“โธ่เอ๊ย ฉันก็แค่ล้อเล่น”
หลวนจื่อเห็นว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนมีท่าทีจริงจัง จึงรีบอธิบายว่า “ฉันเป็นผู้หญิงในครอบครัวที่เข้มแข็งและประสบความสำเร็จในอาชีพการงาน คุณวางใจเถอะ!”
หมินอันเกอที่อยู่ด้านข้างกระซิบว่า “คุณยังมีผม”
หลวนจื่อได้ยินดังนั้น จึงหันไปมองเขาและยิ้มให้กัน
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปที่บรรยากาศสีชมพูรอบ ๆ ทั้งสอง อดยิ้มออกมาไม่ได้ “แต่ว่า เมื่อไหร่พวกคุณจะแต่งงานกันล่ะ?”
แค่การหยอกล้อเพียงประโยคเดียว แต่หลวนจื่อกลับหน้าแดงอีกแล้ว
ได้ยินหมินอันเกอกระซิบบอกว่า “ผมกับหลวนจื่อวางแผนจะแต่งงานกันในอีกไม่ช้า”
เวินเที๋ยนเที๋ยนใจเต้น
หมินอันเกอกับหลวนจื่อเป็นคนดังทั้งคู่ ต้องเผชิญกับอุปสรรคจากการแต่งงานรอบด้าน
ไม่เพียงแต่สื่อมวลชนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงแฟน ๆ ของพวกเขา และผู้คนที่ชื่นชอบพวกเขาอีกมากมาย
ในสถานการณ์แบบนี้ เห็นได้ชัดถึงความอดทนต่อความกดดันของงานแต่งงาน
ไม่ต้องพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคนเลย ยังก่อให้เกิดความฮือฮาในวงการบันเทิงอย่างมาก
เวินเที๋ยนเที๋ยนอดไม่ได้ที่จะถาม “มีเวลาที่กำหนดแน่นอนแล้วหรือยัง?”
“ คิดเสร็จเรียบร้อยแล้ว” หลวนจื่อพยักหน้า ขยิบตาให้เวินเที๋ยนเที๋ยน “รอคุณคลอดแล้ว พวกเราจะแต่งงานกันทันที”
“……”
เวินเที๋ยนเที๋ยนผงะไป เข้าใจเจตนาของหลวนจื่อและหมินอันเกอทันที
งานแต่งงานของพวกเขา เธอไม่สามารถไปได้ ตอนนี้ร่างกายของเธอ ไม่เหมาะที่จะให้เข้าร่วมงานแต่งงานระดับนั้นได้
อีกทั้งการจัดงานแต่งงานหลังจากที่เธอคลอดบุตร บางทีมันอาจทำให้เธอมีความกล้ามากขึ้นและมีความคาดหวังที่จะทำต่อไป
เธออารมณ์อ่อนไหวเล็กน้อย หลวนจื่อและหมินอันเกอปฏิบัติต่อเธอด้วยความบริสุทธิ์ใจ เธอจะจดจำไปตลอดชีวิต
เพียงแต่ไม่รู้ว่า เธอจะได้รับเกียรติ ให้ไปร่วมงานแต่งงานของหลวนจื่อและหมินอันเกอหรือไม่
“สามารถเลื่อนเวลาได้ไหม?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนกลัวว่าตัวเองจะรอได้ไม่ถึงวันนั้น จึงถามออกไป
ทันทีที่พูดออกไปแบบนั้น เธอก็ได้รับสายตาคัดค้านจากจี้จิ่งเชิน
ไม่เพียงแต่เขา หลวนจื่อและหมินอันเกอ ยังมีพ่อบ้านด้วย ต่างก็แสดงท่าทีคัดค้านคำพูดของเวินเที๋ยนเที๋ยนแตกต่างกันออกไป
“เที๋ยนเที๋ยน ผมรู้ความกังวลใจของคุณ แต่นี่เป็นการตัดสินใจร่วมกันของผมกับหลวนจื่อ และมันจะไม่เปลี่ยนแปลง”
หมินอันเกอมองไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยน และพูดอย่างหนักแน่น
หลวนจื่อก็พยักหน้าด้วย “อีกอย่างอาการป่วยของเธอยังไม่ค่อยดี พวกเราจะวางใจแล้วไปเตรียมงานแต่งงานได้อย่างไร? รอเธออาการดีขึ้น ร่างกายฟื้นตัว พวกเราถึงจะสามารถแต่งงานกันได้อย่างสบายใจ ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกอึดอัดใจ “ที่จริงพวกคุณไม่จำเป็นต้อง … ”
