออกได้
ฉากแบบนี้ไม่ได้เป็นการแสดง แต่เป็นแบบนั้นจริงๆ
หลังจากที่สังเกตถึงสิ่งนี้ ทุกคนก็ประหลาดใจเล็กน้อย ในเวลาเดียวกันก็ทำให้คนอื่นๆเห็นเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์บนตัวของหมินอันเกอ
เมื่อเทียบกับภาพคู่รักที่สมบูรณ์แบบที่สร้างขึ้นก่อนหน้านี้ ความอบอุ่นและความโรแมนติกของเขาในตอนนี้ทำให้หัวใจอบอุ่นยิ่งขึ้นคราวนี้แม้แต่ตัวหมินอันเกอเองก็ยังคิดไม่ถึง เพราะในงานแถลงข่าวครั้งนี้ เรตติ้งของภาพยนตร์แทนที่จะลดลงกลับพุ่งสูงขึ้น แม้แต่กองทัพแฟนคลับของหมินอันเกอก็ขยายใหญ่ขึ้น
ในเวลาเดียวกัน เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังยุ่งอยู่กับการขอให้ฉวีผิงตามหาหล่อนเจียนีทั้งในและนอกเมืองหลวง
ตั้งแต่เธอวิ่งหนีในวันนั้น ดูเหมือนจะหายตัวไป หาไม่เจอเลย
“ให้คนเริ่มออกตามหานอกเมืองหลวง แต่เนื่องจากขอบเขตมีขนาดใหญ่เกินไป จึงต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะได้ผล”
เวินเที๋ยนเที๋ยนฟังรายงานของฉวีผิง มีความกังวลเล็กน้อย
ตามหลักแล้วบนตัวของหล่อนเจียนีไม่มีเงิน ไม่น่าจะหนีไปได้ไกลขนาดนั้น คงอยู่ใกล้แถวเมืองหลวงแน่ๆ แต่ไม่ได้คิดว่าตามหานานขนาดนี้แล้ว กลับไม่มีวี่แววอะไรเลย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
“ทางฝั่งหลิวเหม่ยหลันล่ะ? เธอรู้สถานการณ์ไหม? ความสัมพันธ์ของหล่อนเจียนีและเธอใกล้ชิดกันมาก ควรจะติดต่อกับเธอ”
ฉวีผิงส่ายหัวตอบ “หลิวเหม่ยหลันไม่ให้ความร่วมมือ แม้ว่าจะพูด ก็คงไม่ใช่ความจริง”
“ก็ใช่”
เวินเที๋ยนเที๋ยนถอนหายใจ “แม้ว่าจะรู้จริงๆ หลิวเหม่ยหลันเอ็นดูหล่อนเจียนีมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกร่องรอยของเธอออกมา”
“ตามหาต่อไป ทางหลิวเหม่ยหลันห้ามชะล่าใจเด็ดขาด เป็นไปได้อย่างสูงที่หล่อนเจียนีจะติดต่อเธอ”
“ครับ คุณหนู”
ขณะที่ฉวีผิงพูด หันตัวไปสั่งคนอื่นๆ เริ่มค้นหาตามคำแนะนำของเวินเที๋ยนเที๋ยน
ฉวีผิงเพิ่งไป เวินเที๋ยนเที๋ยนก็เอาเอกสารออกมาเตรียมเปิดดู เพิ่งจะเปิด ก็ได้ยินเสียงดุด่าของพ่อบ้านจากข้างนอก
“คุณมาที่อยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”
เมื่อได้ยินเสียง เวินเที๋ยนเที๋ยนเดินออกมาอย่างสงสัย เห็นพ่อบ้านกำลังคุยกับหลิวเหม่ยหลัน
สีหน้าของหลิวเหม่ยหลันซีดเล็กน้อย ท่าทีอึดอัด อธิบายอย่างกระวนกระวาย
“ฉันแค่มาดู พวกนายต้องการอะไร ได้ข่าวเจียนีบ้างหรือยัง……”
พอเธอเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยน ก็เดินเข้ามาจับมือเธออย่างรวดเร็ว พูดอย่างรีบร้อน “เวินเที๋ยนเที๋ยน ในตอนทีเจียนีอยู่บ้าน ไม่เคยลำบากอะไรเลย ตอนนี้เธอคนเดียว คงจะทนทุกข์อยู่ข้างนอกไม่น้อย พวกคุณรีบตามหาเธอกลับมาได้ไหม อย่าให้เธอเกิดเรื่องเลย”
เมื่อได้ยินคำนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับขมวดคิ้วแล้วถาม “เธอไม่กังวลว่าถ้าพวกเราตามหาเธอกลับมา จะเอาคืนเธอเหรอ?”
