เมียหวานของประธานเย็นชา – บทที่984 พ่อคือปิศาจร้าย

“แต่ไม่ต้องกังวลครับ ผมเตรียมนมเอาไว้แล้ว หยู๋ชิงดื่มนี่ก็ได้”

ว่าแล้ว จี้จิ่งเชินก็เอานมอุ่นๆยัดเข้าไปในอ้อมแขนของจี้หยู๋เชิน “ลูกก็ดื่มอันนี้ไป แล้วดูพวกพ่อทานข้าวนะครับ”

จี้หยู๋ชิงจ้องไปที่ขวดนมที่ไม่ชอบที่สุดในมือแล้วเงยหน้าขึ้น ถึงแม้ใบหน้าของจี้จิ่งเชินจะมีรอยยิ้มอยู่ แต่ในแววตาของเขานั้นกลับเต็มไปด้วยความร้ายกาจ

ตั้งใจชัดๆ!

จะต้องตั้งใจแน่ๆ!

จี้หยู๋ชิงจ้องเขาอย่างไม่พอใจ

จี้จิ่งเชินไม่ได้สนใจการต่อต้านของเขาอยู่แล้ว เพียงแต่เอ่ยพูดกับเวินเที๋ยนเที๋ยน : “เอาล่ะครับ เราทานกันก่อนดีกว่า”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นจี้หยู๋ชิงดูน้อยใจแล้วจึงเอ่ยถามขึ้นมาเบาๆ : “แบบนี้จะดีหรือคะ? หยู๋ชิงดูเหมือนจะอยากทานอะไรเลย”

แต่จี้จิ่งเชินกลับเอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ : “ผมถามหมอแล้ว เขาคลอดออกมาเร็วเกินไป ร่างกายค่อนข้างอ่อนแอ สามารถจะเลี้ยงดูให้กลับมาได้ก็จะต้องอาศัยสารอาหารต่างๆเท่านั้น การรับประทานอาหารทั่วๆไปจะไม่สามารถตอบสนองพลังงานที่เขาต้องการในเวลาปกติได้หรอกนะครับ”

“ในนม ผมให้คนเพิ่มสารอาหารลงไปเป็นพิเศษด้วย ถ้าหากบอกเขา เขาจะต้องไม่ยอมดื่มง่ายๆอย่างแน่นอน แบบนี้จะค่อนข้างสะดวกกว่านะ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินแล้วก็เข้าใจขึ้นมาทันที

เป็นแบบนี้นี่เอง เธอยังคิดมาตลอดว่าจี้จิ่งเชินนั้นกำลังตั้งใจทำให้จี้หยู๋ชิงลำบากเสียอีก คิดไม่ถึงว่านี่เป็นการคิดเพื่อเขา

เวินเที๋ยนเที๋ยนหันไปยิ้มแล้วเอ่ยพูดขึ้นกับจี้หยู๋ชิง : “ขอโทษจริงๆนะลูก หยู๋ชิง วันนี้หนูดื่มนมแล้วกันนะ เดี๋ยวกลับไปแล้วแม่จะทำของอร่อยให้ลูกทานนะครับ”

จี้หยู๋ชิงเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนพูดแบบนี้เหมือนกัน จึงทำได้เพียงต้องยอมแพ้ ถือขวดนมในมือและใช้ทั้งมือและเท้าร่วมกัน

คงจะไม่พูดไม่ได้ว่าถึงแม้ตัวเองจะไม่ชอบ แต่รสชาติของนมนั้นก็นับว่าไม่เลวเลย

ในใจของจี้หยู๋เชินนั้นไม่พอใจ แต่ปากกลับดื่มนมในขวดจนหมดเกลี้ยง

ส่วนอีกทางด้านหนึ่ง เวินเที๋ยนเที๋ยนก็สั่งอาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

จี้จิ่งเชินนึกถึงคำพูดของอและโนดะซังเมื่อครู่นี้แล้ว รอยย่นก็ปรากฏขึ้นมาตรงหว่างคิ้ว

ก่อนการแข่งขัน จี้จิ่งเชินก็ได้รับข้อมูลของผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดของการแข่งขันในครั้งนี้แล้ว

รวมทั้งการศึกษาแลกเปลี่ยนและการทดสอบเล็กๆน้อยๆที่พวกเขาเคยเข้าร่วมตอนอยู่ที่ประเทศของตนเอง เขาเองก็เคยเห็นแล้วเช่นกัน

เพียงแต่เพื่อให้การแข่งขันครั้งนี้เป็นไปอย่างยุติธรรม เกี่ยวกับข้อมูลที่ตัวเองได้รับมาทั้งหมดนั้น จี้จิ่งเชินจึงไม่ได้บอกกับเวินเที๋ยนเที๋ยนถึงเรื่องนี้เท่านั้น