“จำเป็นสิ!” หลวนจื่อยืนกราน
ถ้าสุขภาพของเวินเที๋ยนเที๋ยนยังไม่ค่อยดี พวกเขาสองคนจะมีใจที่ไหนไปแต่งงาน
นั่นจะทำให้งานแต่งงานของพวกเขาไม่มีความสุข
คิดได้ดังนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนก็หัวเราะออกมาอีก “ก็ใช่ งานแต่งของพวกคุณ ฉันไม่สามารถที่จะมองดูอยู่เฉย ๆ ได้ ต้องทำให้หลวนจื่อของฉันแต่งตัวสวย ๆ ให้เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด! ”
หลวนจื่อพยักหน้า แต่ตากลับแดงกร่ำ
เธอรีบหันหน้าหนี และพูดขอโทษออกมา“ ขอโทษที ฉันแค่มีความสุขมาก … ”
เที๋ยนเที๋ยน คุณต้องอดทนนะ
เพื่อฉัน เพื่องานแต่งของฉันกับอันเกอ ยังมีลูกสาวบุญธรรมที่น่ารักของเธอ เธอต้องอดทนนะ
ได้โปรดเถอะนะ……
หมินอันเกอรีบยื่นทิชชู่สองแผ่นให้หลวนจื่อ
เธอเช็ดน้ำตา และมองไปที่หน้าท้องที่นูนขึ้นเล็กน้อยของเวินเที๋ยนเที๋ยนอีกครั้ง “ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะได้เห็นเขาเกิดมา ฉันหวังว่าเขาจะเป็นเด็กผู้ชาย”
หวังว่าเธอจะเกิดมาเป็นเด็กผู้ชาย?
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปที่หลวนจื่อด้วยความประหลาดใจ “ทำไมล่ะ นึกไม่ถึงว่าคุณชอบเด็กผู้ชาย?”
หลวนจื่อส่ายหัวอย่างไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี “อะไรล่ะ ฉันหวังว่าเธอจะให้กำเนิดลูกชาย แบบนี้ลูกเราจะได้หมั้นกันไง”
ที่แท้ก็เป็นแบบนี้!
เวินเที๋ยนเที๋ยนหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“ ถึงจะเป็นอย่างนั้น ก็ไม่สามารถที่จะบังคับความรู้สึกของเด็กได้นะ”
หลวนจื่อไม่สนใจ และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน พวกเราสามารถให้พวกเขาโรงเรียนอนุบาลเดียวกันได้ หลังจากนั้นคือโรงเรียนประถม มัธยมต้น และมัธยมปลายด้วย! คู่รักวัยเด็กสุดน่ารัก! ”
“……เอาเถอะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองหลวนจื่อที่กระตือรือร้น อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มขึ้น
ดูเหมือนว่าไม่เลวทีเดียว
ที่จริงแล้วพื้นฐานของเธอและจี้จิ่งเชิน สามารถตรวจสอบเพศของเด็กในครรภ์ได้ล่วงหน้า
แต่พวกเขาไม่ได้ทำแบบนั้น
ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง ล้วนถือเป็นของขวัญจากพระเจ้า อีกทั้งเวินเที๋ยนเที๋ยนคิดว่าจะผู้ชายและผู้หญิงก็ดี ทั้งคู่ล้วนเป็นลูกของเธอ
เชื่อว่าจี้จิ่งเชินก็คิดแบบเดียวกัน
ยิ่งไปกว่านั้น จากสถานการณ์ตอนนี้ ถ้าตั้งความหวังไว้มากเกินไป ภายหลังความผิดหวังก็ยิ่งมาก
ทุกคนคุยกันอีกไม่กีประโยค จี้จิ่งเชินก็เตรียมพร้อมที่จะพาเวินเที๋ยนเที๋ยนกลับแล้ว
เวินเที๋ยนเที๋ยนดูเวลา เห็นว่าสายมากแล้ว
คราวนี้ตัวเองออกมานานแล้ว เป็นเรื่องยากที่จี้จิ่งเชินจะไม่คัดค้าน ตอนนี้จี้จิ่งเชินต้องการไปกับเธอ เธอควรเชื่อฟังถึงจะถูก
นอกจากนั้นเธอรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