สีหน้าของหลิวเหม่ยหลันซีดเล็กน้อย กัดฟันพูด “แม้ว่าจะเกิดเรื่อง ฉันก็หวังว่าเธอจะอยู่ตรงหน้าฉัน ดีกว่าเร่ร่อนข้างนอกเหมือนแบบนี้ ไม่รู้ตายร้ายดีอย่างไร”
“ถ้าหากเป็นแบบนี้ละก็ เธอบอกที่อยู่ที่สามารถซ่อนตัวของหล่อนเจียนีมาให้หมด ฉันจะให้คนไปตรวจสอบ”
หลิวเหม่ยหลันพูดอย่างลำบากใจ “แต่ที่ที่ฉันรู้ ก็บอกพวกเธอไปหมดแล้ว ที่อื่นฉันไม่รู้จริงๆ ถ้าหากสามารถหาเจียนีเจอเร็วกว่านี้ ฉันดีใจกว่าใครคนอื่นแน่ๆ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนยังคงสงสัยในคำพูดของเธอ ตอบว่า “ทางที่ดีช่วงนี้เธออยากไปจากที่นี่ ถ้าหากหล่อนเจียนีมีความคิดเดียวกับเธอ บางทีอาจจะกลับมาหาคุณก็ไม่แน่”
“ฉันรู้ ฉันไม่ไปไหนหรอก ฉันจะรอจนกว่าหลวนจื่อจะกลับมา”
หลิวเหม่ยหลันพูดอย่างแน่วแน่ หันกลับไปอย่างงุนงง เดินไปทางหลังลานบ้าน ที่ห้องตัวเอง
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเธอเดินจากไป แล้วเรียกฉวีผิงมา พูดว่า “ส่งคนเฝ้าดูเธอ หล่อยเจียนีอยู่ข้างนอกไม่มีญาติ ไม่มีใครยอมช่วยเธอ ผู้ช่วยที่เธอสามารถจะหาได้มีแค่หลิวเหม่ยหลัน เธอต้องหลับมาแน่ๆ”
“ครับ ผมจะรีบไปจัดการ”
ฉวีผิงหันตัวแล้วเดินจากไป
เวินเที๋ยนเที๋ยนยืนคิดสถานที่ที่หล่อนเจียนีสามารถซ่อนตัวที่เดิม รู้สึกว่าท่าทีของหลิวเหม่ยหลันวันนี้จะแปลกๆ
ยังไม่รอให้เธอคิดได้ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นชื่อที่แสดงบนหน้าขอ มุมปากของเวินเที๋ยนเที๋ยนก็อดที่จะกระตุกขึ้นไม่ได้ รับสายก็พูดเลยว่า “ทำไม? ตอนนี้ยังไม่เริ่มประมูล ก็รอไม่ไหวที่จะโทรมา อยากจะสืบข่าวเหรอ?”