ส่วนเรื่องระดับการซ่อมแซมของอคนนี้ จี้จิ่งเชินก็พอจะเข้าใจมาบ้างแล้ว

แต่หากเทียบกับระดับในการซ่อมแซมของเขาแล้ว นิสัยของคนๆนี้ทำให้ยิ่งน่ากังวลมากกว่าเสียอีก

ถึงอย่างไร ในการแข่งขันในประเทศก่อนหน้านี้สองสามครั้ง เผชิญหน้ากับคนที่มีระดับในการซ่อมแซมเก่งกว่าตัวเอง หลายๆครั้งมัตสึโมโตะ ฮิโรฮิโตะก็จะวางแผนร้าย ทำให้ฝ่ายตรงข้ามนั้นต้องประสบกับความล้มเหลว

ในการแข่งขันระดับนานาชาติครั้งนี้ รับประกันได้ยากมากว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบเดียวกันนี้อีก

เมื่อเทียบกับการแพ้ชนะของการแข่งขันครั้งนี้ จี้จิ่งเชินยิ่งกังวลเรื่องความปลอดภัยของเวินเที๋ยนเที๋ยนมากกว่า

เพราะถึงอย่างไรสิ่งนี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาแล้ว

เขาเอ่ยพูดขึ้น : “วันพรุ่งนี้ การแข่งขันของคุณกับมัตสึโมโตะ ฮิโรฮิโตะ ก็ระวังตัวหน่อยนะครับ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างงงๆ

เพียงแค่สายตาเดียวนี้ ก็รู้ถึงความกังวลของจี้จิ่งเชินแล้ว

“วางใจเถอะค่ะ ครั้งนี้ฉันจะต้องชนะอย่างแน่นอน ไม่ใช่เพียงแค่เพื่อตัวฉันเท่านั้น เพื่อทั้งการแข่งขัน แล้วก็คุณเดซี่อีก เพื่อทุกคนที่ทุ่มเทกับการแข่งขันในครั้งนี้ จะไม่ยอมให้เขามาใส่ความได้ตามใจชอบแบบนี้หรอกค่ะ”

จี้จิ่งเชินได้ยินคำพูดนี้แล้ว กลับเอ่ยพูดขึ้นอย่างจำใจ : “ที่ผมพูดนี่หมายถึงคุณต่างหากครับ”

“อะไรนะคะ?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง

จี้จิ่งเชินพยักหน้าลงแล้วเอ่ยขึ้น : “มัตสึโมโตะ ฮิโรฮิโตะมีแผนสกปรกเยอะ เป็นไปได้มากที่จะใช้ในการแข่งขันวันพรุ่งนี้”

“แบบนี้นี่เอง พี่วางใจเถอะค่ะ ตรงจุดนี้ฉันคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ถึงอย่างไรทีมของเราก็มีการวิเคราะห์ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆด้วยอยู่แล้ว”

“สำหรับขอบเขตความเชี่ยวชาญของพวกเขากับคลิปการแข่งขันก่อนหน้านี้ ล้วนแต่ผ่านการวิเคราะห์มาอย่างละเอียดรอบคอบแล้วทั้งนั้นค่ะ เรื่องราวเหล่านั้นที่เขาทำ ทุกคนต่างก็รู้กันทั้งนั้น เพียงแค่ไม่มีใครพูดออกมาเท่านั้นเอง”

จี้จิ่งเชินเห็นว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนมีการวางแผนเอาไว้แล้ว จึงไม่ได้เอ่ยเตือนอีก : “ระวังไว้แล้วกันครับ ไม่ว่าการแข่งขันจะแพ้ชนะ สิ่งที่คุณต้องทำก็คือปกป้องและดูแลความปลอดภัยของตัวเองให้ดี”

“พี่ไม่สนใจว่าฉันจะแพ้จะชนะเลยหรือคะ? อาจารย์ฉู่กำชับฉันไว้ ว่าพรุ่งนี้แข่งกับอ จะต้องชนะให้สวยงามให้ได้ กดความน่าเกรงขามของคนพวกนั้นให้ต่ำลง”

ดูเหมือนกับว่าตอนที่มัตสึโมโตะ ฮิโรฮิโตะมาในประเทศก่อนหน้านี้ ก็ใช้การวางแผนร้ายกับคนอื่นเช่นกัน คนจำนวนไม่น้อยที่ต้องเสียเปรียบ ดังนั้นจึงเตรียมให้เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ตอบโต้กลับไปให้ได้อย่างสวยงามนั่นเอง

จี้จิ่งเชินส่ายหน้าพลางเอ่ยขึ้น : “หวังให้คุณชนะเป็นเรื่องของพวกเขา ส่วนผม เพียงแค่หวังให้คุณปลอดภัย นี่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดกว่าอะไรทั้งนั้นแล้วครับ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเงยหน้าขึ้นมา แล้วปะทะเข้ากับแววตาของเขาพอดี

แววตาของจี้จิ่งเชินนั้นลึกซึ้งอย่างไร้ขีดจำกัด ในขณะเดียวก็มีความกังวลออกมาอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน

เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้าลงพลางเอ่ยขึ้น : “พี่วางใจได้เลยค่ะ ฉันจะต้องดูแลตัวเองให้ดีอย่างแน่นอน อีกทั้งนอกจากนี้แล้ว ครั้งนี้ฉันก็จะต้องชนะด้วยเหมือนกัน นับว่าเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับหยู๋ชิงด้วย”

เมื่อจี้หยู๋ชิงได้ยินชื่อตัวเองแล้ว ก็พูดอ้อแอ้ๆขึ้นมา ราวกับจะแสดงออกมาว่าเห็นด้วย

จี้จิ่งเชินมองดูคู่แม่ลูกตรงหน้าแล้ว ในใจก็รู้สึกจนปัญญา

“เอาล่ะครับ คุณระวังตัวด้วยก็แล้วกัน”

จี้จิ่งเชินเห็นว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนมีความตั้งใจแน่วแน่เช่นนี้แล้ว จึงทำได้เพียงต้องข่มเจตนานี้กลับไป

เวินเที๋ยนเที๋ยนชอบการแข่งขันนี้ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะยอมถอยกลางทาง

ในเมื่อพูดเช่นนี้แล้ว ตัวเองก็คงทำได้เพียงปูทางให้กับอุปสรรคที่อยู่ตรงหน้าทั้งหมดเพียงเท่านั้น

ต่อให้มัตสึโมโตะ ฮิโรฮิโตะจะมีการวางแผนร้ายใดๆ จี้จิ่งเชินเองก็จะไม่ให้เขามีโอกาสได้ใช้มันกับเวินเที๋ยนเที๋ยนเช่นกัน

เช้าวันรุ่งขึ้น การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

เนื่องจากการแข่งขันของเวินเที๋ยนเที๋ยนกับคุณเดซี่เมื่อวานนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกตกตะลึง และนับว่ามีความสั่นสะเทือนเป็นอย่างมาก ก็ยิ่งทำให้ผู้ชมนั้นรอคอยกับการแข่งขันในครั้งนี้เป็นอย่างมาก

คนจำนวนมากขึ้นที่ซื้อบัตรเข้ามาดูการแข่งขันด้วยตัวเอง

ถึงแม้ว่ามีเวลาพักผ่อน แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับยังคงมาที่สนามแข่งขันนี้ เพื่อที่จะมาชมการแสดงของคนอื่นๆ

การแข่งขันรอบนี้ ทีมในประเทศนั้นมีสองคนที่จะต้องเข้าร่วมการแข่งขัน

คนอื่นๆถึงสนามแข่งขันเรียบร้อยแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนมองดูการแข่งขันบนเวที แล้ววิเคราะห์การเคลื่อนไหวของทั้งสองคนนี้ไปด้วย

ปกติแล้วตอนที่ตัวเองและอาจารย์จางลัยยี่ฝึกซ้อมด้วยกันนั้น เธอก็รู้สึกว่าเทคนิคการบูรพาวัตถุโบราณของอาจารย์นั้นเก่งมาก แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ในการแข่งขัน ระดับที่บรรลุถึงนั้นจะยิ่งสูงมากขึ้นขนาดนี้

เทียบกับตอนที่ฝึกฝนนั้น เขาจะต้องมีการออมมือเอาไว้อย่างแน่นอน

อาจารย์เหล่านี้แต่ละคนจะมีส่วนที่เป็นความเชี่ยวชาญของตัวเองแตกต่างกันไป แล้วก็มีเคล็ดลับของตัวเองด้วยเช่นกัน นอกจากจะเป็นลูกศิษย์ที่ตัวเองรับเข้ามาเองนั้น ก็เป็นไปได้น้อยมากที่จะบอกคนอื่น

ก่อนหน้านี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยังรู้สึกกังวลว่าอาจารย์จางลัยยี่จะสามารถเอาชนะมือหนึ่งของต่างประเทศได้หรือเปล่า แต่ตอนนี้ดูแล้วมั่นใจว่าจะชนะได้แล้ว

อาจารย์คนอื่นๆอีกสองสามท่านก็มองจุดนี้ออกเช่นกัน จึงรู้สึกผ่อนคลายลง มีคนที่เริ่มจะพูดคุยกันเบาๆอีกด้วย

สายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนนั้นอยู่ที่บนเวทีตลอด เธอมาครั้งนี้ ไม่เพียงแค่อยากจะมาดูการแพ้ชนะของการแข่งขันเพียงเท่านั้น มากกว่านั้นก็คือเธออยากจะมาเรียนรู้จากคนอื่นๆ เพื่อดูว่าตัวเองกับคนอื่นๆนั้นมีระยะห่างกันอีกมากแค่ไหน แบบนี้ถึงจะสามารถพัฒนาต่อไปอีกได้

อาจารย์ฉู่ที่อยู่ข้างๆเห็นการเคลื่อนไหวของเธอแล้ว จึงพยักหน้าลงอย่างพอใจ