หลวนจื่อและหมินอันเกอเข้าใจการตัดสินใจของจี้จิ่งเชิน
“ อนาคตอีกยาวไกล พวกเรายังมีเวลาอีกมาก เวลานี้ไม่ต้องรีบร้อน ”
หลวนจื่อจับมือของเวินเที๋ยนเที๋ยน มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย “เที๋ยนเที๋ยน เธอไม่ได้รับอนุญาตให้พลาดงานแต่งงานของฉันกับหมินอันเกอนะ”
ไม่พลาด
นี่เป็นคำสั่งของหลวนจื่อต่อเวินเที๋ยนเที๋ยน เป็นคำขอร้องของเธอต่อเวินเที๋ยนเที๋ยน
เวินเที๋ยนเที๋ยนกลั้นน้ำตา แล้วพยักหน้า
แม้ว่าความเชื่อมั่นของเวินเที๋ยนเที๋ยนในการเข้าร่วมงานแต่งงานของหลวนจื่อและหมินอันเกอจะได้รับการสนับสนุน แต่น้ำหนักของเธอยังคงลดน้ำหนักอย่างรวดเร็วทตามที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
จี้จิ่งเชินเพียงแค่เปลี่ยนที่ตั้งห้องทำงานเป็นห้องหนังสือ ให้จงหลีมอบเรื่องที่ไม่สำคัญทั้งหมดให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาของบริษัทโดยตรง
มีเพียงบางอย่างที่เขาต้องตัดสินใจเอง
เป็นการประหยัดเวลา ที่เขาจะใช้ร่วมกันกับเวินเที๋ยนเที๋ยน
พ่อบ้านและแม่ครัวเปลี่ยนวิธีทำยาบำรุงให้เวินเที๋ยนเที๋ยน แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนก็กินได้เพียงเล็กน้อยทุกครั้ง และกินมันไม่ได้อีก
บังคับตัวเองให้กิน แต่ก็ทำได้แค่อาเจียนออกมา
เวินเที๋ยนเที๋ยนรับรู้ถึงความสิ้นหวังไปชั่วขณะ
ตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย ไม่มีแม้แรงที่จะเดิน
เธอคิดถึงเรื่องนี้มากกว่าหนึ่งครั้ง ช่างมันเถอะ เหนื่อยเกินไปแล้ว เหนื่อยขนาดนี้ เจ็บปวดขนาดนี้ เธอจะเดินต่อไปได้อย่างไร?
แต่ทุกครั้ง หลวนจื่อ หมินอันเกอ ยังมีพ่อแม่ของเธอ คนที่ดูแลเธอ คนที่รักเธอ ก็เข้ามาในความคิดของเธอทีละคน
ยังมีจี้จิ่งเชินที่รักเธออย่างสุดหัวใจ
ถ้าเธอตายแล้ว พวกเขาจะทำอย่างไร？
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่กล้าคิดที่จะไป เธอทำได้แค่ให้อยู่รอดไปในแต่ละวัน ด้วยความเจ็บปวดที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ความทุกข์ทรมานของเวินเที๋ยนเที๋ยน จี้จิ่งเชินเห็นมันทั้งหมด
นอกจากอยู่เคียงข้างแล้ว เขาไม่มีทางอื่นอีก
วันนี้ จี้จิ่งเชินเล่นเปียโนในห้องแต่งงานให้เวินเที๋ยนเที๋ยนฟัง
เวินเที๋ยนเที๋ยนบอกเขาว่า ดนตรีมีความสามารถในการบรรเทาความเจ็บปวดได้ดี ทุกครั้งที่ฟังเขาเล่นเปียโน เธอรู้สึกสงบลงมาก
แม้จะรู้ว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังปลอบตัวเอง จี้จิ่งเชินก็ยังคงเล่นมันซ้ำแล้วซ้ำอีก
แม้ว่าจะเป็นความพยายามเพียงเล็กน้อยก็ตาม เขาจะทำมันครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ครั้งนี้ เมื่อจี้จิ่งเชินเล่นจบ หันกลับมา และเห็นว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนนอนอยู่บนเตียงแล้ว
ไร้การเคลื่อนไหวใด ๆ หัวใจของเขาก็เกือบจะหยุดเต้น！