จี้จิ่งเชินที่อยู่ในสายได้ยินคำพูดนี้ ยิ้มเสียงต่ำ เสียงที่ทุ้มต่ำลอยผ่านเข้ามาในโทรศัพท์ ราวกับว่ามีกระแสไฟ ทุ้มต่ำไพเราะ
เขายิ้มแล้วพูด “’พรุ่งนี้ถึงจะเป็นงานประมูลราคาอย่างเป็นทางการ เวินเที๋ยนเที๋ยนตอนนี้เธอระแวงผมแบบนี้เลยเหรอ หรือว่าไม่มีความมั่นใจแผนการของตัวเอง?”
“ฉันมีความมั่นใจอยู่แล้ว แต่ใครบางคนกลอุบายเยอะ ฉันก็ต้องระแวงหน่อยสิ”
จี้จิ่งเชินได้ยินคำนี้ อดที่จะหัวเราะเบาๆออกมาไม่ได้ รู้สึกเสียใจภายหลังเล็กน้อย
ในตอนแรกเพื่อที่จะแสดงเป็นตัวอย่างให้เวินเที๋ยนเที๋ยน จึงเล่าเกี่ยวกับเหตุฉุกเฉินที่อาจเกิดขึ้นในการประมูลกับเธอหลายกรณีที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่เขาไม่ได้คาดว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะระแวงตัวเองมาก
เมื่อนึกถึงหลังจากที่ตัวเองพูดจบในวันนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนทิ้งท้ายคำพูดหนึ่งไว้อย่างรวดเร็ว
“เดิมทีคิดว่านายเป็นหมาล่า แต่ไม่คิดว่าจะเป็นสุนัขจิ้งจอก ไม่ได้ ก่อนที่จะประมูลฉันต้องปกป้องตัวเอง ไม่งั้นไม่รู้เลยว่าจะถูกนายหลอกข่าวไปเมื่อไหร่”
หลังจากนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนหายไปอย่างรวดเร็ว แม้แต่ให้โอกาสจี้จิ่งเชินอธิบายก็ไม่มี
ตอนนี้ฟังเวินเที๋ยนเที๋ยนพูดนี้ จี้จิ่งเชินยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ตอนนั้นตัวเองขุดหลุมดักตัวเองชัดๆ
พูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ผมไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนโง่ ถ้าไม่มีกลยุทธ์ในการตลาดสักหน่อยละก็ บริษัทก็คงไม่พัฒนาถึงทุกวันนี้ อีกอย่าง ใครบอกว่าหมาล่าใช้กลยุทธ์ไม่เป็น?”
จี้จิ่งเชินพูดเสียงต่ำ
เวินเที๋ยนเที๋ยนส่งเสียงไม่พอใจเสียงหนึ่ง โต้กลับว่า “ไม่ว่าอย่างไร ก่อนวันพรุ่งนี้ นายอยากคิดว่าจะได้เจอฉัน สืบข่าวจากฉันไป รองานประมูลในวันพรุ่งนี้ ฉันจะล้มพวกนายให้ไม่เหลือแน่นอน แผนการครั้งนี้ฉันได้รับแน่”
พูดเสร็จ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็วางสายไปอีกครั้ง
ทางโทรศัพท์ จี้จิ่งเชินฟังเสียงเร่งรีบที่ลอยผ่านโทรศัพท์ หัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ออกมา
จงหลีที่อยู่ข้างๆเห็นเข้า ถามขึ้นว่า “ประธานจี้ ต้องการแก้ไขแผนการก่อนหน้านี้ไหมครับ?”
ลองนึกถึงคำพูดของเวินเที๋ยนเที๋ยนพูดก่อนหน้านี้ และนี่คือการเข้าสู่ตลาดในประเทศอย่างเป็นทางการครั้งแรกของบริษัทหล่อนซื่อรายการแรก ข้อแลกของเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างเป็นทางการ อาจได้รับผลกระทบจากการทำงานในอนาคตของเวินเที๋ยนเที๋ยน อิทธิพลบางอย่างที่ลดลง โจมตีความกระตือรือร้นของเธอ
